Προτοῦ ἀρχίσει ἡ μάχη ἐναντίον τῶν στρατευμάτων τοῦ Πομπηΐου, ὁ ὀνομαστὸς ἐπαναστάτης Σπάρτακος τράβηξε καὶ σκότωσε τὸ ἄλογό του.
Σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀποροῦσαν γιὰ τὴν πράξη του εἶπε :
- Τὶ μὲ κοιτᾶτε ἔκπληκτοι ; Ἄν νικήσω, θὰ βρῶ ὅσα ἄλογα θέλω στὸ ρωμαϊκὸ στρατό. Ἄν, ὅμως, νικηθῶ, δὲν θέλω νὰ παρασυρθῶ ἀπὸ τὸν πειρασμὸ τῆς διαφυγῆς. Πρέπει νὰ μείνω ἐδῶ νικητὴς ἤ νεκρός.
Κάποτε ἕνας ρώτησε τὸν Θεμιστοκλῆ :
- Τί θὰ προτιοῦσες νὰ εἶσαι, ἥρωας ἤ ποιητὴς ποὺ τραγουδᾶ τὰ κατορθώματα ἑνὸς ἥρωα ;
Καὶ ὁ Θεμιστοκλῆς ἀποκρίθηκε :
- Ἐσὺ τί θὰ προτιμοῦσες νὰ ἤσουν ; Ὀλυμπιονίκης ἤ κήρυκας ποὺ ἀναγγέλλει τὴν ἐπίδοση τοῦ Ὀλυμπιονίκη ;
Ἡ νίκη ἔχει πολλοὺς πατεράδες.
Ἡ ἧττα μένει πάντα ὀρφανή.
