Ἡρωΐδες στὸ Ἔπος τοῦ 1940-41 : α) Οἱ Γυναῖκες τῆς Πίνδου β) Οἱ Ἀδελφὲς Νοσοκόμες (Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Ἀνδρέου).

 

                         ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ

                   & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
 

 

Ἀριθ. Πρωτ.: 587

 

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 16ῃ Ὀκτωβρίου 2023

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 253 η

Θέμα: Ἡρωΐδες στὸ Ἔπος τοῦ 1940-41 : α) Οἱ Γυναῖκες τῆς Πίνδου β) Οἱ Ἀδελφὲς Νοσοκόμες.

 

    Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Ὑπάρχουν ἡμέρες, ποὺ ὅσο κι’ ἄν περνοῦν τὰ χρόνια, δὲν λησμονοῦνται. Ἀντίθετα κερδίζουν σὲ τιμὲς καὶ δόξα. Ἀνάμεσά τους, μεγάλη καὶ σπουδαία, εἶναι ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1940, ποὺ μᾶς θυμίζει τὴν κοσμοϊστορική μας Νίκη ἐναντίον τῆς φασιστιστικῆς Ἰταλίας. Νίκη, ποὺ ἀναπτέρωσε τὸ κατατρομαγμένο φρόνημα τῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας. Νίκη, ποὺ ἀπέδειξε ἀνίσχυρα τὰ χιλιάδες μαχητικὰ ἀεροπλάνα, τὸν τρομερὸ ἰταλικὸ πολεμικὸ στόλο, τὸ ἄφθονο πολεμικὸ ὑλικὸ καί, κυρίως, τὶς “ἑπτὰ ἑκατομμύρια λόγχες”, ὅπως ἐκόμπαζε ὁ ἀλαζόνας Μπενίτο Μουσολίνι. Νίκη, ποὺ δὲν ὑπολόγισε ἀκόμη, ὅτι ὁ Ἰταλὸς Δικτάτορας εἶχε κοντά του τὴν τρομερὴ πολεμικὴ μηχανὴ τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας, ἡ ὁποία, ἐκείνη τὴν ἐποχή, πατοῦσε μὲ τὴν βαρειά της μπότα ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη καὶ εἶχε σύμμαχό της τὸν φόβο ποὺ ἐπάγωνε τὶς ἀνθρώπινες καρδιές. Κι’ αὐτὴ ἡ μεγαλειώδης Νίκη ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἀκλόνητης χριστιανικῆς πίστεως, τῆς φιλοπατρίας, τῆς λατρείας πρὸς τὴν Ἐλευθερία, τῆς ὁμόνοιας καὶ τῆς ἑνότητας τοῦ λαοῦ μας, καθὼς καὶ τῆς ἀταλάντευτης ἀποφάσεως τῶν Ἑλλήνων, ἀκόμη καὶ νὰ πεθάνουν γιὰ τὴν Ἑλλάδα.

-Β-

Ἀλλὰ, ἡ μεγαλειώδης ἐκείνη Νίκη, ποὺ πέτυχαν οἱ φαντάροι μας, εἶχε κι’ ἕνα ἀφανῆ καὶ ἀθόρυβο σύμμαχο. Κι’ αὐτὸς ἦταν οἱ ἡρωΐδες γυναῖκες τῆς Πίνδου · ποὺ ἔπλεκαν κάλτσες καὶ “κατσοῦλες” γιὰ τὰ Ἑλληνόπουλα ποὺ πολεμοῦσαν · ποὺ ζύμωναν συνέχεια ψωμί, μιᾶς καὶ ἡ Ἐπιμελητεία τοῦ Στρατοῦ δὲν προλάβαινε, συχνά, νὰ φτάνῃ στὶς πρῶτες γραμμὲς τοῦ Μετώπου. Οἱ ἡρωΐδες γυναῖκες τῆς Πίνδου ἦταν αὐτές, πού, ὅταν εἶδαν ὅτι τὰ πολεμοφόδια καὶ τὰ κανόνια ἦταν ἀδύνατον νὰ προωθηθοῦν στὰ κακοτράχαλα βουνὰ καὶ στὰ καταρράχια τῆς Πίνδου, ἔγιναν οἱ ἴδιες τὰ ... “μεταγωγικά” : Ζαλώθηκαν στὶς πλάτες τους κασόνια μὲ πυρομαχικὰ καὶ τραβῶντας μὲ σχοινιὰ τὰ κανόνια, τὰ ἀνέβαζαν στὶς βουνοκορφές, παλεύοντας μὲ τὶς δυνατὲς νεροποντὲς καὶ τὶς φοβερὲς χιονοθύελλες, ἀναμαλλιασμένες, μουσκεμένες, ξυλιασμένες ἀπὸ τὸ δυνατὸ κρύο, ἀλλὰ πάντοτε μὲ ἀνδρεῖες τὶς καρδιές, “γιὰ τὰ παιδιά μας, τὰ Ἑλληνόπουλα”, ὅπως ἔλεγαν. Μπροστά, μιὰ μὲ τὴν βαρέλα τὸ κονιὰκ στὴν πλάτη, παραπίσω ἡ πρωτοκόρη τοῦ παπᾶ, κουβαλῶντας στὴν πλάτη πυρομαχικά. Κι’ ἐρχόταν ἄλλη, ἄλλες μὲ σακκοῦλες καὶ σακκίδια, ποὺ εἶχαν μέσα τὴν ἀγάπη ἑνὸς λαοῦ : μάλλινα ροῦχα καὶ πλεχτά, ξερὰ σῦκα καὶ παξιμάδια καὶ σφαῖρες καὶ πέταλα γιὰ τὰ μουλάρια, γιὰ νὰ φθάσουν ψηλά, ὅπου ὁ Στρατὸς ἔφραζε μὲ τὸ αἷμα του τοὺς Ἰταλούς. Κι’ ὕστερα, ἦλθε ἀλαφροπάτητη ἡ Δόξα στὰ ἀχνάρια ποὺ εἶχαν ἀφήσει ἀχνὰ στὸ χιόνι · κι’ ἔσκυψε εὐλαβικὰ καί, μὲ φύλλα δάφνης, ἔγραψε : “ΗΡΩΪΔΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ. ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ !”.

-Γ-

Ἀλλά, ἐνῷ ὁ Στρατός μας, μὲ τὴν ἀδάμαστη καὶ ἀκατάβλητη ἀνδρεία του, πραγματοποιοῦσε στὴν Πίνδο καὶ στὰ Βορειοηπειρωτικὰ βουνὰ τὴν θρυλικὴ Ἐποποιΐα τοῦ “ΟΧΙ”, ὁ Ἑλληνικὸς Ἐρυθρὸς Σταυρός, εὐθὺς ἀμέσως μετὰ τὴν ἔκρηξη τοῦ ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου συγκρότησε ταχύτατα καὶ ἀπέστειλε ἐπειγόντως στὴν ζώνη τῶν πρόσω Κινητὰ Χειρουργεῖα Μετώπου, κατάρτισε στὴν Ἄρτα Μόνιμο Νοσοκομεῖο διακομιδῆς τραυματιῶν, ἐνῷ στὸ Ἀγρίνιο ἐγκατέστησε ἄρτιο καὶ ὑποδειγματικὸ Νοσοκομεῖο Ἐκστρατείας. Καὶ καθὼς ὁ πόλεμος προχωροῦσε, τὸ Β΄ Κινητὸ Χειρουργεῖο τοῦ Ε.Ε.Σ. μεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Καστοριὰ στὴν Κορυτσᾶ. Ἔτσι, Προϊστάμενες, Διπλωματοῦχες καὶ Ἐθελόντριες Ἀδελφὲς Νοσοκόμες, πρόσφεραν στοὺς ἡρωϊκοὺς τραυματίες τοῦ πολέμου, μὲ μεγαλόψυχη συναίσθηση πατριωτικοῦ καθήκοντος, στοργικὲς καὶ ἀδιάλειπτες νοσηλευτικὲς φροντίδες. Πρέπει δὲ νὰ τονισθῇ ὅτι προεξάρχουσα πάντοτε ἦταν ἡ ἀεικίνητη καὶ ἀκαταπόνητη καὶ ἐμπνευσμένη Ἀθηνᾶ Μεσολωρᾶ, ποὺ καθοδηγοῦσε καὶ ἐπέβλεπε τὸ νοσηλευτικὸ ἔργο ὄχι μόνο στὸ Νοσοκομεῖο τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ, ἀλλὰ καὶ στὰ Κινητὰ Χειρουργεῖα καὶ στὰ Μόνιμα Νοσοκομεῖα πολέμου, ἐμψυχώνοντας τὶς Ἀδελφὲς Νοσοκόμες ποὺ ὑπηρετοῦσαν σ’ αὐτά.

Δυστυχῶς, τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1941, τὰ ἀεροπλάνα τῶν ναζιστῶν Γερμανῶν ἐπιδρομέων βομβαρδίζοντας τὰ Ἰωάννινα, ἐβομβάρδισαν καὶ τὸ κτίριο τῆς Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας, ὅπου στεγαζόταν τὸ Νοσοκομεῖο. Οἱ Ἀδελφὲς Νοσοκόμες ἀρνήθηκαν νὰ κατέβουν στὸ καταφύγιο γιὰ νὰ μὴν ἐγκαταλείψουν τοὺς χειρουργημένους τους. Ὁπότε, μιὰ μεγάλη βόμβα ἐσκότωσε ὅλες τὶς γενναῖες Ἑλληνίδες Νοσοκόμες. Ἔτσι, στὴν στήλη τῆς εὐγνωμοσύνης, ἡ Ἑλλάδα ζυγίζοντας τὴν προσφορά τους, τὴν ἀφάνταστα μεγάλη στὰ στρατιωτικὰ νοσοκομεῖα, ὅπου κάποιες πέθαναν ἀπὸ τὴν ὑπερκόπωση, καὶ τὴν θυσία τους στὸ Νοσοκομεῖο τῶν Ἰωαννίνων, ἔγραψε εὐλαβικά : “ΗΡΩΪΔΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ. ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ!”.

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα, γεμᾶτα ἀπὸ τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ἑλλάδα.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ