«ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΗΓΕΣΙΑ»
Ἀπόσπασμα Ὁμιλίας
Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς
και Κονίτσης κ. Ἀνδρέου εἰς τὴν Ἑορτὴ
τοῦ Αγ. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου (Δελβινάκι
25.1.2018)
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ
Θεολόγος μέσῳ τῆς ζωῆς του ἀνεδείχθη,
ὄχι ἁπλῶς Ἅγιος, ἀλλὰ καὶ ὑπέρμαχος
τῶν πιστευμάτων καὶ δογμάτων τῆς
Ἐκκλησίας. Καὶ θὰ ἔλεγα ὅτι τὸτε,
ἐκείνη τὴν κρίσιμη στιγμή, πράγματι,
ἔσωσε, ἀνθρωπίνως, τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ
τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ.
Διερωτᾶται, ὅμως,
κανείς. Τότε ὑπῆρχε ἡ αἵρεσις. Σήμερα,
ὅμως, τί ; Τὶ ὑπάρχει σήμερα ; Σήμερα,
ἀγαπητοί μου χριστιανοί, περνᾶμε μιὰ
μεγάλη καὶ ἐκκλησιαστική ἀλλὰ καὶ
ἐθνικὴ κρίση. Διότι ὑπάρχει τόσο μεγάλη
σύγχυση, τόσος μεγάλος ἀποπροσανατολισμός,
ποὺ δὲν ξέρει κανεὶς ποῦ πηγαίνουμε.Τὶ
θὰ γίνει ; Καὶ αὐτὸ κάνει πολλούς, ἤ
κάποιους ἄν θέλετε, νὰ χάσουν τὸ
κουράγιο τους, νὰ ἀπελπίζονται, νὰ
μονολογοῦν : «- Δὲν γίνεται τίποτα. Δὲν
ἀλλάζει τίποτα σ’ αὐτὸν τὸν τόπο».
Ὅμως, ὄχι, ἀδελφοί
μου. Ἄν ὑψώσουμε τὰ μάτια μας ψηλά εἰς
τὸν Θεόν, εἶναι ἀνάγκη ὅλοι μας νὰ
προσευχόμαστε καὶ νὰ τὸν παρακαλοῦμε.
Τὶ νὰ τοῦ λέμε ; Ἄς δώσει, πρῶτα –
πρῶτα, ἁγίους
Ἱερεῖς. Αὐτὸ
ἔχει μεγάλη σημασία. Δηλ. ὄχι ἱερεῖς
ποὺ θὰ χειροτονηθοῦν, ὅταν τοὺς
βροῦμε, ὅπως - ὅπως. Ὄχι. Ἐμεῖς ἐδῶ
δὲν ἔχουμε τέτοια γραμμή. Ἀλλὰ ἱερεῖς
ποὺ θὰ ἔχουν φόβο Θεοῦ, ἀγάπη στὴν
Ἐκκλησία καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο.
Θυσιαστική, ὅμως, ἀγάπη. Αὐτό, λοιπόν,
νὰ ζητᾶμε. Γιατὶ ἡ ἱδέα ποὺ ἔχουν
κάποιοι : «Νὰ εἶναι κάποιος ποὺ νὰ
κτυπάει τὴν καμπάνα», δὲν λέει τίποτα.
Γιατὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι θὰ ‘ρθοῦν ἀπὸ
κάποιο καιρὸ νὰ παραπονεθοῦν ὅτι
«ἔτσι καὶ ἔτσι ὁ ἐφημέριός μας» καὶ
ἄντε νὰ βρεῖς ἄκρη μετά. Γι’ αὐτό,
ἐπαναλαμβάνω νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ
νὰ μᾶς δώσει Ἁγίους Ἱερεῖς. Αὐτὸ
εἶναι τὸ πρῶτο.
Τὸ δεύτερο εἶναι νὰ
μᾶς δώσει ἅγιες
οἰκογένειες, οἱ
ὁποῖες θὰ μεγαλώνουν τὰ παιδιά τους
«ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Καὶ
εἶναι ἰδιαιτέρως ἀπαραίτητο αὐτὸ
σήμερα, ποὺ κλονίζεται ὁ θεσμὸς τῆς
οἰκογενείας, ποὺ ἔχουν ἐφευρεθεῖ τὰ
«σύμφωνα συμβιώσεως», πέρα ἀπὸ τὸν
πολιτικό γάμο, ποὺ βεβαίως μόνον γάμος
δὲν εἶναι, τὰ διαζύγια ποὺ εἶναι
πανεύκολα σήμερα, καὶ τὸ χειρότερο
εἶναι ὅτι ἔχει νομοθετηθεῖ καὶ ὁ
θεσμὸς τῶν ἐκτρώσεων. Καὶ ἀκούω ἀπὸ
τὴν τηλεόραση, ὅπως μοῦ λένε, διότι
ἐγὼ δὲν ἔχω τηλεόραση, νὰ γίνονται
ἐκκλήσεις πολὺ συχνὰ γιὰ τὰ ἀδέσποτα
ζῶα. Καὶ νὰ καταδικάζονται κάποιοι
διότι βασάνισαν ἤ ἐφόνευσαν ἕνα
ἀδέσποτο ζῶο. Καὶ γιὰ μὲν τὰ ἀδέσποτα
ζῶα λαμβάνεται πρόνοια. Γι’ αὐτά, ὅμως,
τὰ βρέφη, ποὺ δολοφονοῦνται προτοῦ
δοῦν τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, ποιὰ μέτρα
λαμβάνονται ; Ποιὸς παραπονεῖται ; Ποῦ
ἀκούγεται κάποια διαμαρτυρία ; Πουθενά.
Γι’ αὐτό, ἐπαναλαμβάνω, νὰ προσευχόμαστε
νὰ μᾶς δίνει ὁ Θεὸς καὶ Ἅγιες
οἰκογένειες.
Καὶ ἕνα τρίτο. Νὰ
προσευχόμαστε νὰ μᾶς δίνει καὶ ἁγίους
ἡγέτας. Θὰ σᾶς
μιλήσω τώρα ἀπὸ καρδιᾶς. Δὲν ξέρω τὶ
θὰ πεῖτε, ἀλλὰ ἐγὼ θὰ σᾶς πῶ, ὅτι
σήμερα
δὲν ἔχουμε
ἡγεσία. Ἡ Ἑλλαδα
σήμερα δὲν ἔχει ἡγεσία. Αὐτὸ εἶναι
πίστευμά μου. Καὶ σᾶς τὸ λέω μὲ ἀνοικτὰ
χαρτιά, χωρὶς «νὰ μασάω τὰ λόγια μου»,
ὅπως ἄλλως τε τὸ γνωρίζετε, γι’ αὐτὸ
ἰδιαιτέρως νὰ προσευχόμαστε ὁ Θεὸς
ν’ ἀναδεικνύει ἡγέτας φωτισμένους,
μὲ φόβο Θεοῦ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν λαόν.
Ὅλοι μιλᾶνε γιὰ τὸν λαό, ἀλλὰ ποιὸς
τὸν βλέπει αὐτὸν τὸν λαό ; Νά, τὶς
ἡμέρες αὐτές, ἔκλεισε ἡ Τράπεζα τοῦ
Δελβινακίου. Ποιὸς ρώτησε τοὺς
Δελβινακιῶτες ἄν ἀντέχουν αὐτὸ τὸ
κλείσιμο τῆς Τραπέζης ; Κανένας! Κανένας!
Καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπῆρξαν
διαμαρτυρίες πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν,
ὅλοι ἐδῶ οἱ παράγοντες, καὶ ἐγῶ
βεβαίως, «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ».
Καμία ἀπάντηση. Ἤ μᾶλλον ἦλθαν κάποιες
ἀπαντήσεις, ἀλλὰ μόνον ἀπαντήσεις
δὲν ἦσαν. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη,
ἐπαναλαμβάνω νὰ προσευχόμαστε, ὁ καλὸς
Θεὸς νὰ μᾶς δίνει καὶ ἀξίους ἡγέτας.
Τὸν Ἰανουάριο τοῦ
1944 ὁ Ἅγιος Γρηγόριος μὲ θαῦμα, ἔσωσε
τὸ Δελβινάκι, τὸ ὁποῖον φυσιολογικὰ
θὰ εἶχε τὴν τύχη τῶν Καλαβρύτων, τοῦ
Κομμένου, τῶν Λυγκιάδων κ.ο.κ. Τώρα νὰ
παρακαλοῦμε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο νὰ
σώζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ἐκκλησία
μας. Εἶναι ὅ,τι τὸ καλύτερο, ἀδελφοί
μου, μποροῦμε νὰ κάνουμε σ’ αὐτοὺς
τοὺς ἀλλοπρόσαλλους καὶ τόσο κρισίμους
καιρούς. Αὐτὸ εὔχομαι, αὐτὸ προσεύχομαι,
καὶ παρακαλῶ σας, νὰ τὸ κάνετε καὶ
ἐσεῖς θέμα θερμῆς προσευχῆς ὥστε νὰ
μᾶς λυπηθεῖ καὶ νὰ μᾶς ἐλεήσει ὁ
καλὸς Θεός. Δὲν θὰ χάσουμε τὸ κουράγιο
μας. Ὄχι. Θὰ κάνουμε τὸν ἀγῶνα μας μὲ
πίστιν καὶ μὲ τὴν πεποίθησιν ὅτι
‘ρθοῦνε καλύτεροι καιροί. Ἐγὼ ἀκράδαντα
τὸ πιστεύω, καὶ θέλω νὰ εἶμαι βέβαιος,
ὅτι καὶ ἐσεῖς τὸ ἴδιο θὰ πράξετε,
ὥστε μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου
νὰ εἰσέλθουμε εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ
Θεοῦ. Ἀμήν.
