“ Ἄς φανοῦμε ἀντάξιοι τῶν γενναίων ἐκείνων”.
Σύντομη ὁμιλία
Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης
κ. ΑΝΔΡΕΟΥ στὸ μνημόσυνο κατὰ τὴν Ἐπέτειο
τῆς Μάχης τῆς Κονίτσης (1947)
(Ἱ. Μητροπολιτικὸς Ναὸς Ἁγ. Νικολάου Ἄνω Κονίτσης 12.1.2020)
73 ὁλόκληρα χρόνια, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, πέρασαν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1947, τότε ποὺ ἡ Κόνιτσα δεχόταν τὴν ἀπρόκλητη ὁλομέτωπη ἐπίθεση τῶν κομμουνιστικῶν δυνάμεων τοῦ Μάρκου Βαφειάδη. Κι ὅταν, τελικά, οἱ ἐθνικὲς δυνάμεις ἐπεκράτησαν, ἀφοῦ συνέτριψαν τὴν ἐπίθεση τῶν ἀνταρτῶν, ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα μιλοῦσε γιὰ τὴν Μάχη τῆς Κονίτσης καὶ γιὰ τὴν περηφανὴ νίκη τοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ λαοῦ τῆς ἀκριτικῆς κωμοπόλεως, ἡ ὁποία μάχη ἔσωσε τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῆς ἑλληνικῆς μας πατρίδος.
Ἔπειτα, ὅμως, ἀπὸ 73 χρόνια διερωτᾶται κανείς, πῶς οἱ ἐθνικόφρονες, ποὺ εἶναι οἱ νοικοκυραῖοι οἰκογενειάρχες, ἄφησαν νὰ τοὺς ξεφύγουν τὰ πράγματα καὶ νὰ ἔχουν γίνει οἱ ἀριστεροί οἱ ρυθμιστὲς τῆς ζωῆς τοῦ Ἔθνους ; Πῶς οἱ ἀνατρεπτικὲς ἰδέες πέρασαν στὰ σχολεῖα καὶ στὰ πανεπιστήμια ; Πῶς φθάσαμε στὸ σημεῖο νὰ κυβερνᾶ τὴν Ἑλλάδα, μέχρι πρὸ τινος, ἀριστερή καὶ ἄθεη κυβέρνηση ; Πῶς ἀνεχθήκαμε νὰ ψηφίζονται τόσα πανάθλια νομοθετήματα, ὅπως οἱ ἔμφυλες ταυτότητες, ὁ λεγόμενος γάμος τῶν ὀμοφυλοφίλων, τὴ παρέλαση τῆς ἀνωμαλίας καὶ τῆς διαστροφῆς στὴν Ἀθήνα καὶ στὴν Θεσσαλονίκη, μὲ τὴν συμμετοχὴ μάλιστα στὴν ἀναίσχυντη παρέλαση δημάρχων καὶ κυβερνητικῶν στελεχῶν ; Πῶς, λοιπόν, συνέβησαν καὶ συμβαίνουν ὅλα αὐτά ; Εἶναι ἕνα ἐρώτημα ποὺ πρέπει νὰ μᾶς βάλει σὲ σκέψεις, ὥστε καὶ τὶς εὐθῦνες νὰ ἀναλάβουμε, ὅσο μᾶς ἀναλογεῖ, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ δοῦμε τὶ πρέπει νὰ κάνουμε, ὥστε νὰ ἀλλάξει αὐτὴ ἡ νοσηρὴ κατάσταση.
Ἡ νέα Κυβέρνηση ποὺ προέκυψε ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς τοῦ περασμένου Ἰουνίου, μπορεῖ νὰ ἔχει καλὲς προθέσεις, καὶ θὰ σᾶς πῶ μία χθεσινή : Ἀνακοινώθηκε ὅτι τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας ξαναφέρει τὴν Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὄχι ὡς ἀργία ποὺ εἶχε ἡ προηγούμενη Κυβέρνηση, ἀλλὰ ὡς Ἑορτὴ τῆς Παιδείας καὶ τῶν Σχολείων. Μία πολλὴ καλὴ κίνησις.
Ὅμως, κάποια ἐπιμέρους γεγονότα δείχνουν πὼς ἡ Κυβέρνηση χρειάζεται περισσότερο θάρρος. Δύο παραδείγματα : Τὸν περασμένο Δεκέμβριο ἔγινε τὸ καθιερωμένο μνημόσυνο γιὰ τοὺς ἡρωϊκοὺς χωροφύλακες τοῦ Συντάγματος Χωροφυλακῆς “Μακρυγιάννη”, οἱ ὁποῖοι ἔσωσαν τὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὴν ἀνταρσία τοῦ ΕΑΜ - ΕΛΑΣ τοῦ 1944. Ἀτυχῶς, ὅμως, ἡ Κυβέρνηση ἔλαμψε διὰ τῆς ἀπουσίας της. Καὶ τὴν ἄλλη μέρα οἱ Ἐφημερίδες ἔγραφαν ὅτι : “ἀπὸ τὸν πολιτικὸ κόσμο παρεβρέθη μόνο ὁ ἀρχηγὸς τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς”, καὶ “ὁ νοὼν... νοείτω”.
Ἕνα δεύτερο παράδειγμα : Ἕνας ὑπουργὸς τῆς τωρινῆς κυβερνήσεως εἶχε ἑτοιμάσει ἕνα νομοσχέδιο γιὰ τὴν τιμωρία ὅσων βλασφημοῦν. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ξεσήκωσε κουρνιαχτὸ διαμαρτυριῶν χαρακτηρίζοντας ὡς ἐπαίσχυντο τὸ ἐν λόγῳ νομοσχέδιο. Δὲν εἶναι ἐπαίσχυντο νὰ βλασφημᾶς τὸν Χριστό, εἶναι ὅμως, ἐπαίσχυντο τὸ νὰ βλασφημᾶς τὸν Πρωθυπουργὸ ἤ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας ! Τρελὰ πράγματα ! Ὅταν, λοιπόν, ξεσηκώθηκε αὐτὸς ὁ κουρνιαχτὸς, ὁ Ὑπουργὸς ἔσπευσε νὰ τὸ ἀποσύρει μὲ γελεῖες δικαιολογίες, οἱ ὁποῖες ὅμως, εἶχαν δυσμενέστατο ἀντίκτυπο στὴν Κυβέρνηση.
Ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο, ἐντελῶς πρόσφατα γεγονότα, γίνεται φανερό, ὅτι ὁ ἐθνικόφρων κόσμος δείχνει μιὰ ἀχαρακτήριστη δειλία ἀπέναντι στὴν ἀριστερά. Φοβώμαστε μήπως μᾶς χαρακτηρίσουν δεξιούς, φασίστες, παλαιομοδίτικους καὶ χίλια δυό. Εἶναι ἐφευρετικότατοι σὲ διάφορους τέτοιους τίτλους. Καὶ θὰ θυμᾶστε ὅταν τὰ δύο μεγάλα συλλαλητήρια ἔγιναν πρόπερυσι, γιὰ τὴν Μακεδονία, τὶ χαρακτηρισμοὺς δόθηκαν σὲ ὅσους εἶχαν συμμετάσχει.
Δυστυχῶς, καὶ ἡ στρατιωτικὴ διακυβέρνηση τῆς Χώρας μὲ τὰ δύο μεγάλα λάθη ποὺ ἔπραξε, α) μὲ τὴν κατάργηση τῆς βασιλείας, καὶ β) μὲ τὸ πραξικόπημα στὴν Κύπρο, ποὺ ἔφερε τὸν Ἀττίλα στὴν Μεγαλόνησο, ἔβαλε “βούτυρο” στὸ “ψωμί” τῆς ἀριστερᾶς, ὥστε αὐτὴ νὰ φανεῖ ὅτι εἶναι ἀμέτοχη σὲ ἀντεθνικὰ ζητήματα. Καὶ δυστυχῶς, αὐτὰ πληρώνουμε μέχρι σήμερα.
Ὅμως, αὐτὰ πέρασαν, καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμαστε. Τὸ Ἔθνος, δόξᾳ τῷ Θεῷ, διαθέτει πολλὲς καὶ ὑγιεῖς δυνάμεις. Ἕνα παράδειγμα μόνον θὰ σᾶς πῶ : Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ προπερασμένου ἔτους, ἕνας Κρητικὸς ἀλεξιπτωτιστής, Μπούχλης Μανώλης εἶναι τὸ ὀνοματεπώνυμό του, πέφτοντας μὲ τὸ ἀλεξίπτωτο τραγουδοῦσε τὸ “Μακεδονία ξακουστή”. Μόλις κατέβηκε κάτω, ἡ Κυβέρνηση τὸν ἔδιωξε ἀπὸ τὸ στράτευμα. Ὅμως, τελευταία, ἔγινε ἕνα δικαστήριο στὴν Λάρισα, τὸ ὁποῖο τὸν δικαίωσε πλήρως πρὸς μεγάλην χαρὰν τοῦ Ἔθνους, τῶν πραγματικῶν Ἑλλήνων, ποὺ ξέρει νὰ τιμᾶ τοὺς ἥρωες. Γι’ αὐτὸ σᾶς λέω νὰ μὴν ἀπογοητευόμαστε. Ἔχει ἡ Ἑλλάδα ὑλικὸ εὔσημο ποὺ μπορεῖ νὰ δίνει τὸ παρὸν ὅπου χρειάζεται. Γι’ αὐτὸ χρειάζεται, ἀδελφοί μου, νὰ φωτίζει τὸν δρόμο μας ἡ Ὀρθοδοξία. Καὶ μαζὶ μὲ τὴν Ἑλλάδα νὰ ἀγαπήσουμε καὶ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἐκκλησία δὲν εἶμαι ἐγώ, προσέξτε, ὄχι, οὔτε οἱ ἄλλοι Ἀρχιερεῖς. Ὅλοι εἴμαστε Ἐκκλησία. Κι’ αὐτὸ τὸ λέω γιὰ νὰ μὴν παρεξηγοῦν κάποιοι τὰ πράγματα.
Ἡ Ἑλλάδα μας, μὲ τὴν δύναμη τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, θὰ ζεῖ πάντοτε καὶ θὰ μεγαλουργεῖ. Αὐτὴ ἡ πίστη στὸν Χριστὸ καὶ στὴν Ἑλλάδα ἦταν ποὺ ἐμψύχωνε τοὺς μαχητὲς τῆς Κονίτσης, ὅπως εἶχε ἐμψυχώσει καὶ τοὺς ἥρωες τοῦ 1940-41. Λοιπόν, ἀδελφοί, ψηλὰ τὰ μέτωπα, ψηλὰ οἱ καρδιές. Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ νικοῦν. Νὰ τὸ πάρουν ἀπόφαση ὅσοι τὰ πολεμοῦν. Ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἑλλὰδα θὰ νικοῦν πάντοτε. Ἄς φανοῦμε, λοιπόν, ἀντάξιοι τῶν γενναίων ἐκείνων, ποὺ μὲ τὴν θυσία τους καταξίωσαν τὴν Μάχη τῆς Κονίτσης στὴν ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Ἀμήν.
Ρεπορτάζ καὶ φωτογραφίες γιὰ τὴν Ἐπέτειο δείτε ἐδῶ
