Ὑπάρχουν, ἀλήθεια, μουσικὲς “παγίδες” ;
Ναί, ὑπάρχουν, καὶ μάλιστα τὸ λέει καὶ τὸ ὄνομά τους : TRAP.
Σίγουρα ξέρεις αὐτὸ τὸ εἶδος μουσικῆς ἤ ἔστω, τὸ ἔχεις ἀκουστά. Καὶ ἴσως νὰ ξέρεις καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ἑρμηνείας του στὰ ἑλληνικά. Trap = ΠΑΓΙΔΑ. Εἶναι τυχαῖο ἆρα γε αὐτό ;
Ὁ ὅρος “trap” ἀρχικὰ ἀναφερόταν σὲ μέρη, ὅπου πραγματοποιοῦνταν διακινήσεις ναρκωτικῶν καὶ παρόλο ποὺ πρόκειται γιὰ μουσική, φαίνεαι ὅτι δὲν ἔχασε τὴ σχέση του μὲ αὐτά.
Ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν τράπ μουσική, ὁμολογοῦν ὅτι στοὺς στίχους της ἐξυμνεῖται ἕνας τρόπος ζωῆς μὲ ἄφθονο χρῆμα, ξεσαλώματα, ἀνηθικότητα, οὐσίες καὶ πολλὲς παρανομίες. Καὶ αὐτὰ δὲν ἀφοροῦν μόνο στοὺς στίχους, ἀλλὰ καὶ στὴ ζωὴ τῶν τράπερς. Στὶς εἰδήσεις ἀκοῦμε ὅτι συχνὰ εἶναι ὑπόλογοι στὴ δικαιοσύνη γιὰ πλῆθος παρανομίες.
Ὅσο γιὰ τοὺς στίχους τῶν τραγουδιῶν τους.... Εἶναι γεμάτοι αἰσχρολογίες καὶ βρισιές, ποὺ σίγουρα - πολὺ δύσκολα - κανεὶς ξεστομίζει στὴν καθημερινή του ζωή, κι ὅμως, μὲ μεγάλη εὐκολία γίνονται τραγούδι στὰ χείλη πολλῶν παιδιῶν καὶ μάλιστα μικρῆς ἡλικίας.
Οἱ ἴδιοι οἱ τράπερς τὶ λένε γιὰ τὸν ἑαυτό τους ; Καὶ ποιὲς ἀπόψεις ἐκφράζουν δημοσίως στὶς συνεντεύξεις τους ;
“Αὐτὸ εἶναι τὸ ράπ, ρὲ παιδιά. [...] Δὲν μπορεῖς νὰ σοκάρεσαι καὶ νὰ πέφτεις ἀπὸ τὰ σύννεφα καὶ νὰ λὲς “δὲν τὸ περίμενα”... Ἐγὼ σὰν L …δὲν φέρω κάποια εὐθύνη ὡς πρότυπο. Ἄν ὁ γονιὸς ἐπιτρέπει στὸ 10χρονο ἤ στὸ 8χρονο παιδί του νὰ ἀκούσει κάποια μουσική, εἶναι δικό του θέμα”.
“Ἔχω φτάσει πολλὲς φορὲς κοντὰ στὴ φυλακή”.
“Τίποτα δὲν εἶναι τέλειο, ἄν δὲν εἶναι παράνομο”.
“Τὸ νέο ράπ, τὸ trap, πιστεύω ὅτι δὲν θὰ ἀφήσει τίποτα πίσω του, πέρα ἀπὸ τὴ διασκέδαση. Ἁπλῶς μία μέρα θὰ σκάσει ἡ φούσκα καὶ θὰ εἶναι, σὰν νὰ μὴν ὑπῆρξε ποτέ”.
Ἀκοῦς ;
Ἄν εἶσαι κι ἐσὺ ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴ μόδα “διασκεδάζουν” μὲ τὴν παρέα τους ἀκούγοντας αὐτὴ τὴ... “μουσική”, ἴσως ἀξίζει νὰ προβληματιστεῖς σοβαρά.
Ἡ μουσικὴ ἐπηρεάζει σὲ πολὺ μεγάλο βαθμὸ τὸν ἄνθρωπο. Μπορεῖ νὰ τὸν “ἀνεβάσει”, ἀλλὰ μπορεῖ καὶ νὰ τὸν “ρίξει”, νὰ “πιάσει πάτο”, ὅπως λέμε.
Ἔχεις γιὰ πρότυπα, πρόσωπα ποὺ οὐσιαστικὰ σοῦ λένε : “δική σου εὐθύνη εἶναι, ἄν μᾶς ἀκολουθεῖς”. Πρόσωπα ποὺ δὲν ἀναλαμβάνουν καμία εὐθύνη ἀπέναντί σου. Δὲν ἐνδιαφέρονται παρὰ μόνο νὰ σοῦ πλασάρουν τὴ ... “μουσική” τους καὶ ἀπὸ αὐτὸ νὰ πλουτίσουν.
Ἀκοῦς μιὰ μουσική, ποὺ εἶναι καταδικασμένη νὰ “πεθάνει”, ὅπως διάβασες πιὸ πάνω... Ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ἕνας μονότονος ρυθμὸς συνδυασμένος μὲ πλῆθος ἀκατονόμαστων ἐκφράσεων. Ποὺ ἔστω καὶ λίγα λεπτὰ νὰ τὴν ἀκούσεις, ἔχεις αὐτομάτως λερώσει τὴν ψυχή σου καὶ τὸν νοῦ σου μὲ πλῆθος αἰσχρὰ λόγια κὰι εἰκόνες.
Τὸ ὁμολογεῖς κι ἐσὺ σὲ ὧρες εἰλικρινείας, ὅτι ἡ τρὰπ εἶναι μιὰ - νέα - ἁμαρτία.
Γιατὶ τὴν ἀκοῦς, λοιπόν ; Γιὰ νὰ εἶσαι in ; Γιὰ νὰ μὴ σὲ ἀπομονώσει ἡ παρέα ; Καὶ ἀξίζει νὰ ἔχεις μία παρέα, μὲ τὴν ὁποία ὅλοι μαζὶ νὰ βυθίζεστε στὸν βοῦρκο καὶ στὶς λάσπες μιᾶς τόσο ἀπαράδεκτης μουσικῆς ;
Σκέψου το...καὶ κάνε τὴν ἐπανάστασή στου !
Φιλοθέη
(Ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Νεανικὸ Περιοδικὸ “ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ”, Τεῦχος 874, σελ. 4-5).
Μὲ ἀφορμὴ τὸ παραπάνω δημοσίευμα θὰ μπορούσαμε καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας νὰ προσθέσουμε ὅτι
ἡ trap εἶναι ἕνα μουσικὸ ὑποεῖδος, ποὺ δημιουργήθηκε στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 καὶ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 2000.
Προῆλθε ἀπὸ τὸ χίπ-χόπ (ἕνα ἄλλο εἶδος μουσικῆς) στὶς νότιες Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς.
Οἱ “καλλιτέχνες” τῆς τρὰπ συχνὰ ἀπασχολοῦν τὰ Μέσα Ἐνημέρωσης καὶ τὴν κοινὴ γνώμη, ἐνῷ φαίνεται νὰ προκαλοῦν προβληματισμὸ μὲ τὴ ζωή τους καὶ μὲ ὅσα λένε στὶς συνεντεύξεις τους.
Ἐμπλέκονται συχνὰ σὲ καυγάδες, διακίνηση ναρκωτικῶν, παράνομη ὁπλοκατοχὴ καὶ ἀνηθικότητα. Ἀσκοῦνται ποινικὲς διώξεις σὲ βάρος τους, διότι ἔχουν παραβατικὴ συμπεριφορά.
Ὑποτιμοῦν τὴν ἀξία τῆς γνώσης καὶ τὴς μόρφωσης : “Τὸ σχολεῖο ἦταν πάντα μιὰ πίεση γιὰ μένα. Δὲν διάβασα ποτέ, τὰ παράτησα σὲ ἡλικία δεκαπέντε χρονῶν..”, λέει ἕνας τράπερ.
Καλλιεργοῦν τὸν ἐγωκεντρισμό, τὴν ἐπίδειξη ἰσχύος, τὴν αὐτοπροβολή. Ἀναφέρει κάποιος ἄλλος : “Ὅταν γράφω ἀπευθύνομαι κυρίως στὸν ἑαυτό μου. Τὸ μεγαλύτερο ὄφελος εἶναι ὅτι ἔχω καταφέρει ἕνα ἔργο ἀποκλειστικὰ δικό μου”.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ
Καταλαβαίνουμε, ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω, τὶς παγίδες τῆς μουσικῆς αὐτῆς, ποὺ λερώνει τὴν ψυχή μας τὴν δηλητηριάζει, τὴν τραυματίζει, τὴν ρίχνει πολὺ χαμηλά.
Ἀλλὰ τὶ εἶναι μουσική ;
Ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἡ μουσικὴ θεωροῦνταν ἕνα μέσο ἔκφρασης καὶ ἀγωγῆς μὲ μεγάλη δύναμη.
Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Δαβὶδ μὲ τὴν λύρα του κατόρθωνε νὰ ἡμερεύει τὸν βασιλιὰ Σαούλ, ὅταν τὸν καταλάμβανε ἀθυμία ἤ ἦταν ταραγμένος.
Στὴν ἀρχαία Ἀθήνα καὶ στὴ Σπάρτη θεωροῦσαν τὴ μουσικὴ ἀπαραίτητο μάθημα στὴ βασικὴ ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν.
Θὰ θυμόμαστε καὶ τὴν περιπέτεια τοῦ Ὀδυσσέα, ὁ ὁποῖος, γιὰ νὰ μὴ κινδυνεύσει νὰ παρασυρθεῖ ἀπὸ τὸ ὑπέροχο τραγούδι τῶν Σειρήνων - οἱ ὁποῖες καλοῦσαν τοὺς θαλασσοπόρους μὲ τὸ τραγούδι τους, μαγεύοντας τους γιὰ νὰ τοὺς ἀκολουθήσουν καὶ νὰ τοὺς θανατώσουν στὸ τέλος - ζήτησε ἀπὸ τοὺς συντρόφους του νὰ τὸν δέσουν στὸ κατάρτι.
Καὶ σήμερα, ἡ μουσικὴ στὴ ζωὴ τῶν νέων ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς κορυφαῖες προτιμήσεις τους. Γιατί ;
Εἶναι ἕνας τρόπος νὰ χαλαρώνεις χωρὶς νὰ χρειάζεται διανοητικὸς κόπος, ὅπως π.χ. τὸ διάβασμα.
Σὲ κάνει μέλος τῆς παρέας, σὲ φέρνει κοντὰ στοὺς φίλους σου.
Ἐπηρεάζει τὸν ἐσωτερικό σου κόσμο μὲ τὴν μελωδία καὶ τὰ νοήματα ποὺ πραγματεύονται οἱ στίχοι.
Ἐκφράζει συναισθήματα καὶ ἀπόψεις.
Ἡ μουσική, λοιπόν, ἔχει μεγάλη δύναμη.
Μπορεῖ, ἀφ’ ἑνός, νὰ ψυχαγωγήσει (νὰ ἄγει, νὰ ὁδηγεῖ τὴν ψυχὴ σὲ ὑψηλὰ νοήματα), “ἀνεβάζοντάς την” καὶ νὰ τὴν ξεκουράσει.
Ἀλλά, ἀφ’ ἑτέρου, μπορεῖ νὰ τὴν ἐπηρεάσει ἀρνητικὰ, “κατεβάζοντάς την” καὶ “ὁδηγόντας την” σὲ κινδύνους ἀνεπανόρθωτα βλαβεροὺς γιὰ τὴν ψυχὴ καὶ γιὰ τὸ σῶμα.
Οἱ Ἅγιοί μας, οἱ καθοδηγητές μας, ποὺ θέλουν, ἰδιαίτερα τοὺς νέους, ὑψιπέτες ἀετούς, τὶ λένε γιὰ τὴν μουσικὴ καὶ τὰ εἴδη τῆς μουσικῆς γενικότερα ;
ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ : “Δὲν πρέπει νὰ πλημμυρίζουμε τὶς ψυχές μας μὲ τὸ ἄκουσμα διεφθαρμένων μελωδιῶν. Διότι εἶναι φυσικὸ ἀπὸ τέτοιου εἴδους μουσικὴ νὰ γεννιοῦνται πάθη δουλοπρέπειας καὶ ἐξευτελισμοῦ”.
ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ : “Πότε θὰ μπορέσεις νὰ γίνεις ἐνάρετος, ὅταν τρέφεσαι μὲ τέτοια ἀκούσματα ; Ἀφοῦ ὁ καθένας σας συγκεντρώσει ὅλο τὸν βοῦρκο ποὺ περιλούζει τὰ αὐτιά του μὲ τὰ ἄσεμνα τραγούδια, τὸν μεταφέρει (τὸν βοῦρκο) στὸ σπίτι του. Καὶ ὄχι μόνο στὸ σπίτι του, ἀλλὰ καὶ μέσα στὴ διάνοιά του. Ἔτσι, ὅμως, ἀποστρέφεται ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ὠφέλιμα γιὰ τὴν ψυχή, ἐνῷ ἀγαπᾶ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἄξια ἀποστροφῆς. Ἀπὸ τὰ κοσμικὰ ἄσματα ἐπέρχεται μεγάλη βλάβη καὶ καταστροφὴ καὶ πολλὰ κακὰ μποροῦν νὰ εἰσορμήσουν στὴν ψυχή. Διότι, ὅταν τὰ ἀσελγέστερα καὶ παρανομότερα ἀπὸ τὰ ἄσματα αὐτὰ εἰσέλθουν στὴν ψυχή, τὴν κάνουν ἀσθενέστερη καὶ περισσότερο εὐπρόσβλητη. Ὅπως, ὅπου ὑπάρχει βόρβορος, τρέχουν οἱ χοῖροι καὶ ὅπου ὑπάρχουν ἀρώματα καὶ θυμιάματα, τρέχουν καὶ κατασκηνώνουν οἱ μέλισσες, ἔτσι ὅπου ὑπάρχουν ἄσματα ἀνήθικα, ἐκεῖ μαζεύονται οἱ δαίμονες. Φράσσε τὰ αὐτιά σου μὲ κερὶ γιὰ νὰ προφυλαχθεῖς ἀπὸ τὰ αἰσχρὰ καὶ διεστραμμένα λόγια, ἀπὸ τοὺς κακόηχους, ἀνάρμοστους καὶ ἄτακτους μουσικούς ἤχους”.
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ : “Μὲ τὴν ψαλμωδία ἁγιάζεται ἀκόμη κι ὁ ἀέρας στὸ ὁποῖο μεταδίδεται. Ἡ διάνοια ἀκούει τὴν φωνὴ καὶ ἀλλάζει. Εἰσέρχεται ἡ μελωδία καὶ δραπετεύουν τὰ πάθη”.
Πρὸς ἐπίρρωσιν τῆς γνώμης τοῦ Ἱ. Χρυσοστόμου ἀναφέρουμε καὶ ἕνα περιστατικὸ ποὺ συνέβη σὲ ἕνα Ἵδρυμα διανοητικὰ πασχόντων ἀτόμων, ὅπως μᾶς τὸ ἀνέφερε μία ὑπάλληλος ποὺ τὸ ἔζησε.
“Ἐκεῖνο τὸ μεσημέρι ὑπῆρχε μεγάλη ἀναστάτωση στὸ Ἵδρυμα ἀπὸ τοὺς τροφίμους του. Φώναζαν, θορυβοῦσαν, πείραζαν τὰ πάντα. Τὸ προσωπικὸ ἀδυνατοῦσε νὰ βοηθήσει. Τοὺς ἔβαζε μουσική, τηλεόραση, προσπαθοῦσε νὰ τοὺς ἀπασχολήσει μὲ ἄλλους τρόπους, νὰ τοὺς καθησυχάσει, ἀλλὰ δυστυχῶς τὰ πράγματα χειροτέρευαν. Ἐκείνη τὴν ὥρα ἀνέλαβε βάρδια καὶ εἰσῆλθε στὸ Ἵδρυμα μία ὑπάλληλος ποὺ εἶχε σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἐξεπλάγη μὲ τὴν πρωτόγνωρη ἐκείνη κατάσταση. Τὶ νὰ κάνει ; Ἀμέσως - ἦταν φώτιση Θεοῦ ; - ἄνοιξε τὴν τσάντα της καὶ ἔβγαλε ἀπὸ μέσα ἕνα cd μὲ ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ τῆς εἶχε δώσει ὁ πνευματικός της. Βάζοντάς το, - ὡς θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου Κύριε - οἱ οἰκότροφοι τοῦ Ἱδρύματος ἄρχισαν νὰ σταυροκοπιοῦνται καὶ σὲ λίγο χρονικὸ διάστημα ἡρέμησαν. Τὸ ὑπόλοιπο ἐργατικὸ προσωπικὸ ἐκπληττόμενο γιὰ τὴν ἡσυχία ποὺ ἐπικράτησε, εἰσῆλθε στὸ καθιστικὸ νὰ διαπιστώσει “ἰδίοις ὄμασι καὶ ὠσί” (μὲ τὰ μάτια τους καὶ τὰ αὐτιά τους) τὴν κατάσταση. Στὴν ἐρώτηση κάποιου πῶς τὰ κατάφερες ; ἡ ἀπάντηση ἦταν : “Σςςςς... μὴ μιλᾶτε, τώρα ἀκοῦνε”.
Ἄς δοῦμε καὶ μία λογικὴ ΑΠΟΡΙΑ :
Μά, ἄν δὲν ἀκούω τράπ, ἤ ἄλλα κοσμικὰ τραγούδια ποὺ συνηθίζουν νὰ ἀκοῦν τὰ ὑπόλοιπα παιδιὰ τῆς παρέας μου, πῶς θὰ τοὺς ἀντιμετωπίσω ;
Κάποτε θὰ πρέπει νὰ ποῦμε τὴν ἀλήθεια. Ἄν πιστεύω ὅτι ἡ μουσικὴ αὐτὴ περιέχει σκουπίδια θὰ κάθομαι στὴν βρῶμα της, δηλητηριάζοντας τὸν ἑαυτό μου ἤ θὰ προτιμήσω νὰ πάθω ἀσφυξία ἱκανοποιῶντας τοὺς ἄλλους ;
Ὄχι, χίλιες φορές ὄχι. Ἡ ξεκάθαρη στάση μου , ὅτι ἡ μουσική αὐτή δὲν μοῦ ἀρέσει, γιατὶ δὲν μὲ ψυχαγωγεῖ, καὶ ἄν ἀκόμα δὲν τὸ ἐκτιμήσουν στὴν παρέα μου, καὶ ἀναγκασθῶ νὰ ἀποχωρισθῶ ἀπ’ αὐτὴν, θὰ ἔχω προσφέρει στὸ ἐνεργητικό μου μία νίκη, ἱκανὴ νὰ φέρει καὶ ἄλλες παρόμοιες στὸ πνευματικὸ στάδιο τῆς ζωῆς μου.
Ἐπιπλέον ἡ μυστικὴ προσευχή, ποὺ θὰ γίνει μέσα μου, καὶ ἡ ἄμεση βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ μου, θὰ δώσουν τὴν δύναμη νὰ ἀντιμετωπίσω τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν ἀγνότητα καὶ καθαρότητα τῆς ψυχῆς μου, ξεφεύγοντας ἐπιδέξια τὶς μουσικὲς παγίδες (trap) τῆς καθημερινότητας .
Δοκίμασέ το καὶ θὰ δεῖς !
Ὡς βοήθημα χρησιμοποιήθηκε ἡ Ὀρθ. Χριστιανικὴ σελίδα “ΣΥΝΑΘΛΟΥΝΤΕΣ”.
