Ὁ Ἅγιος Πορφύριος μᾶς συμβουλεύει
γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ὁ καλύτερος, καὶ εὐκολότερος τρόπος ἁγιασμοῦ μας
καὶ κατανικήσεως τῶν παθῶν μας.
Ὁ Θεὸς ἔχει βάλει μία δύναμη μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπ’ αὐτὸν ἐξαρτᾶται πῶς τὴ διοχετεύει, γιὰ τὸ καλὸ ἤ γιὰ τὸ κακό. Ἄν τὸ καλὸ τὸ παρομοιάσουμε μὲ ἀνθόκηπο γεμάτο λουλούδια, δέντρα καὶ φυτά, ἐνῷ τὸ κακὸ μὲ ἀγκάθια καὶ τὴ δύναμη μὲ νερό, τότε μπορεῖ νὰ συμβεῖ τὸ ἑξῆς : ὅταν τὸ νερὸ τὸ διοχετεύσομε πρὸς τὸν ἀνθόκηπο, τότε ὅλα τὰ φυτὰ ἀναπτύσσονται, πρασινίζουν, ἀνθίζουν, ζωογονοῦνται · τὴν ἴδια στιγμὴ τ’ ἀγκάθια, ἐπειδὴ δὲν ποτίζονται, μαραίνονται, χάνονται . Καὶ τὸ ἀντίθετο.
Δὲν χρειάζονται, λοιπόν, νὰ ἀσχολεῖσθε μὲ τ’ ἀγκάθια. Μὴν καταπιάνεσθε μὲ τὴν ἐκδίωξη τοῦ κακοῦ. Ἔτσι μᾶς θέλει ὁ Χριστός, νὰ μὴν ἀσχολούμαστε μὲ τὰ πάθη καὶ μὲ τὸν ἀντίθετο. Κατευθύνετε τὸ νερό, δηλαδὴ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σας, πρὸς τὰ λουλούδια και θὰ χαίρεσθε τὴν ὀμορφιά, τὴν εὐωδιά, τὴ δροσιά τους.
Ἄν δώσετε σ’ Ἐκεῖνον τὴν καρδιά σας, δὲν θὰ μείνουν περιθώρια γιὰ τ’ ἄλλα. Ὅταν ἐνδυθεῖτε τὸν Χριστό, δὲν θὰ κάνετε καμία προσπάθεια γιὰ τὴν ἀρετή. Ἐκεῖνος θὰ σᾶς τὴνε δώσει. Σᾶς πιάνει φοβία κι ἀπογοήτευση ; Στραφεῖτε στὸν Χριστό. Ἀγαπῆστε Τον ἁπλά, ταπεινά, χωρὶς ἀπαίτηση καὶ θὰ σᾶς ἀπαλλάξει ὁ ἴδιος.
Εἶναι δύο δρόμοι ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν στὸν Θεό, ὁ σκληρὸς καὶ κουραστικὸς μὲ τὶς ἄγριες ἐπιθέσεις κατὰ τοῦ κακοῦ καὶ ὁ εὔκολος μὲ τὴν ἀγάπη. Ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ διάλεξαν τὸ σκληρὸ δρόμο καὶ “ἔχυσαν αἷμα, γιὰ νὰ λάβουν Πνεῦμα”, ὥσπου ἔφθασαν σὲ μεγάλη ἀρετή. Ἐγὼ βρίσκω ὅτι πιὸ σύντομος καὶ σίγουρος δρόμος εἶναι αὐτὸς μὲ τὴν ἀγάπη. Αὐτὸν ν’ ἀκολουθήσετε κι ἐσεῖς.
Μπορεῖτε, δηλαδή, νὰ κάνετε ἄλλη προσπάθεια. Νὰ μελετᾶτε καὶ νὰ προσεύχεσθε καὶ νὰ ἔχετε ὡς στόχο νὰ προχωρήσετε στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Νὰ καταγίνεσθε μὲ τὰ τροπάρια, τοὺς κανόνες, τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ, τὸ θεῖο ἔρωτα, Ὅλα τ’ ἅγια βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ Παρακλητική, τὸ Ὡρολόγιο, τὸ Ψαλτήρι, τὰ Μηναῖα περιέχουν λόγια ἅγια, ἐρωτικὰ πρὸς τὸν Χριστό μας. Νὰ τὰ διαβάζετε μὲ χαρὰ καὶ ἀγάπη καὶ ἀγαλλίαση. Ὅταν δοθεῖτε σ’ αὐτὴ τὴν προσπάθεια μὲ λαχτάρα, ἡ ψυχή σας θ’ἁγιάζεται μὲ τρόπο ἁπλό, μυστικό, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνετε. Αὐτὴ τὴν προσπάθεια κάνω κι ἐγώ. Βρῆκα ὅτι εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος ἁγιασμοῦ, ἀναίμακτος.
Οἱ βίοι τῶν Ἁγίων, καὶ πιὸ πολὺ ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, μοῦ ἔκαναν ἐντύπωση. Οἱ ἅγιοι εἶναι φίλοι τοῦ Θεοῦ. Ὅλη τὴν ἡμέρα μπορεῖτε νὰ ἐντρυφᾶτε καὶ ν’ ἀπολαμβάνετε τὰ κατορθώματά τους καὶ νὰ μιμεῖσθε τὸ βίο τους. Οἱ Ἅγιοι εἶχαν δοθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Χριστό.
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Βίος καὶ λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου” Κεφάλαιο : Περὶ τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος.
Ἐκδόσεως Ἱ. Μονῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων)
