ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Ἀριθ. Πρωτ.:258
Ἅγιον Πάσχα 2022
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 241η
ΘΕΜΑ: Αἰωνία ἡ νίκη τῆς Ἀναστάσεως. Ἰησοῦς Χριστός : Ο ΝΙΚΗΤΗΣ
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
-Α-
Ἑορτάζουμε, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάσταση δὲν εἶναι ἕνα γεγονός, ποὺ ἔγινε “κάποτε”, στὸ μακρυνὸ παρελθόν. Ἀντίθετα, εἶναι ἕνα συνεχὲς καὶ ἀδιάκοπο παρόν. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ ἐβεβαίωσε : “Ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων” (Ἀποκ. Α΄ 18). Ὅλοι τὸ διαπιστώνουμε. Καὶ ὅλοι τὸ ζοῦμε καὶ τὸ ἀκοῦμε τὴν πασχαλινὴ περίοδο : Σ’ ἐκείνους ποὺ μᾶς χαιρετοῦν χαρούμενοι, τὶς ἡμέρες αὐτές, μὲ τὸ “Χριστὸς Ἀνέστη”, ἀπαντοῦμε καὶ μεῖς θριαμβευτικά : “Ἀληθῶς Ἀνέστη”.
-Β-
Ὅταν ὀ Ἰησοῦς κατετέθη νεκρὸς στὸ “καινό” μνημεῖο τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθαίας καὶ “λίθος μέγας” ἀπέκλεισε τὴν θύρα τοῦ μνημείου · καὶ σφραγῖδες ἐτέθησαν · καὶ ρωμαῖοι στρατιῶτες ἐφύλαγαν ἄγρυπνοι τὸν τάφο, οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ ἐνόμισαν, ὅτι ὅλα τελείωσαν καὶ ὅτι οἱ ἐλπίδες ποὺ στηρίχθηκαν στὸν Ἰησοῦ ἐτάφησαν πλέον ὁριστικά. Ἀλλά, τότε ἀκριβῶς, ἄλλοι φύλακες, οἱ πυλωροί, δηλαδή, τοῦ Ἅδη, παρέλυσαν κυριολεκτικά, διότι οἱ πύλες τοῦ Ἅδη ἀνοίχθηκαν διάπλατα γιὰ νὰ εἰσέλθη, γιὰ πολὺ μικρό, βέβαια, διάστημα, ἡ ψυχὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου, προκειμένου νὰ μεταδώσῃ τὸ Φῶς καὶ τὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ χαρίσῃ τὴν ἐλευθερία σὲ ὅσους, διὰ μέσου τῶν αἰώνων εἶχαν πεθάνει καὶ περίμεναν τὴν λύτρωση, ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ πρωτοκρυφαῖος ἀπόστολος Πέτρος στὴν πρώτη Καθολική του Ἐπιστολή : “καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν” (Α΄ Πέτρου γ΄ 19). Ἔτσι, ὁ Ἀναστὰς Κύριος κατέλυσε τὴν δύναμη τοῦ θανάτου καὶ ἐξαφάνισε, σὰν ἱστὸ ἀράχνης τὸ κράτος τοῦ Ἅδη. Ὁ Χριστός, καὶ στὴν περίπτωση αὐτή, εἶναι Ο ΝΙΚΗΤΗΣ.
-Γ-
Κι’ ὕστερα ; Ὕστερα θὰ ξεσηκωθῇ ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ ὁλόκληρη ἡ ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία. Τριακόσια ὁλόκληρα χρόνια, οἱ χριστιανοὶ θὰ μαστιγώνονται ἀνελέητα, θὰ ἀποκεφαλίζωνται, θὰ ρίχνωνται στὴν φωτιὰ καὶ στὰ ἄγρια θηρία, μέσα στὰ ἀμφιθέατρα. Ἔρχεται, ὅμως, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, καὶ μὲ τὸ περίφημο Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων, τὸ 313 μ.Χ., ὄχι μόνον καταπαύει τοὺς διωγμούς, ἀλλὰ καὶ ἀναγνωρίζει τὸν Χριστιανισμό, ὡς ἐπίσημη θρησκεία τοῦ ἀπέραντου ρωμαϊκοῦ κράτους. Κι’ ὅπως τὸ κατανοοῦμε ὅλοι, καὶ πάλι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Ο ΝΙΚΗΤΗΣ.
-Δ-
Ἔρχονται, ἔπειτα, ἄλλοι διῶκτες : Αἱρετικοί, Μωαμεθανοί, “Διαφωτιστές”, ἄθεοι καὶ ἄλλοι, καὶ ἡ πολεμικὴ ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ γίνεται, κάποτε, κάποτε, καταθλιπτικὴ καὶ ἀνυπόφορη. Ὅλοι, αὐτοὶ οἱ πολέμιοι εἶχαν ὑψώσει ἕνα μεγάλο φράγμα ἀρνήσεως γιὰ τὸν χριστιανισμό. Ὅμως, ὅπως τὸ νερὸ ἀνέβαινε σιγὰ καὶ ἀθόρυβα καὶ ξεπέρασε τὸ φράγμα, ἔτσι καὶ ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ ὑπερνίκησε τὰ ἐμπόδια καὶ συνέχισε νὰ ἀρδεύῃ τὶς ψυχὲς ποὺ διψοῦσαν τὴν ἀλήθεια.
Μᾶς τὄδειξαν ὁλοφάνερα οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ 1821. Μολονότι εἶχαν ζήσει 400 ὁλόκληρα χρόνια στὴν ἀπάνθρωπη τουρκικὴ σκλαβιά, ὅταν ξεσηκώθηκαν εἶχαν τὸ σύνθημα : “Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία”. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἀδελφοί μας, ποὺ ἦρθαν ναυαγοὶ τῆς ἐθνικῆς τραγωδίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τοῦ Πόντου, τὸ 1922 ἔφεραν στὴν Ἑλλάδα τὶς εἰκόνες τους, τὰ ἱερὰ σκεύη τῶν Ναῶν τους, τὴν θερμὴ πίστη τους στὸν Χριστό.
Ἔτσι, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὁ Χριστὸς εἶναι Ο ΝΙΚΗΤΗΣ.
-Ε-
Γι’ αὐτὸ μὲ θάρρος νὰ προχωρήσουμε, ἀκολουθῶντας Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος “ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ”(Ἀποκ. Στ΄2). Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, ἀναστάσιμα, εὐλογημένα. ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Διάπυρος εὐχέτης ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
