Ἐθισμὸς στὰ ΒΙΝΤΕΟΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

 

 

Στὴν ἐφημερίδα “Καθημερινή” ἐντοπίσαμε ἕνα σημαντικὸ ἄρθρο, πρωτίστως γιὰ τοὺς γονεῖς :

“Ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας ἀναγνώρισε ἐπίσημα τοὺς ἐθισμοὺς ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ Διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένου τοῦ ἐθισμοῦ στὰ βιντεοπαιχνίδια. Σύμφωνα μὲ τὸν διευθυντὴ τοῦ τμήματος Ἐθισμοῦ καὶ εἰδικὸ στὴν ψυχιατρικὴ καὶ τὴν ψυχοθεραπεία παιδιῶν καὶ ἐφήβων στὸ Πανεπιστημιακὸ Ἰατρικὸ Κέντρο Ἀμβούργου – Ἔπεντορφ, κ. Ράινερ Τομάσιους, ἡ αὐξημένη χρήση τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτύωσης καὶ οἱ ὧρες κατὰ τὶς ὁποῖες τὰ παιδιὰ παίζουν βιντεοπαιχνίδια εἶναι ἰδιαίτερα ἀνησυχητικές. (...)

Κατὰ τὸν Τομάσιους, οἱ νέοι μποροῦν νὰ ἐθιστοῦν στὰ βιντεοπαιχνίδια, ὅπως καὶ στὰ ναρκωτικά. “Εἶναι ἕνα ἐθισμὸς που ἔγκειται στὶς διαταραχὲς συμπεριφορᾶς. Στὴν περίπτωση αὐτὴ δὲν ὑπάρχει κάποιος τοξικὸς παράγοντας ἤ μία ψυχοτρόπος οὐσία ποὺ δρᾶ ἄμεσα στὸ κεντρικὸ νευρικὸ σύστημα καὶ προκαλεῖ μέθη. Ὡστόσο, ἡ χρήση τῶν κοινωνικῶν μέσων καὶ τῶν βιντεοπαιχνιδιῶν, μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει περιοχὲς τοῦ ἐγκεφάλου, ποὺ εἶναι ὑπεύθυνες γιὰ τὰ καλὰ συναισθήματα”.

Ὁ ἴδιος εἰδικὸς ἐπιστήμονας, ἀπευθυνόμενος στοὺς γονεῖς, προσθέτει : “Πρέπει νὰ θέσετε ὅρια ἀνάλογα μὲ τὴν ἡλικία τῶν παιδιῶν καὶ νὰ δείξετε ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ παιχνιδιοῦ, προκειμένου νὰ μπορέσετε νὰ καταλάβετε τί ψάχνουν σὲ αὐτὸ τὰ παιδιά σας. Τὸ σημαντικότερο εἶναι νὰ προσφέρετε ἐναλλακτικὲς λύσεις μὲ ἀναλογικὲς δραστηριότητες ἀναψυχῆς, οἱ ὁποῖες παρέχουν τὴ δυνατότητα ἀντιμετώπισης τοῦ ἄγχους ἤ ἄλλων καταστάσεων ποὺ ὠθοῦν τὰ παιδιὰ στὸ νὰ ἐθίζονται σὲ αὐτὰ τὰ παιχνίδια”.

Δὲν ἀμφιβάλλει κανεὶς γιὰ τὸ ὅτι στὴν ἐποχή μας πολλὲς ἠλεκτρονκιὲς ἐφαρμογὲς ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ Διαδίκτυο διευκολύνουν τὴν καθημερινὴ ζωή μας. Χρειάζεται ὅμως ὑπευθυνότητα καὶ ἀνάλογη προσοχὴ ἀπὸ μέρους τοῦ κάθε χρήστη στὶς ἐπιλογές του, ὥστε ἡ σύνδεσή του μὲ τὸ Διαδίκτυο νὰ μὴν ἀποβαίνει σὲ βάρος τῆς σωματικῆς ὑγείας ἤ τὴς ἠθικῆς ἀκεραιότητάς του. Ὅμως, στὴν παιδικὴ καὶ ἐφηβικὴ ἡλικία οἱ κίνδυνοι παρεκτροπῶν εἶναι πολὺ αὐξημένοι. Γιὰ τὴν περιφρούρηση, λοιπόν, τῶν παιδιῶν εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία ἡ ἐπαγρύπνηση τῶν γονέων, ὥστε νὰ τὰ προφυλάσσουν ἀπὸ “κακοτοπιές” καὶ ἐπικίνδυνα ὁλισθήματα. Ἰδιαίτερα οἱ Χριστιανοὶ γονεῖς ὀφείλουν νὰ παιδαγωγοῦν “ἐν Χριστῷ” μὲ τὸν κατάλληλο τρόπο τὰ παιδιά τους, ὥστε νὰ τοὺς ἐμπνέουν γενικότερα τὶς ἀρετὲς τῆς ἐγκράτειας καὶ σωφροσύνης, ποὺ ἀποτελοῦν πνευματικὰ σωσίβια στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς.

(“Ἀπόψεις καὶ κρίσεις” ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ “Ο ΣΩΤΗΡ” τεῦχος 2335, σελ. 326)

"Πλημμύρισε ὁ τόπος" ! (ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

 

 

Χήρα και πιστή γυναίκα η Άννα και μοναδικό στήριγμα ο γιος της, ο Κωστής. Παιδί καλόγνωμο, άριστος μαθητής, υπάκουος στις συμβουλές της μητέρας του.

Όμως, δεν άργησαν να ‘ρθουν και τα ανταριασμένα φοιτητικά χρόνια. Ελεύθερος και αδέσμευτος από συμβουλές, με ιδεολογίες ξενόφερτες, ενάντιες στο συντηρητισμό, όπως νόμιζε. Τη στάση του αυτή την πρόδιδε και η εξωτερική του εμφάνιση.

Όλα τούτα πλήγωναν την καρδιά της Άννας, που κατάπινε την πίκρα της και κατέφευγε στην προσευχή, χωρίς ποτέ να πληγώνει τον Κωστή με παρατηρήσεις…

Σε όλη τούτη την παραφωνία υπήρχε και μια αχνή ελπίδα. Το καλοκαίρι στις διακοπές, ο Κωστής βοηθούσε τη μητέρα του στο χωράφι με τα είκοσι στρέμματα –κληρονομιά του πατέρα του, σπαρμένο με βαμβάκι– κι έβγαζε ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό για τις σπουδές του. Αυτό το τελευταίο το αναγνώριζε ο φίλος μας. 

Το περσινό καλοκαίρι ο ουρανός κρατούσε πεισματικά τα σύννεφα και η παρατεινόμενη ξηρασία έφερε ρωγμές στα χωράφια κι απειλούσε τη συγκομιδή μιας χρονιάς. Το λιγοστό νερό του καναλιού μόλις έφτανε για μια δόση ποτίσματος με αυστηρή σειρά προτεραιότητας. Τώρα –σύμπτωση ήταν;– πάντως έπρεπε ο Κωστής να ποτίσει αχάραγα την Κυριακή.

Νωρίς νωρίς φόρεσε τις αδιάβροχες μπότες του και πήρε «επ’ ώμου» την τσάπα. 

–Παιδί μου, σήμερα είναι Κυριακή, ημέρα λατρείας του Θεού. Έλα να πάμε στην εκκλησία, να πάρουμε την ευλογία του Θεού. Το πότισμα μπορεί να γίνει και μετά τη θεία Λειτουργία.

–Άσε με, ρε μάνα, και τράβα στη δουλειά σου! Το χωράφι μας καίγεται και την εκκλησία θα κοιτάξουμε τώρα!

Βρόντηξε την πόρτα και ξεκίνησε για το χωράφι.

Η πιστή μάνα ήταν από τον «Εξάψαλμο» στον Ναό. Μια μυστική δέηση, ένα πονεμένο «Κύριε ελέησον» για όλους αλλά και για τον Κωστή…

Τελείωσε η θεία Λειτουργία. Η Άννα κοινωνημένη, με το αντίδωρο στο χέρι επιστρέφει στο σπίτι της. Πλησιάζει την πόρτα, παίρνει τα κλειδιά για ν’ ανοίξει… Θεέ μου, πως δεν λιποθύμησε; Η πόρτα ανοιχτή και… σίγουρα κάποιος ανεπιθύμητος επισκέπτης! Γελάστηκε όμως. Απέναντί της, αραγμένος στην πολυθρόνα …ο Κωστής!

–Τι έγινε, ρε μάνα; βρόντηξε. Έφτασα στο χωράφι, πήγα στη «δέση» (δηλαδή στο κεφαλάρι), να κατεβάσω το νερό μέσα από τον σωλήνα στο κατάξερο βαμβάκι μας. Τυχαία(;) έριξα τη ματιά στα είκοσι καμένα στρέμματα. Χριστέ και Παναγιά μου, βλέπω καλά; Το χωράφι βούλιαζε στα νερά! Έβρεξε και πλημμύρισε ο τόπος! Τι να ποτίσω τώρα, τα ποτισμένα; Και για να ‘μαι σίγουρος, έτρεξα σε όλα τα διπλανά, τα κοντινά χωράφια. Όλα στεγνά, κατάξερα! Το δικό μας πλημμυρισμένο! Πήρα την τσάπα και γύρισα. Ούτε που πρόλαβα να ξεντυθώ. Με καταλαβαίνεις τώρα;

–Κωστή, παιδί μου, αυτό είναι θαύμα! Σήμερα η αγάπη του Θεού μας έδωσε τούτη τη χαρά, ώστε από τώρα και στο εξής να Τον αγαπούμε και να Τον εμπιστευόμαστε, είπε η μάνα, έτοιμη να βάλει τα κλάματα.

Η επόμενη Κυριακή βρήκε πρωί πρωί τον Κωστή έτοιμο για τον εκκλησιασμό.

–Πάμε, μάνα, Κυριακή σήμερα, ημέρα λατρείας του Θεού.

Και τα μυστικά λόγια της πιστής μάνας:

–Δόξα σοι, Κύριε, δόξα Σοι!

 

Π. Σ.

 

Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Σεπτέμβριος 2025

Συζητᾶς μὲ τοὺς γονεῖς σου ;

 

 

 

Η επικοινωνία με τους γονείς φαίνεται να απασχολεί πολύ τους εφήβους σήμερα…

Όταν δόθηκε η δυνατότητα σε ορισμένους μαθητές να γράψουν προβλήματα στην επικοινωνία τους με τους γονείς τους, είπαν τα εξής:

 

•  Δεν συζητάμε με τους γονείς μου. Έρχονται πολύ αργά στο σπίτι…

• Αν με δουν «κάπως», με ρωτάνε «τι έχεις;». Τους απαντάω «τίποτα» και τελειώνει εκεί η συζήτηση. Θα ‘θελα μια φορά να τους πω ότι… το «τίποτα» σημαίνει πως κάτι έχω!

• Τι να μιλήσω; Μόνο οι βαθμοί τους νοιάζουν. Σαν να μην έχω άλλα θέματα που με απασχολούν.

• Δεν νομίζω ότι μπορούν να καταλάβουν. Ζουν σε άλλη εποχή…

• Με θεωρούν μικρό… ότι δεν έχω μεγαλώσει. Δεν το υποψιάζονται ότι έχω ανάγκη να μιλάμε.

Εντούτοις οι ίδιοι οι έφηβοι δηλώνουν ότι θα το ήθελαν πολύ να μπορούσαν να μιλούν με τους γονείς τους:

• Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει πολύ η επικοινωνία με τους γονείς μου. Μακάρι να το καταλάβαιναν…

• Δεν μου αρέσει που κάνουν υπερωρίες. Νομίζουν ότι το παν είναι να φέρνουν χρήματα στο σπίτι. Μου λείπουν. 

• Το θέλω πολύ, αλλά δεν έχουν χρόνο για μένα… Ασχολούνται με τα μικρότερα αδέλφια μου συνήθως. 

• Θα ήθελα να συζητήσω. Αλλά θα ήθελα να νιώσω ότι με καταλαβαίνουν… Με ενοχλεί όταν δεν με παίρνουν στα σοβαρά.

Ίσως να συμφωνείς με μερικά από όσα εκφράζουν οι συνομήλικοί σου. Ίσως να έχεις νιώσει κι εσύ κάποτε έτσι.

 

Άραγε, μπορεί να γίνει κάτι; Εσύ θα μπορούσες να κάνεις κάτι;

 

• Ένα πρώτο βήμα είναι να μπεις στη θέση τους, όσο αυτό είναι δυνατόν. Να προσπαθήσεις να τους κατανοήσεις. Όταν, για παράδειγμα, υποχρεώνονται να μείνουν περισσότερο στη δουλειά και επιστρέφουν πολύ κουρασμένοι, ίσως δεν έχουν κουράγιο να συζητήσουν. Θα βρεθεί όμως μια καλή ευκαιρία! Αναζήτησέ την.

• Είσαι πια στην εφηβεία. Έχεις αλλάξει. Ίσως να ψάχνουν δίαυλο επικοινωνίας… Σκέψου το κι αυτό!

• Βεβαιώσου ότι οι γονείς σου το ΞΕΡΟΥΝ ότι ΘΕΛΕΙΣ να μιλήσετε! Τους το έχεις πει άραγε ποτέ;

• Ζήτησέ τους να μιλήσετε και εξήγησέ τους πόση ανάγκη έχεις να επικοινωνείτε. Πες τους ακόμα πως νιώθεις. Θα τους βοηθήσεις να σε καταλάβουν! 

• Πριν συζητήσετε, κάνε πρώτα μία προσευχή. Να σε φωτίσει ο Θεός, να πεις με ηρεμία τα παράπονά σου και να φωτίσει και αυτούς να σε κατανοήσουν.

• Και όταν δοθεί αυτή η ευκαιρία… μην εξαντλήσεις όλο τον χρόνο σε παράπονα. Θυμήσου να τους εκφράσεις και την ευγνωμοσύνη σου για όσα από αγάπη κάνουν για σένα όλα αυτά τα χρόνια…
  

Κάνε ένα βήμα! Αξίζει!

Φιλοθέη

 

Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Σεπτέμβριος 2025

Ἀνακοίνωση Ἱερῶν Μονῶν καὶ Ἡσυχαστηρίων: Ἀρνούμαστε νὰ δεχθοῦμε τὶς νέες ἠλεκτρονικές ταυτότητες καὶ τὸν Προσωπικό Ἀριθμό τοῦ πολίτη.

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΩΝ:

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ

ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ  ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

 

Δια τῆς παρούσης ἀνακοινώσεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ συνέχεια τῆς προηγουμένης (23-12-2023) Ἱερές Μονές καί Ἱερά Ἡσυχαστήρια τῆς Πατρίδος μας ἐπιθυμοῦμε νά καταστήσουμε σαφές ὅτι

ἀρνούμαστε νά δεχθοῦμε τόν Προσωπικό Ἀριθμό

καί τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα.

Οἱ λόγοι ἐξηγοῦνται διεξοδικά στό συνημμένο κείμενο (βλέπε τέλος παρόντος κείμενου).

Ἐν πρώτοις, δέν συναινοῦμε στό ἠλεκτρονικό φακέλωμα καί στήν ἠλεκτρονική σκλαβιά. Κάθε δικαίωμα πού παραδίδουμε σήμερα, δέν θά τό πάρουμε ποτέ πίσω, γράφαμε στό πρῶτο κείμενό μας. Διότι αὐτό εἶναι πού θά προκύψει ὕστερα ἀπό τήν λήψη ἐκ μέρους τῶν πολιτῶν τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ. Δέν συναινοῦμε στήν κινεζοποίηση τῆς ζωῆς μας. Μέ τή λήψη τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ εἰσερχόμαστε χωρίς δυνατότητα ἐπιστροφῆς σέ ἕνα δυστοπικό περιβάλλον. Ἡ ἑνοποίηση ὅλων τῶν βάσεων δεδομένων θά δημιουργεῖ ἕνα προσωπεῖο (προφίλ), σύμφωνα ὅμως μέ τά ἀξιακά πρότυπα τῶν ἑκάστοτε κυβερνώντων. Ὅταν γνωρίζουμε ὅτι παρακολουθούμαστε σέ κάθε μας κίνηση, αὐθόρμητα γινόμαστε πιό ἐπιφυλακτικοί –ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως– καί δέν θά δραστηριοποιούμαστε ἄφοβα καί ἐλεύθερα –ἀκόμη καί στήν πνευματική μας ζωή–, εἰδικά ἄν γνωρίζουμε ὅτι αὐτός πού μᾶς παρακολουθεῖ, δέν συμφωνεῖ μέ τίς ἐπιλογές μας καί ἔχει τή δύναμη νά δημιουργήσει προσκόμματα στή ζωή μας. Λαμβάνοντας λοιπόν τόν προσωπικό ἀριθμό, ἀπεμπολοῦμε ἑκουσίως τήν ἐλευθερία μας, αὐτοχειριαζόμαστε πνευματικά, καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἀπομακρύνεται ἡ δυνατότητα σωτηρίας μας.

Ἀκόμη, ὅπως τονίζεται στό συνημμένο κείμενο, ἄς γίνει κατανοητό ὅτι ὑπάρχουν οἱ προτυπώσεις τοῦ Ἀντιχρίστου σέ κάθε ἐποχή. Ὑπάρχουν τά προδρομικά συστήματα τοῦ ἀντιχρίστου, τά ὁποῖα προετοιμάζουν τό ἔδαφος γιά τόν τελικό ἀντίχριστο. Τελικό, διότι ὑπῆρξαν, ὑπάρχουν καί ἐνδεχομένως θά ὑπάρξουν πολλοί πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου. Ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης, ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, ἀνά τούς αἰῶνες προειδοποιεῖ: «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστὶν» (Ἰωάν. Α΄ , 2, 18). Θά ἦταν ἀσύνετο νά ἀγνοήσουμε τά προειδοποιητικά σημεῖα, τά ὁποῖα φανερώνει τό Ἅγιον Πνεῦμα διά στόματος ἤ γραφίδος τῶν Ἁγίων, τά ὁποῖα σκοπό ἔχουν νά μᾶς προστατέψουν καί νά μᾶς προετοιμάσουν ὥστε νά τηροῦμε ἑαυτούς γρηγοροῦντας καί ὄχι ραθυμοῦντας. Θά ἔλθει ὁ Νυμφίος ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί θά συνεισέλθουν μαζί του μόνον οἱ νήφοντες και γρηγοροῦντες.

Ἀποσείοντας εὐθύς ἐξαρχῆς κάθε κακοπροαίρετη κριτική δηλώνουμε ὅτι ΔΕΝ ἰσχυριζόμαστε ὅτι ὁ ἐπικείμενος προσωπικός ἀριθμός εἶναι τό χάραγμα τῆς Ἀποκαλύψεως. Ἀπό τήν ἄλλη, θά ἦταν ἄστοχο νά μήν ἀναγνωρίσουμε ὅτι ἡ ἔλευση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί ἡ ψηφιακή φυλακή στήν ὁποία αὐτός θά φυλακίσει τή ζωή μας, μᾶς εἰσαγάγει σέ ἕνα δυστοπικό περιβάλλον, ἀπό ὅπου εὔκολα μπορεῖ νά ἐκπηγάσει ἡ κατάσταση τῆς τελικῆς ἀποστασίας, ἡ ὁποία προφητεύεται ἀπό τήν Ἀποκάλυψη καί τούς Ἁγίους.

Ἐνῶ ἡ Κυβέρνηση «εὐαγγελίζεται» τήν εἰσαγωγή τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ (Π.Α.) σάν τό σπαθί τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου πού κόβει τόν γόρδιο δεσμό τῆς ἑλληνικῆς γραφειοκρατίας, ἡ ἀλήθεια ἀπέχει παρασάγκας ἀπό αὐτό. Ὁ Π.Α. μόνον τήν κυβέρνηση ἐξυπηρετεῖ στά ὅποια σχέδιά της καί καθόλου τόν πολίτη. «Ἐξυπηρετεῖ» τόν πολίτη μόνον στόν βαθμό πού αὐτός θά συνεχίσει νά ζεῖ μιά καθημερινότητα μέ διάφορες αὐτονόητες (μέχρι σήμερα) κοινωνικές παροχές, μέ ψηφιακές καί ἐνδεχομένως ὑλικές ἀνέσεις –ἄν τίς εἶχε καί αὐτές ὡς τώρα.

Σύμφωνα μέ τόν ὁραματισμό καί τόν προγραμματισμό τῆς Κυβέρνησης, ὅποιος δέν θά ἔχει τόν προσωπικό ἀριθμό, θά ἐξοβελιστεῖ σταδιακά ἀπό τήν Κοινωνία, ὅπως ἐπί παραδείγματι ἔγινε τήν σκοτεινή περίοδο τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἡ ἀσφυκτική κατάσταση πού ζήσαμε τότε ἐξ ἐπόψεως μέτρων κατά τῶν πολιτῶν, ἦταν μία πρόγευση τῆς δυστοπίας πού θά ἀκολουθήσει μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ Π.Α. στή ζωή μας.

Ἡ κυβέρνηση δέν μᾶς ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη ἕνεκα τῶν πράξεων ἤ τῶν παραλείψεών της· ἐνδεικτικά: γάμος ὁμοφυλοφίλων–τεκνοθεσία, μνημόνια, ἀνεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση, κορωνοτρομοκρατία, πυρκαϊές πού καῖνε ἀπ᾿ ἄκρο σέ ἄκρο τήν Πατρίδα μας, ἀνεξέλεγκτη ἐγκατάσταση ἀνεμογεννητριῶν, ἔγκλημα Τεμπῶν, ΟΠΕΚΕΠΕ, «ἤρεμα νερά» στό Αἰγαῖο, «σωστή πλευρά τῆς Ἱστορίας» μέ τήν Οὐκρανία, Ἐθνική Πινακοθήκη «Σαγήνη τοῦ Ἀλλόκοτου» κ.ο.κ. Ἡ ἐπιμονή της στήν ὑποχρεωτική ἐπιβολή ἑνός νέου μέσου –διευκόλυνσης δῆθεν τῆς καθημερινότητάς μας– προδίδει τίς προθέσεις της καί μᾶς κάνει ἄκρως ἐπιφυλακτικούς.

Ἐμεῖς λοιπόν τί καλούμαστε νά κάνουμε ; «ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλπ. 1, 29). Ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἀγωνιζόμενοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καλούμαστε νά καλλιεργοῦμε διαρκῶς στή ζωή μας τό μαρτυρικό καί ἀσκητικό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας μας. Νά θυμόμαστε ὅτι «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν.»  (Ἑβρ. 13,14). Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι θα ἐκχωρήσουμε ἀμαχητί τήν ζωή καί τήν ἐλευθερία μας στά χέρια τοῦ οἱουδήποτε ἐξουσιαστῆ, ὅταν μάλιστα αὐτοί ἀποτελοῦν μιά ἰσχνή μειοψηφία σέ σχέση μέ τόν φιλόχριστο καί δημοκρατικό λαό τῆς Πατρίδας μας. Ὄχι. Ἀλλά θά ἀγωνιζόμαστε ὁμολογώντας «Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον.» (Κορ. Α΄ 2,2) Μέσα στήν αὐταπάρνηση καί στήν ἑκούσια θυσία τῆς ἄνεσης καί τῆς βόλεψής μας πού πρέπει νά μᾶς διακρίνει ὡς ὀρθοδόξους χριστιανούς ἐντάσσεται καί ἡ ἀντίσταση σέ κάθε ὕποπτη διευκόλυνση πού ἡ κρατική ἐξουσία «φιλάνθρωπα» προωθεῖ διά τῆς τεχνολογίας, ὅπως ὁ προσωπικός ἀριθμός.

«ὧδέ ἐστιν ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ πίστις τῶν ἁγίων.» (Ἀποκ. 13,10)

Μήν ξεχνοῦμε σκοπός τῆς ζωῆς κάθε ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος τῆς χαρᾶς καί τῆς ἀναστάσεως, ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ. Ἐμεῖς, πορευόμενοι στά ἴχνη ὅλων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος Ἁγίων, ἄς πλέουμε μέσα στή θάλασσα τοῦ βίου τούτου μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί ἔχοντας πάντοτε ἀσφαλῆ ἄγκυρα τήν διαχρονική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως φανερώνεται στόν βίο καί τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων μας. Καλόν ἀγῶνα σέ ὅλους μας, ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μαζί μας.

 

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΩΝ

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου

Ἀρχιμανδρίτης Ἰωσήφ καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου

Ἀρχιμανδρίτης Ἀμφιλόχιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Καρακάλλου

Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου

Ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κωνσταμονίτου

Ἀρχιμανδρίτης Χαράλαμπος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου

Γηρομερίου Θεσπρωτίας

Ἀρχιμανδρίτης Μεθόδιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Δρυοβούνου Κοζάνης

Ἀρχιμανδρίτης Στέφανος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Σοχοῦ Λαγκαδᾶ

Ἀρχιμανδρίτης Εὐλόγιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου Θεοτόκου Καλλίπετρας Βεροίας

Ἀρχιμανδρίτης Παλαμᾶς καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Πυργετοῦ Λαρίσης

Ἀρχιμανδρίτης Εἰρηναῖος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου

Ὁσίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου Ὀρμυλίας Χαλκιδικῆς

Ἀρχιμανδρίτης Συνέσιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου Πευκοχωρίου Χαλκιδικῆς

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Γατζέας Βόλου

Ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Παιονίας Κιλκίς

Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Λαγκάδας Πάρου

Ἀρχιμανδρίτης Μελέτιος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρου

Ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ἄνδρου

Ἀρχιμανδρίτης Δωρόθεος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί 

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Ἐράτυρας

Ἀρχιμανδρίτης Νικηφόρος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου Στομίου Κονίτσης

Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Βάχλιας Γορτυνίας

Ἀρχιμανδρίτης Ἱερώνυμος καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Βαλτεσινίκου Γορτυνίας Μοναχός Δανιήλ καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Θαψανῶν Πάρου

Μακρίνα μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί 

 

Ἡ Προεστῶσα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Πυργετοῦ Λαρίσης, Μετοχίου Ἱεράς Μονῆς Ἁγίου Νικοδήμου, Χριστονύμφη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἁγίας Τριάδος–Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης

Τιμοθέη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Τιμίου Σταυροῦ Μαψοῦ Κορινθίας

Ἱλαρία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰσοδίων Ὄσσης Λαγκαδᾶ

Γαλήνη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Λαυρεντίου Πηλίου

Μαριάμ μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί 

 

Ἡ Καθηγουμένη τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Παναγία Ἄξιόν Ἐστιν»

Μεσαίου Ὡραιοκάστρου

Εὐφημία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί 

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Πορφυρία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς (Κλειβωκᾶς) Γορτυνίας

Σεραφειμία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Λιβαδίου Ἐλασσῶνος

Θεοφανώ μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί  

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κερνίτσης Βυτίνας Ἀρκαδίας

Συγκλητική μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Μηνᾶ Περιχώρας Δράμας

Ἀγαθαγγέλη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί  

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Γυναικείας Μονῆς Ἁγίου Πρωτομάρτυρος

Στεφάνου Περαίας Θεσσαλονίκης

Ἀγάθη μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Σγουράδων Κερκύρας

Φωτεινή μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφήτου Ἠλιού Ζάχολης Κορινθίας

Μαγδαληνή μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

  

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ἐλεούσης Ροότσου Καλύμνου,

Ἁγνή μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως Πρώτης Σερρῶν

Ἀνυσία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Λεμονιῶν Σαλαμῖνος,

                                             Χριστοφόρα μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

  

Ἡ Καθηγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παντοκράτορος Σωτῆρος Χριστοῦ Κερκύρας

Εὐφημία μοναχή καί αἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφαί

 

Ὁ κατάλογος τῶν ὑπογραφῶν θά ἐνημερώνεται προϊόντος τοῦ χρόνου.

 

Τὸ πλῆρες κείμενο μπορεῖτε νὰ τὸ δεῖτε πατῶντας στὸν παρακάτω σύνδεσμο τοῦ ΑΚΤΙΝΕΣ BLOG 

http://aktines.blogspot.com/2025/08/blog-post_670.html#more

Φθηνοπωρινὸ Δωράκι : Βιντεάκι ἀπὸ τὴν Κατασκήνωση τῶν Κοριτσιῶν 2025

 

Πατῆστε στὸν παρακάτω σύνδεσμο 

https://www.youtube.com/watch?v=wkWCJgKmnJo

γιὰ νὰ δεῖτε τὸ φετινὸ βιντεάκι 

τῆς Κατασκηνώσεως 2025 

ποὺ ἑτοίμασαν τὰ Κορίτσια.

Κήρυγμα στὸ Ἐθνικὸ Μνημόσυνο τοῦ Γράμμου (1949) στὴν Βούρμπιανη Κονίτσης 31.8.2025

 

Ἡ ἀπορία τοῦ νέου

 καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ νεοαγιοκαταχθέντος Δημητρίου Γκαγκαστάθη

(Βούρμπιανη 31.8.2025)

17΄

Ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, σεβαστοὶ πατέρες, ἀγαπητοί μου, ὅτι ἕνας νέος πλούσιος πλησίασε τὸν Κύριο μὲ σεβασμό, μὲ εἰλικρινὴ διάθεση καὶ ἐνδιαφέρον, νὰ μάθει ἀπὸ τὸν Θεῖο Διδάσκαλο τί πρέπει νὰ κάνει γιὰ νὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνια ζωή. “Τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον ;” (Ματθ. Ιθ΄16), τὸν ρώτησε.

Σπάνιο, στὰ ἀλήθεια, φαινόμενο νεαροῦ νὰ ἔχει τέτοιες ἀνησυχίες. Ἄν τὶς καρδιὲς τῶν νέων σήμερα, συγκινοῦν καὶ ἑλκύουν θέλγητρα τῆς παρούσης ζωῆς, τὴν καρδιὰ τοῦ νέου αὐτοῦ τὴν εἶχε προσελκύσει τὸ ὅραμα τῆς “αἰωνίου ζωῆς”. Ἴσως νὰ εἶχε ἀκούσει, ὅπως φαίνεται, κάποια κηρύγματα τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν αἰώνια ζωή ἤ εἶχε διαβάσει ἀπὸ τὰ ἀναγνώσματα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὅτι ὑπάρχει ζωὴ αἰώνιος (Δανιήλ ΙΒ΄2). Ἔτσι ἤθελε διευκρυνίσεις ἀπὸ τὸν Διδάσκαλο.

Ὁ Κύριος δὲν ἄφησε ἀναπάντητη τὴν ἐρώτηση τοῦ νέου αὐτοῦ καὶ τοῦ εἶπε : “Εἰ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς”. Ἄν θέλεις, δηλαδή, νὰ μπεῖς στὴν αἰώνια καὶ μακάρια ζωή, τήρησε σ’ ὅλη τὴ ζωή σου τὶς ἐντολές. Καὶ στὴν ἐπίμονη ἐρώτηση γιὰ τὸ ποιές εἶναι οἱ ἐντολὲς αὐτές, ὁ Κύριος τοῦ τὶς κατανομάζει : “οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν” (Ματθ. Ιθ΄18-19).

Ὁ νεαρός μας, στὴν συνέχεια, ἀφοῦ ἐξέτασε τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν συνείδησή του στὸ κατὰ πόσο ἦταν τηρητὴς αὐτῶν, ἀπαντάει μὲ βεβαιότητα στὸν Κύριο ὅτι “πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου” (20), ὅλα δηλ. τὰ φύλαξα ἀπὸ μικρός. “Τί ἔτι ὑστερῶ ;” Τί ἄλλο μοῦ λείπει ἀκόμη ; Μοιάζει δηλαδὴ μ’ ἕναν, ποὺ πρόκειται νὰ ταξιδεύσει στὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔχοντας τὴν καλὴ ἀνησυχία διερωτᾶται ἄν ἔχει τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὸ μεγάλο αὐτό ταξίδι. Ἄν τοῦ λείπει κάτι ὥστε νὰ μὴν βρεθεῖ πρὸ ἐκπλήξεων καὶ χάσει τὸν προορισμό του.

Ἔχουμε ἐμεῖς, ἆρα γε, ἀγαπητοί μου, τὴν καλὴ ἀνησυχία ποὺ εἶχε αὐτὸς ὁ νέος ; Νὰ διερωτώμαστε καθημερινά, ὅσες μέρες μᾶς δώσει ὁ Θεός, μὲ τὸ “τί ἔτι ὑστερῶ ;”. Σὲ τί ὑπολοίπομαι ; Τί χρειάζομαι γιὰ νὰ εἶμαι ἕτοιμος γιὰ τὸ μεγάλο ταξίδι, τὴν αἰώνια ζωή ; Ἰδιαίτερα θὰ μᾶς ὠφελοῦσε μὲ τὸ νὰ τὸ κάνουμε αἴτημα προσευχῆς πρὸς τὸν Κύριο, ζητῶντας Του νὰ μᾶς φανερώσει καὶ τὴν μικρότερη λεπτομέρεια ὡς πρὸς τὴν ἑτοιμασία αὐτή. Διότι ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἄβυσσος καὶ κρύβει μέσα τὶς ἀδυναμίες, ποὺ δὲν μποροῦμε πάντοτε νὰ τὶς δοῦμε. Γι’ αὐτὸ ἱκετεύει ὁ Προφητάναξ Δαβὶδ στὸν 18ο Ψαλμό του τὸν Κύριο : “ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με” (Ψαλμ. 18, 13). Καθάρισέ με, Κύριε, ἀπὸ τὰ μυστικὰ καὶ κρυμμένα ἁμαρτήματά μου, ἀπὸ ἀθλίους καὶ ἀνομολόγητους λογισμούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ ἐν ἁγνοίᾳ πταίσματά μου, ποὺ οὔτε κἄν τὰ ξέρω ἤ τὰ ὑποψιάζομαι.

Ἴσως ἐρωτήσετε : - Πῶς θὰ μοῦ τὰ φανερώσει ὁ Κύριος αὐτὰ τὰ πταίσματα ἤ καὶ ἁμαρτήματά μου ; Ἔχει τρόπους καὶ μέσα ποικίλα :

1) Μὲ τὴν φωνὴ τοῦ πνευματικοῦ μου. Ὁ διακριτικὸς πνευματικός καὶ ἐξομολόγος ἔχει τὸν τρόπο καὶ μὲ τὴν φώτιση τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, ἀφοῦ ἐπιτελεῖται ἐκείνη τὴν ὥρα Μυστήριο, νὰ ἀνακαλύψει τὶς ἀδυναμίες μου, νὰ τὶς φέρει στὸ φῶς καὶ μὲ τὶς κατάλληλες συμβουλὲς καὶ τὴν δικιά μου προσπάθεια, νὰ μοῦ τὶς θεραπεύσει.

2) Μὲ τὶς ἀδελφικὲς ὑποδείξεις πιστῶν φίλων μας. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ συναναστρεφόμαστε βλέπουν ἀπὸ κοντά ποῦ ὑστεροῦμε, καὶ μποροῦν μὲ ἀγάπη νὰ μᾶς ὑποδείξουν τί πρέπει νὰ διορθώσουμε ὥστε ἡ παρέα μας νὰ εἶναι εὐχάριστη καὶ ἐποικοδομητική.

3) Θὰ τὶς φανερώσει ὁ Θεὸς τὶς ἀδυναμίες μας μὲ τὶς παρατηρήσεις, ἐνοχλητικὲς συνήθως, τῶν ἐχθρῶν μας, ποὺ χωρὶς νὰ τὸ θέλουν μᾶς ὑποδεικνύουν τὰ σφάλματά μας, χτυπῶντας μας. Ἄν δὲν εἶναι κακόβουλα καὶ συκοφαντικά, μποροῦμε νὰ ὠφεληθοῦμε ἐκμεταλευόμενοι τὴν εὐκαιρία αὐτή, διορθώνοντάς τα. Ἔτσι καὶ ἀπὸ τὸ πικρὸ προκύπτει ὠφέλεια.

Ἕνας τέταρτος τρόπος εἶναι ὅταν φανερώνονται οἱ ἀδυναμίες μας ἀπὸ τὶς δικές μας πτώσεις καὶ σφάλματα. Ἄν μὲ ταπείνωση δεχθοῦμε ὅτι σφάλαμε, ἑλκύουμε τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀποκτοῦμε πεῖρα ἀπὸ τὶς παραλείψεις μας ὥστε νὰ μὴν τὶς ἐπαναλάβουμε καὶ ἔτσι ὠφελούμαστε πνευματικά, χτίζοντας χαρακτῆρα ζηλευτό .

5) Τέλος, ἀνοίγοντας καὶ μελετῶντας τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων βλέπουμε ποῦ ὑστεροῦμε καὶ διδασκόμαστε πῶς νὰ διορθώσουμε τὶς ἀδυναμίες μας καὶ τί νὰ πράττουμε ὥστε νὰ εὐαρεστοῦμε τὸν Κύριο. Σὲ ὅλα τὰ θέματα τῆς ζωῆς μας. Καὶ στὰ Ἐθνικά. Ποιὰ στάση θέλει ὁ Κύριος, ἡ Παναγία μας καὶ οἱ Ἅγιοι νὰ τηροῦμε καὶ στὰ θέματα αὐτά ; Π.χ. γιὰ τὴν σημερινὴ ἡμέρα : Θέλει ὁ Θεὸς νὰ ἑορτάζουμε τὴν νίκη αὐτή, ἤ εἶναι ἑορτὴ ποὺ πυροδοτεῖ πάθη καὶ μίση ἀναμεταξύ μας ; Οἱ Ἅγιοί μας θὰ μᾶς ὁδηγήσουν.

Συγκεκριμένα, ἀπάντηση θὰ πάρουμε ἀπὸ ἕναν Ἅγιο ποὺ κοιμήθηκε πρόσφατα, τὸ 1975, καὶ ἁγιοκατατάχθηκε τὸν προηγούμενο μῆνα, στὶς 9 Ἰουλίου 2025. Εἶναι ὁ παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Ἔζησε 73 ἔτη . Ἁπλός, ὑπερπολύτεκνος (9 θυγατέρες), πιστός καὶ ἀληθινὸς ποιμένας μὲ προστάτες του τοὺς Ταξιάρχες. Συναναστράφηκε μὲ πολλοὺς Ἁγίους καὶ Γεροντάδες (Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη, Ἀμφιλόχιο Μακρῆ, Ἰουστίνο Πόποβιτς, Ἀθανάσιο Χαμακιώτη, Αἱμιλιανὸ Σιμωνοπετρίτη, Φιλόθεο Ζερβάκο τῆς Πάρου, Μητροπολίτη Τρίκης καὶ Σταγῶν Διονύσιο κ.ἄ.). Ἑορτάζει στὶς 29 Ἰανουαρίου, ἡμέρα κοιμήσεώς του.

Γράφει στὸ ἡμερολόγιό του : “Στὶς 22 Φεβρουαρίου 1943 ἦρθαν στὸ χωριό (τὸν Πλάτανο Τρικάλων) τὰ ἀνταρτικὰ σώματα, μὲ πατριωτικὰ συνθήματα. Στὴν ἀρχὴ φαίνονταν ὡς ἅγιοι, μέχρις ὅτου νὰ πάρουν τὸν κόσμο, (τοὺς ἀνθρώπους δηλ) μαζί τους. Ἦσαν λύκοι, μὲ ἔνδυμα προβάτου. Καὶ ἐγὼ γελάστηκα καὶ τοὺς ἀκολούθησα. Τοὺς μαζεύαμε ψωμί, ρουχισμὸ καὶ λοιπά. Μόλις ὅμως, ἄρχισα νὰ τοὺς ἐνισχύω, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ταξιαρχῶν δὲν μὲ ἐδέχετο. Καὶ ὅταν πήγαινα, γρήγορα ἤθελα νὰ φύγω, σὰν νὰ μὲ κυνηγοῦσε κανείς. Ἀντελήφθηκα ὅτι ἔπεσα σὲ ἁμαρτία καὶ ἄρχισα νὰ παρακαλῶ τοὺς Ταξιάρχας νὰ μὲ ἀπαλλάξουν. Ὅπως καὶ ἔγινε. Μιὰ Κυριακή, ποὺ λειτουργοῦσα, πρὶν ἀπὸ τὴν δοξολογία, μοῦ ἦλθε ἕνας διαλογισμός, ὅτι ἡ Ἐκκλησία σήμερα κινδυνεύει ἀπὸ τὸν κομμουνισμὸ κὰι πρέπει νὰ θυσιασθῶ γιὰ Αὐτή, καθὼς λέγει τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον · “τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων” (Ἰωάνν. Ι΄ 15). Τὸ πῆρα ἀπόφαση νὰ κηρύξω ἀμέσως, κατὰ τοῦ κομμουνισμοῦ. Τελειώνοντας τὴν Θεία Λειτουργία πῆγα εἰς τοὺς Ταξιάρχας καὶ τοὺς παρεκάλεσα νὰ μὲ ἐνισχύσουν εἰς τὸν μεγάλον αὐτὸν ἀγῶνα, ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσε. Ἀμέσως μὲ ἐφυγε ὁ φόβος ὅπου εἶχα μέσα μου...

Ἐκεῖνο τὸ βράδυ βλέπω εἰς τὸν ὕπνο μου δύο ἀξιωματικοὺς λαμπρούς, ποὺ μὲ ἔφεραν πολλοὺς ἄρτους, λέγοντας : “μὴ φοβῆσαι. Εἴμεθα μαζί σου. Δὲν θὰ πάθης τίποτε. Πάρε αὐτοὺς τοὺς ἄρτους, διότι ἔχεις δρόμο μεγάλο, σκληρό, τραχὺ καὶ ἀναπόφευκτο. Θὰ κερδίση ὁ δρόμος αὐτός, ἀλλὰ θὰ ἀργήση. Εἰς ὅλους τοὺς κινδύνους θὰ εἴμεθα μαζί σου. Αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς δρόμος τοῦ Θεοῦ”.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἐγὼ δὲν τοὺς ἀκολούθησα (τοὺς κομμουνιστάς), ἀλλὰ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κηρύττω συνέχεια, ὅτι εἶναι ἐχθροὶ τῆς Θρησκείας, τῆς Πατρίδος καὶ τῆς Οἰκογένειας. Νὰ γίνω ἀρνητὴς τοῦ Χριστοῦ μου ; Ποτέ. Μὲ ἐκάλεσαν τρεῖς φορὲς σὲ ἀνάκριση γιὰ νὰ μεταβάλω γνώμη καὶ νὰ καθήσω ἥσυχα, ὅπως οἰ ἄλλοι ἱερεῖς τῆς περιφερείας μας. Ἐγὼ ἀκλόνητος προσευχόμουν εἰς τοὺς Ταξιάρχας νὰ μὲ βοηθήσουν εἰς τὸ ἔργο μου καὶ δὲν ὑπέγραψα. Θὰ πεθάνω εἰς τὸ καθῆκον μου, εἶπα... Ἐὰν μὲν ἔχω ὅριον ζωῆς νὰ μὲ ἀπαλλάξουν οἱ Ταξιάρχες μὲ ὅ,τιδήποτε τρόπο. Ἐάν, ὅμως, μὲ καλῆ ὁ Κύριος στὸ μαρτύριο, νὰ εἶναι εὐλογημένο, μόνον νὰ μεσιτεύσουν καὶ μὲ συγχωρήση, γιατὶ σὰν ἄνθρωπος ἁμάρτησα, εἴτε ἐν λόγῳ εἴτε ἐν ἔργῳ. Γι’ αὐτὸ παρεκάλεσα τοὺς Ἀρχαγγέλους νὰ μεσιτεύσουν στὸν Κύριον, ἐμένα νὰ συγχωρήση καὶ τὴν οἰκογένειά μου νὰ προστατεύσῃ. Ἀμέσως, μόλις ἔβαλα “εὐλογητός...” γιὰ Παράκληση ἠκούσθη κρότος γερὸς στὴν Σταύρωση τοῦ τέμπλου καὶ ἡ εἰκόνα τῶν Ταξιαρχῶν ἐσείετο , σὰν νὰ μοῦ ἔλεγε : Μὴ φοβᾶσαι, ἤλθαμε καὶ εἴμεθα μαζί σου. Τὶ ἔλεγα δὲν θυμοῦμαι, διότι τὰ εἶχα χαμένα. Μόνον τοῦτο κατάλαβα, ὅτι μοῦ ἔφυγε ὁ φόβος ποὺ εἶχα μέσα μου....”.

Αὐτὴ ἦταν ἡ στάση του πρὸς τοὺς Συμμορῖτες, ποὺ συνευδοκοῦσαν στήν θέση αὐτή, καὶ οἰ συμπαραστάτες του, Ἅγιοι Ταξιάρχες. Ὡς πρὸς τὸ ἄν θὰ πρέπει νὰ τελοῦνται Μνημόσυνα εἰς ἀνάπαυσιν τῶν ἡρώων μας, καὶ τὶ ὠφέλεια δέχονται, θὰ πάρουμε ἀπάντηση ἀπὸ ἕνα ἀνάλογο περιστατικὸ ἀπὸ τὴν ζωή του Ἁγίου ἱερωμένου παπα - Δημήτρη :

“Στὶς 30 Ὀκτωβρίου 1946, Κυριακή, εἶπα κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία, ὅτι ἐπάνω στὸ βουνό, σὲ ἀπόκρυμνο μέρος, ἐσφαγιάσθησαν καὶ ἐφονεύθησαν ἀπὸ τοὺς ἀντάρτες 4 ἄνδρες, ἄγνωστοι, καὶ εὑρίσκονται ἐκεῖ τὰ ὀστᾶ τους ἀπὸ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1944 (δηλ. 2 καὶ πλέον ἔτη). Τοὺς ἐδίκασαν στὸ κομμουνιστικὸ χωριὸ Λιόπρασο. Εὐσεβής, ὅμως, χριστιανός, ὀνομαζόμενος Εὐάγγελος Ζυγογιάννης, τοὺς παρηκολούθησε μέχρι τοῦ τόπου τοῦ μαρτυρίου. Αὐτὸς μοῦ τὰ εἶπε ὅλα καὶ ἐθεώρησα καλὸ νὰ πᾶμε νὰ πάρουμε τὰ ἱερὰ ὁστᾶ τους. Ἔκανα καὶ ἕνα καλὸ κασόνι, γιὰ νὰ τὰ τοποθετήσουμε καὶ μεταφέρουμε στὸ ὀστεοφυλάκιο τοῦ χωριοῦ καὶ νὰ τοὺς ψάλω τὴν κανονισμένη νεκρώσιμο ἀκολουθία. Πράγματι τὸ ἀπόγευμα καὶ ὥρα δύο, κατόπιν συνεννοήσεως τῶν ἐνοριτῶν καὶ τῆς ἐθνικῆς ὀμάδος, ξεκινήσαμε καὶ φθάσαμε στὸ μαρτυρικὸ μέρος, ποὺ ἤτανε τὰ ὀστᾶ. Καθήσαμε λίγο νὰ ξεκουραστοῦμε. Εἶχα πάρει μαζί μου τὸ πετραχήλι, γιὰ νὰ τοὺς ρίξω “τρισάγιο”, καὶ μερικοὺς ἄνδρες καὶ κατεβήκαμε κάτω στὸ ἀπόκρυμνο βάθος.

Ὁ Θεὸς ἔδειξε θαῦμα. Ἔξαφνα ἄρχισαν νὰ ἀκούωνται καὶ ἀπὸ τοὺς τέσσαρες, γογγυσμοὶ καὶ φωνές, ὅπως τὴν ὥρα ποὺ τοὺς βασάνιζαν καὶ ξεψυχοῦσαν, τὴν στιγμὴ τοῦ ἀγρίου μαρτυκοῦ θανάτου. Ἀκούονταν καθαρὰ ὁ κάθε ἕνας καὶ στὸ μέρος ποὺ ξεψύχησε. Πόσο ζωντανὴ εἶναι ἡ Θρησκεία μας ! Πολὺ συγκινητικὴ ἡ κατάστασις καὶ ἡ ὥρα. Τὰ παιδιὰ ἄρχισαν νὰ φοβοῦνται καὶ νὰ ζητοῦν βοήθεια. Τοὺς λέγω : Μὴ φοβῆσθε, ἀπέδειξε ὁ Θεός, ὅτι εἶχον ἀνάγκη ἀνακουφίσεως καὶ ὅτι εἶναι ἀρεστὸν αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἐσκέφθηκα. Θέλουν νὰ ἀκούσουν τὴν διατεταγμένην ἀκολουθία τῆς νεκρωσίμου. Τοὺς λέγω τοὺς παρεστῶτας : Πιστεύετε ὅτι ἡ Θρησκεία μας εἶναι ζωντανὴ καὶ ὅτι καὶ σήμερα ὁ Θεὸς δείχνει θαύματα ; Τώρα θὰ παύσουν, ἀφοῦ θὰ βάλω τὸ πετραχήλι. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Μόλις ἔβαλα τὸ πετραχήλι, γιὰ νὰ ρίξω ἕνα τρισάγιο, ἄναψα τὸ θυμιατὸ καὶ ἄρχισα τό, “Εὑλογητὸς ὁ Θεός ἡμῶν...”, ἔπαυσαν ἀμέσως οἱ γογγυσμοὶ καὶ οἱ φωνές. Νὰ τί ἐζητοῦσαν οἰ ἀδικοσφαγμένοι. Αὐτὸ διεπίστωσαν ὅλοι, ὅτι τὰ τρισάγια καὶ τὰ μνημόσυνα εἶναι σωστὰ καὶ ἅγια. Εἶναι δὲ ἀνάγκη νὰ γίνωνται. Ἦταν σοφοὶ καὶ ἅγιοι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ τὰ καθιέρωσαν.

Νὰ ποῦμε ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, ὅτι παρόμοιο περιστατικὸ ἔχει γίνει ἐσχάτως καὶ στὰ μέρη μας, στὸ φυλάκιο τῆς γέφυρας τοῦ Μπουραζανίου στὴν Κόνιτσα. Ὁ τότε λοχαγός, καὶ νῦν ἀπόστρατος, κ. Ἀθανάσιος Λάκκας μπορεῖ νὰ σᾶς τὸ ἐπιβεβαιώσει. Οἱ ὑπερασπιστὲς τῆς γέφυρας σφαγιάσθηκαν ἐκεῖνα τὰ δύσκολα χρόνια ἀπὸ τοὺς Κομμουνιστοσυμμορῖτες καὶ οἱ στρατιῶτες πρὶν 25 χρόνια περίπου, ἄκουγαν τὰ βράδυα τὶς κραυγές τους. Ὅταν ἐκάλεσαν ἱερέα καὶ ἐτέλεσε τὸ μνημόσυνον ἐσώπασαν.

Ὅλα αὐτὰ ἐξιστορῶντας τα, μὴν νομίσει κανεὶς ὅτι τρέφουμε μῖσος ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος μας. Ὄχι. Ἀλλὰ ὀφείλουμε νὰ καταδεικνύουμε τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, ἡ ὁποία μᾶς διδάσκει ὥστε νὰ μὴν ἐπαναληφθοῦν τὰ ἴδια. Ἀντιθέτως ὀφείλουμε νὰ προσευχόμαστε γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ νὰ τοὺς συγχωροῦμε, ὅπως ἔκανε καὶ ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος ποὺ λιθοβολούμενος προσεύχονταν “Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην” (Πράξ. ζ΄60). Ποιός ξέρει μήπως καὶ μετανοιώσει κανένας Σαῦλος ! Θὰ παραθέσουμε καὶ ἕνα γεγονός ποὺ δηλώνει τὴν ἀνεξικακία καὶ τὴν προστασία ἀκόμα καὶ τῶν ἐχθρῶν τοῦ παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθη, ὅπως ὁ ἴδιος τὸ καταγράφει ὡς συνέχεια τῶν παραπάνω:

“Τελειώνοντας (ἀπὸ τὴν παραλαβὴ τῶν ὀστῶν μέσα στὴν κάσα τῶν 4 σφαγιασθέντων) φύγαμε. Ἐγὼ ἔμεινα λίγο πίσω. Προχωρῶντας λίγο συναντῶ δυὸ ὁμαδίτες νὰ ἔχουν κρατούμενο τὸν διδάσκαλο Χαράλαμπο Χασιώτη. Ὁ Χασιώτης ἦτο συνεργάτης τῶν ἀνταρτῶν καὶ γνώστης αὐτῶν τῶν πραγμάτων. Ἐργάσθηκε καὶ γιὰ τὴν ἐξόντωσή μου. Τοὺς ἐπλησίασα καὶ τοὺς λέγω : Τί κάνετε αὐτοῦ ; - Ἔχουμε δουλειά. Ἦλθε ἡ ὥρα καὶ ὁ δάσκαλος νὰ πηγαίνει ἐκεῖ ποὺ σκότωσαν τοὺς 4 ἄνθρώπους . Δὲν πρόκειται νὰ φύγει ζωντανός. Τὸ ρηθὲν, “μάχαιρα ἔδωκες, μάχαιρα θὰ λάβης” (παραφρασμένο το Ματθ. κστ΄52), καὶ ὅ,τι κάνεις βρίσκεις, ἐκπληρώθηκε. Ἀντελήφθηκα ὅτι ὁ Θεὸς μοῦ παρουσίασε τὸν ἐχθρό μου, γιὰ νὰ μὲ δοκιμάσῃ τί θὰ κάμω. Λέγουν αὐτοί. Βρήκαμε αὐτὸν ποὺ θέλαμε. Καὶ αὐτὸς δὲν ὑπέγραψε νὰ σὲ σκοτώσουν ; Ναὶ, τοὺς λέγω, ἀλλὰ δὲν ὑπέγραψε ὁ Θεός. “Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν καὶ ὑμᾶς διώξουσι” (Ἰωάν. ΙΕ΄20), καὶ “οὐ γὰρ οἴδασι (οἱ ἄνθρωποι) τί ποιοῦσι” (Λουκ. κγ΄34), λέγει ὁ Κύριος. Αὐτοί, ὅμως, τὸν ἅρπαξαν σὰν λεοντάρια γιὰ νὰ τὸν ἐκτελέσουν στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου τῶν 4. Ἐγὼ τί νὰ κάμω ! Βρέθηκα σὲ δύσκολη θέση. Ὁ δάσκαλος φώναζε : βοήθεια παπᾶ, σῶσε με, κινδυνεύω. Τότε προσευχήθηκα ἐκ βάθους ψυχῆς καὶ καρδίας, ἵνα ὁ Κύριος δείξῃ θαῦμα ἐτούτην τὴν στιγμή. Ἔπειτα ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ τοὺς εἶπα, ὅ,τι μὲ ἐφώτισε ὁ Κύριος, ἔτρεχα μαζὶ μὲ τὸν μελλοθάνατο καὶ αὐτός πιασμένος ἀπὸ τὸ ράσο μου δὲν ξεχώριζε.. Τελευταῖα τοὺς λέγω, θὰ θυσιασθῶ καὶ ἐγὼ μαζί του, διότι ἐπιβάλλεται, ὅπως λέγει ὁ Κύριος : “Τὴν ψυχή μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων” (Ἰωάνν. Ι΄ 15). Ἀφοῦ εἶδαν τὴν ἀμετάβλητο γνώμη μου καὶ δὲν γίνονταν τίποτε, λέγουν : - Νὰ ἔχης χάρη στὸν παπᾶ καὶ ἀφήνεσαι ἐλεύθερος. Ἐδόξασα τὸν Θεό, διότι ἀπόλαυσα τὸ ποθούμενο. Γυρίζω τότε καὶ λέγω : Δάσκαλε, βλέπεις πῶς ἔρχονται τὰ πράγματα ; Πῶς τὰ φέρνει ὁ Θεός, γιὰ νὰ γνωρίσωμε τό, ὅ,τι κάνουμε βρίσκουμε ; Τώρα λέγει ὁ Κύριος : “ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται”(Ἱωάνν. Ε΄14), καὶ νὰ γίνῃς καλὸς χριστιανός. Εἰς ἐμένα οὔτε ἕνα εὐχαριστῶ ἀξίζει, μόνον τὸν Θεὸ νὰ εὐχαριστῆς καὶ νὰ δοξάζῃς. Ὁ δάσκαλος τὸ ἔλεγε καὶ τὸ κήρυττε παντοῦ, πώς ἄν δὲν ἦταν ὁ παπᾶς ἐγὼ θὰ ἤμουν σκοτωμένος”.

Σεβαστοί ἱερεῖς, ἀγαπητοί μου. “Τί ἔτι ὑστεροῦμε” ἄν συγκριθοῦμε μὲ τοὺς Ἁγίους μας ; Πολλά. Καθρεπτιζόμενοι στὴ ζωή τους ἀλλὰ καὶ στὸ παράδειγμα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου μας, ποὺ “ἔπαθεν ὑπὲρ ἡμῶν” (Α΄Πέτρου Β΄21), νὰ συνεχίζουμε τὸν ἀγῶνα μας, τὸν χριστιανικό, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐθνικό, στὶς ἐπάλξεις ποὺ ἄλλοι, πρὸ ἡμῶν, Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς ἔδειξαν καὶ θυσιάστηκαν γιὰ νὰ ἀναπνέουμε ἐμεῖς ἐλεύθεροι στὴν γαλανόλευκη Ἑλλάδα μας. Ἄς εἶναι αἰωνία τους ἡ μνήμη. Ἀμήν.

Φωτοβολίδες ! Περὶ Εὐγενείας Νο 3

 

Προσευχητικὲς νύξεις !

 

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ τοῦ νεοκαταταχθέντος Ἁγίου Ἱερέως ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

(Γκαγκαστάθη), ἐκ Τρικάλων (+1975), ποὺ τὴν ἐπρόφερε μετ’ εὐλαβείας καθημερινῶς.

Ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, ὁ Ποιμὴν ὁ καλός, ὁ δοὺς τὴν ψυχὴν λύτρον ὑπὲρ τῶν λογικῶν Σου προβάτων, ὁ μὴ θέλων τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι καὶ ζῆσαι αὐτόν, ὁ μακρόθυμος, ὁ πολυέλεος, ὁ πολυεύσπλαχνος, ὁ συμπαθὴς καὶ φιλάγαθος, ὁ ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος, ὁ δοὺς ἡμῖν μετάνοιαν εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, συγχώρησον ἡμῖν ὅσα Σοι ἀπὸ παιδικῆς ἡλικίας μέχρι σήμερον ἡμάρτομεν ἐν λόγῳ, ἐν ἀγνοίᾳ, ἐν νῷ καὶ διανοίᾳ, ἑκουσίως καὶ ἀκουσίως.

Συγχώρησον δὲ καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ βλασφήμους καὶ δός ἡμῖν, αὐτοῖς τε καὶ πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις, μετάνοιαν γνησίαν, ἀληθινήν, εἰλικρινῆ. Κατάπεμψον ἡμῖν τὸ Πανάγιόν Σου Πνεῦμα, ἵνα φωτίσῃ, ὁδηγήσῃ, καταρτίσῃ, στηρίξῃ, σθενώσῃ καὶ θεμελιώσῃ ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ἀσάλευτον πέτραν τῆς Πίστεως, ἐπὶ τὴν πέτραν τῶν Θείων Σου Ἐντολῶν, ἵνα ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον τῆς ἁμαρτίας, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον κατὰ Χριστόν, σωφρόνως, ὁσίως, δικαίως, εὐσεβῶς καὶ θεαρέστως ζήσωμεν τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζῶης ἡμῶν, καὶ ἀξιωθῶμεν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, ἧς γένοιτο πάντας ἐπιτυχεῖν διὰ πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρὸς καὶ τῶν Ἁγίων Σου πάντων. Ἀμήν.

 

Ἁγιογραφικὴ Καθημερινὴ Μελέτη Μηνὸς Σεπτεμβρίου

 

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

1. Μάρκου Γ΄(3)1-6

2. Μάρκ. Γ΄ 7-12

3. Μάρκ. Γ΄ 13-19

4. Μάρκ. Γ΄ 20-27

5. Μάρκ. Γ΄ 28-30

6. Μάρκ. Γ΄ 31-35

7. Μάρκ. Δ΄(4) 1-2

8. Μάρκ. Δ΄ 3-9

9. Μάρκ. Δ΄ 10-13

10. Μάρκ. Δ΄ 14-20

11. Μάρκ. Δ΄ 21-23

12. Μάρκ. Δ΄ 24-25

13. Μάρκ. Δ΄ 26-29

14. Μάρκ. Δ΄ 30-34

15. Μάρκ. Δ΄ 35-41

 16. Μάρκ. Ε΄(5) 1-13

17. Μάρκ. Ε΄ 14-20

18. Μάρκ. Ε΄ 21-24

19. Μάρκ. Ε΄ 25-34

20. Μάρκ. Ε΄ 35-43

21. Μάρκ. ΣΤ΄(6) 1-6

22. Μάρκ. ΣΤ΄ 7-13

23. Μάρκ. ΣΤ΄ 14-20

24. Μάρκ. ΣΤ΄ 21-29

25. Μάρκ. ΣΤ΄ 30-34

26. Μάρκ. ΣΤ΄ 35-44

27. Μάρκ. ΣΤ΄ 45-46

28. Μάρκ. ΣΤ΄ 47-52

29. Μάρκ. ΣΤ΄ 53-55

30. Μάρκ. ΣΤ΄ 56

 

 

 

Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε  

τοὺς στίχους αὐτοὺς 

σὲ σύντομη ἑρμηνεία  

 τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ

 Παναγιώτου Τρεμπέλα,  

καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ

ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  

Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος

κ. Κ. Πρέντος

" Η ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ  ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"

Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"

Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"

 ΚΑΤΑ  ΜΑΡΚΟΝ  ΙΕΡΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Γ΄ (3ο)

 Θεραπεῖες διάφορων  ἀσθενειῶν.

(Στίχοι 1-12) {0΄- 3΄20΄΄}.

 Ἡ ὁριστικὴ ἐκλογὴ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων.

 (Στίχοι 13-19) {3΄21΄΄- 4΄37΄΄}. 

Ἡ ἐξουσία τοῦ Ἰησοῦ πάνω στὰ δαιμόνια.

(Στίχοι 20-27) {4΄38΄΄- 6΄41΄΄}. 

Ἡ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 (Στίχοι 28-30) {6΄42΄΄- 7΄39΄΄}. 

Μητέρα καὶ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου.

(Στίχοι 31-35) {7΄40΄΄- 8΄42΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Δ΄ (4ο)

Ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως.

(Στίχοι 1-9) {0΄- 1΄53΄΄}.

 Ἡ σημασία τῆς παραβολῆς τοῦ σπορέως.

 (Στίχοι 10-20) {1΄54΄΄- 4΄51΄΄}. 

Ἡ σημασία τοῦ λυχναριοῦ καὶ τοῦ μέτρου.

(Στίχοι 21-25) {4΄52΄΄- 6΄46΄΄}. 

Ἡ παραβολὴ τῆς αὐξήσεως τοῦ σπόρου.

 (Στίχοι 26-29) {6΄47΄΄- 8΄39΄΄}. 

Ἡ παραβολὴ τοῦ σπόρου τοῦ σιναπιοῦ.

(Στίχοι 30-34) {8΄40΄΄- 10΄32΄΄}.

Ἡ κατασίγαση τῆς τρικυμίας.

(Στίχοι 35-41) {10΄33΄΄- 12΄06΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Ε΄ (5ο) 

Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου τῶν Γεργεσηνῶν.

(Στίχοι 1-20) {0΄- 4΄13΄΄}.

 Ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης καὶ ἡ ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου.

 (Στίχοι 21-43) {4΄14΄΄- 8΄11΄΄}. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΣΤ΄ (6ο)

Οἱ Ναζαρηνοὶ καὶ ὁ Ἰησοῦς.

(Στίχοι 1-6) {0΄- 1΄34΄΄}.

 Ἡ ἀποστολὴ τῶν δώδεκα μαθητῶν.

 (Στίχοι 7-13) {1΄35΄΄- 3΄21΄΄}. 

Ἡ ἀποκεφάλιση τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ.

(Στίχοι 14-29) {3΄22΄΄- 7΄09΄΄}. 

Ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν πέντε ἄρτων καὶ τῶν δύο ψαριῶν.

 (Στίχοι 30-44) {7΄10΄΄- 10΄04΄΄}. 

Ὁ Ἰησοῦς περπατᾶ πάνω στὴ θάλασσα.

(Στίχοι 45-52) {10΄05΄΄- 12΄04΄΄}.

Πολλὲς ὁμαδικὲς θεραπεῖες

(Στίχοι 53-56) {12΄05΄΄- 12΄59΄΄}.