Χαιρετισμὸς Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ.ΑΝΔΡΕΟΥ (28.8.2021)
στὸ παρεκκλήσιο τῆς Γοργοϋπηκόου τοῦ Γράμμου (ὕψωμα 2.166 μ.)
Ἐνθυμοῦμαι ἐκεῖνα τὰ χρόνια, μετὰ τὴν νίκη τοῦ Ἐθνικοῦ Στρατοῦ μας στὰ αἱματοβαμμένα βουνὰ τοῦ Γράμμου, ὅλη ἡ Ἑλλὰδα πανηγύριζε. Ἔφυγε ἕνα βάρος, ἕνα ἄγχος ἀπὸ πάνω της. Καὶ μὲ τὴν χάρη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων ἡ Ἑλλὰς ἀνέπνευσε.
Καὶ κάθε φορὰ ποὺ ἔρχομαι ἤ περιοδεύοντας τὰ χωριὰ, τὰ λεγόμενα “Γραμμοχώρια”, ἤ ἐδῶ βλέποντας τὶς πλαγιὲς τοῦ Γράμμου, σκέφτομαι, ἐμεῖς κουραζόμαστε ν’ ἀνεβοῦμε μὲ τὸ αὐτοκίνητο. Αὐτὰ τὰ παιδιά, ποὺ δὲν εἶχαν κάλυψη, διότι οἱ συμμορῖτες ἦταν ἐπάνω στὴν κορυφή, πῶς ἀνέβαιναν αὐτὲς τὶς πλαγιές ! Θαῦμα πρέπει νὰ ἤτανε. Ἡ Παναγία τοὺς σκέπαζε. Καὶ γι’ αὐτὸ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ τοὺς ξεχνᾶμε. Ἐγὼ ἔχω δηλώσει, ταπεινῶς, ὅτι ὅσο ζῶ καὶ βεβαίως καὶ οἱ δυνάμεις μου μοῦ ἐπιτρέπουν, θὰ ἔρχομαι ἐδῶ πάνω νὰ τελοῦμε καὶ τὸ “Τρισάγιο” ἐδῶ στὸ μνημεῖο, ἀλλὰ καὶ κάτω στὴν Βούρμπιανη ποὺ γίνονται οἱ σεμνὲς ἐκδηλώσεις, τὸ μνημόσυνο δηλαδή, τὸ ὁποῖο οἱ “ΚουΚουΕδες” ἀρέσκονται νὰ τὸ χαρακτηρίζουν “Γιορτὲς μίσους”. Καὶ οἱ δικές τους γιορτὲς τὶ εἶναι ; Ἀγάπης, ἑνότητος, ὁμονοίας ; Ὄχι.
Γι’ αὐτό, λοιπόν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, νὰ μένουμε προσκολλημένοι στὰ ἱδεώδη ἐκείνων τῶν ἡρώων, ποὺ ἦταν ἡ Πίστις καὶ ἡ Πατρίδα, τὰ ὁποῖα κάποιοι σήμερα - ὄχι ἀκριβῶς σήμερα ἀλλὰ πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν - ἐπιδιώκουν νὰ τὰ ἀμαυρώσουν. Καὶ τὴν Ἱστορία καὶ τὴν Ἐκκλησία. Νὰ μένουμε, λοιπόν, προσκολλημένοι, ὥστε ὅταν κάποτε θὰ φύγουμε ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό - γιατὶ θὰ φύγουμε, δὲν θὰ μείνουμε ἐδῶ, θὰ ἠχήσει ἡ σάλπιγγα , θὰ περάσει τὸ express, ὅπως ἔλεγε ἕνας ἀείμνηστος Μητροπολίτης (ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος) καὶ θὰ μᾶς πάρει γιὰ τὸν οὐρανό. Θὰ φύγουμε, λοιπόν, καὶ ἐκεῖ θὰ μᾶς περιμένουν αὐτὰ τὰ παιδιά. Οἱ ἥρωες τοῦ Γράμμου. Καὶ ἀκόμα οἱ γονεῖς μας, οἱ παπποῦδες μας, τ’ ἀδέλφια μας, οἱ συγγενεῖς μας, ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ἀναχωρήσει γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Ἐγώ, λοιπόν, χαίρω ποὺ σᾶς βλέπω ἐδῶ, ποὺ ὑπεβλήθητε στὸν κόπο γιὰ νὰ φθάσετε μέχρις ἐδῶ ἐπάνω. Εὑχαριστοῦμε κι αὐτοὺς ποὺ φρόντισαν νὰ γίνει κι ὁ δρόμος κάπως καλός. Ὁ Στρατηγός (Φράγκος Φραγκούλης), αὐτὸς εἶναι ὁ δράστης. Γιατὶ ἄλλες χρονιὲς κινδυνεύαμε ν’ ἀνεβοῦμε. Ὑπῆρχαν κάποιες λακκοῦβες, κάτι κοτρώνια, ποὺ μετὰ πολλῆς δυσκολίας φθάναμε ἐδῶ. Καὶ τὸ ἔλεγα, ἀλλὰ μὲ τὸ “πὲς, πές, πὲς” στὸ τέλος κάτι καταφέρνεις, γίνεται “ἡ ἀγουρίδα μέλι”. Δόξα τῷ Θεῷ. Νὰ εἶστε καλά, λοιπόν, Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία νὰ σᾶς σκέπουν, νὰ σᾶς εὐλογοῦν καὶ προπαντὸς νὰ σκέπουν, νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ καθοδηγοῦν τὴν νεολαία μας, ποὺ εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ “σήμερα” καὶ ἡ ἐλπίδα τοῦ “αὔριο”. Γιατὶ ἐμεῖς φεύγουμε. Αὐτοὶ θὰ ῤθοῦν. Αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Στρατηγοί, οἱ Στρατιῶτες, οἱ Καθηγητές, τὰ πάντα. Νὰ ‘στε καλά, λοιπόν, καὶ ἐγὼ θὰ πάω στὸ Μνημεῖο νὰ τελέσω ἕνα “Τρισάγιο” ἐκεῖ στοὺς πεσόντες καὶ μετὰ θὰ κατεβοῦμε πάλι ἐδῶ.
Ἀντιφώνηση Φράγκου Φραγκούλη Στρατηγοῦ :
Σεβασμιώτατε, εἶναι τεράστια ἡ τιμὴ ποὺ κάνετε ἐδῶ γιὰ τοὺς πεσόντες μας καὶ ἡ παρουσία σας σηματοδοτεῖ ὅτι ὑπάρχει συνέχεια σ’ αὐτὸ τὸν τόπο καὶ ὅτι τὸ “ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος” ὑφίσταται καὶ θὰ ὑφίσταται εἴτε τοὺς ἀρέσει εἴτε ὄχι. Καὶ εὐχαριστοῦμε καὶ τὸ Γέροντα Ἀθανάσιο (Μετεωρίτη) ὁ ὁποῖος δὲν φείδεται κόπων νὰ εἶναι πάντα παρών.