Ἀριθ. Πρωτ.:881
Χριστούγεννα 2021
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 239η
ΘΕΜΑ: Χριστούγεννα : Ὁ Θεὸς ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Μὲ τὴν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴν Βηθλεέμ, ἔγινε αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν μαθητή του τὸν Τιμόθεο : “Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί” (Α΄ Τιμόθ. Γ΄16), ὁ Θεὸς φανερώθηκε σαρκωμένος. Κι’ ὅπως συμπληρώνει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης : “ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν” (Ἰωάν. Α΄ 14). Δηλαδή, ὁ Λόγος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔγινε μέσα στὸν χρόνο ἄνθρωπος. Καὶ ἔχοντας ὡς σκηνὴ καὶ ὡς ναὸ ἅγιο τὴν ἀνθρώπινη φύση, παρέμεινε μὲ πολλὴ οἰκειότητα ἀνάμεσά μας σὰν ἕνας ἀπὸ μᾶς.
-Β-
Τὸν πρῶτο ἄνθρωπο, τὸν Ἀδάμ, τὸν ἔφερε στὴ γῆ ὁ Χριστὸς σὰν Θεὸς Δημιουργός. Τὸν Χριστὸ στὴν γῆ τὸν ἔφερε ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ εἶχε ἀνάγκη σωτηρίας. Αὐτὰ εἶναι δύο ὁρόσημα στὴν μακραίωνη ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Δηλαδή, πρῶτα ὁ ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, πάνω στὴν γῆ. Κι’ ἔπειτα, ὁ Χριστὸς κι’ αὐτὸς πάνω στὴν γῆ.
Ἡ ἀγαθότητα τοῦ Δημιουργοῦ ἔφερε τὸν ἄνθρωπο στὴν γῆ, ὅπως παραστατικὰ ἀναφέρει τὸ θεόπνευστο βιβλίο “Γένεσις” τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης : “Καὶ εἶπεν ὁ Θεός · ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ’ ὁμοίωσιν” (Γεν. Α΄ 26). Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος, στὴν ἐπιστολή του ἐξηγεῖ γιατὶ ἐδημιούργησε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο : “Εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς ἁγίους καὶ ἀμώμους κατενώπιον αὐτοῦ, προορίσας ἡμᾶς εἰς υἱοθεσίαν διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Ἐφεσ. Α΄ 4-5). Ποὺ σημαίνει, ὅτι ὅταν θὰ ἐρχόταν ὁ καιρὸς νὰ γεννηθοῦμε καὶ νὰ ζήσουμε στὴν γῆ, νὰ εἴμαστε ἅγιοι καὶ ἄμεμπτοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ · καὶ νὰ γίνουμε παιδιά του διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τώρα, τὸ γιατὶ ἦλθε ὁ Χριστὸς στὴν γῆ, θὰ μᾶς τὸ ἐξηγήσῃ πολὺ παραστατικὰ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης : “Ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον” (Ἰωάν. Γ΄ 16). Δηλαδή, γιὰ νὰ μὴ χαθῇ ὁ ἄνθρωπος στὸν αἰώνιο θάνατο, ἀλλά, πιστεύοντας στὸν Χριστό, νὰ ἔχῃ ζωὴ αἰώνια.
-Γ-
Κοιτᾶξτε, τώρα, τὴν ἀντίθεση καὶ τὶς συνθῆκες κάτω ἀπ’ τὶς ὁποῖες συντελέσθηκαν τὰ γεγονότα αὐτά :
α) Γιὰ νὰ ἔλθῃ ὁ ἄνθρωπος στὴν γῆ, ὁ Θεὸς “ἐφύτευσε παράδεισον ἐν Ἐδέμ ... καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὅν ἔπλασε” (Γεν. Β΄ 8-9). Πραγματικά, ἐκεῖνος ὁ πανθαύμαστος κῆπος ἦταν ὄντως ὑπέροχη καὶ παραδεισιακὴ διαμονὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ὅπως τὸν περιγράφει ἡ θεόπνευστη Ἁγία Γραφή. Ὅμως, ὅλα αὐτὰ τὰ ὡραῖα χάθηκαν, ἡ γῆ ἔβγαζε ἀγκάθια καὶ τριβόλια καὶ ἡ φύση ἀγρίεψε, ὅταν ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὴν παρακίνηση τοῦ πονηροῦ, ἐπαναστάτησε ἐναντίον τοῦ Δημιουργοῦ του. Καὶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐπανάσταση, ἡ ἁμαρτία, προκάλεσε τὴν κατάπτωση καὶ τὴν ἀπέραντη δυστυχία στὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἔτσι, χρειάστηκε νὰ ἔλθῃ στὴν γῆ ὁ Χριστός.
β) Καὶ τὶ βρῆκε ; Ἕνα ὑγρὸ καὶ βρώμικο σπήλαιο, τὸ σκοτάδι τῆς νύχτας, τὴν δυσοσμία τοῦ στάβλου. Αὐτὸν ποὺ εἶχε φυτεύσει τὸν παράδεισο, τὸν ὑποδέχθηκε ἡ φτωχὴ φάτνη - τὸ παχνὶ τῶν ἀλόγων ζώων...
-Δ-
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦλθε στὴν γῆ μας κάτω ἀπὸ τὶς πιὸ ταπεινὲς καὶ φτωχὲς συνθῆκες. Ἦλθε ἀπὸ ἀπέραντη ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ τὸν ἀνυψώσῃ ἀπὸ τὴν γῆ στὸν Οὐρανό. Γι’ αὐτό, ὁ ἄριστος τρόπος γιὰ νὰ γιορτάσουμε τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, εἶναι νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὸν σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο ἐνηνθρώπησε ὁ Κύριος. Γιὰ ν’ ἀνυψωθοῦμε - διὰ τῆς Ἐκκλησίας μας - στὸν Οὐρανό, χρησιμοποιῶντας τὰ δῶρα ποὺ μᾶς προσφέρει : τὴν μετάνοια, τὴν Θεία Κοινωνία, τὴν προσευχή, τὴν μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν καλωσύνη στὸν κάθε συνάνθρωπό μας.
Χρόνια πολλά, ἅγια, μὲ ὑγεία κατ’ ἄμφω καὶ μὲ χαρά. Καὶ εὐλογημένο τὸ ἐπὶ θύραις Νέο Ἔτος τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου.
Διάπυρος εὐχέτης ἐν Χριστῷ Γεννηθέντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ