Χαιρετισμός Σεβ. Μητροπολίτου Κονίτσης κ. Ἀνδρέου
στὸ κλείσιμο τῆς Ἑορτῆς τῆς 28ης Ὀκτωβρίου ποὺ πραγματοποιήθηκε
στὴν αἴθουσα Ἐκδηλώσεων τοῦ Γυμν.-Λυκείου Κονίτσης
Σᾶς καμαρώσαμε καὶ ἀπόψε. Καὶ μᾶς πήγατε, ἀγαπητοὶ μαθηταί, 70 χρόνια πίσω. Καὶ μᾶς φάνηκε σὰν νὰ ἦταν χθές. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση στὸ σκέτς ἡ πρώτη σκηνή, ποὺ τὰ δύο παιδιά, τὸ ἀγόρι καὶ τὸ κορίτσι, χωρὶς κρατούμενα ἔσπευσαν νὰ δώσουν «τὸ παρὼν» στὸ προσκλητήριο, τὸ πολεμικὸ προσκλητήριο, τῆς Πατρίδος. Καὶ σκέφθηκα καὶ σᾶς τό λέω τώρα :
Σήμερα δὲν ἔχουμε πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις. Δόξα τῷ Θεῷ. Δὲν ξέρουμε, βεβαίως, τὶ μᾶς ἐπιφυλάσσει τὸ μέλλον. Ἀλλὰ λέω γιὰ σήμερα. Θὰ ἤθελα νὰ διερωτηθεῖτε ὅλοι σας καὶ ὅλες σας. Ἔχετε καὶ ἐσεῖς αὐτὸ τὸ πνεῦμα ; Νὰ διανύσετε τὴν μαθητική σας ζωή, ἐπὶ τοῦ παρόντος καὶ ὅπου ὁ Θεὸς μετὰ σᾶς ὁδηγήσει, χωρὶς κρατούμενα ; Καὶ ὅταν λέω κρατούμενα ἐννοῶ :
Χωρὶς καταλήψεις σχολείων. Καὶ ξέρετε τὶ ἐννοῶ.
Χωρὶς ξενύχτια σὲ κάποια κέντρα ἐδῶ τῆς Κονίτσης.
Χωρὶς νὰ τραβᾶμε δρόμους, ποὺ εἶναι ἀντίθετοι μὲ τοὺς δρόμους ἐκείνους ποὺ μᾶς ἔδειξαν οἱ ἤρωες τοῦ ’40.
Ἔχετε τέτοια ἀπόφαση ; Ἐγὼ θέλω νὰ πιστεύω ὅτι ἔχετε. Δεῖξτε το στὴ ζωή σας, στὴν μαθητική σας ζωή, στὸ σπίτι σας, στὸ φροντιστήριο, στὸν περίπατό σας, στὴν καθημερινὴ σας ἀναστροφή. Νὰ εἶστε οἱ γνήσιοι ἀπόγονοι τῶν ἡρώων τοῦ ’40.
Ἡ πατρίδα μας δὲν ὑποφέρει ἀπὸ οἰκονομικὴ κρίση τόσο, ὅσο ἀπὸ ἠθικὴ κρίση. Καὶ πιστεύω ὅτι ἐσεῖς, ἡ νέα γενιά, ἐδῶ στὴν Κόνιτσα μιλάω τώρα, δὲν λέω γιὰ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, εἶστε μὲν ἄξια γενιά, ἀλλὰ γίνατε ἄξια γενιὰ διότι ἔχετε ἀξίους γονεῖς καὶ περισσότερο ἀξίους καθηγητὰς, τοὺς ὁποίους καὶ συγχαίρω μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου (χειροκροτήματα). Λέω λοιπόν στοὺς κυρίους καθηγητάς, περιλαμβανομένων βεβαίως καὶ τῶν καθηγητριῶν, ὅτι τὸ Σχολεῖο τῆς Κονίτσης ἔχει παράδοσιν. Μακρὰν παράδοσιν. Κρατεῖστε αὐτὴν τὴν παράδοσιν καὶ παραδῶστε κάθε χρόνον στὴν κοινωνίαν τῆς Κονίτσης καὶ στὴν Πατρίδα μας ἀγόρια καὶ κορίτσια ποὺ θὰ εἶναι πραγματικοὶ ἀπόγονοι τῶν ἡρώων τοῦ ΄40. Ἔτσι θὰ καταξιώσουμε αὐτὸν τὸν τόπο ποὺ εἶναι ἄξιος καλυτέρας τύχης. Καὶ αὐτὸ θὰ ὀφείλεται πρῶτον στὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ δεύτερον στὴν δική μας προσπάθεια. Εἴσαστε διατεθειμένοι νὰ κάνετε αὐτἠ τὴν προσπάθεια ; (χειροκροτήματα).
Νὰ εἶστε καλὰ, εὐλογημένα μου παιδιά. Νὰ μὴν ξεχάσετε αὐτὰ ποὺ μᾶς παρουσιάσατε ἀπόψε, ποὺ ἦταν ἰδιαιτέρως συγκινητικὰ καὶ οἰκοδομητικά, καὶ νὰ θυμᾶστε ὅτι οἰ νέοι τοῦ ΄40, ὅπως εἶπε ὁ ἐθνικός μας ποιητής, ὁ Παλαμᾶς, ἐμέθυσαν μὲ τὸ κρασὶ τοῦ ΄21 καὶ ὅλοι ἔτρεξαν νὰ δώσουν τὸ παρόν στὴν Πατρίδα ποὺ κινδύνευε. Καὶ γι’ αὐτό ἡ Ἑλλάδα ἔγραψε αὐτὸ τὸ Ἔπος, ποὺ τὸ ἐθαύμασε ὅλος ὁ κόσμος. Καὶ σεῖς, μπορεῖτε καὶ πρέπει νὰ γράψετε ἕνα νεώτερο ἔπος τὸ ὁποῖον θὰ καταπλήξει τὴν Εὐρώπη, ἡ ὁποῖα, δυστυχῶς, Εὐρώπη, ἐνῷ ἀπήλαυσε τοὺς καρποὺς τῶν κόπων καὶ τῶν θυσιῶν τῆς Ἑλλάδος μετὰ τὴν ἐπρόδωσε καὶ τὴν προδίδει καὶ σήμερα. Εἶναι ντροπὴ μιὰ τέτοια τακτική. Ἐσεῖς νὰ ξεπλύνετε τὴν ντροπὴ αὐτή (χειροκροτήματα).
Χρόνια πολλά, λοιπόν, ἅγια, ἀγωνιστικά, καὶ κρατῶντας στὸ χέρι σας δύο σημαῖες : Στὸ ἕνα χέρι νὰ κρατᾶτε τὴν σημαία ποὺ θὰ γράφει ΧΡΙΣΤΟΣ & ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, καὶ στὸ ἄλλο τὴν σημαία ποὺ θὰ γράφει ΕΛΛΑΔΑ. Αὐτὲς τὶς δυὸ σημαῖες κρατεῖστε τες καὶ δὲν θὰ μπορέσει νὰ τὶς πάρει κανείς. (χειροκροτήματα).
