ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ
Τὰ πουλιὰ κελαϊδοῦν ἀκόμη καὶ ὅταν τὸ κλαδί τους ραγίσει.
Γιατὶ ξέρουν πὼς ἔχουν φτερά.
Ἔτσι καὶ ὁ πιστὸς στὰ τριξίματα τῆς ζωῆς.
Γιατὶ δὲν πατάει σὲ κλαδί, ἀλλὰ «ἐπὶ τὴν πέτραν τῆς πίστεως»,
ποὺ εἶναι ὁ Χριστός.
Ὁ μεγάλος ἐπιστήμονας Ἀμπέρ
σ’ κάποιο του γράμμα πρὸς ἕνα μαθητή του ἔγραφε:
«Νὰ σπουδάζεις μὲ ἐπιμέλεια τους φυσικοὺς νόμους, γιατὶ αὐτὸ εἶναι τὸ ἐπιστημονικό σου καθῆκον. Νὰ τοὺς κοιτάζεις, ὅμως, μονάχα μὲ ἕνα μάτι, ὥστε τὸ ἄλλο νὰ δέχεται ἀπερίσπαστα τὸ θεῖο Φῶς.
Ν’ ἀκοῦς μονάχα μὲ τὸ ἕνα αὐτί, γιὰ νὰ εἶναι τὸ ἄλλο ἕτοιμο νὰ δέχεται τὴ γλυκιὰ φωνὴ τοῦ Σωτήρα μας.
Γράφε μονάχα μὲ τὸ ἕνα χέρι καὶ μὲ τὸ ἄλλο κράτα καλὰ τὸ ἔνδυμα τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὰ μικρὰ παιδιά, τὸ φόρεμα τῆς μητέρας τους».
