Βλέποντας αὐτὰ τὰ παιδιά, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἐγύρισα τὴν σκέψη μου σχεδὸν 70 χρόνια πίσω καὶ στὰ πρόσωπά τους, τὴν ὥρα ποὺ μᾶς παρουσίαζαν τὸ πρόγραμμά τους, ἔβλεπα τὰ γενναῖα παιδιὰ τῆς Ε.Ο.Κ.Α.. Ἦταν παιδιά, ποὺ δὲν τὰ ἤξερε κανείς πρωτύτερα, καὶ ἐξέπληξαν ὅλον τὸν κόσμο μὲ τὴν γενναιότητά τους, μὲ τὴν καθαρὴ καρδιά τους, μὲ τὸ φρόνημα νὰ πεθάνουν, ὄχι ἁπλῶς γιὰ τὴν Κύπρο, ἀλλὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Γιατὶ Κύπρος καὶ Ἑλλάδα ἦταν ἕνα. Ἕνα τὸ θεωροῦσαν.
Καὶ σκέφθηκα, τὸ ἑξῆς, παιδιά : Ὅτι ὁ ἀγῶνας ἐκεῖνος δὲν τελείωσε. Πραγματικὰ δὲν τελείωσε. Ἐμεῖς στὰ πρόσωπά σας βλέπουμε τὴν συνέχεια ἐκείνου τοῦ ἀγῶνος. Καὶ εὐχή μας καὶ προσευχή μας εἶναι νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ γίνει σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα ἡ Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα, ὅπως ἦταν τὸ σύνθημα τότε. Καὶ θὰ ἔλεγα ἀκόμη, ἐπειδὴ ἀνεφέρθη καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἀπὸ τὴν Διευθύντρια τοῦ Λυκείου σας, (θυμίζοντάς μας τὸ γνωστὸ τραγούδι “Ἔχω μιὰ ἀδελφή...”) νὰ δοῦμε καὶ τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι οἱ καιροὶ ἔχουν γυρίσματα. Δὲν εἶναι παγιωμένα τὰ ἀνθρώπινα, ἀλλὰ ἀλλάζουν. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ μὴν χάσουμε τὸν στόχο μας, νὰ μὴν ἐλαττωθεῖ ἡ πίστις μας καὶ ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο καὶ τὴν Βόρειο Ἤπειρο.
Εὐχαριστῶ, λοιπόν, καὶ ἐγώ, πάρα πολὺ τὰ παιδιὰ ποὺ ξύπνησαν μνῆμες, τὶς ὁποῖες συχνὰ τὶς φέρνω στὸ μυαλό μου. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ ὅλους καὶ νὰ χαριτώνει τὴν Πατρίδα μας, γιατὶ ἡ Ἐλλάδα ἦταν καὶ εἶναι Χώρα τῆς ἐλευθερίας. Δὲν ἔκανε ποτὲ κατακτητικοὺς πολέμους, ἀλλὰ μόνον ἀγῶνες ἀπελευθερωτικούς. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους.
