Ρουμάνος Γέροντας Ἰουστῖνος Πίρβου (+2013) : "Τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα ἀποτελεῖ τὸν ὕστατο ζυγὸ ποὺ ἐπιβάλλεται στὸν ἄνθρωπο"..

 

    "Θεωρῶ ὅτι τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα ἀποτελεῖ τὸν ὕστατο ζυγὸ ποὺ ἐπιβάλλεται στὸν ἄνθρωπο, ὥστε αὐτὸς νὰ μὴν κινεῖται πιὰ καθόλου, οὔτε δεξιά, οὔτε ἀριστερά. Νὰ κρατᾶ τὸν ἄνθρωπο δέσμιο, ὅσο γίνεται πιὸ δεμένο μὲ τὴν ταΐστρα του, σὰν ἕνα ἁλυσοδεμένο ζῶο, τὸ ὁποῖο δὲν τρώει παρὰ τὸ χόρτο ποὺ τοῦ δίνει ὁ ἰδιοκτήτης του.

    Σκοπὸς τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη τὴν ὥρα, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν διάλυση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴ διάλυση τῆς ἐπαφῆς μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ἐὰν κάποια πολιτικὰ συστήματα καθυποτάσσουν τὰ δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων, αὐτὸ τὸ δικτατορικὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα θὰ βάλει σὲ ζυγὸ τὴν ψυχή, θὰ καταδυναστεύει τὴ σκέψη τοῦ ἀνθρώπου. 

    Κάποιοι θέλουν νὰ γίνουμε μόνο νούμερα, ὅπως οἱ κρατούμενοι. Προσπαθοῦν νὰ διαλύσουν τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Εἶναι μία προσπάθεια νὰ γίνει ἡ κοινωνία "ρομπότ". Σιγά - σιγά θὰ ἐξαφανιστεῖ ἀπ' αὐτὴν ὁ κανονικὸς ἄνθρωπος καὶ θὰ μείνουν μόνο τὰ ρομπὸτ ποὺ ἐλέγχονται ἀπὸ τὰχα "ἀνώτερους" ἀνθρώπους, ἐκείνους ποὺ διευθύνουν τὸν κόσμο. Ὁ σημερινὸς πολίτης μας εἶναι τυφλωμένος, δὲν καταλαβαίνει τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται καὶ δέχεται σὰν ζῶο τὴν προσωπική του διάλυση. 

    Πρέπει ἐμεῖς νὰ διαλύσουμε ἐκ τῶν προτέρων αὐτὸ τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα, νὰ κάνουμε ὅ,τι εἶναι δυνατὸν γιὰ νὰ μὴ δεχτοῦμε αὐτὴν τὴ νέα ἠλεκτρονικὴ τάξη πραγμάτων, αὐτὸν τὸν "πολιτισμό" τῆς εἰκόνας καὶ τῶν ὀπτικῶν μέσων στὸ διαδίκτυο.

    Παρατηροῦμε τὴν ἀπομείωση τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ὀλισθαίνει ἀπὸ πρόσωπο σὲ ὄνομα καί, τέλος, σὲ ἀριθμό. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως, μοιάζει στὸν Θεό, εἶναι πλασμένος κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωσίν Του καὶ διαθέτει ἔμφυτα μέσα του ὅλα τὰ ἀποθέματα, ὥστε νὰ μὴν πέσει στὴν ὕπουλη παγίδα. Ἄς μὴν πουλήσουμε τὴν ἐλευθερία μας καὶ τὸ δικαίωμά μας νὰ μοιάζουμε στὸν Ὕψιστο Θεό !"

(σελ. 153,154 ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ζωὴ θυσιαζόμενης ἀγάπης, Γέρων Ἰουστῖνος Πίρβου, Ἐκδόσεις Ἄθως). 

Ὁ Ἱερὸς Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος (ΙΣΚΕ) γιὰ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμό.

 

 

 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

 

Ὁ Προσωπικὸς Ἀριθμός, ὅπως προωθεῖται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία, ἀποτελεῖ ἕνα ἑνιαῖο ἀναγνωριστικὸ γιὰ κάθε πολίτη, τὸ ὁποῖο προορίζεται νὰ ἀντικαταστήσει πολλοὺς διαφορετικοὺς ἀριθμοὺς Μητρώου ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ διάφορες ὑπηρεσίες τοῦ Δημοσίου (ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ΑΔΤ, κ.λ.π.). Ἡ ἐφαρμογή του ἐντάσσεται στὸ πλαίσιο τῆς ψηφιοποίησης τοῦ κράτους καὶ τῆς καλύτερης, ὅπως ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν Πολιτεία, ἐξυπηρέτησης τοῦ πολίτη. 
Ὡστόσο, ἡ εἰσαγωγή του συνοδεύεται ἀπὸ μία σειρὰ προβληματισμῶν - τεχνικῶν, νομικῶν, κοινωνικῶν καὶ πολιτικῶν, ἀλλὰ καὶ στὴν θρησκευτικὴ καὶ πνευματικὴ διάσταση, ποὺ ἀξίζουν ἰδιαίτερη προσοχή. 
Ὡς Ἱερὸς Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος, θέλουμε νὰ ἐκφράσουμε καὶ τοὺς προβληματισμούς μας ἀλλὰ καὶ τὶς ἀνησυχίες μας γιὰ τὸ τόσο σοβαρὸ θέμα ποὺ παρουσιάστηκε στὶς ἡμέρες μας. 
Ἡ πίστη, καὶ εἰδικότερα ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση, ἀντιλαμβάνεται τὴν τεχνολογία ὄχι ὡς κάτι ἐγγενῶς κακό, ἀλλὰ ὡς ἐργαλεῖο πού, ἀνάλογα μὲ τὴν χρήση του, μπορεῖ νὰ ὑπηρετήσει εἴτε τὸ ἀγαθὸ εἴτε τὸ πονηρό. Ὅμως ὅταν ἡ τεχνολογία συνδέεται μὲ καθολικὸ ἔλεγχο, ἀπώλεια τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας, καὶ ψηφιακὴ ἐπιτήρηση, τότε τίθεται σὲ δοκιμασία ἡ πνευματικὴ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνα Θεοῦ. 
Ὁ ἄνθρωπος, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη θεολογία, εἶναι μοναδικὸς καὶ ἀνεπανάληπτος. Δὲν εἶναι ἀριθμός, οὔτε καταγραφὴ σὲ κάποια βάση δεδομένων. Εἶναι πρόσωπο, δηλαδὴ ὕπαρξη ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους σὲ ἐλευθερία καὶ ἀγάπη. 
Ἔτσι λοιπόν, ἡ ἀντικατάσταση τῶν ὑπαρκτῶν στοιχείων ταυτότητας μὲ ἕνα ἀπρόσωπο ἀριθμὸ ἐγείρει τὶς ἀνησυχίες μας ὡς Κληρικῶν ἐπειδὴ ὁλοφάνερα γίνεται ἀντιληπτὴ ἡ ψυχικὴ ἀποστασιοποίηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἑαυτό του καὶ ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν βλέπει τὴ ζωή του νὰ ἐξαντλεῖται σὲ ψηφιακὲς καταγραφές. 
Τέλος ὡς Ὀρθόδοξοι Κληρικοὶ ζητοῦμε σαφεῖς νομικὲς ἐγγυήσεις. Ὀφείλουμε νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸ δικαίωμα τοῦ προσώπου στὴν ἐπιλογή. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς Χριστιανούς μας, γιὰ τὰ πνευματικὰ ρίσκα ἑνὸς συστήματος ποὺ ἴσως στὸ μέλλον ἐκβιάσει τὴν συνείδηση, ἀναφέροντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὁ Χριστὸς δὲν ἀριθμεῖ τοὺς ἀνθρώπους- τους καλεῖ διὰ τοῦ βαπτίσματος μὲ τὸ ὄνομα τους. 

ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΚΕ

Ἁγιογραφικὴ Καθημερινὴ Μελέτη Μηνὸς Ἰουνίου

 

ΙΟΥΝΙΟΣ

1. Ματθ. ΚΓ΄(23)1-7

2. Ματθ. ΚΓ΄ 8-10

3. Ματθ. ΚΓ΄ 11-12

4. Ματθ. ΚΓ΄ 13-15

5. Ματθ. ΚΓ΄ 16-22

6. Ματθ. ΚΓ΄ 23-24

7. Ματθ. ΚΓ΄ 25-26

8. Ματθ. ΚΓ΄ 27-28

9. Ματθ. ΚΓ΄ 29-32

10.Ματθ. ΚΓ΄ 33-36

11. Ματθ. ΚΓ΄ 37-39

12.Ματθ. ΚΔ΄(24)1-2

13. Ματθ. ΚΔ΄ 3-6

14. Ματθ. ΚΔ΄ 7-8

15. Ματθ. ΚΔ΄ 9-10

 16. Ματθ. ΚΔ΄ 11

17. Ματθ. ΚΔ΄ 12

18. Ματθ. ΚΔ΄ 13

19. Ματθ. ΚΔ΄ 14

20. Ματθ. ΚΔ΄ 15-18

21. Ματθ. ΚΔ΄ 19-20

22. Ματθ. ΚΔ΄ 21-22

23. Ματθ. ΚΔ΄ 23-26

24. Ματθ. ΚΔ΄ 27-28

25. Ματθ. ΚΔ΄ 29-30

26. Ματθ. ΚΔ΄ 31-33

27. Ματθ. ΚΔ΄ 34-35

28. Ματθ. ΚΔ΄ 36-39

29. Ματθ. ΚΔ΄ 40-44

30. Ματθ. ΚΔ΄ 45-51

 

Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε  

τοὺς στίχους αὐτοὺς 

σὲ σύντομη ἑρμηνεία  

 τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ

 Παναγιώτου Τρεμπέλα,  

καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ

ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  

Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος

κ. Κ. Πρέντος

" Η ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ  ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"

Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"

Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"

 ΚΑΤΑ  ΜΑΤΘΑΙΟΝ  ΙΕΡΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΓ΄ (23ο)

 Ὁ Κύριος ἐλέγχει τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους.

(Στίχοι 1-32) {0΄- 8΄20΄΄}.

 Ὁ Κύριος προειδοποιεῖ τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους γιὰ τὴν καταδίκη τους.

 (Στίχοι 33-39) {8΄21΄΄- 10΄45΄΄}. 

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΔ΄ (24ο)

 Ἡ καταστροφὴ τοῦ Ναοῦ.

(Στίχοι 1-2) {0΄- 0΄37΄΄}.

 Τὸ τέλος τοῦ κόσμου.

 (Στίχοι 3-14) {0΄38΄΄- 3΄24΄΄}.   

 

Προτύπωση τοῦ τέλους ἡ καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ.

(Στίχοι 15-22) {3΄25΄΄- 6΄00΄΄}.

Ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆτες.

 (Στίχοι 23-28) {6΄01΄΄- 7΄37΄΄}.   

 

Ἡ δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου.

(Στίχοι 29-35) {7΄38΄΄- 10΄03΄΄}.

 Ἄγνωστη ἡ ὥρα τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου.

 (Στίχοι 36-44) {10΄04΄΄- 12΄25΄΄}.   

 

Ὁ πιστὸς καὶ ὀ κακὸς δοῦλος.

(Στίχοι 45-51) {12΄26΄΄- 13΄51΄΄}.

Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Ἀθηνῶν: Δελτίο Τύπου ἐνάντια στὴν ἐπιβολή τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ.

 

Αθήνα, 29 Μαΐου 2025

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών δηλώνουν τον έντονο προβληματισμό τους απέναντι στην επιβολή του προσωπικού αριθμού στους Έλληνες πολίτες από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης.

Παρατηρούμε, εδώ και χρόνια, μία συστηματική προσπάθεια - με πρόσχημα την ωφέλεια των πολιτών και της Πατρίδας - να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία για τη δημιουργία ενός δυστοπικού ψηφιακού περιβάλλοντος, όπου οι εκάστοτε κρατούντες θα έχουν στα χέρια τους όλη τη ζωή των πολιτών, καθιστώντας τους ανίσχυρους απέναντι σ’ ένα πανίσχυρο ψηφιοκεντρικό καθεστώς.  

Είναι αλήθεια ότι ο προσωπικός αριθμός θα αποτελεί μεν μεγάλη ευκολία για τους πολίτες, παράλληλα όμως θα συνιστά μέσο πρόσβασης στα προσωπικά στοιχεία τους (από υγεία, οικονομική κατάσταση μέχρι καταναλωτικές συνήθειες). Με την χρήση του Προσωπικού Αριθμού, η νέα ηλεκτρονική ταυτότητα μετατρέπεται σε κάρτα του Πολίτη, δημιουργώντας τις τέλειες συνθήκες συστήματος αξιολόγησης του πολίτη, κατά τα πρότυπα της Κίνας. Επιπλέον, τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών ενοποιημένα σε έναν Προσωπικό Αριθμό γίνονται περισσότερο ευάλωτα και συνεπώς τίθεται σε κίνδυνο τόσο η προσωπική όσο και η εθνική μας ασφάλεια.

Συνεπώς η θέσπιση προσωπικού αριθμού, ο οποίος θα είναι το κλειδί της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και των διασυνδεδεμένων ψηφιακών αρχείων με τα προσωπικά στοιχεία των πολιτών, δημιουργεί εύλογες ανησυχίες για λόγους θρησκευτικής συνείδησης, αλλά και για λόγους δημοκρατικής ευαισθησίας.

Καλούμε τους Έλληνες πολίτες να μη βιαστούν να εκδώσουν προσωπικό αριθμό, και να χρησιμοποιούν τα υφιστάμενα μέσα για την εξυπηρέτησή τους.

Καλούμε την κυβέρνηση να μην επιβάλει την εφαρμογή του προσωπικού αριθμού, ανοίγοντας μία ακόμα πληγή στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Απαιτούμε αυτό που ισχύει σε πολλές χώρες της Ευρώπαικής Ένωσης, δηλαδή να μην είναι υποχρεωτικός ο προσωπικός αριθμός για κανέναν πολίτη, αίτημα που διατύπωσε και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.

Τέλος, επισημαίνουμε ότι η οποιαδήποτε προτεινόμενη εναλλακτική λύση θα πρέπει να διασφαλίσει την ισονομία όλων των πολιτών χωρίς διακρίσεις.

    

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών:

Αδελφότης Ορθοδόξου Ιεραποστολής «Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ»  

Εστία Πατερικών Μελετών

Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες

Πανελλήνια Ένωση Γυναικών

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)

Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Η Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ)

Πανελλήνιος Ορθόδοξος Ένωση (Π.Ο.Ε.)

Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)  

Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ» 

Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.) 

Ὁ Δημήτριος Χιωτακάκος προειδοποιεῖ γιὰ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμό σύντομα καὶ περιεκτικά !

 

 

Γιὰ ν' ἀκούσετε τὴν συνέντευξή του στὸν Λάμπρο Πάσχο, πατῆστε τὸν παρακάτω σύνδεσμο :

 https://www.youtube.com/watch?v=i_TzwDsmUDE

Θέμα χρόνου ;

 

 Ὁ θάνατος τοῦ πάπα Φραγκίσκου καὶ ἡ ἐκλογὴ καὶ ἐνθρόνιση τοῦ διαδόχου του πάπα Λέοντος ΙΔ΄ ἀνέβασε στὴν ἐπιφάνεια καὶ πάλι τὸ θέμα τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανούς.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὁ θάνατος τοῦ πάπα Φραγκίσκου ματαίωσε τὴ σχεδιαζόμε­νη συνάντησή του τὸν Μάιο μὲ τὸν Οἰκου­μενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο στὴ Νίκαια, μὲ ἀφορμὴ τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἐπετείου τῶν 1.700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγ­κληση ἐκεῖ (στὶς 20 Μαΐου 325) τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Μάλιστα, μὲ ἀφορμὴ τὴν κατὰ τὸ ἔτος 2025 σύμπτωση ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανοὺς τῆς Δύσεως, σχεδιαζόταν νὰ καθιερωθεῖ στὸ ἑξῆς κοινὴ ἡμερομηνία τῆς ἑορτῆς. Τὸ δὲ σημαντικότερο, φαίνεται ὅτι εἶχε συμφωνηθεῖ αὐτὴ ἡ ἡμερομηνία νὰ ὁρίζεται ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ Ὀρθόδοξου ἑορτολογίου. Κάτι ποὺ θὰ ἀποτελοῦσε παγίδα γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους, ὥστε νὰ μὴν ἀντιδράσουν... στὸν ὕπουλο σχεδιασμό.
Ὅμως ἄλλα τὰ μυστικὰ σχέδια τῶν ἀνθρώπων, ἄλλες οἱ βουλὲς τοῦ Θεοῦ. Τὴν τελευταία κυριολεκτικὰ στιγμὴ ἀποχώρησε ἀπὸ τὸν παρόντα βίο ὁ Πάπας καὶ τὸ θέατρο στὴ Νίκαια ματαιώθηκε. Τυχαῖος ἄραγε ἦταν αὐτὸς ὁ θάνατος; Καὶ δὲν πρέπει αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη νὰ προβληματίσει ὅσους ἐπισπεύδουν σὲ ἐνέργειες προσεγγίσεως πρὸς τοὺς Παπικούς;
Στὴ συνάντησή του μὲ τὸν πάπα Λέον­τα, ἀμέσως μετὰ τὴν ἐνθρόνισή του, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπανέφερε τὸ θέμα, ὡστόσο ὁ νέος Πάπας δὲν φάνηκε πρόθυμος νὰ συνεχίσει τὴν τακτικὴ τοῦ προκατόχου του· τουλάχιστον στὸ θέμα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ, μὲ συμμόρφωση τοῦ παπικοῦ ὑπολογισμοῦ τῆς ἡμερομηνίας μὲ αὐτὸν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὑποσχέθηκε πάντως ὅτι ἐντὸς τοῦ ἔτους θὰ συν­αντηθεῖ στὴ Νίκαια μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, προκειμένου νὰ τιμήσουν ἀπὸ κοινοῦ τὴν ἐπέτειο τῶν 1.700 ἐτῶν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Ὁ σχεδιασμὸς κοινοῦ ἑορτασμοῦ ἦταν ἕνα ἀκόμη βῆμα γιὰ ἕνωση στὴν πράξη μὲ τοὺς Παπικούς, ὅπως γίνεται χρόνια τώρα καὶ μὲ ἄλλες παρόμοιες ἐκδηλώσεις, δεδομένου ὅτι ὁ θεολογικὸς διάλογος ἔχει ὁδηγηθεῖ σὲ ἀδιέξοδο. Πρὸς τὸ παρόν, μὲ τὴν ἀνακατάταξη στὸν χῶρο τοῦ Παπισμοῦ, φαίνεται ὅτι τὸ χειρότερο ἀποφεύχθηκε.
Ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ σχεδιασμοὶ κατευθύνονται πάντα πρὸς αὐτὸ τὸν σκοπό, τὴν ἕνωση στὴν πράξη. Καί, ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνεται ὅτι εἶναι θέμα χρόνου ἡ ἐπίτευξη αὐτοῦ τοῦ στόχου, ἂν λάβει καν­εὶς ὑπ᾿ ὄψιν τὶς συχνὲς κινήσεις πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση. Μάλιστα ἂν παρατηρήσει τὴ γενικότερη διάβρωση τοῦ Ὀρθόδοξου φρονήματος, κυρίως μεταξὺ κληρικῶν, ἀφοῦ καὶ πρόσφατα δὲν ἔλειψαν φαινόμενα θλιβερῶν φιλοπαπικῶν δηλώσεων μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκδημία τοῦ Πάπα.
Σὲ κάθε περίπτωση δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει ὅτι πάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὁποιοδήποτε ἀξίωμα κι ἂν ἔχουν, καὶ πέρα ἀπὸ τοὺς σχεδιασμούς τους βρίσκεται ὁ Θεός. Καὶ ὅπως τώρα ἐξουδετέρωσε τὴν παγίδα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ, ἐλπίζουμε ὅτι καὶ στὸ μέλλον θὰ προστατεύσει τὴν Ὀρθοδοξία μας.
Ταυτόχρονα ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε σὲ αὐξημένη ἐπαγρύπνηση, ὥστε τουλάχι­στον νὰ κρατηθεῖ ἀκέραιο τὸ φρόνημά μας καί, ἂν ἀπαιτηθεῖ, νὰ δώσουμε κι ἐμεῖς τὴ μαρτυρία μας σ’ ἕναν ἀποστατημένο κόσμο, ποὺ σταδιακὰ ὅλο καὶ περισσότερο συμβιβάζεται μὲ τὴ δαιμονικὴ πλάνη. 

osotir

Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος: «Ἀπό τήν Δικτατορία τῆς Πανδημίας στήν Ἠλεκτρονική Δικτατορία».

 

 

---

Μια προσέγγιση της σύγχρονης κρίσης του προσώπου

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια δραματική και ταχεία μετάβαση από την υγειονομική δικτατορία —όπως εγκαθιδρύθηκε στη διάρκεια της πανδημίας— σε μια μορφή ηλεκτρονικού ολοκληρωτισμού, όπου το ανθρώπινο πρόσωπο απειλείται με πλήρη αποπροσωποποίηση.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι απλώς πολιτικό ή κοινωνικό. Πρόκειται, κατά βάση, για βαθύ θεολογικό πρόβλημα. Η πνευματική ζωή, η ελευθερία του προσώπου και η δυνατότητα του ανθρώπου να ζει σε κοινωνία με τον Θεό απειλούνται από τη νέα αυτή συνθήκη, η οποία, παρά τις τεχνολογικές της προφάσεις, δεν είναι παρά μια νέα μορφή ανελευθερίας.

Κατά την περίοδο της πανδημίας, επιβλήθηκε ένα αυστηρό καθεστώς ελέγχου, που στηρίχθηκε στην ψευδαίσθηση ότι το κράτος μπορεί να εγγυηθεί την υγεία και τη σωτηρία του ανθρώπου μέσω περιορισμών, απαγορεύσεων και μαζικού εγκλεισμού.

Για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία, απαγορεύθηκε η λειτουργία των ναών, η προσέλευση των πιστών στα Μυστήρια, η κανονική ζωή της Εκκλησίας. Το πρόσωπο, εντός και εκτός Εκκλησίας, αντιμετωπίστηκε ως φορέας κινδύνου, και η κοινωνία μετατράπηκε σε χώρο επιτήρησης, καχυποψίας και απομόνωσης.

Το βίωμα αυτό δεν ήταν προσωρινό. Ήταν πρόπλασμα μιας νέας κατάστασης: της ηλεκτρονικής δικτατορίας, όπου η ίδια λογική της καθολικής επιτήρησης εφαρμόζεται πλέον σε κάθε πτυχή της ζωής.

Το λεγόμενο «ψηφιακό κράτος» δεν έρχεται να εξυπηρετήσει τον πολίτη· έρχεται να τον ορίσει, να τον αναλύσει, να τον παρακολουθήσει και, τελικώς, να τον χειραγωγήσει. Ο άνθρωπος μετατρέπεται σε αριθμό, σε δεδομένο, σε στατιστική. Χάνει το πρόσωπό του. Και αυτό είναι το τραγικότερο όλων.

Οι σύγχρονες απειλές κατά της ελευθερίας δεν περιορίζονται πλέον σε πολιτικά καθεστώτα βίας, αλλά διεισδύουν με πιο λεπταίσθητους και καθολικούς τρόπους στην ίδια τη δομή της ανθρώπινης ύπαρξης με το πρόσωπο της άνεσης, της τεχνολογίας και της πληροφορίας, έτσι το ανθρώπινο πρόσωπο καθίσταται προβλέψιμο και ελέγξιμο μέσα από τη διαρκή συλλογή βιομετρικών και ψυχολογικών δεδομένων.

Η τεχνητή νοημοσύνη και οι αλγόριθμοι αναλαμβάνουν να γνωρίζουν τον άνθρωπο καλύτερα απ’ ό,τι γνωρίζει εκείνος τον εαυτό του. Πρόκειται για έναν "εκ των έσω έλεγχο", όπου η ελεύθερη βούληση ακυρώνεται όχι με καταναγκασμό, αλλά με προγραμματισμό και υποβολή.

Η Ορθόδοξη θεολογία όμως αντιλαμβάνεται το πρόσωπο όχι ως βιολογική ή κοινωνική μονάδα, αλλά ως ανεπανάληπτη ύπαρξη. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει: «Ὅ,τι ἐνῶται τῷ Θεῷ, τοῦτο ἔστιν πρόσωπον».

Δηλαδή, το πρόσωπο δεν είναι κάτι το φυσικό ή ψυχολογικό, αλλά φανερώνεται στην ελεύθερη σχέση με τον Θεό. Ο άνθρωπος γίνεται πρόσωπο όταν υπάρχει «ἐν κοινωνίᾳ», όταν υπερβαίνει τη φύση του μέσα από τη σχέση, την αγάπη και την ελευθερία.

Αυτήν την ελευθερία καλείται να υπερασπιστεί η Εκκλησία σήμερα. Διότι, όπως τονίζει ο Μέγας Αθανάσιος, «οὐκ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον ὡς δοῦλον, ἀλλ’ ἐλεύθερον»· και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής προσθέτει: «Ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου εἶναι ἡ ἐνέργεια τῆς θείας ἐντολῆς ἐν τῷ κόσμῳ».

Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος χάνει τη δυνατότητα να επιλέξει, να ομολογήσει, να ζήσει κατά συνείδησιν, τότε δεν απειλείται μόνον η πολιτική του ελευθερία, αλλά και η σωτηρία του.

Η θεολογική ελευθερία δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος συμμετέχει στο μυστήριο της θεώσεως.

Η απρόσωπη, μαζική, ψηφιακή διαχείριση των ανθρώπων είναι ξένη προς αυτή την αντίληψη. Διότι ο Θεός δεν σώζει «ομάδες» ή «σύνολα», αλλά πρόσωπα· δεν απευθύνεται σε αριθμούς, αλλά σε ονόματα.

Ο ίδιος ο Χριστός δηλώνει: «ἐγὼ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν» (Ἰωάν. 10,14). Η γνώση αυτή είναι σχέση, είναι αναγνώριση, είναι προσωπική αγάπη.

Στον αντίποδα, ο ολοκληρωτισμός —είτε υγειονομικός είτε ψηφιακός— στοχεύει στη διάλυση αυτής της σχέσης. Όταν το άτομο αντιμετωπίζεται ως μηχανικό εξάρτημα ενός συστήματος, τότε η πνευματική του ζωή ατονεί, η συνείδησή του χειραγωγείται και η ελευθερία του ακυρώνεται.

Η προφητική φωνή των Πατέρων προειδοποιεί: «Ἡ ἀλήθεια οὐ συμβιβάζεται μετὰ τοῦ ψεύδους, οὐδὲ ἡ ἐλευθερία μετὰ τοῦ καταναγκασμοῦ» (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς).

Η κοινωνιολογία της εξουσίας και του ελέγχου, που έχει ιδιαίτερα αναπτυχθεί, δείχνει ότι κάθε κοινωνικό σύστημα διαμορφώνει μηχανισμούς εξουσίας που διεισδύουν στο σώμα και στη σκέψη του ανθρώπου.

Όμως, σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές, σήμερα ο έλεγχος δεν ασκείται κυρίως με φυσική βία, αλλά με αόρατα και τεχνολογικά μέσα, τα οποία καθιστούν τον πολίτη διαφανή απέναντι στο κράτος, αλλά και αόρατο ως πρόσωπο. Η «διαχείριση του πληθυσμού» γίνεται κεντρικός στόχος, και όχι η υπηρεσία του ανθρώπου.

Ο έλεγχος σήμερα έχει περάσει σε ένα επίπεδο ενσωματωμένο στο ίδιο το άτομο. Ο άνθρωπος μαθαίνει να ελέγχει τον εαυτό του σύμφωνα με τις επιταγές του συστήματος, χωρίς εξωτερικό καταναγκασμό.

Ο Χριστιανισμός όμως καλεί τον άνθρωπο όχι σε αυτολογοκρισία, αλλά σε μετάνοια· όχι σε συμμόρφωση, αλλά σε μεταμόρφωση· όχι σε μηχανική υπακοή, αλλά σε θεληματική κοινωνία με το θέλημα του Θεού.

Η Εκκλησία οφείλει να διαφυλάξει την ελευθερία των μελών της. Δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί την καθολική επιβολή ενός ψηφιακού φακελώματος, που ενοποιεί όλα τα προσωπικά δεδομένα υπό ένα ενιαίο αριθμητικό σχήμα.

Δεν είναι δυνατόν να δεχθεί να γνωρίζει η κρατική εξουσία ταυτόχρονα τον τραπεζικό λογαριασμό, την ιατρική κατάσταση, τη φορολογία και τη θρησκευτική ταυτότητα του κάθε πολίτη —και να μπορεί να ρυθμίζει τη ζωή του αναλόγως. Αυτό δεν είναι απλώς τεχνολογική πρόοδος. Είναι κατάργηση της προσωπικής αυτονομίας, της ελεύθερης βούλησης και της πνευματικής ταυτότητας.

Η δημοκρατία, ως σύστημα διακυβέρνησης που στηρίζεται στην ελευθερία και την ισότητα των προσώπων, έχει ήδη αρχίσει να παραχωρεί τη θέση της σε μορφές ήπιου ή σκληρού ολοκληρωτισμού, αφού απουσιάζει πλέον ο ουσιαστικός έλεγχος και η λογοδοσία των κρατούντων.

Οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία· οι νόμοι επιβάλλονται χωρίς σεβασμό στη συνείδηση των πολιτών· και η Εκκλησία αντιμετωπίζεται όχι ως σώμα Χριστού αλλά ως οργανισμός υποταγμένος στο κρατικό πρωτόκολλο.

Η Εκκλησία δεν μπορεί να σιωπά ενώπιον της μετατροπής του ανθρώπου σε αριθμό. Δεν έχει το δικαίωμα να συμβιβαστεί με ένα σύστημα που, επικαλούμενο την πρόοδο, καταλύει την ελευθερία, καταγράφει το πρόσωπο, και αποδομεί την πνευματική του υπόσταση.

Ούτε και μπορεί να υποταχθεί σε τεχνοκρατικές λογικές που εξοβελίζουν τον Θεό από τον δημόσιο βίο. Η Γραφή προειδοποιεί: «ἔσονται καιροὶ χαλεποί» (Β’ Τιμ. 3,1). Ο καιρός αυτός δεν είναι μέλλων· είναι παρών. Και απαιτεί από την Εκκλησία να σταθεί όχι ως παρατηρητής της ιστορίας, αλλά ως φρουρός της αληθείας και της ελευθερίας.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διδάσκει πως η Εκκλησία είναι «το κοινόν ἰατρεῖον» των ψυχών, αλλά και των κοινωνιών. Η κοινωνία σήμερα νοσεί· και η νόσος της είναι υπαρξιακή και πνευματική.

Οδηγείται σε μια μορφή παγκόσμιου μηδενισμού, όπου η τεχνολογία υποκαθιστά την ηθική, και η πληροφορία υποκαθιστά τη σοφία και την πίστη.

Σε αυτό το περιβάλλον, η Εκκλησία καλείται να υπενθυμίσει ότι δεν υπάρχει αληθινή κοινωνία χωρίς Θεό· και ότι κάθε επιβολή που στερεί τον άνθρωπο από την προσωπική του σχέση με τον Δημιουργό είναι πνευματικά ολέθρια.

Η κοινωνιολογία του ελέγχου υπογραμμίζει τη λειτουργία της «κανονικοποίησης»· δηλαδή της επιβολής κανόνων συμπεριφοράς που καθιστούν τον άνθρωπο αναλώσιμο και προβλέψιμο.

Η Εκκλησία όμως προτείνει έναν άλλο τρόπο ζωής: την ελευθερία του Πνεύματος, την ασκητική αντίσταση στην ισοπέδωση, την αγιότητα ως υπέρβαση κάθε εξωτερικής συμμόρφωσης. Η αντίθεση είναι ριζική· δεν πρόκειται για ζήτημα διοικητικής επιλογής, αλλά για πνευματικό αγώνα.

Ως Επίσκοπος της Εκκλησίας, θεωρώ, ότι έχω την ευθύνη όχι μόνο να παρακολουθώ, αλλά και να λαμβάνω θέση.

Δεν μπορούμε να δεχθούμε την μετατροπή του προσώπου σε αριθμό, την καθολική ψηφιακή του καταγραφή, και την υποταγή του στις επιταγές ενός απάνθρωπου συγκεντρωτικού συστήματος που δεν γνωρίζει τον Θεό και καταδυναστεύει τον άνθρωπο. Η Αγία Γραφή μας προειδοποιεί: «ἔσονται καιροὶ χαλεποί» (Β’ Τιμ. 3,1). Δεν είναι δυνατόν να σιωπήσουμε ενώπιον της αρχής των ωδίνων.

Η Εκκλησία καλείται να σταθεί ως Κιβωτός ελευθερίας, ως τόπος αντίστασης στην ισοπέδωση του προσώπου και κατ’ επέκτασιν της κοινωνίας.

Να κηρύξει εκ νέου την αξία του ανθρώπου ως εικόνας του Θεού, να προστατεύσει την ιερότητα της ελευθερίας του, και να θυμίσει σε όλους ότι η σωτηρία δεν περνά μέσα από τους αλγόριθμους και την μηχανική μάθηση, αλλά μέσα από την εν Χριστώ κοινωνία.

Είναι πλέον καιρός εγρηγόρσεως. Είναι καιρός ομολογίας.

Ἱερὰ Μητρόπολις Κερκύρας 22/05/2025

Ἑορτασμὸς Ἐπετείου νικηφόρας λήξης ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ 1914 ἀπὸ τὴν Σ.Φ.Ε.Β.Α. καὶ τὸν ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.

 

 

Θεσμό αποτελούν για την Ιερά Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, τα τελευταία 45 χρόνια, οι ετήσιες εκδηλώσεις εορτασμού του Αυτονομιακού Αγώνα της Βορείου Ηπείρου τις οποίες καθιέρωσε στις αρχές της δεκαετίας του 1980  ο μακαριστός Μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ. Σε μία περίοδο δύσκολη και σκοτεινή, κάτω από την μπότα του αθεϊστικού καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα, ο αοίδιμος μητροπολίτης ύψωσε δυναμικά την φωνή του υπέρ των σκλάβων αδελφών μας που υπέφεραν ως Χριστιανοί, ως Έλληνες και ως άνθρωποι.

 Στην ιστορική έδρα της ακριτικής μητροπόλεώς του, στο ηρωϊκό  Δελβινάκι  ξεκίνησε  να εορτάζεται κάθε Φεβρούριο ο Αυτονομιακός Αγώνας των Βορειοηπειρωτών, η επίσημη έναρξη του οποίου έγινε στο Αργυρόκαστρο στις 17 Φεβρουαρίου του 1914.  Η επιλογή της κωμοπόλεως του Δελβινακίου δεν έγινε τυχαία, καθώς πέρα από το γεγονός ότι είναι η πλησιέστερη πολίχνη στα σύνορα με το αλβανικό κράτος, φιλοξενεί στο προαύλιο της  κεντρικής εκκλησίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,  το σκήνωμα του αοιδίμου πρωτεργάτου του Αυτονομιακού αγώνα, μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου Παπαχρήστου, που είναι θαμμένος εκεί.

Ως το 1991  ο εορτασμός, με την παρουσία των μελών του ΠΑΣΥΒΑ και της ΣΦΕΒΑ αλλά και πλήθους λαού, ετελείτο την πλησιέστερη Κυριακή στις 17 Φεβρουαρίου, με θεία Λειτουργία στον ιερό Ναό, επιμνημόσυνη δέηση στον τάφο του Βασιλείου, επίκαιρη ομιλία στο προαύλιο του ναού,  πορεία στο κέντρο της κωμοπόλεως  και κατάθεση στεφάνου στο ηρώο του Δελβινακίου. Στη συνέχεια ακολουθούσε εκδήλωση διαμαρτυρίας για τα κλειστά σύνορα, στο τελωνείο της Κακαβιάς. Από το 1992 κ.ε. ο εορτασμός ολοκληρωνόταν στο Δελβινάκι , καθώς τα σύνορα πια είχαν ανοίξει και τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα είχαν πέσει.

 Την μνήμη του ηρωϊκού αγώνα των Βορειοηπειρωτών συνέχισε να τιμά και ο διάδοχος του Σεβαστιανού, αοίδιμος ήδη μητροπολίτης Ανδρέας, ο οποίος όμως από το 1998 μετέθεσε  την ημερομηνία εορτασμού, τον Μάϊο, λόγω των πιο ευνοϊκών καιρικών συνθηκών αλλά και  για να συμπίπτει με την νικηφόρα λήξη του  αγώνα και την υπογραφή του πρωτοκόλλου της Κερκύρας, που αναγνώριζε ευρεία αυτονομία στην ελληνική κοινότητα της Βορείου Ηπείρου. Οι εκδηλώσεις τελούνται ανελλιπώς ως το 2024. 

Φέτος η επέτειος συνέπεσε με την περίοδο πένθους της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως καθώς δεν έχουν συμπληρωθεί ούτε 50 ημέρες από την εκδημία του ποιμενάρχου της. Για τα μέλη του ΠΑΣΥΒΑ και της ΣΦΕΒΑ ωστόσο αποτελεί υψίστη υποχρέωση και καθήκον, η απόδοση της οφειλομένης τιμής στην σημαντική αυτή ημέρα για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Έτσι παρά το γεγονός ότι δεν ήταν δυνατόν να έχει τον πανηγυρικό χαρακτήρα των προηγούμενων ετών, τα μέλη των συλλόγων μας που παρευρέθηκαν στο 40/νθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού μητροπολίτου Ανδρέα, στην Κόνιτσα,  στις 10 Μαΐου,  μετέβησαν την επομένη ημέρα Κυριακή 11 Μαΐου, και εκκλησιάστηκαν στο Δελβινάκι. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Γενικός Αρχιερ. Επίτροπος της Μητρόπολης π. Νικόλαος Λιόλιος  αναφέρθηκε στην πολυετή παράδοση του εορτασμού  και κάλεσε  τους πιστούς να μεταβούν όλοι έξω στο προαύλιο όπου τελέστηκε μνημόσυνο στον τάφο του Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου, έγινε κατάθεση στεφάνου και εψάλη ο εθνικός ύμνος.

Συν Θεώ ευχόμαστε με την έλευση του νέου ποιμενάρχου της μητροπόλεως Κονίτσης να συνεχιστεί με την δέουσα λαμπρότητα,  η ευλογημένη αυτή εθνική παράδοση που αποτελεί και την μοναδική εκδήλωση τιμής στον αγώνα των Βορειοηπειρωτών στην χώρα μας, πέρα από αυτήν που οργανώνει κάθε Φεβρουάριο στην Αθήνα, ο σύλλογος των Βορειοηπειρωτών. Η εξέλιξη αυτή είμαστε βέβαιοι ότι θα χαροποιήσει τις ψυχές των μακαριστών ιεραρχών και προέδρων του ΠΑΣΥΒΑ Σεβαστιανού και Ανδρέα που τόσο αγάπησαν τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και αγωνίστηκαν για την προάσπιση των δικαίων του, αλλά και θα χαροποιήσει τους αγωνιζόμενους Βορειοηπειρώτες, που θα αντιληφθούν ότι η τροφός του Γένους μας Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν τους λησμονεί.

 

Τὸ ΕΝΘΥΜΙΟ ποὺ δόθηκε στὸ 40νθήμερο Μνημόσυνο τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ ΑΝΔΡΕΟΥ.

 

Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο μακαριστού Μητροπολίτου Ανδρέου

 

 (Εφημερίδα "ΠΡΩΪΝΟΣ  ΛΟΓΟΣ" τῶν Ἰωαννίνων 12.5.2025, με επιπρόσθετες καταγραφές από την απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του Μητροπολίτου Ιωαννίνων, που σημειώνονται με κόκκινο χρώμα).

Με το συναίσθημα σε όλους ότι θα μείνει αξέχαστος, τελέστηκε το Σάββατο (10.5.2025) στην Κόνιτσα, το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του αειμνήστου Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Ανδρέου.

Το πρωί του Σαββάτου τελέστηκε πολυαρχιερατική θεία λειτουργία στον προσκυνηματικό ναό του Αγίου Κοσμά Κονίτσης, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου Δωροθέου Β' και συνιερουργούντων των Μητροπολιτών Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου, Κηφησίας Κυρίλλου, Ιωαννίνων Μαξίμου (τελεί αυτή την περίοδο και χρέη Τοποτηρητή της Μητροπόλεως Κονίτσης) και Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνου, πλαισιούμενοι από ιερείς της Μητροπόλεως Κονίτσης, συμπροσευχόμενου  του Μητροπολίτη Πρεβέζης Χρυσοστόμου. 

«Ένας αγνός εργάτης…»

Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων τόνισε, μεταξύ άλλων ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Κονίτσης «υπήρξε ένας αγνός άνθρωπος και ένας αγνός εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου. Ένας καθαρός άνθρωπος όχι μόνο με την έννοια ότι απέφευγε τις κοσμικότητες και τις κοσμικές αμαρτίες, αλλά κυρίως με την έννοια ότι αγαπούσε πάρα πολύ τον Χριστό, το Ευαγγέλιο και την Ορθόδοξη δογματική αλήθεια και διδασκαλία, δηλαδή, αυτό το οποίο που ονομάζουμε αποκεκαλυμμένη αλήθεια και διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας, αυτό το οποίο ονομάζουμε συλλογική δογματική συνείδηση της Εκκλησίας μας. Επίσης αγαπούσε με όλη του την καρδιά την Πατρίδα και τον τόπο. Και το απέδειξε αυτό σ΄ όλη του τη ζωή. Δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι όλα τα χαρίσματα. Και ο αδελφός μας σε μερικά πράγματα είχε δυσκολίες, όπως στα διοικητικά θέματα, όμως στα καίρια, στα σπουδαία και στα βασικά της πίστεώς μας και της Ορθοδοξίας ήταν ένας βράχος ακλόνητος κι ένας αγωνιστής ασυμβίβαστος». 

Προχωρώντας ο κ. Μάξιμος έκανε μία αναφορά και στην Καθολική "Εκκλησία" λέγοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Αυτές τις ημέρες βομβαρδιστήκαμε από τις τηλεοράσεις, με αφορμή το θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου, ότι ήταν ο Πάπας της δικαιοσύνης, ο Πάπας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Πάπας  των φτωχών. Εκατομμύρια φορές να το λένε και μάλιστα να το λένε και οι Ορθόδοξοι. Ατέλειωτες ώρες, απίστευτη διαφήμιση, τηλεοπτικός χρόνος αμέτρητος. Θαυμάσαμε το γεγονός. Θεωρώ ότι ήταν πρωτοφανές όλο αυτό που έγινε, τουλάχιστον για τα χρόνια που παρακολουθώ εγώ τα εκκλησιαστικά πράγματα.  Δεν ακούσαμε, όμως, πουθενά να λένε ότι και ο Πάπας αυτός ακολούθησε την πεπατημένη 1.000 περίπου ετών, που ήταν πάνω σε μια αιρετική δογματική διδασκαλία, μακριά από τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, η οποία γέννησε πάρα πολλά δεινά και στον δυτικό κόσμο και στον κόσμο γενικότερα. Το θέμα της δογματικής διδασκαλίας, αγαπητοί μου αδελφοί, οι περισσότεροι νομίζουν, ότι είναι μία θεωρητική σύλληψη. Αλλὰ θα πρέπει να ομολογήσουμε  εδώ, ως Επίσκοποι, ότι το θέμα της δογματικής συνείδησης είναι ένα θέμα που επηρεάζει την ποιότητα της ζωής και των σχέσεων των ανθρώπων και με τα πρόσωπα και με τα πράγματα και με όλη τη δημιουργία. Και αν υπήρχε η Ορθόδοξη διδασκαλία, αν υπήρχε η πίστη των Πατέρων στη Δύση δεν θα είχαμε όλα αυτά τα έκτροπα, τα οποία συνέβησαν όλα αυτά τα χίλια χρόνια, για να μην ξεχνούμε τις σταυροφορίες, για να μην ξεχνούμε τις αποικίες και την αποικιοκρατία, για να μην ξεχνούμε.. την Ουνία (σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υπενθύμιση), για να μην ξεχνούμε όλα αυτά τα πράγματα που μάτωσαν και ματώνουν τόν κόσμο ακόμα σήμερα. Διότι αν υπάρχει έριδα και διχόνοια και μέσα στους ανθρώπους και στις σχέσεις των ανθρώπων και στις σχέσεις των κοινωνιών και των τάξεων και των κρατών κ.λ.π., υπάρχει γιατί λείπει η Χάρις και η ευλογία του Θεού. Αυτά ο Ανδρέας τα έβλεπε και τα έλεγε και τα επεσήμαινε και τα έβαζε μέσα στην καθημερινή ακοή και στην αντίληψη των ανθρώπων και των απλών ανθρώπων, κι εκείνων, που καταλάβαιναν λίγο περισσότερα. Και είναι πολύ σημαντικό αυτά να τα λέμε στο ποίμνιό μας, να τα λέμε στο λαό μας, διότι βλέπουμε ότι αρχίζει να γίνεται μια εξίσωση, μια λείανση, έτσι ώστε να μην ασχολούμαστε με τα καίρια και τα σημαντικά, που είναι η πίστη μας, να μην ασχολούμαστε με τη δογματική μας συνείδηση, να μην ασχολούμαστε με τη διδασκαλία, που μας παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός, που μας παρέδωσαν οι Απόστολοι, οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι Οικουμενικές Σύνοδοι, αλλά να ασχολούμαστε με τα ανθρώπινα δικαιώματα, να ασχολούμαστε με τον θεολογικό στοχασμό, με την φιλοσοφία και με όλες αυτές τις ανθρώπινες σοφίες, που, ας μου επιτρέψετε, πολλές φορές είναι ανθρώπινες ανοησίες. 

 Μου έκανε εντύπωση, Σεβασμιώτατοι, που άκουσα την κεντρική Ομιλία που έγινε φέτος στην Μονή Πεντέλης, την ημέρα του Ιερού Φωτίου, του Μεγάλου αυτού διαπρεπούς Θεολόγου της Ορθοδοξίας, αυτού που επέμενε στην 8η Οικουμενική Σύνοδο, ότι δεν πρέπει ν΄ αλλάξουμε ούτε ένα γιώτα, ούτε μία κεραία από το Σύμβολο της Πίστεως, το "Πιστεύω" δηλαδή. Τι έλεγε, αν κάνουμε την σύνοψη αυτής της ομιλίας ; Ότι θα πρέπει να αναπτύξουμε τον θεολογικό στοχασμό και να ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις τους παρελθόντος. Αγαπητοί μου αδελφοί, μου έκανε εντύπωση ότι, ενώπιον πολλών επισκόπων της Εκκλησίας μας, ιερέων, πιστών ανθρώπων κ.λ.π., ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είχε να πει μία κουβέντα για την αποκεκαλυμμένη αλήθεια. Για την εμπειρία του Αγ. Πνεύματος. Για την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση. Για το πώς εμφανίζεται στους Αγίους ο Θεός, πώς εμφανίζει την γνώση την θεϊκή μέσα από το φως και την δόξα Του, και πώς παραμένει Αυτός και η διδασκαλία Του ο ίδιος, και χθες, και σήμερον και εις τους αιώνας. Δεν χρειαζόμαστε, λοιπόν, θεολογικό στοχασμό. Δεν χρειαζόμαστε να ανακατέψουμε την Θεολογία με την Ιστορία ἀλλά κυρίως με την Φιλοσοφία και την  Κοινωνιολογία, αλλά χρειάζεται αυτήν την μία, την αποκεκαλυμμένη αλήθεια να την βιώσουμε εν μετανοία και προσευχή. Να επιστρέψουμε στον Θεό, να ζητήσουμε το έλεός του, να προσευχηθούμε, να μετανοήσουμε να εξομολογηθούμε και να ζητήσουμε το θείο έλεος. 

Και τελειώνω με το εξής: Μου έκανε εντύπωση στην εμφάνιση του νέου Πάπα, για τον οποίο ευχόμαστε να τον φωτίζει ο Θεός φυσικά, πάντα καλό ευχόμαστε για τους ανθρώπους, μου έκανε εντύπωση ότι, εκεί μπροστά σε όλο αυτό το πλήθος, σήκωσε το χέρι του, τους ευλόγησε και τους είπε : "Σας συγχωρώ τις αμαρτίες σας... σας συγχωρώ τις αμαρτίες σας".   Όντως, ό ίδιος ο Ιησούς Χριστός έδωσε την εξουσία στους Αποστόλους να συγχωρούν τις αμαρτίες. Αλλά λέει ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος, εσύ, που συγχωρείς τις αμαρτίες, έχεις μετανοήσει ; Εσύ, που συγχωρείς τις αμαρτίες, έχεις την εμπειρία της κάθαρσης ; Και εσύ που συγχωρείς τις αμαρτίες έχεις την εμπειρία του φωτισμού ; Πήρες την εξουσία από το Άγιο Πνεύμα να το κάνεις αυτό ; Πώς, αφού διδάσκεις αιρετικά πράγματα, μπορείς να συγχωρείς αμαρτίες; 

Αγαπητοί μου αδελφοί, ζούμε σε δύσκολα χρόνια. Ζούμε σε μια εποχή που πάνε να ισοπεδώσουν τα πάντα, αυτοί που έχουν την εξουσία. Κάποτε, Σεβασμιώτατοι, κάναμε μια κουβέντα στη Σύνοδο, και σας έδωσα κάποια στοιχεία για ένα μωσαϊκό που υπάρχει στην Αμερική, που προβάλλεται η σκέψη. Και μετά ως γέννημα της σκέψης προβάλλονται όλα αυτά τα οποία ζούμε δήθεν ως κατακτήσεις δήθεν του πνεύματος στην εποχή μας : οι επιστήμες, οι τέχνες, ο αθλητισμός και όλα αυτά τα πράγματα. Δεν προβάλλεται, όμως, η αποκεκαλυμμένη Αλήθεια. Εμείς, λοιπόν, σεβόμαστε τις επιστήμες, σεβόμαστε και την τέχνη, σεβόμαστε και όλες τις κατακτήσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, αλλά πρώτα απ΄όλα εκζητούμε την Χάρη του Θεού. Κι ας είναι ο λόγος αυτός, αγαπητοί μου αδελφοί, ένα μνημόσυνο ακόμα στον επίσκοπό μας, τον πατέρα μας, του οποίου σήμερα κάνουμε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο, που ήταν γνήσιος πατριώτης και γνήσιος ορθόδοξος και πονούσε την ορθόδοξη διδασκαλία  και αποκεκαλυμένη αλήθεια. Ας είναι η μνήμη αυτού αιωνία και ας έχουμε όλοι την ευχή του».

* * * 

Προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας εψάλη επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής του αλησμόνητου Μητροπολίτη, ο οποίος από το 1967, ακολουθώντας τον "υψιπέτη αετό" της Κόνιτσας, αοίδιμο Σεβαστιανό, πνευματικό ανάστημα του οποίου υπήρξε, μέχρι το 2025, που κοιμήθηκε, υπηρέτησε  αδιάλειπτα επί 57 χρόνια στην ακριτική επαρχία, αρχικά ως ιεροκήρυκας και από το 1995 ως Επίσκοπος. 

 

Ακολούθησε "τρισάγιο" στον τάφο στη Μονή Ταξιαρχών Γκούρας στο Αηδονοχώρι Κόνιτσας, (σημ. με την παρουσία και του Μητροπολίτου Φλωρίνης Ειρηναίου), όπου ο ίδιος επέλεξε να ταφεί. Αξιοσημείωτο είναι ότι προσήλθαν πολλοί πιστοί από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και από τη Βόρειο Ήπειρο, οι οποίοι ακολουθούσαν την Ελληνορθόδοξη γραμμή του.

 

Ἐκδημία ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ, τέως Ἀντιπροέδρου τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.

 

 

Τα μέλη του ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. (Πανελληνίου Συνδέσμου Βορ/κού Αγώνος) και της Σ.Φ.Ε.Β.Α. (Συντονιστικής Φοιτητικής Ενώσεως Βορ/κού Αγώνος), με σεβασμό,  αποτίουν  φόρο τιμής στον αείμνηστο Απόστολο Παπαθεοδώρου που απεβίωσε πλήρης ημερών (1925-2025) στις 4 Μαϊου.                    

Ο εκλιπών  γεννήθηκε στους Δραμεσούς Δωδώνης  και από νεαρή ηλικία συμμετείχε στους εθνικούς αγώνες της εποχής του μέσα από τις αντάρτικες ομάδες του Ζέρβα.

Ως απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων και  πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του  Πανεπιστημίου Αθηνών, εξελίχθηκε σε διαπρεπή φιλόλογο,  φτάνοντας στο βαθμό του Γενικού Επιθεωρητή Μέσης Εκπαίδευσης.

Με πληθώρα άρθρων, δημοσιεύσεων και βιβλίων συμμετείχε στα πολιτιστικά και φιλολογικά  δρώμενα της Ηπείρου, της οποίας με θαυμαστή ενάργεια προέβαλε την ιστορία και τον πολιτισμό.

Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του είχε ωστόσο, για τη μαρτυρική γη της Βορείου Ηπείρου, την οποία ιστορικές αδικίες κράτησαν εκτός του εθνικού κορμού. Από την πρώτη στιγμή τάχθηκε στο πλευρό του μακαριστού μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και  Κονίτσης  κυρού ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, που από την ανάρρηση του στον θρόνο της ακριτικής του μητροπόλεως το 1967  ξεκίνησε  έναν τιτάνιο αγώνα για την ενημέρωση του ελληνικού λαού για το δράμα των αδελφών μας κάτω από το άθεο καθεστώς του Χότζα.

Στον αγώνα αυτόν δήλωσε παρών ο κ. Παπαθεοδώρου ως απλός αγωνιστής αλλά και αργότερα όταν οι συνθήκες το απαίτησαν, με την ίδρυση του ΠΑΣΥΒΑ το 1985 και από πιο υπεύθυνες θέσεις,  φθάνοντας στο αξίωμα του αντιπροέδρου του ΠΑΣΥΒΑ και επί  ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ  αλλά και επί του διαδόχου του, μακαριστού ήδη μητροπολίτου ΑΝΔΡΕΑ. Υπήρξε ένας εκ των στενότερων συνεργατών των δύο μητροπολιτών, σε όλες τις δράσεις του ΠΑΣΥΒΑ, καθώς και στην διοργάνωση των δύο επιτυχημένων επιστημονικών Συνεδρίων για το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου στην Κόνιτσα το 1987 και το 1990.

Με την αρθρογραφία του και τα βιβλία που συνέγραψε, συνέβαλε τα μέγιστα για να διατηρηθεί ζωντανή η ιστορική  μνήμη των αγώνων και της αντίστασης του ηπειρωτικού λαού. Ιδιαίτερη μνεία μπορεί να γίνει, μεταξύ πολλών άλλων έργων του,  στα βιβλία του για τον Αυτονομιακό αγώνα του 1914 (1. Η συμβολή της σπουδάζουσης νεολαίας κατά τον αυτονομιακόν αγώνα της Βορείου Ηπείρου 1914, 2. Ο ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 1914 ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ,  3. Ο Αυτονομιακός Αγώνας της Βορείου Ηπείρου 1914, 4. Αρχείο Αθαν. Τσέκουρα της επιμελητείας Ιωαννίνων της Αυτονόμου Ηπείρου 1914) καθώς και στο ζήτημα των Μουσουλμάνων τσάμηδων της Θεσπρωτίας και της συνεργασίας τους με τους Ναζί κατακτητές, αλλά και σε σημαντικές αλλά ξεχασμένες μορφές της Ιστορίας της Βορείου Ηπείρου (Κίμων Μπολάνος).

Τα μέλη του ΠΑΣΥΒΑ και της ΣΦΕΒΑ, με αισθήματα ευγνωμοσύνης για την προσφορά του στους συλλόγους μας,  ευχόμαστε ο Άγιος  Θεός να αναπαύσει εκ των κόπων του τον αείμνηστο Απόστολο Παπαθεοδώρου  και να δίνει παρηγορία στους οικείους του.

Ἱστοσελίδα της Σ.Φ.Ε.Β.Α.

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: "Ἡ ὑποχρεωτικὴ ἀναγραφὴ τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ στὴ ΝΕΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ , σηματοδοτεῖ τὴν καθιέρωση τοῦ ψηφιακοῦ ἐφιάλτη καὶ τῆς πορείας πρὸς τὸ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ".

 

Ψηφίστηκε στίς 23 Μαρτίου ἀπὸ τὸ Ἑλληνικό Κοινοβούλιο, ἡ τροπολογία στὸ Σχέδιο Νόμου τοῦ Ὑπουργείου Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης (ν. 4727/2020 (Α 184), περί ψηφιακῆς διακυβέρνησης καὶ ἠλεκτρονικῶν ὑπηρεσιῶν) σχετικά μὲ τὴν ὑποχρεωτική ἀναγραφή καὶ ἀποθήκευση τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ (ΠΑ) στὴν Νέα Ἠλεκτρονική Ταυτὸτητα.

Πέρασαν πλέον σχεδόν 40 χρόνια ἀπὸ τὴν ἀρχική προσπάθεια τῆς Πολιτείας νὰ θέσει τὸν Ἑλληνικό Ὀρθόδοξο Λαό σέ τροχιά ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ μὲ τὸν γνωστὸ «νόμο Κουτσόγιωργα» (Ν.1599/1986) περί Ἑνιαίου Κωδικοῦ Ἀριθμοῦ Μητρώπου (ΕΚΑΜ) ὁ ὁποῖος δέν ἐφαρμόστηκε ποτέ. Ἔκτοτε πολλά τά «κύματα», συνθήκη Σένκγεν, Νόμος Ραγκούση, Κάρτα τοῦ Πολίτη καὶ ἄλλα ἐνδιάμεσα στάδια καταλήγοντας στὴν πρώτη Ἠλεκτρονική Ταυτὸτητα ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2023 καὶ … μὲ καθυστέρηση … 18 μηνῶν ἡ ὁριστικοποίηση τῆς ἀναγραφῆς καὶ ἀποθήκευσης τοῦ ΠΑ στὴ Νέα Ἠλεκτρονική Ταυτὸτητα.

Θά λέγαμε ὅτι σέ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα, ἰδιαίτερα ὅμως τά δυό τελευταῖα χρόνια,  χαρακτηρίζεται ἀπὸ μία σωρεία παραπλάνησης τῶν πολιτῶν μὲ κεντρικά σημεῖα α) ὅτι ἡ Νέα Ἠλεκτρονική Ταυτὸτητα δέν θά ἀποτελέσει ποτέ κάρτα δικαιωμάτων καὶ β) ὅτι ἔπρεπε νά δοθεῖ ἕνα τέλος στὴν ἁπλή χάρτινη ταυτὸτητα πού ἀντιγραφόταν εὔκολα καὶ δέν πληροῦσε τὶς προβλεπόμενες προδιαγραφές ἀσφαλείας.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἔχει ἐπανειλημμὲνως τοποθετηθεῖ στὸ θέμα τῆς ψηφιακῆς φυλακῆς πού πλέον εἶναι ἐντὸς τῶν πυλῶν, ἔχοντας συμβουλευτεῖ τεχνικούς στά θέματα πληροφορικῆς, ἀσφαλείας, νομικούς, Συνταγματολόγους, Θεολόγους καὶ βεβαίως ἰδιαιτέρως πνευματικούς ἀνθρώπους, φωτισμὲνους γέροντες, καὶ Ἱερεῖς πού δέν ἔχουν τίποτα λιγότερο ἤ περισσότερο ἀπὸ τὴν «καλή ἀνησυχία» ὅπως λέει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Παΐσιος.

Εἴμαστε πλέον στὸ «ΟΛΑ ΣΕ ΕΝΑ» - ἐννοώντας ὅτι ἡ Ἠλεκτρονική ταυτὸτητα σέ συνδυασμό μὲ τὸν ΠΑ μετατρέπεται σέ κάρτα δικαιωμάτων.  Περιμὲνουμε βέβαια καὶ τὴν ΚΥΑ (Κοινή Ὑπουργική Ἀπόφαση) πού θά παραθέτει ὅλες τίς λεπτομὲρειες.  Ὅλες ὅμως οἱ ἀνακοινώσεις τοῦ Ὑπουργοῦ Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης κ. Παπαστεργίου καὶ τὸν πρωθύστερων ἀκάματων ἐργατῶν τῆς ὑλοποίησης τοῦ Ψηφιακοῦ Ὁλοκληρωτισμοῦ, κρυπτομὲνου πίσω ἀπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση, τὴν εὐκολία, τὴν πάταξη τῆς γραφειοκρατίας  καὶ τὴν φοροδιαφυγή, δείχνουν ὅτι δέν θά μπορεῖς νά ζήσεις χωρίς τὴν χρήση τους.  Οὔτε πρόσβαση στὴν Ὑγεία θά ἔχεις οὔτε μισθοδοσία οὔτε δυνατὸτητα γιὰ  ἀγοροπωλησίες.  Καὶ φυσικά, ἀναμὲνουμε νά συμπληρώσουν πονηρά τά ὁποιαδήποτε «κενά» (ἑκούσια καὶ ἀκούσια) τῆς ΚΥΑ οἱ τράπεζες μὲ τίς ὑποχρεωτικές πολιτικές καὶ διαδικασίες πού θά ἐπιβάλουν.

Παράλληλα ψηφίστηκε νέος νόμος περί σύνδεσης τοῦ ΑΦΜ (σήμερα τοῦ ΑΦΜ αὔριο τοῦ ΠΑ) μὲ τὸ IP μας, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς καταπολέμησης πειρατείας λογισμικοῦ.  Ἡ παρακολούθηση γίνεται στενότερη ἀπὸ ποτέ!

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μᾶς ἔχει προειδοποιήσει μέ τὸ χειρόγραφο φυλλάδιό του «Σημεῖα τῶν Καιρῶν».

• «Πίσω λοιπόν καὶ ἀπὸ τὸ τέλειο σύστημα “κάρτας ἐξυπηρετήσεως” ἀσφαλείας κομπιοῦτερ, κρύβεται ἡ παγκόσμια δικτατορία, ἡ σκλαβιά τοῦ Ἀντιχρίστου»
• «Μετά λοιπόν ἀπὸ τὴν κάρτα, καὶ τὴν ταυτὸτητα, “τὸ φακέλλωμα” γιὰ νὰ προχωρήσουν πονηρά στὸ σφράγισμα»
• «Τί θά μᾶς πεῖ ὁ Χριστὸς; “ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπο τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δἐ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύναστε γνῶναι;” Ματθ. κεφ. β’, 5 !»

Δέν ἔχουμε πλέον καμμία ἀμφιβολία γιὰ τὸ τί ἔρχεται. Πρέπει νά ἐξαντλήσουμε κάθε νόμιμο μὲσο νά καθίσταται προαιρετική ἡ χρήση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ γι΄αὐτό καὶ χαιρόμαστε ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἐπιστολή τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους πρός τὸν κο Ὑπουργό σχετικά μὲ τὴν προαιρετικότητα.

Τὰ πράγματα εἶναι πολύ σοβαρά. Ἄν θέλει ὁ καλός Θεός θά βάλει φρένο. Ἄν ὄχι, πρέπει νὰ εἴμαστε πνευματικά ἕτοιμοι γιὰ ὅλα. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί γνωρίζουμε ὅτι ὁ Νικητής στὸ τέλος εἶναι ὁ Χριστὸς !

Στῶμεν Καλῶς ! Χριστὸς Ἀνέστη! 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ

Στον ν. 4727/2020 (Α' 184), περί ψηφιακής διακυβέρνησης και ηλεκτρονικών υπηρεσιών, μετά το άρθρο 11 προστίθεται άρθρο 11Α ως εξής:

«Άρθρο11Α
Αναγραφή Προσωπικού Αριθμού

1.0 προσωπικός αριθμός (Π.Α.) του άρθρου 11 αναγράφεται στο Δελτίο Ταυτὸτητας Ελλήνων πολιτών, όπως αυτὸ ορίζεται στο ν.δ. 127/1969 (Α' 26) και στην υπ' αρ. 8200/0- 297647/10.4.2018 κοινή απόφαση των αναπληρωτών Υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών (Β' 1476), που εκδόθηκε σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν.δ. 127/1969, και αποθηκεύεται στο ενσωματωμὲνο ηλεκτρονικό μὲσο αποθήκευσης του δελτίου ταυτὸτητας, με σκοπό την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τη διευκόλυνση των συναλλαγών του Δημοσίου με τους πολίτες.

Κατά παρέκκλιση των παρ. 6 και 7 του άρθρου 11 και για τις ανάγκες εκτύπωσης του Π.Α. στα δελτία ταυτὸτητας και αποθήκευσης στο ενσωματωμὲνο ηλεκτρονικό μὲσο αποθήκευσης, αυτὸς αντλείται κατά τη διαδικασία έκδοσης, μὲσω διαλειτουργικότητας, από το Μητρώο Προσωπικού Αριθμού της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Ο Π.Α. αναγράφεται επί της σχετικής αίτησης και τηρείται στο ειδικό αρχείο ταυτοτήτων της Ελληνικής Αστυνομίας του άρθρου 3 του ν.δ. 127/1969.

Με κοινή απόφαση των Υπουργών Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ορίζονται ο τρόπος αναγραφής και αποθήκευσης του Π.Α., καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομὲρεια.

Δελτία ταυτὸτητας που δεν περιλαμβάνουν τον Π.Α. ισχύουν μὲχρι την αντικατάστασή τους ή μὲχρι την ημερομηνία λήξης τους, εφόσον έχουν εκδοθεί πριν ή το αργότερο εντὸς τριάντα (30) ημερών από την ημερομηνία δημοσίευσης της κοινής υπουργικής απόφασης της παρ. 3. Η υποχρέωση της παρ. 1 δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις μη επιτυχούς ολοκλήρωσης της διαδικασίας έκδοσης Π.Α.»

Περὶ θανάτου Νο 6

 

Προσευχητικὲς Νύξεις

 

Προσευχὴ στὸν Κύριο

τοῦ Σέρβου Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ὦ παντελεήμονα Κύριε, κατέβα, ταπεινώσου ἐντὸς τῆς καρδιᾶς μου, τῆς ψυχῆς μου, τοῦ σώματός μου, ποὺ εἶναι ἅδης. Ἀλλὰ Σὺ καὶ στὸν ἅδη κατῆλθες καὶ πάλι ἔμεινες Θεός. Ἔλα στὴν κόλαση γιὰ νὰ τὴν μεταβάλεις σὲ παράδεισο.

Διότι, ὅπου εἶσαι Σύ, ἤδη ἐκεῖ εἶναι ὁ Παράδεισος, καὶ ὁ ἄνθρωπος χάρη σὲ Σένα ἤδη εἶναι ἄγγελος. Ἐσὺ ποὺ εἶσαι “ὁ πανταχοῦ παρών”, δὲν εἶσαι μέσα μου ἐξ’ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας μου. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο δὲν Σὲ ἀκούω, δὲν Σὲ βλέπω, δὲν Σὲ κατανοῶ.

Ὅλη ἡ πεπτωκυία φύση προσπίπτει ἐνώπιόν Σου μὲ μιὰ σπαρακτικὴ κραυγή : ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ! Ὁ πόνος μας μαζεύει ὅλον τὸν ἀνθρώπινο λόγο σὲ μία προσευχητικὴ βοή : ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ !

Ἐστραμμένοι σὲ Σένα, βρίσκουμε ὅλη μας τὴν ὕπαρξη νὰ πλημμυρίζει ἀπ’ αὐτὸν τὸν ἀναστεναγμόν : ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ! Τὰ δάκρυα ρέουν καὶ Σοῦ καταθέτουν ὅλη μας τὴν ψυχὴ μέσα σ’ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις : ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ !

Ἁγιογραφικὴ Καθημερινὴ Μελέτη Μηνὸς Μαΐου.

 

ΜΑΪΟΣ

1. Ματθ. ΙΘ΄(19)1-2

2. Ματθ. ΙΘ΄ 3-6

3. Ματθ. ΙΘ΄ 7-9

4. Ματθ. ΙΘ΄ 10-12

5. Ματθ. ΙΘ΄ 13-15

6. Ματθ. ΙΘ΄ 16-19

7. Ματθ. ΙΘ΄ 20-22

8. Ματθ. ΙΘ΄ 23-26

9. Ματθ. ΙΘ΄ 27-30

10. Ματθ. Κ΄ (20) 1-7

11. Ματθ. Κ΄ 8-16

12. Ματθ. Κ΄ 17-19

13. Ματθ. Κ΄ 20-23

14. Ματθ. Κ΄ 24-28

15. Ματθ. Κ΄ 29-34

 16. Ματθ. ΚΑ΄(21) 1-5

17. Ματθ. ΚΑ΄ 6-11

18. Ματθ. ΚΑ΄ 12-13

19. Ματθ. ΚΑ΄ 14-17

20. Ματθ. ΚΑ΄ 18-22

21. Ματθ. ΚΑ΄ 23-27

22. Ματθ. ΚΑ΄ 28-32

23. Ματθ. ΚΑ΄ 33-41

24. Ματθ. ΚΑ΄ 42-46

25. Ματθ. ΚΒ΄(22) 1-7

26. Ματθ. ΚΒ΄ 8-14

27. Ματθ. ΚΒ΄ 15-22

28. Ματθ. ΚΒ΄ 23-33

29. Ματθ. ΚΒ΄ 34-37

30. Ματθ. ΚΒ΄ 38-40

31. Ματθ. ΚΒ΄ 41-46

 

 

Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε  

τοὺς στίχους αὐτοὺς 

σὲ σύντομη ἑρμηνεία  

 τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ

 Παναγιώτου Τρεμπέλα,  

καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ

ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  

Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος

κ. Κ. Πρέντος

" Η ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ  ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"

Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"

Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"

 ΚΑΤΑ  ΜΑΤΘΑΙΟΝ  ΙΕΡΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΙΘ΄ (19ο)

 Τὸ διαζύγιο.

(Στίχοι 1-12) {0΄- 4΄07΄΄}.

 Ὁ Ἰησοῦς εὐλογεῖ τὰ παιδιά.

(Στίχοι 13-15) {4΄08΄΄- 4΄43΄΄}. 

 Ὁ πλούσιος νέος.

(Στίχοι 16-26) {4΄44΄΄- 7΄06΄΄}.

 Οἱ ἀμοιβὲς σὲ ὅσους ἄφησαν τὰ πάντα γιὰ τὸν Χριστό.

(Στίχοι 27-30) {7΄07΄΄- 8΄19΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Κ΄ (20ο)

 Ἡ παραβολὴ τῶν ἐργατῶν τοῦ ἀμπελώνα.

(Στίχοι 1-16) {0΄- 3΄29΄΄}.

 Οἱ δύο ἀδελφοὶ ζητοῦν πρωτοκαθεδρίες.

(Στίχοι 17-28) {3΄30΄΄- 6΄59΄΄}. 

Ἡ θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν.

(Στίχοι 16-26) {7΄00΄΄- 8΄09΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΑ΄ (21ο)

 Ἡ θριαμβευτικὴ εἴσοδος τοῦ Κυρίου στὰ Ἱεροσόλυμα.

(Στίχοι 1-17) {0΄- 3΄48΄΄}.

 Ἡ συκιὰ ποὺ ξεράθηκε.

(Στίχοι 18-22) {3΄49΄΄- 5΄11΄΄}. 

Ἀποστομωτικὲς ἀπαντήσεις πρὸς τοὺς Φαρισαίους.

(Στίχοι 23-27) {5΄12΄΄- 6΄39΄΄}. 

Ἡ παραβολὴ γιὰ τοὺς δύο γιούς.

(Στίχοι 28-32) {6΄40΄΄- 8΄09΄΄}. 

Ἡ παραβολὴ τῶν κακῶν γεωργῶν.

(Στίχοι 33-46) {8΄10΄΄- 12΄27΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΒ΄ (22ο)

 Ἡ παραβολὴ τῶν βασιλικῶν γάμων.

(Στίχοι 1-14) {0΄- 2΄48΄΄}.

 Ἡ πονηρὴ ἐρώτηση τῶν Ἡρωδιανῶν γιὰ τοὺς φόρους καὶ ἡ θαυμαστὴ ἀπόκριση τοῦ Κυρίου.

(Στίχοι 15-22) {2΄49΄΄- 5΄08΄΄}. 

Ἡ πονηρὴ ἐρώτηση τῶν Σαδδουκαίων γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καὶ ἡ θαυμαστὴ ἀπόκριση τοῦ Κυρίου.

(Στίχοι 23-33) {5΄09΄΄- 7΄32΄΄}. 

Ἡ πονηρὴ ἐρώτηση ἑνὸς νομοδιδασκάλου.

(Στίχοι 34-40) {7΄33΄΄- 8΄48΄΄}. 

Ὁ Ἰησοῦς ρωτᾶ τοὺς Φαρισαίους γιὰ τὸν Μεσσία.

(Στίχοι 41-46) {8΄49΄΄- 10΄08΄΄}.