ΠΕΡΙ ... ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ (3ο).
Τὰ γηρατειὰ παρακαλοῦν :
Θεέ μου,
Ἐσὺ ποὺ πάντα στάθηκες μ’ ἀγάπη στὸ πλευρό μου,
καὶ ποὺ στὸν κάθε κίνδυνο σὲ εἶχα βοηθό μου,
δός μου καὶ τώρα δύναμη, στῆς μοναξιᾶς τὶς ὧρες.
Στὶς ὧρες τῆς ἀπόγνωσης καὶ στῆς ζωῆς τὶς μπόρες,
γυρνῶντας μὲ τὴν σκέψη μου στὰ χρόνια τὰ παληά,
νὰ βρῶ στὴν εὐσπλαχνία σου γλυκιὰ παρηγοριά !
Γιὰ ὅλα ὅσα μοῦ χάρισες νὰ νοιώσω εὐγνωμοσύνη,
Καὶ ν’ ἀντικρύσω τὴ ζωὴ ξανὰ μ’ ἐμπιστοσύνη !
Καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἔχοντας γιὰ πυξίδα,
στὰ χέρια τοῦ Σωτήρα μου ν’ ἀφήσω κάθε ἐλπίδα.
Γερνῶντας κανεὶς γίνεται ἤ πιὸ σοφός, ἤ πιὸ τρελός.
Ἀνάλογα μὲ τὸ τὶ ἦταν στὰ νειᾶτα του.
