Τότε ὑπάρχει πραγματικὴ ἐλπίδα, ὅταν, ἐνῷ ἡ πραγματικότητα καὶ τὰ φαινόμενα μᾶς ἀπογοητεύουν, αὐτὴ μᾶς προετοιμάζει νὰ ἔχουμε θάρρος γιὰ τὸ μέλλον.
Τίποτε χειρότερο δὲν ὑπάρχει ἀπὸ τὴν ψυχή, ἡ ὁποία δὲν ἔχει ἐλπίδα καὶ ἄν δεῖ σημεῖα, καὶ ἄν δεῖ τέρατα, ἐξακολουθεῖ νὰ ἔχει τὴν ἴδια ἀναισχυντία · διότι καὶ ὁ Φαραώ, ἐνῷ δεχόταν ἀμέτρητες πληγές, μόνον ὅταν ἐτιμωρεῖτο, ἐσωφρονίζετο, καὶ μέχρι τὴν τελευταία ἡμέρα παρέμεινε ἀδιόρθωτος, διότι κατεδίωκε αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ἄφησε ἐλεύθερους.
Τίποτε δὲν κάνει τὴν ψυχὴ τόσο γενναία καὶ τολμηρὴ σὲ ὅλα, ὅσο ἡ ἀγαθὴ ἐλπίδα.
Τίποτε δὲν τρέφει τόσο τὴν ψυχή, ὅσο ἡ ἀγαθὴ ἐλπίδα καὶ ἡ προσδοκία τῶν ἀγαθῶν.
“Εἱς τὸ περισσεύειν ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει πνεύματος ἁγίου” (Ρωμ. Ιε΄, 13). Δηλαδὴ εἴθε νὰ ἀπαλλαγεῖτε ἀπὸ τὴν μεταξύ σας λύπη καὶ ποτὲ νὰ μὴ καταβληθεῖτε ἀπὸ τοὺς περιασμοὺς · αὐτὸ θὰ συμβεῖ ὅταν θὰ ἔχειτε ἄφθονη τὴν ἐλπίδα. Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν ἀγαθῶν.
Αὐτό, βέβαια, θὰ γίνει ἀπὸ τὸ Ἅγ. Πνεῦμα. Ὄχι, ὄμως, ἁπλῶς ἀπὸ τὸ Ἅγ. Πνεῦμα, ἀλλὰ ἐὰν προσφέρουμε καὶ μεῖς ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἐμᾶς.
Ἡ ἐλπίδα εἶναι :
“Τεῖχος ἀρραγές, ἀκαταμάχητος πύργος, ἀσφάλεια ἀνοχύρωτος”.
