Ὁ Κενυάτης δρομέας Abel Mutai ἦταν μονο λίγα μέτρα ἀπὸ τὴ γραμμὴ τοῦ τερματισμοῦ, ἀλλὰ μπερδεύτηκε μὲ τὶς πινακίδες καὶ σταμάτησε, νομίζοντας ὅτι εἶχε τελειώσει τὸν ἀγῶνα.
Ὁ Ἱσπανὸς Ivan Fernandez, ἦταν ἀκριβῶς πίσω του - δεύτερος στὴ σειρά - καί, συνειδητοποιῶντας τί συνέβαινε, ἄρχισε νὰ φωνάζει στὸν Κενυάτη, μαζὶ μὲ τοὺς θεατές, γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ τρέχει. Ὁ Μουτάϊ δὲν ἤξερε ἱσπανικὰ καὶ δὲν καταλάβαινε.
Συνειδητοποιῶντας τί συνέβαινε, ὁ Φερνάντεζ ὤθησε τὸν Μουτάϊ στὴ νίκη.
Ἕνας δημοσιογράφος ρώτησε τὸν Ἰβάν, "Γιατὶ τὸ ἔκανες αὐτό ;" Ὁ Ἰβὰν ἀπάντησε : "Πάνω ἀπ' ὅλα πρέπει νὰ είμαστε ἄνθρωποι".
Ὁ ρεπόρτερ ἐπέμεινε "Μὰ γιατὶ ἄφησες τὸν Κενυάτη νὰ κερδίσει ;"
Ἀπάντησε ὁ Ἰβάν : "Δὲν τὸν ἄφησα νὰ κερδίσει, θὰ κέρδιζε. Ὁ ἀγῶνας ἦταν δικός του".
Ὁ ρεπόρτερ ἐπέμεινε καὶ ξαναρώτησε : "Μὰ θα μποροῦσες νὰ νικήσεις καὶ νὰ πάρεις ἐσὺ τὸ μετάλλιο ! "
Ὁ Ἰβάν τὸν κοίταξε καὶ ἀπάντησε : "Ἀλλὰ τότε, ποιὰ θὰ ἦταν ἡ ἀξία τῆς νίκης μου ; Ποιὰ θὰ ἦταν ἡ τιμὴ αὐτοῦ τοῦ μεταλλίου ; Τὶ θὰ σκεπτόταν ἡ Μητέρα μου γι' αὐτό ; "
Ἡ φωτογραφία ἀπὸ τὸ " dieci 10"καὶ τὸ σχόλιο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ "ΒΗΘΕΣΔΑ" Ἀρ. Φύλλου 227.