ΚΥΡΙΕ ἀνέσπερο κι’ ὁλόφωτο
ΑΣΤΕΡΑ στεῖλε.
-
Στεῖλε , Χριστέ μου, ἕνα ἀστέρι νὰ διαλύσει τὰ
σκοτάδια. Ἕνα ἀστέρι, γιὰ νὰ δείξει τὴν λάμψη
του καὶ νὰ ἀποδείξει πὼς ὑπάρχει τὸ φῶς. Ἕνα
ἀστέρι ποὺ νὰ δείχνει τὸν δρόμο γιὰ τὸν Ἥλιο
ποὺ γεννιέται...
-
Ἀνέσπερο κι ὁλόφωτο ἀστέρα στεῖλε, Κύριε,
γιατί, ὅσο παρατείνεται ἡ μακροθυμία Σου,
τόσο βαθαίνει τὸ σκοτάδι. Καὶ πιὰ δὲν
βλέπουμε μπροστά μας.
-
Δὲν ξεχωρίζουμε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ κτῆνος...
Δὲν διακρίνουμε τὰ ὅρια τῆς γῆς καὶ τοῦ
οὐρανοῦ... Συγχέουμε τὸν Πλάστη μὲ τὰ
πλάσματα...
-
Στεῖλε μας, Κύριε, ξανὰ τὸ ἀστέρι. Δῶσε μας
ἄλλη μιὰ εὐκαιρία νὰ πάρουμε τὸν δρόμο γιὰ
τὴν Βηθλεέμ, τὸν δρόμο γιὰ τὴν Φάτνη.
-
Γιὰ νὰ κλείσουμε τὴν Φάτνη στὴν καρδιά μας
καὶ νὰ γίνει... κι ἡ καρδιά μας Φάτνη Σου.
Αμην
