ΑΣ
ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ
γιά ν’ ἀντιμετωπίσουμε μέ πίστη τίς θλίψεις.
Κύριε, ὅταν οἱ θλίψεις ἔρχονται ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης, χάνουμε συχνά τό θάρρος μας καί μιά πίκρα καί ὁλιγοπιστία κυριεύει τήν καρδιά μας.
Ὑπολογίζουμε στήν βοήθεια πρωτίστως τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἐκεῖνοι εἴτε ἀδιαφοροῦν εἴτε ἀδυνατοῦν νά μᾶς βοηθήσουν. Ζητοῦμε μιά ἀκτίνα φωτός, ἀλλά μάταια. Σκοτάδι ἀρχίζει νά σκεπάζει τήν ψυχή μας. Τώρα αἰσθανόμαστε πόσο ἐλλιπής εἶναι ἡ πίστη μας καί πόσο ἀδύναμοι παρουσιαζόμαστε στίς ποικίλες δοκιμασίες.
Κύριε, τόνωσε, σέ παρακαλοῦμε, τίς ψυχές μας μέ τήν ἀκλόνητη πίστη σέ Σένα, ὥστε, καί ὅταν ἀκόμη ὅλα γύρω μας φαίνονται μαύρα καί σκοτεινά καί ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι καλούμαστε νά σηκώσουμε τόν σταυρό τῶν θλίψεων μόνοι μας, νά λέμε μέ ἀσάλευτη πεποίθηση: «Κύριος ἐμοί βοηθός», ὁ Κύριος εἶναι ὁ δικός μου βοηθός. Αὐτός εἶναι ὁ Σωτήρας μου.
Ἡ πεποίθηση αὐτή, θά μεταδίδει στήν ψυχή μας γαλήνη, εἰρήνη καί χαρά. Θά μεταδίδει συγχρόνως τήν πληροφορία ὅτι, μέ τίς παροδικές θλίψεις τοῦ κόσμου αὐτοῦ, μᾶς ἑτοιμάζεις τήν ἀπερίγραπτη δόξα τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Σου.
