Ἀντιδήμαρχος Δήμου Πωγωνίου κ. Βασίλειος Μάτσιας (ἐκ Κτισμάτων):
«ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ
ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΤΗΝ
ΖΩΗ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ».
(ἐξ ἀφορμῆς τοῦ φρικαλέου ἐγκλήματος ἀπὸ Ἀλβανὸ σὲ δύο ἡλικιωμένους
τῶν
Κτισμάτων Πωγωνίου Ν. Ἰωαννίνων στὶς 13.5.2013)
Σεβασμιώτατε,
σεβαστοὶ πατέρες, μὴν περιμένετε ἐνάργεια σκέψεως καὶ λογικὴ ροὴ λόγου.
Κατανοεῖστε τὸ κλᾶμα τῆς συγκίνησης καὶ τῆς ἀγανάκτησης καὶ βοηθεῖστε με νὰ μὴν
πῶ πράγματα ποὺ δὲν ἐπιτρέπονται παρουσίᾳ
Μητροπολίτου καὶ ἐντὸς ἱεροῦ Ναοῦ. Δὲν ἐπιτρέπεται ὅμως πάντοτε νὰ
μένουμε βουβοί.
Σεβασμιώτατε,
σᾶς εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν συμμετοχὴ στὸ πένθος τῆς οἰκογένειας. Σᾶς εὐχαριστοῦμε
γιὰ τὴν συμμετοχὴ στὸ πένθος τοῦ χωριοῦ μας. Εὐχαριστοῦμε ὅλους τοὺς
Πωγωνισίους. Συγκινηθήκαμε ἀπὸ τὰ μηνύματά τους, ποὺ ἦταν πολλὰ. Ἀπὸ τὸ
Δελβινάκι μέχρι τὴν Ἁγία Μαρίνα, ἀπ’ ὅλα τὰ χωριὰ τοῦ Πωγωνίου τοῦ Δήμου μας.
Ἀνέφερα δύο χωριά ἐνδεικτικὰ, ἀντιπροσωπευτικὰ γιὰ ὅλους τοὺς συνδημότες.
Στὸ
χωριό μας, Σεβασμιώτατε, δὲν συνηθίζονται οἱ ἐπικήδειοι. Συνήθως κατευοδώνουμε
τοὺς ἀνθρώπους μας σφίγγοντας στὴν καρδιά μας καὶ στὴν ψυχή μας βουβοὶ τὸν πόνο
τοῦ χωρισμοῦ. Ζητῶ ὅμως, τὴν εὐχή σας, καὶ τὴν ἀγάπη ὅλων σας γιὰ λίγο, καὶ τὴν
κατανόηση τῆς οἰκογένειας τῆς Σοφίας καὶ τοῦ Θωμᾶ, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ
ἐκπληρώσουμε χρέος, ν’ ἀποδώσουμε τιμὴ στὸ ζευγάρι ποὺ ξεπροβοδίζουμε σήμερα.
Δὲν
εἶχα σκοπό, Σεβασμιώτατε, ν’ ἀνέβω ἐδῶ γιὰ νὰ πῶ καλὲς κουβέντες γιὰ τὸν Θωμᾶ
καὶ τὴν Σοφία. Γιὰ δυὸ νοικοκυραίους, γιὰ δυὸ πατεράδες, παπποῦδες καὶ
γιαγιάδες, ποὺ τοὺς καμαρώνανε τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους, ποὺ γέμιζαν
τὸ χωριό μας μὲ τὰ παιδιά τους, καλοκαίρια, Χριστούγεννα, Πάσχα. Ἀνέβηκα ἐδῶ γιὰ τὴν καλοσύνη τοῦ Θωμᾶ καὶ τῆς Σοφίας. Ἡ
ἀξιοσύνη τους, ἡ καλοσύνη τους, ἡ προσφορά τους, ἡ ἀθόρυβη δύναμή τους εἶναι
γνωστὴ στοὺς Κτισματιῶτες. Ἀλλὰ καὶ τὸ ἦθος τῶν ἀδίκως ἐκλειπόντων δὲν
ἐπιτρέπει νὰ ποῦμε περισσότερα γι’ αὐτούς.
Ἐπιτρέψτε
μου, ὅμως, νὰ ἐκφράσω καὶ ἐγὼ τὴν ἀγανάκτησή μου γιὰ τὸ ἄδικο τοῦ χαμοῦ τους.
Γιὰ τὸ ἀπαράδεκτο τοῦ συμβάντος στὰ Κτίσματα. Ἡ κηδεία σήμερα, Σεβασμιώτατε,
καὶ ἀγαπητοὶ συνδημότες, ἔπρεπε νὰ γίνεται στὴν Ἀλβανία. Καὶ νὰ εἶναι ἡ κηδεία
τοῦ κακοποιοῦ. Δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται στὰ Κτίσματα μὲ ἀθώους μὲ ἀνυποψίαστους,
μὲ φύλακες ἀκριτικῆς περιοχῆς. Λυπᾶμαι, Σεβασμιώτατε, τὸ εἶπα στὰ Μ.Μ.Ε. θὰ τὸ
πῶ καὶ ἄλλη μία φορά : ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ
ΕΓΓΥΗΘΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ,
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ. Δὲν εἶναι Κράτος, ὅταν ἐκεῖνο ἀφήνει
μὲ τὴν συμπεριφορά του τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι μὲ τὸ μέρος τοῦ κλέφτη καὶ ὄχι
τοῦ νοικοκύρη. Μὲ τὸ μέρος τοῦ κακοποιοῦ καὶ ὄχι τοῦ Ἀστυνομικοῦ. Οἱ
ἀστυνομικοὶ μας, ὅταν ἦταν στὸν ἀριθμὸ ποὺ ἔπρεπε, ὅταν πρωτοθεσπίστηκε ὁ
θεσμὸς τῆς συνοριακῆς φύλαξης, ἀνταποκρίθηκαν ἄριστα, ποὺ σήμαινε ὅτι καὶ ἄξιοι
καὶ φιλότιμοι ἦταν. Ὅταν ὅμως, σήμερα ἔχουμε τὸ 1/3, ἀνεπαρκὴς ἡ δύναμις, καὶ τὰ χέρια δεμένα, διότι οἱ
Ἀστυνομικοί μας, Σεβασμιώτατε, δὲν φοβοῦνται τὸν κακοποιό. Φοβοῦνται τὴν
μεταχείρισή τους ἀπὸ τὸ κράτος ἀφοῦ ἐκτελέσουν τὸ καθῆκον τους.
Θὰ
προσπαθήσω νὰ τελειώσω, γιατὶ φοβᾶμαι ὅτι δὲν θὰ συγκρατηθῶ. Θὰ πῶ μόνο τὸ ἑξῆς
: Ἡ Ἑλλάδα θὰ πρέπει κάποτε νὰ σοβαρευτεῖ. Νὰ ἐφαρμόσει τοὺς νόμους. Εἶναι ἡ
μόνη Χώρα ποὺ ὁ κακοποιὸς περνάει χωρὶς νὰ τὸν ρωτήσει κανεὶς ἀπὸ ποῦ εἶσαι,
ποῦ πᾶς, τὶ θέλεις ; Σήμερα ποὺ ζοῦμε αὐτὲς τὶς τραγικὲς ὧρες, τὸ πρωὶ
ἐρχόντουσαν συνδημότες καὶ μοῦ λέγανε : Νά’τοι περνᾶνε. Ποιοὶ εἶναι, ποῦ πᾶνε ;
Ἡ ἀνασφάλεια δὲν χρειάζεται νὰ κηρυχθεῖ ἀπὸ μένα. Ἀσφαλεῖς εἶναι μόνον οἱ
κακοποιοὶ ἐδῶ. Οἱ ὁποῖοι, ὅπως προεῖπα, περνᾶν ἀνενόχλητοι.
Σεβασμιώτατε,
θὰ κλείσω λέγοντας ὅτι : Σήμερα δὲν ἐνταφιάζουμε δύο ἀθώους. Στὰ Κτίσματα σήμερα ἐνταφιάζεται ἡ τιμὴ καὶ ἡ ἀξιοπρέπεια τῆς
Ἑλλάδος. Δὲν πρέπει νὰ μένουμε σὲ ὑποσχέσεις : - Θὰ ἐνισχύσουμε τὶς
περιπολίες, θὰ κάνουμε, θὰ ράνουμε. Ἤ τὸ παίρνουν ἀπόφαση νὰ στείλουν μήνυμα
στὴν Ἀλβανία, ( ὡς Δημότης Κτισματιώτης μιλῶ. Μὴν τολμήσει καὶ κατηγορήσει
κανεὶς τὴν ἰδιότητα ποὺ ἔχω, τοῦ Συμβούλου ἤ τοῦ Ἀντιδημάρχου, θὰ μὲ
κατηγορήσουν μόνον ὡς Βασίλη Μάτσια, ἔτσι ἀναλαμβάνω τὴν εὐθύνη τῶν ὅσων λέω).
Σήμερα ἐδῶ ἐνταφιάζεται ἡ ἀξιοπρέπεια τῆς Πατρίδας μας, ἡ ὁποία εἶναι ἀνίκανη
νὰ προστατεύσει τὸν κόσμο της, τὰ σύνορά της, ἀπὸ κακοποιούς. Νὰ τὸ πῶ καὶ μὲ
ντροπή; Ἄς τολμήσει ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς νὰ παραβιάσει τὰ σύνορα τῆς Ἀλβανίας. Ἄν μὴ
τὶ ἄλλο ἴση μεταχείριση ἀπαιτοῦμε ὡς Κτισματιῶτες. Μὲ τὸν τρόπο ποὺ
ὑπερασπίζονται αὐτοὶ τὰ σύνορά τους, νὰ τὰ ὑπερασπιστοῦμε καὶ ἐμεῖς.
Θέλω
λοιπόν, γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, ἐκτὸς ἀπὸ ἐσᾶς Σεβασμιώτατε, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σεβαστὸ ἱερατεῖο, ὅλο τὸν κόσμο, νὰ
εὐχαριστήσω γιὰ τὴν συμπαράσταση καὶ τὸν κ. Δήμαρχο, καὶ ὅλο τὸ Δημοτικὸ
Συμβούλιο. Καὶ βλέπω μὲ πολλὴ συγκίνηση πολλοὺς συναδέλφους Δημοτικοὺς
Συμβούλους νὰ εἶναι ἐδῶ καὶ νὰ συμμετέχουν στὸ πένθος μας. Πρέπει νὰ
εὐχαριστήσω καὶ γιὰ τὴν συμμετοχὴ ὅλου τοῦ Πωγωνίου γιὰ τὴν διαδήλωση ποὺ
κάναμε σήμερα στὰ Γιάννενα. Παρ’ ὅτι ποὺ μάθαμε τελευταία στιγμὴ ὅτι ὁ φονιὰς
θὰ προσαχθεῖ στὸν Εἰσαγγελέα στὶς 12, ὅτι μπορέσαμε κάναμε. Συγκεντρωθήκαμε στὸ
Δικαστικὸ Μέγαρο. Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ νὰ σᾶς πῶ, ὅτι γιὰ πρώτη φορὰ σήμερα εἶδα ἀπὸ
Κρατικὴ Ὑπηρεσία τόση «συνέπεια» στὰ
ὡράριά της. 12 εἶπαν, φροντίσαμε καὶ ἐμεῖς νὰ εἴμαστε 12, καὶ τὸν φονιά, ποὺ προστάτευσε ἐπίσημα ἡ Πολιτεία, τὸν
πέρασε στὶς 11. Οὔτε ν’ ἀκούσει τὸ παράπονο καὶ τὴ βοὴ τοῦ λαοῦ. Νὰ μὴν τοῦ
χαλάσουμε τὴν διάθεση καὶ δὲν κοιμηθεῖ ἀπόψε. Καὶ φρόντισαν νὰ μᾶς
εἰδοποιήσουν, ὅτι θὰ μείνει ἐκεῖ προστατευόμενος μέχρι καὶ τὸ βράδυ, ποὺ
σημαίνει ὅτι ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ παραμείνουμε. Νά ναι καλά. Ἐμεῖς ὅμως,
κλαῖμε σήμερα, γιὰ αἷμα ἀθώων.
Κλείνω,
Σεβασμιώτατε, συγχωρεῖστε με κυρίως ἀγαπητὰ μέλη τῆς οἰκογένειας τῶν θανόντων,
δὲν ἤθελα νὰ προσθέσω κόπο στὴν ὅλη δοκιμασία σας, νὰ πῶ μόνο : Γλυκυτάτη γιαγιὰ Σοφία, λεβέντη
παπποῦ Θωμᾶ, καλὸ σας ταξίδι.
Ὁ Ἱερὸς Ναὸς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κτισμάτων
