«Λῦστε τὰ χέρια τῆς Ἀστυνομίας
καὶ ἀναστυλῶστε τὸ κῦρος της μέσα στὴν κοινωνία».
Ὁμιλία Μητροπολίτου Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ
που ἐκφωνήθηκε στὶς 30.5.2010 στὸν Ἱ.Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγ.Νικολάου Κονίτσης
κατὰ τὸ ἐτήσιο Μνημόσυνο τοῦ Ἀστυνομικοῦ Σπυρίδωνος Θεοδώρου
(καταγομένου ἐκ τῆς περιοχῆς τῆς Κονίτσης καὶ ποὺ δολοφονήθηκε στην Ἀθήνα).
Συμπληρώθηκε ἕνας χρόνος ἀπὸ τὴν ἀποτρόπαια, ὅσο καὶ στυγνὴ δολοφονία τοῦ 30χρονου Ἀστυφύλακα Σπυρίδωνος Θεοδώρου στὴν Κυψέλη, ποὺ μόλις εἶχε ἐνταχθεῖ στὴν νεοσύστατη τότε «Ὁμάδα Δέλτα» τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας. Μιὰ δολοφονία ποὺ βύθισε στὸ πένθος τὴν οἰκογένεια Θεοδώρου, ἀλλὰ καὶ ὅλη τὴν περιοχὴ τῆς ἀκριτικῆς Κόνιτσας. Πρὶν καλὰ - καλὰ γίνει τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ Ἀστυνομικοῦ, ὁ ἀλλοδαπὸς δολοφόνος του (Οὐκρανός στὴν καταγωγή) «πλήρωσε» τὴν πράξη του σὲ ἄλλο περιστατικὸ (στὸν Εὔοσμο Θεσ/νίκης) κατὰ τὴν καταδίωξή του ἀπὸ τὴν Ἀστυνομία, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τοῦ στοιχίσει τὴν ἴδια του τὴν ζωή.
Μὲ βουβὸ πόνο ἡ Κόνιτσα τέλεσε τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ Ἀστυφύλακα στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγ. Νικολάου στὴν Κόνιτσα. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ.κ. Ἀνδρέας, ποὺ προΐστατο τῆς Ἀκολουθίας, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸ Ἱερατεῖο καὶ πλῆθος πιστῶν ποὺ παρεβρέθησαν ἐκεῖ γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦν διὰ τὴν ἀνάπαυσιν τῆς ψυχῆς τοῦ ἄτυχου Θεοδώρου, ὁ πολιτικὸς κόσμος, ἐκπρόσωποι τῶν Ἀστυνομικῶν Ἀρχῶν καὶ τῶν Συλλόγων της, τοπικὰ Δημοτικὰ καὶ Νομαρχιακὰ Συμβούλια καὶ λοιποὶ φορεῖς, ἄκουσαν, μετὰ τὸ Μνημόσυνο, τὸ λόγο τοῦ Σεβασμιωτάτου, ποὺ εὐθαρσῶς καὶ μὲ παρρησία ἀπηύθυνε ἐνώπιον πάντων τὶς παρακάτω ἀλήθειες. Ἡ ὁμιλία ποὺ δημοσιεύουμε, μεταδόθηκε καὶ μέσῳ τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὅπου ἀκούστηκε στὴν εὑρύτερη περιοχὴ τοῦ Νομοῦ Ἰωαννίνων.
«Πέρασε ἕνας χρόνος, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀφ΄ ὅτου μετέστη ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα στὰ αἰώνια ὁ ἀείμνηστος Σπυρίδων Θεοδώρου ἐπίλεκτο μέλος τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας. Ὁ ἀείμνηστος Θεοδώρου εἶχε πέσει θῦμα δολοφονικῆς ἐνέργειας δὺο ἀλλοδαπῶν κακοποιῶν στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐλέγξει τὴν ταυτότητά τους, ἐφ’ ὅσον τοῦ εἶχαν φανεῖ ὕποπτοι. Ἦσαν ἀδίστακτοι δολοφόνοι. Δὲν ἦσαν ἁπλῶς ὕποπτοι. Ἀδίστακτοι δολοφόνοι ἦσαν, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀνεξέλεκτα εἰσέρχονται στὴν Χώρα μας. Καὶ ναὶ μέν, ὁ καθ’ αὐτὸ δολοφόνος τοῦ ἄτυχου Σπύρου Θεοδώρου ἐφονεύθη προσφάτως σὲ μιὰ συμπλοκὴ ὁμάδος κακοποιῶν ἀπὸ τὴν Ἀστυνομία. Ἐν προκειμένῳ βρῆκε πλήρη τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ λόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν Ἀπ. Πέτρο στὸ κῆπο τῆς Γεθσημανῆς μὲ μιὰ μικρὴ παραλλαγή : «Μάχαιραν ἔλαβες ; Μάχαιραν θὰ λάβεις;» Ἡ θεία Δίκη ὄντως ἀπέδωσε δικαιοσύνη. Καὶ δὲν ἐπιχαίρει βέβαια κανεὶς γιὰ τὸ οἰκτρὸ τέλος τοῦ κακοποιοῦ. Ἀλλὰ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ μὴν φέρει στὴν διάνοιά του τὴν θεόπνευστη διαβεβαίωση, ποὺ εἶναι διατυπωμένη στὴν πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολή : «Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. ΣΤ΄, 23).
Καὶ ὁ μὲν Σπύρος Θεοδώρου ἔφυγε ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωή ὡς ἥρωας ποὺ ἔπεσε τὴν ὥρα τοῦ καθήκοντος. Ὁ ἄλλος ὅμως, θὰ μένει μὲ τὸ σῆμεῖο τοῦ Κάϊν, ἀφοῦ χωρὶς λόγο καὶ ἀφορμὴ ἀφήρεσε μιὰ νεανικὴ ζωὴ βυθίζοντας στὸ πένθος τὴν οἰκογένειά του, ὁλόκληρη τὴν κοινωνία τῆς Κονίτσης, καὶ βεβαίως, καὶ τὸ σῶμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας.
Ὅμως, ἐδῶ, αἰσθάνομαι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπευθύνω κάποια ἐρωτήματα πρὸς ὅσους κυβέρνησαν στὸ πρόσφατο παρελθόν, καὶ συνεχίζουν καὶ σήμερα νὰ κυβερνοῦν τὴν Ἑλληνική μας Πατρίδα. Κι’ αὐτὰ ποὺ λέγω, ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων, μέσῳ τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ φθάνουν πολὺ μακρύτερα ἀπὸ ἐδῶ. Ἐρωτῶ λοιπόν :
Κύριοι,
Γιατὶ ἔχετε ἐπιτρέψει τὴν εἴσοδο στὴν χώρα ἀναρίθμητων λαθρομεταναστῶν, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔχουνε ἐν τοῖς πράγμασι ἀποδειχθεῖ σκληροὶ καὶ ἀδίστακτοι κακοποιοί ;
Γιατὶ ἔχετε ἀφήσει νὰ μεταβληθοῦν σὲ «γκέτο» ὁλόκληρες συνοικίες τῶν Ἀθηνῶν τῶν ὁποίων οἱ Ἕλληνες κάτοικοι ἔχουν ἀναζητήσει ἀλλοῦ ἀσφαλέστερες συνθῆκες διαβιώσεως ;
Γιατὶ ἀνέχεσθε νὰ γίνονται φονικὲς συμπλοκὲς «κάθε τρεῖς καὶ λίγο» στὴν καρδιὰ τῆς Ἀθήνας ἀνάμεσα σὲ ὁμάδες ἀλλοδαπῶν ; Γιατί ;
Θὰ σᾶς πῶ ἐγώ τὸ γιατί . Ζυγίζω τὰ λόγια μου καὶ ἁπλῶς καταθέτω τὸν πόνο καὶ τὴν ἀγωνία μου γιὰ τὸν αἱματοβαμμένο τόπο καὶ τὸν χιλιοπροδομένο λαό μας. Ἀπαντῶ λοιπόν, στὰ γιατί καὶ σᾶς λέω :
Διότι ἔχετε δέσει τὰ χέρια τῆς Ἀστυνομίας. Ἄν τραυματισθεῖ ἤ σκοτωθεῖ κάποιος κακοποιός, διατάζονται ἀμέσως ἀνακρίσεις ἐναντίον τῶν Ἀστυνομικῶν, ζητῶντας οὔτε λίγο, οὔτ πολὺ, τὴν κεφαλήν τους ἐπὶ πίνακι. Ἄν ἀντίθετα τραυματισθεῖ ἤ σκοτωθεῖ ἕνας Ἀστυνομικός, κάποτε καὶ περισσότεροι ἀπὸ ἕναν, τὸ πρᾶγμα περνάει, ἄν περάσει, «στὰ ψιλὰ» τῶν ἐφημερίδων, μιὰ εἰδησούλα.
Βέβαια, τοὺς τελευταίους καιρούς, πρέπει νὰ ποῦμε, ἡ Ἀστυνομία μας ἔχει σημαντικὲς ἐπιτυχὶες στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐξάρθρωση τῆς τρομοκρατίας · καὶ τὴν συγχαίρουμε γι’ αὐτό. Ὅμως ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Δημοσίας Τάξεως χρησιμοποιεῖ, ἐν προκειμένῳ τὸ σύστημα « τοῦ καρώτου καὶ τοῦ μαστίγιου». Δηλ. ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος νὰ ἐπαινεῖ τὴν Ἀστυνομία γιὰ τὶς ἐπιτυχίες της, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο νὰ καταμαρτυρεῖ τὰ μύρια ὅσα στοὺς Ἀστυνομικούς γιὰ τὰ νεαρὰ αὐτὰ παιδιὰ ποὺ κάθε μέρα παίζουν τὴν ζωή τους «κορῶνα - γράμματα», ὥστε νὰ διασφαλίζεται, ὅσο εἶναι δυνατὸν βεβαίως, ἡ ἡσυχία καὶ ἡ γαλήνη τῆς κοινωνίας μας. Γι’ αὐτὸ, θὰ παρακαλέσω, νὰ μοῦ ἐπιτραπεῖ καὶ λόγῳ τῆς ἡλικίας μου, καὶ λόγῳ τῆς ἐπισκοπικῆς ἰδιότητός μου, ἀλλὰ καὶ λόγῳ τῆς μακρᾶς διακονίας μου στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸ Ἔθνος, νὰ ἐκθέσω, μὲ πολλὴ συντομία τὶς ἀκόλουθες σκέψεις μου :
1) Κύριοι τῆς Πολιτείας : Λῦστε τὰ χέρια τῆς Ἀστυνομίας καὶ ἀναστυλῶστε τὸ κῦρος της μέσα στὴν κοινωνία. Δὲν πρέπει νὰ ἀνεχθοῦμε ξανὰ αὐτὲς τὶς χυδαῖες ἐκφράσεις ποὺ παιδάκια μικρὰ ἀκόμα καὶ τοῦ νηπιαγωγείου ἔλεγαν ἐναντίων τῶν Ἀστυνομικῶν πρὶν ἀπὸ δυὸ χρόνια. Εἶναι ἀπαράδεκτα αὐτά. Καὶ ἀπορῶ πῶς μιὰ ὁλόκληρη Κυβέρνηση, μιὰ ὁλόκληρη Πολιτεία, ὅλος ὁ Πολιτικὸς κόσμος, ἀνέχεται αὐτὲς τὶς ἀθλιότητες εἰς βάρος ἐκείνων οἱ ὁποῖοι φρουροῦν τὴν ζωή μας, τὴν περιουσία μας, τὴν τιμή μας. Λῦστε, λοιπόν, πρῶτα τὰ χέρια τῆς Ἀστυνομίας.
2) Ἐκπαιδεύσατε τοὺς νέους Ἀστυνομικοὺς κατὰ τὸν πλέον ἐνδεδειγμένο τρόπο, ὥστε νὰ παύσουν οἱ διάφοροι δημοσιογραφίσκοι νὰ λένε καὶ νὰ διαλαλοῦν, ὅταν κάπου δὲν πετύχει μία ἀποστολὴ τῆς Ἀστυνομίας, νὰ μιλᾶνε λοιπόν γιὰ «φιάσκο», γιὰ τὸ ἀνεκπαίδευτο τῶν ἀστυνομικῶν μας καὶ δὲν συμμαζεύεται. Καὶ
3) Γιὰ νὰ μὴν μακρύνω τὸν λόγο, θὰ μοῦ πεῖτε τώρα, τὶ λέτε τώρα σὲ τέτοια ἐποχή ; Σ’ αὐτὴν τὴν ἐποχὴ τὸ λέω, μάλιστα, σ’ αὐτὴν τὴν ἐποχὴ «τῆς μίζας» τῶν δεκάδων χιλιάδων εὐρώ ποὺ μπαίνουνε σὲ βαθειὲς τσέπες. Τρίτον, λοιπόν, νὰ ἰκανοποιήσετε τὰ οἰκονομικὰ αἰτήματα τῶν ἀστυνομικῶν μας. Προσωπικῶς ἀπορῶ καὶ διερωτῶμαι : Ὅταν οἱ Ἀστυνομικοί μας φθάνουν νὰ διαδηλώνουν ἔνστολοι στοὺς δρόμους τῆς Ἀθήνας, διότι τὰ προβλήματά τους ἔχουν φθάσει «εἰς τὸ μὴ περαιτέρω» οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες, οἱ Ἀρχηγοὶ τῶν Κομμάτων καὶ οἱ Βουλευτές μας δὲν αἰσθάνονται, ἀλήθεια, ντροπὴ γιὰ ὅλα αὐτά ; Πράγματι, αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, εἶναι «τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν» ποὺ λέει ἡ Ἁγία Γραφή.
Ἀλλὰ πέρα καὶ ἀπὸ τὴν ἰκανοποίηση τῶν οἰκονομικῶν αἰτημάτων σᾶς θερμοπαρακαλῶ κύριοι τῆς Πολιτείας : Ἀγαπήσατε τὴν Ἀστυνομία μας μὲ πατρικὴ ἀγάπη καὶ στοργή. Οἱ Ἀστυνομικοὶ εἶναι δικά μας παιδιά. Εἶναι «σάρξ ἐκ τῆς σαρκός μας καὶ ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μας». Καὶ ἔχουν ἀνάγκη νὰ σκύψετε μὲ ἐνδιαφέρον καὶ προπαντὸς μὲ ἀγάπη στὰ πολλὰ καὶ συχνὰ δύσκολα προβλήματά τους. Μόνον ἔτσι καὶ τὸ Ἀστυνομικὸ Σῶμα θὰ βρεῖ τὴν σωστὴ πορεία του καὶ ἡ Κοινωνία μας τὴν ποθητὴ καὶ ἀναγκαία γαλήνη.
Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Σπύρου Θεοδώρου. Ὁ Κύριος νὰ ἀναπαύσει τὴν ψυχή του καὶ νὰ παρηγορεῖ τοὺς οἰκείους του. Ἡ ποτισμένη μὲ αἵματα Μαρτύρων καὶ Ἡρώων ἀκριτικὴ Κόνιτσα θὰ τὸν φυλάει στὰ σπλάγχνα της μὲ ἀγάπη καὶ μὲ στοργή. Καὶ οἱ προσευχές μας, εὐγνώμονες πάντοτε, θὰ συνοδεύουν καὶ αὐτὸν, τὸν νεαρὸ ἥρωά μας, ἀλλὰ καὶ τὴν προσφιλή μας Ἀστυνομία. Ἄς εἶναι αἰωνία, ἐπαναλαμβάνω, ἡ μνήμη του καὶ νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ μὴν ξαναθρηνήσουμε θύματα τῶν διαφόρων κακοποιῶν, ποὺ ἁλωνίζουν, δυστυχῶς, τὴν Πατρίδα μας. Ἀδελφοί, καὶ σὲ σᾶς, εὔχομαι, καλὴ δύναμη στὸ ἔργο σας· συμπαριστάμεθα στὸ ἔργο σας · μὴ φοβᾶσθε, θὰ ρθοῦνε οἱ καλοὶ καιροί. Ὁ Χριστὸς κυβερνὰει τὸν κόσμο, ἡ Ἑλλάδα δὲν πεθαίνει, δὲν θὰ πεθάνει, ἀλλὰ θὰ ζεῖ καὶ θὰ μεγαλουργεῖ. Αὐτὸ νὰ τὸ ξέρετε, καὶ ἔτσι νὰ πορεύεσθε στὴ ζωή σας».
Χ.Ἱ. Ἀμαραντινός
ΚΑΝΤΕ "ΚΛΙΚ"ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ: http://www.sfeva.gr/dat/535D6CC9/file.mp3
