Κύριος και Πέτρος
Σάββατο 29 Μαρτίου 2025
Προσευχητικὲς νύξεις.
Ἡ Προσευχή τοῦ Γολγοθᾶ
(ἀπὸ χειρόγραφο τοῦ παπα-Τύχωνος τοῦ Ρώσου,
γέροντος τοῦ Ὁσ. Παϊσίου)
Ἅγιε Γολγοθᾶ, θεῖε Γολγοθᾶ,
Παρακαλῶ, πές μου πόσες χιλιάδες, ἑκατομμύρια ἁμαρτωλοὺς καθάρισες καὶ ἔστειλες καὶ γιόμισες τὸν γλυκὸ Παράδεισο ! Θεμέλιο γιὰ τὸν γλυκὸ Παράδεισο εἶναι ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς.
Ἁμαρτωλοὶ ἐλᾶτε ἐδῶ, νὰ μὴν ἀργήσετε. Ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς ἀνοικτός. Ἡ σταύρωσις. Ὁ Χριστὸς Ἐλεήμων. Μᾶς περιμένει νὰ τοῦ λούσουμε τὰ πόδια. Μακάριοι ἐμεῖς, ἄν μᾶς ἀξιώσει ὁ Χριστός, μὲ ταπείνωση, μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ ζεστὴ καρδιά, μὲ ζεστὰ δάκρυα νὰ πλύνουμε τὰ ἅγια πόδια τοῦ Χριστοῦ καί, ἄν θελήσουμε, πολλὲς φορές. Ὕστερα ὁ Χριστὸς θὰ πλύνει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ θὰ γίνει καθαρὴ ἡ ψυχή μας καὶ θ’ ἀνοίξει τὸν γλυκὸ Παράδεισο.
Ὕστερα ἐμεῖς μετὰ χαρᾶς θὰ πᾶμε στὸν γλυκὸ Παράδεισο, γιατὶ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ οἱ ἅγιοι Πάντες μᾶς περιμένουν. Μαζὶ μὲ Ἀρχαγγέλους καὶ Ἀγγέλους, Χερουβὶμ καὶ Σεραφὶμ, θὰ δοξολογοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἁμαρτωλὸς Τύχων.
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2025
Ἁγιογραφικὴ Μελέτη Μηνὸς Ἀπριλίου.
ΑΠΡΙΛΙΟΣ
1. Ματθ. ΙΗ΄(18) 1-4
2. Ματθ. ΙΗ΄ 5-6
3. Ματθ. ΙΗ΄ 7-9
4. Ματθ. ΙΗ΄ 10-11
5. Ματθ. ΙΗ΄ 12-14
6. Ματθ. ΙΗ΄ 15-17
7. Ματθ. ΙΗ΄ 18-20
8. Ματθ. ΙΗ΄ 21-22
9. Ματθ. ΙΗ΄ 23-27
10. Ματθ. ΙΗ΄ 28-30
11. Ματθ. ΙΗ΄ 31-35
ΠΑΘΟΣ & ΑΝΑΣΤΑΣΗ
12. Ἰωάν. ΙΘ΄(19) 1-4
13. Ἰωάν. ΙΘ΄ 5-7
14. Ἰωάν. ΙΘ΄ 8-12
15. Ἰωάν. ΙΘ΄ 13-16
16. Ἰωάν. ΙΘ΄ 17-22
17. Ἰωάν. ΙΘ΄ 23-30
18. Ἰωάν. ΙΘ΄ 31-37
19. Ἰωάν. ΙΘ΄ 38
20. Ἰωάν. ΙΘ΄ 39-40
21. Ἰωάν. ΙΘ΄ 41-42
22. Ἰωάν. Κ΄(20) 1-5
23. Ἰωάν. Κ΄ 6-10
24. Ἰωάν. Κ΄ 11-14
25. Ἰωάν. Κ΄ 15-18
26. Ἰωάν. Κ΄ 19-21
27. Ἰωάν. Κ΄ 22-23
28. Ἰωάν. Κ΄ 24-25
29. Ἰωάν. Κ΄ 26-29
30. Ἰωάν. Κ΄ 30-31
Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε
τοὺς στίχους αὐτοὺς
σὲ σύντομη ἑρμηνεία
τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ
Παναγιώτου Τρεμπέλα,
καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ
ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος
κ. Κ. Πρέντος
" Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"
Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"
Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΕΡΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΗ΄ (18ο)
Συνδιαλέξεις καὶ λόγοι τοῦ Κυρίου στὴν Καπερναούμ.
(Στίχοι 1-17) {0΄- 5΄33΄΄}.
Ἡ ἐξουσία τῆς ἀφέσεως στοὺς Ἀποστόλους . Ἡ δύναμη τῆς κοινῆς προσευχῆς.
(Στίχοι 18-20) {5΄34΄΄- 6΄33΄΄}.
Ἡ παραβολὴ τῶν μυρίων ταλάντων.
(Στίχοι 21-35) {6΄34΄΄- 9΄44΄΄}.
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΕΡΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΘ΄ (19ο)
Μαστίγωση τοῦ Κυρίου καὶ ἐμπαιγμοί.
(Στίχοι 1-7) {0΄- 2΄14΄΄}.
Ὁ Πιλάτος παραδίδει τὸν Χριστὸ νὰ σταυρωθεῖ.
(Στίχοι 18-16) {2΄15΄΄- 5΄54΄΄}.
Ἡ σταύρωση καὶ ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου.
(Στίχοι 17-30) {5΄55΄΄- 10΄10΄΄}.
Ὁ λογχισμὸς τῆς πλευρᾶς τοῦ Κυρίου.
(Στίχοι 31-37) {10΄11΄΄- 13΄09΄΄}.
Ἡ ταφὴ τοῦ Κυρίου.
(Στίχοι 38-42) {13΄10΄΄- 14΄49΄΄}.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κ΄ (20ο)
Ἡ Μαγδαληνή, ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης στὸ κενὸ μνημεῖο.
(Στίχοι 1-10) {0΄- 2΄41΄΄}.
Ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἀναστημένου Κυρίου στὴν Μαγδαληνή.
(Στίχοι 11-18) {2΄42΄΄- 6΄00΄΄}.
Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου στοὺς δέκα μαθητές.
(Στίχοι 19-23) {6΄01΄΄- 7΄43΄΄}.
Ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἀναστημένου Κυρίου στοὺς ἕντεκα μαθητές. Ἡ ψηλάφηση τοῦ Θωμᾶ.
(Στίχοι 24-29) {7΄44΄΄- 9΄56΄΄}.
Ὁ σκοπὸς τῆς συγγραφῆς τοῦ Εὐαγγελίου.
Πέμπτη 20 Μαρτίου 2025
Προσοχὴ στὶς αἱρέσεις ! (Ἁγ. Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου).
"Ο ΣΩΤΗΡ" (Τεῦχος 2325,σελ. 93,94).
Υ.Γ. : Μετὰ ἀπὸ πολὺ καιρὸ "ξανακτύπησαν" οἱ Γιαχοβάδες στὴν Κόνιτσα.
"Φύλακες Γρηγορεῖτε ! ! !"
Τρίτη 18 Μαρτίου 2025
Τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Λάρισας καὶ Θεσ/νίκης ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ γιὰ τὴν Ἔκθεση στὴν Ἐθνική Πινακοθήκη.
Η πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά της Πατρίδας μας είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός και αποτελεί τη σημαντικότερη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές της. Η καλλιτεχνική δημιουργία στις διάφορες μορφές της (εικαστική, λογοτεχνική, ποιητική κλπ) ως αναπόσπαστο στοιχείο αυτής της κληρονομιάς συμβάλλει στην πνευματική καλλιέργεια και εξύψωση της κοινωνίας. Στην εποχή μας όπου οι αξίες αμφισβητούνται και ενίοτε διαστρέφονται, πολλοί είναι και οι σφετεριστές της ιδιότητας του πνευματικού δημιουργού, οι οποίοι με τις «δημιουργίες» τους χύνουν το δηλητήριο των προσωπικών τους εμμονών και παθών. Η ορθόδοξη πίστη μας και τα ιερά πρόσωπα του Χριστού, της Παναγίας Μητέρας Του, των Αγίων μας, αποτελούν σε κάποιες περιπτώσεις -ευτυχώς λίγες – στόχους αυτής της εμπάθειας, αυτοπροσδιοριζόμενων «πνευματικών δημιουργών», οι οποίοι μάλιστα με το κίβδηλο επιχείρημα της «ελευθερίας της έκφρασης και της δημιουργίας» σπεύδουν με αγωνία να εξοστρακίσουν κάθε ελεύθερη φωνή διαμαρτυρίας.
Οι δήθεν καλλιτεχνικές δημιουργίες του εικαστικού που εκτέθηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη με τις φρικώδεις αναπαραστάσεις των προσώπων του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας, αποτελούν ακραία προσβολή της θρησκευτικής συνειδήσεως της πλειοψηφίας των ορθοδόξων Ελλήνων, γεγονός που συνιστά μια από τις χειρότερες μορφές βίας κατά της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Είναι δε άξιον απορίας πώς η Εθνική Πινακοθήκη ως φορέας του Ελληνικού Κράτους συμβάλλει σε αυτή την προσβολή της ορθοδόξου πίστεώς μας, εκθέτοντας αυτά τα «δημιουργήματα», φέροντας ακέραιη την ευθύνη για τα αισθήματα «ιεράς αγανάκτησης» που κυριεύουν τον κάθε πιστό που αντικρίζει τον ευτελισμό των ιερών και των οσίων.
Ως Χριστιανικά Σωματεία Λάρισας εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για την εν λόγω έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης, η οποία κατάφωρα πλήττει το θρησκευτικό συναίσθημα, καθώς η ελευθερία της έκφρασης και της δημιουργίας δεν μπορεί να οδηγεί στην προσβολή των Αγίων προσώπων της αμωμήτου πίστεώς μας και ζητούμε την άμεση απόσυρση της.
Λάρισα 14 Μαρτίου 2025
Τα Σωματεία:
Ένωση Θεολόγων Λάρισας
Ενωμένη Ρωμιοσύνη
Ένωσις Γονέων «Η Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ) Λάρισας
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «Άγιος Δαμιανός ο Οσιονεομάρτυς»
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «Πορεία Αγάπης»
Ορθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος «Ο Σάπφειρος»
Σύλλογος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής «Ο Απόστολος Βαρνάβας»
Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο Μέγας Βασίλειος» Λάρισας
Φιλανθρωπικό Σωματείο «Ιωάννης ο Χρυσόστομος»
Χριστιανική Εστία Λάρισας «Ο Απόστολος Παύλος»
Τα Χριστιανικά Σωματεία της Θεσσαλονίκης εκδηλώνουν την
αγανάκτησή τους για την προσβολή των Ιερών Προσώπων της Πίστεώς μας με
τη φιλοξενία στην Εθνική Πινακοθήκη κατ’ ευφημισμόν “έργων τέχνης”, με
τα οποία κατά γενική ομολογία βεβηλώνονται τα ιερά και όσια της φυλής
μας.
Τα συγκεκριμένα έργα που ασχημονούν πάνω στα Ιερά Πρόσωπα, θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς αποφυγή και όχι προς προβολή σε οποιονδήποτε χώρο, ιδιαιτέρως όμως σε ένα δημόσια κτήριο, που το επισκέπτονται μεταξύ άλλων και μαθητές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, για να εντρυφήσουν υποτίθεται, στην τέχνη, η οποία πρέπει να λειτουργεί ως αγωγή ψυχής και προτροπή προς το κάλλος, με την έννοια που έδιναν οι αρχαίοι προγονοί μας.
Αναρωτιόμαστε με θλίψη γιατί δεν βρέθηκε ένας αρμόδιος να ανταποκριθεί στις συνεχόμενες διαμαρτυρίες φορέων και επίσημων προσώπων, που επί μέρες μεταχειρίζονταν κάθε νόμιμο μέσο, για να φέρουν τους υπεύθυνους προ των ευθυνών τους, έτσι ώστε αυτά τα κατά γενική ομολογία εκτρώματα να μην εκτίθενται στον τόσο ευαίσθητο και ιστορικό χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης.
Καλούμε τους υπεύθυνους να κατεβάσουν τα βλάσφημα αυτά έργα και από εδώ και στο εξής να είναι στο έπακρο ευαίσθητοι σε ό,τι αφορά στην προστασία των ιερών συμβόλων της Πίστεώς μας, τη στιγμή μάλιστα που η Ορθοδοξία αποτελεί την επικρατούσα θρησκεία στην Πατρίδα μας και προστατεύεται ιδιαιτέρως από ισχύον Σύνταγμα. Η σαφής ευαγγελική θέση περί αποφυγής χρήσης βίας από τους πιστούς, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα αποδεχόμαστε απαθείς την βλασφημία και την προσβολή των Ιερών Προσώπων της Πίστεώς μας στην Ορθόδοξη χώρα μας, της οποίας το χώμα είναι ποτισμένο με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων και ηρώων , που πέθαναν υπερασπιζόμενοι την Ορθόδοξη παράδοση και ταυτότητά της.
Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Θεσσαλονίκης:
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
ΓΟΝΕΩΝ ΕΝΩΣΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ (Γ.Ε.Χ.Α.)
ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «ΟΙ ΠΑΝΑΓΙΟΦΙΛΟΙ»
«ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ»
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ»
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ «ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ»
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ «ΑΓΙΑ ΦΟΙΒΗ»
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ «ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ»
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ»
Ο.Χ.Α. «ΑΓΙΑ ΤΑΒΙΘΑ»
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ: ΙΕΡΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ (Π.Α.Τ.Ρ.Ι.Σ.)
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)
ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ)
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ»
Δευτέρα 3 Μαρτίου 2025
Ἔφυγε γιὰ τοὺς οὐρανοὺς ὁ Γέροντος Κοσμᾶς, Καθηγούμένος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στομίου Κονίτσης ( Βιογραφικὸ & φωτό).
Τὴν Κυριακή, 23 Φεβρουαρίου 2025, γύρω στὶς 2 τὸ μεσημέρι, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Κοσμᾶς
Σιῶζος, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στομίου Κονίτσης, ἐκοιμήθη στὴν Ἱερὰ
Μονὴ Κοιμήσεως Θεοτόκου Μολυβδοσκεπάστου, ὅπου παρέμεινε τὸ τελευταῖο
διάστημα (2,5 μῆνες), δεχόμενος τὴν φροντίδα τῶν πατέρων τῆς Μονῆς. Ἀκολούθως, τὸ
σκήνωμα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος τέθηκε πρὸς προσκύνηση στὸ Καθολικὸ τοῦ
Μολυβδοσκεπάστου, ὅπου πραγατοποιήθηκε ἡ ἀνάγνωση τῶν Ἱερῶν Εὐαγγελίων, Ἱερὰ Ἀγρυπνία μέχρι τὶς 1.15 π.μ. καὶ ἀνάγνωση τοῦ Ψαλτηρίου ἕως τῆς 6.30 π.μ.
Στὶς 24 Φεβρουαρίου, στὶς 10.30 π.μ.
ἀναχώρησε τὸ σκήνωμά του ἀπὸ τὴν Ἱ. Μονὴ Μολυβδοσκεπάστου, καὶ στὶς 12.30 τελέστηκε στὸν προσκυνηματικὸ Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου
Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, στὴν Κόνιτσα, ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία του. Προεξάρχων τῆς
Ἐξοδίου ἦταν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ.
Νικόλαος, μὲ τὴν συμμετοχὴ Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν ἀπὸ Ἅγιον Ὅρος, Κόνιτσα,
Πωγώνι, Ἰωάννινα, Ἄρτα, Πρέβεζα, Πάτρα, Σιάτιστα, Ἐράτυρα, Χαλκιδική, Κατερίνη, Θεσσαλονίκη, Ἀθήνα καὶ ἀλλοῦ.
Τὴν ὅλη
μέριμνα καὶ τὸν συντονισμὸ εἶχε ὁ Γενικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, Ἀρχιμανδρίτης
Νικόλαος Λιόλιος. Ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Νικηφόρος, Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἀθανασίου Ἐράτυρας, ἦταν ὁ τελετάρχης.
Ὁ
Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος Παναγιώτου, ἔκανε σύντομη
ἀναφορὰ στὴν πορεία τοῦ βίου τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Κοσμᾶ, ἀπὸ παιδὶ
ἕως καὶ τὴν κοίμησή του. Ἀνέφερε μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς :
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Στομίου
Κονίτσης, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Κοσμᾶς (κατὰ κόσμον Γεώργιος)
Σιῶζος, τοῦ ὁποίου τὴν Ἐξόδιο Ἀκολουθία τελοῦμε σήμερα, γεννήθηκε στὸ χωριὸ Κράψη Ἰωαννίνων τὴν 15η Ἀπριλίου 1938. Ἦταν τὸ 3ο ἀπὸ τὰ ἕξι παιδιὰ τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἰωάννου καὶ τῆς Σοφίας Σιώζου. Στὸ χωριὸ Κράψη παρακολούθησε τὰ ἐγκύκλια γράμματα τῆς Α΄ καὶ Β΄ Δημοτικοῦ. Τὴν ἑπόμενη Σχολικὴ χρονιὰ βρέθηκε μαθητὴς στὸ διπλανὸ χωριὸ Βασιλικὴ, λόγῳ ἐπέλασης τῶν συμμοριτῶν στὸ χωριό του. Τὶς ἑπόμενες τάξεις τὶς συνέχισε στὸ χωριό του, γιὰ νὰ ὁλοκληρώσει τὴν φοίτησή του στὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο. Κατόπιν φοίτησε στὴν ἑξατάξια Ἐμπορικὴ Σχολὴ τῶν Ἰωαννίνων. Κατὰ τὴν παραμονή του στὰ Ἰωάννινα συνδέθηκε πνευματικὰ μὲ τὸν τότε Ἀρχιμανδρίτη Σεβαστιανὸ Οἰκονομίδη, μετέπειτα Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, ὁ ὁποῖος ἔγινε πνευματικός του Πατέρας. Μετὰ τὴν ἀποφοίτησή του ἀπὸ τὴν Ἐμπορικὴ Σχολή, μετέβη στὴν Ἀθήνα, ὅπου καὶ ἐργάστηκε γιὰ σχεδὸν ἕνα χρόνο. Ἐκεῖ κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ διέμενε στὸ Οἰκοτροφεῖο τῆς Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος "Ὁ Σταυρός", ὅπου καὶ γνωρίστηκε μὲ τὸν ἱδρυτὴ τῆς Ἀδελφότητος τότε Ἀρχιμανδρίτη καὶ μετέπειτα Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ποὺ διακονοῦσε τότε ὡς Ἱεροκήρυκας Ἀθηνῶν. Κατὰ τὴν διετία 1960-1962 ἐκπλήρωσε τὶς στρατιωτικές του ὑποχρεώσεις. Παρουσιάστηκε, ἀρχικά, στὴν Κόρινθο μετέβη γιὰ ἐκπαίδευση στὴ Σπάρτη στὸ Σῶμα Ἐφοδιασμοῦ καὶ Μεταφορῶν καὶ τέλος ὁλοκλήρωσε τὴν θητεία του στὴν Κοζάνη.
Μετὰ τὴν ἀπόλυσή του ἀπὸ τὸν στρατό, ἐργάσθηκε ὡς λογιστὴς γιὰ περίπου 3 χρόνια σὲ μία ἰδιωτικὴ Ἑταιρεία Ἐμπορίας Ὑφασμάτων στὰ Ἰωάννινα. Ἐπιτυγχάνοντας σὲ προκηρυχθέντα διαγωνισμό, διορίστηκε τὴν 15η Ἰουνίου 1963 ὑπάλληλος στὸ ὑποκατάστημα τῆς Ἀγροτικῆς Τραπέζης τῆς Κονίτσης. Ἀπὸ τὸ 1970 ἕως τὸ 1972 μετακινήθηκε σὲ ἄλλα ὑποκαταστήματα τῆς ἴδιας Τραπέζης στὰ Ἰωάννινα καὶ κατόπιν γιὰ ἄλλα τρία χρόνια (1972-1975) στὴν Ναύπακτο.
Τὸ 1976, σὲ ὥριμη πλέον ἡλικία ἔχοντας κατασταλάξει μέσα του ἡ ἀπόφαση γιὰ τὸν δρόμο ποὺ ἤθελε ν' ἀκολουθήσει στὴν ὑπόλοιπη ζωή του, παραιτεῖται ἀπὸ τὴν θέση του στὴν Ἀγροτικὴ Τράπεζα γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὴν Ἐκκλησία. Στὶς 12 Μαΐου 1976 τελεῖται ἡ μοναχική του κουρά στὸν τότε νεόδμητο Ἱερὸ Προσκυνηματικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στὴν Κόνιτσα. Τέσσερες μέρες ἀργότερα, δηλ. στὶς 16 Μαΐου λαμβάνει χώρα στὸν ἴδιο Ναὸ ἡ εἰς διάκονον χειροτονία του ἀπὸ τὸν τότε Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυρὸ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ. Τὴν 6η Δεκεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους στὸν πανηγυρίζοντα Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγ. Νικολάου Κονίτσης τελέστηκε ἡ εἰς πρεσβύτερον χειροτονία του καὶ πάλι ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Σεβ. Μητροπολίτη κυρὸ Σεβαστιανό. Τὸ 1978 μὲ σχετικὴ Πράξη τοῦ Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ καθίσταται Ἡγούμενος τῆς ἱστορικῆς Ἱ. Μονῆς Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Στομίου Κονίτσης, ἐκεῖ ὅπου μόνασε καὶ ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης κατὰ τὰ ἔτη 1958-1962. Τὴν ἴδια ἐποχὴ στὸν Ἱ. Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγ. Νικολάου Κονίτσης προχειρίστηκε πνευματικός. Δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ νὰ λέγαμε, πὼς ἀναπαύθηκαν στὸ πετραχήλι του πάμπολλοι ἄνθρωποι. Τὸ 1982 ἔλαβε Πτυχίο ἀπὸ τὸ Τμῆμα τῆς Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Στὶς 21 Μαΐου τῆς ἴδιας χρονιᾶς στὸν Ἱ. Ναὸ τῶν Ἁγ. Κων/νου καὶ Ἑλένης Κονίτσης ἔλαβε τὸ ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Τὸ 1987 τοῦ ἀνατέθηκε καὶ ἡ ἐφημεριακὴ διακονία τοῦ Προσκυνηματικοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ στὴν Κόνιτσα, διαδεχόμενος τὸν μακαριστὸ πλέον Ἀρχιμανδρίτη π. Θεόδωρο Διαμάντη καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μολυβδοσκεπάστου. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι διαδέχθηκε τὸν Γόροντα Θεόδωρο, καὶ ὡς διευθυντὴς στὸ μαθητικὸ Οἰκοτροφεῖο Ἀρρένων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως "Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός". Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1996 μὲ τὴν εὐλογία πλέον τοῦ Μητροπολίτου ἈΝδρέου, ἀνήγειρε νέα πτέρυγα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ταξιαρχῶν Γκούρας, καθὼς ἐπίσης ἀνακαινίστηκαν καὶ παλαιότερα κτίρια τῆς Μονῆς. Στὶς 2 Δεκεμβρίου 2017, ἡμέρα ποὺ ἑορτάζει καὶ ὁ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης ἔλαβε τὸ Μέγα καὶ Ἀγγελικὸ Σχῆμα. Χθὲς στὶς 23 Φεβρουαρίου 2025 κοιμήθηκε ὁσιακῶς στὴν Ἱ. Μονὴ Κοιμήσεως Θεοτόκου Μολυβδοσκεπάστου, ὅπου εἶχε μεταφερθεῖ τελευταία ὑπομένοντας μαρτυρικῶς τὴν 30άχρονη ἀσθένειά του, τὸ Parkinson.
Στὴν Ἱ. Μονὴ Στομίου ὁ π. Κοσμᾶς ἐργάσθηκε θυσιαστικά. Θυσίασε τὸν ἑαυτό του ὑποβάλλοντάς του ποικίλους κόπους, δοκιμάζοντας πολλαπλὲς στερήσεις. Μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ κατάφερε νὰ ἀνακαινήσει τὶς σχεδὸν ἑτοιμόρροπες πτέρυγες τῆς Μονῆς, νὰ διαμορφώσει τὸν περιβάλλοντα χῶρο, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀνεγείρει, ἐντὸς τῆς Μονῆς, Παρεκκλήσιο πρὸς τιμὴν τοῦ Ὁσίου Παΐσίου τοῦ Ἁγιορείτου.
Ὁ π. Κοσμᾶς, "ὁ καλόγερος", ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσαν οἱ Κονιτσιῶτες, ὑπῆρξε ἄνθρωπος πολλῆς ἀγάπης, ἁπλότητος καὶ συγχωρητικότητος. Ἀγαποῦσε καὶ συγχωροῦσε τοὺς πάντες. Ἦταν ὑπομονετικὸς μὲ ταπεινὸ καὶ ἀσκητικὸ φρόνημα. Στὴν προσωπική του ζωὴ ἦταν λιτός, ταχὺς στὸ νὰ ἁπαλύνει τὸν πόνο τῶν ἄλλων, διακριτικὸς καὶ λιγομίλητος. Εἶχε πάντοτε στὸ νοῦ του καὶ ἐξέφραζε τὸ "ποτὲ μου δὲν μετάνοιωσα ποὺ δὲν ὁμίλησα". Ἤδη ἀνέβηκε στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ, ὡς ἕνας ἄνθρωπος μὲ βαθιὰ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο, τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν φύση. Ὁ Κύριος τῆς δόξης νὰ τὸν συμπεριλάβει μετὰ τῶν Ἁγίων καὶ νὰ τὸν κατατάξει στὴν Χώρα τῶν ζώντων. Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του.
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος, στὸν ἐπικήδειο λόγο του ἀνέφερε χαρακτηριστικά:
"Τί θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὸν π. Κοσμᾶ αὐτὴν τὴν στιγμή ! Στὸ πρόσωπό του, ὅλη αὐτὴ ἡ ὑπέροχη Ἐξόδιος Ἀκολουθία βρίσκει πλήρη ἀνταπόκριση ποὺ περιγράφει τὴν δόξα τῆς ψυχῆς καθὼς φεύγει ἀπ' αὐτὸν τὸν κόσμο. Καὶ ἐμεῖς, ἄλλοι ἀπὸ κοντὰ καὶ ἄλλοι ἀπὸ μακριά, ποὺ ἤλθαμε ἐδῶ πέρα νὰ τιμήσουμε τὸ πρόσωπό του, αἰσθανόμαστε πὼς ἡ Κόνιτσα καὶ ὅσοι ὅλοι βρεθήκανε γύρω του καὶ γεύθηκαν ἀπὸ τὴν χάρη του ἀποχαιρετοῦνε ἕναν μεγάλο θησαυρό : Τὴν δόξα καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῆς Κόνιτσας. Μαζὶ μὲ ἄλλα δύο πρόσωπα ποὺ ἐπίσης εἶχαν αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ καὶ ἄφησαν τὸ ἀποτύπωμά τους σ' αὐτὸν ἐδῶ τὸν τόπο : τὸν Ἅγιο Παΐσιο καὶ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Σεβαστιανό, μὲ διαφορετικὸ χαρακτῆρα καὶ τρόπο ὁ καθένας. Δὲν νομίζω ὅτι εἶναι ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε ὅτι ἡ τρίτη παράμετρος αὐτῆς τῆς δόξας καὶ τῆς ὀμορφιᾶς τῆς Κονίτσης πνευματικά, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν πατέρα Κοσμᾶ.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μιλοῦσε γιὰ τρεῖς μεγάλες, βαθιὲς ἀρετές : τὴν ἀρχοντιὰ, τὴν λεβεντιὰ καὶ τὸ φιλότιμο. Στὸ πρόσωπο τοῦ π. Κοσμᾶ ὑπῆρχε ἡ πνευματικὴ ἀρχοντιά, ὅπως ἐπίσης ὑπῆρχε ἡ λεβεντιά. Δὲν εἶχε φόβους, δὲν εἶχε συστολές, δὲν εἶχε ἀδικαιολόγητους δισταγμούς. Ἡ στιβαρὴ προσωπικότητα ἦταν ἡ τελείωσή του. Καὶ μπόρεσε, τελικῶς, νὰ ἐκφράσει τὴν πίστη του μ' ἕναν τρόπο ἰδιαίτερα φιλότιμο, ὅπως καὶ τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐλέχθη ὅτι στὸ πετραχήλι του ἀναπαύθηκαν πολλοί. Ἐγὼ ἀξιώθηκα γιὰ ἀρκετὰ χρόνια νὰ γευθῶ τὸ μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς του, καθὼς ἐρχόταν καὶ ἀκουμποῦσε ὁ ἴδιος τὴν ἐξομολόγησή του δίπλα μου. Κάθε φορὰ ἔνιωθα πὼς δίπλα μου ἔχω ἕνα ἁγιασμένο πρόσωπο. Ἕναν πεντακάθαρο ἄνθρωπο, κρυστάλλινο, χωρὶς σκοτεινιὲς γωνιὲς στὸν θησαυρὸ τῆς ψυχῆς του. Θὰ μποροῦσα νὰ πῶ, ὅτι πρώτη κατηγορία μεγάλων ἀρετῶν του ἦταν αὐτὴ ἡ ἁπλότητα, ἡ φυσικότητα. Δὲν ἦταν καθόλου μεταλλαγμένος, καθόλου ὑβριδικός, καθόλου ψεύτικος. Ἦταν αὐθεντικός καὶ τὸ ξέρουμε ὅλοι μας. Καὶ ἔτσι ἐξέφραζε τὴν πίστη του. Ὄχι μὲ πομπώδεις τρόπους, ὄχι μὲ ἐντυπωσιακὲς μεθόδους, ἀλλὰ μὲ μαρτυρία τῆς ζωῆς του στὴν καθημερινότητα καὶ στὴν λεπτομέρεια τῆς κάθε πτυχῆς της.
Ἕνα δεύτερο χαρακτηριστικὸ τὸ ὁποῖο ὑπενίχθη στὴν περιγραφὴ τοῦ βιογραφικοῦ του, ἦταν αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ὑπομονή του, ἡ μεγάλη ἀγκαλιὰ καὶ ἠ συγχωρητικότητά του. Πολλὲς φορὲς ἀδικήθηκε καὶ παρερμηνεύθηκε πολλαπλῶς καὶ μέσα στὸ ἀγαπητό, δικό του, πνευματικὸ περιβάλλον. Ἀλλὰ δὲν τὸν πάτησε ὁ ὁδοστρωτήρας τῆς δειλίας καὶ τῆς προσπάθειας νὰ εἶναι ψεύτικος. Παρέμεινε ἀληθινός, χαμογελαστός, εἰρηνικός καὶ αὐθεντικός, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως. Γι' αὐτὸ καὶ μπόρεσε νὰ γίνει καὶ ἀγκαλιὰ ἀληθινὴ ἀδικημένων, πονεμένων, τραυματισμένων ψυχῶν ἀπὸ ποικίλα αἴτια. Ἀκόμη ἕνα ἄλλο χαρακτηριστικό. Ἔγινε λόγος γιὰ τὴν ἀγάπη. Εἶναι μεγάλη λέξη ἡ ἀγάπη. Ἀλλὰ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ ὅτι εἶχε καλοσύνη, ἀγαθοσύνη. Ἦταν πολὺ ἀνθρώπινος στὴν συμπεριφορά του. Δὲν ἦταν ἀπόμακρος. Γι' αὐτὸ καὶ μπόρεσε ὁ κόσμος νὰ τὸν βλέπει σὰν τὸν ἁπλὸ "καλόγερο". Αὐτὸν ὁ ὁποῖος εὐωδιάζει καὶ ἔχει τὴν ἀξία τοῦ ἀγριολούλουδου καὶ ὄχι τὴν ψεύτικη ὀμορφιὰ τοῦ λουλουδιοῦ τοῦ ἀνθοπωλείου. Αὐτὸς εἶναι ὁ π. Κοσμᾶς, κάπως, ποὺ δὲν μποροῦμε μὲ ἄλλο τρόπο νὰ τὸν περιγράψουμε. Ἐγὼ θὰ μείνω σὲ μία λέξη ποὺ νομίζω ὅτι περιγράφει συνολικὰ τὸν θησαυρὸ τῆς προσωπικότητάς του. Εἶναι ἡ πραότητα, ὅπως τὴν ἐννοεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. Λέει κάπου ὁ Κύριος : "Μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν" (Ματθ. ια΄29). Αὐτὸς εἶναι ἡ ταπεινότητα. Σεμνότητα, πραότητα. Αὐτὸς εἶναι μιὰ πηγὴ ἀναπαύσεως. Ὁ Ἴδιος. Λέει στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸν Ἠσαΐα : "Ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ' ἤ ἐπὶ τὸν πρᾶον, τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου" (Ἠσ. ξστ΄ 2). Ποῦ νὰ ρίξω τὸ βλέμμα μου ; Σὲ ποιὸν νὰ προσέξω, λέει ὁ Θεός. Ἀλλὰ στὸν πρᾶο, στὸν ταπεινό, σ' αὐτὸν ποὺ ἔχει μέσα του ἡσυχία. Ἔχει τὸν ἅγιο φόβο τοῦ Θεοῦ. Καὶ στοὺς Μακαρισμοὺς λέει : "Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν" (Ματθ. 3,5). Ὁ π. Κοσμᾶς προσήλκησε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή του. Καὶ ὅπως εἶπα, ὄχι μὲ ἐπιβλητικὸ τρόπο. Ἀλλὰ δίπλα του, χωρὶς κανεὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὸ ἑρμηνεύσει, αἰσθανόταν τὴν χάρη Του. Χωρὶς νὰ ἔχει περιγραφικὰ ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ προσδιορίσει τὴν ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς του, ἔνιωθε τὸ ἄρωμα τῆς ὑπάρξεώς του καὶ τὸ νιώθουμε ὅλοι ὅσοι ἔχουμε βρεθεῖ ἐδῶ πέρα. Τὸ πρῶτο, λοιπὸν, ποὺ προσήλκησε τὸ βλέμμα τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν ἀναφορὰ τοῦ Ἠσαΐου. Τὸ δεύτερο πρᾶγμα ἦταν μιὰ πηγὴ ἀναπαύσεως. Μιὰ πηγὴ ποὺ μποροῦσε ὁ καθένας μας νὰ ξεκουραστεῖ. Καὶ ἐνῷ αὐτὸς ἐρχόταν καὶ σ' ἐμένα γιὰ νὰ ξεκουράσει τὴν ψυχή του, δὲν σᾶς κρύβω καὶ ὀφείλω καὶ δημοσία νὰ τὸ ὁμολογήσω ὅτι ἀναπαυόταν καὶ ἡ δική μου ψυχὴ μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τῆς ἀξίας καὶ τῆς δικῆς του ὀμορφιᾶς. Καὶ νὰ πῶ καὶ τὸ τρίτο γιὰ αὐτὴν τὴν πραότητα, ποὺ λέει "Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν". Πρᾶος ποιός εἶναι ; Αὐτὸς ποὺ ἔχει ἡσυχία, αὐτὸς ποὺ ἔχει εἰρήνη, αὐτὸς ποὺ δὲν ταράσσεται εὔκολα ἀπ' ὅπου καὶ ἄν ὑπάρχουν κλειδωνισμοὶ γύρω του. Δὲν ἔχει φόβους ἀδικαιολόγητους. Ἔχει μιὰ ἐσωτερικὴ ἀρχοντιὰ καὶ ἐλευθερία. Αὐτός, λοιπόν, ὁ π. Κοσμᾶς, κληρονομεῖ τὴν γῆν, τὴν γῆν τῶν πραέων, κληρονομεῖ καὶ τὸν οὐρανό, τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, αὐτὸν τιμοῦμε, γι' αὐτὸν προσευχόμαστε, σ' αὐτὸν προσευχόμαστε καὶ δοξάζουμε τὸν Θεό. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ ὅτι δὲν ἔχουμε λύπη. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ ὅτι δὲν ἔχουμε χαρά. Σίγουρα ἔχουμε μιὰ βαθιὰ συγκίνηση, δηλαδὴ ἕναν κλονισμὸ τῆς ψυχῆς μας, καθὼς στεκόμαστε μπροστὰ στὴ χάρη καὶ στὸ μεγαλεῖο τοῦ πολυαγαπημένου καὶ πολυσεβάστου μας π. Κοσμᾶ. Καθὼς θὰ ταφεῖ στὸν χῶρο τοῦ Στομίου (στὴν Ἱ. Μονή), ἔχοντας πάρει τὴν σκυτάλη, αὐτὸς πρῶτος ,μετὰ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παΐσιο, ἔχοντας ἀνακαινίσει ὄχι μόνο τὰ κτίρια, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα, τὴν αἴγλη στὸ κατάλληλο χρόνο αὐτοῦ τοῦ μοναχικοῦ τρόπου ποὺ ἐξέφρασε καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος, σ' αὐτὸν τὸν τόπο, στὴν Κόνιτσα, μὲ ἄλλο χαρακτῆρα, μὲ ἄλλη μορφή, τὸ ἴδιο ὅμως πνεῦμα καὶ τὸ ἴδιο ἦθος, καθώς, λοιπόν, δεχθεῖ στὰ σπλάγχνα τῆς γῆς τῆς Κόνιτσας καὶ πιὸ συγκεκριμένα τοῦ Στομίου τὸ σῶμα του, ἐμεῖς ἐλπίζουμε ὅτι θὰ βλαστήσει, θὰ ἀνθίσει καὶ θὰ καρπίσει πλούσια στὸ χῶρο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ σπόρος τοῦ π. Κοσμᾶ εἶναι σπόρος καρποφορίας. Ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύσει τὴν ψυχή του καὶ νὰ εὐλογεῖ τὴν Ἐκκλησία τὴν ὁποία ὑπηρέτησε καὶ διηκόνισε, τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης. Νὰ ἔχουμε ὅλοι, ὅσοι παρευρισκόμεθα ἐδῶ καὶ ὅλοι ὅσοι τὸν ἀγαπήσαμε, τὴν ἱερὴ καὶ εὐλογημένη εὐχή του".
Τὸ ἀναλόγιο
διηκόνησε ὁ Ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Θάνος καὶ τὸν πλαισίωσαν οἱ
πρωτοψάλτες Μιχαὴλ Παπάζογλου, Χρύσανθος Σιχλιμοίρης, Στέργιος Μπούγιας,
Νικόδημος Καλλιντέρης καὶ Εὐάγγελος Μέμος.
Κατόπιν, μετὰ τὸ πέρας
τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας, κλῆρος καὶ λαός καὶ ὅλα «τὰ παιδιὰ τοῦ Καλόγερου»,
ἀνέβηκαν πεζοπορῶντας πρὸς τὸ «περιβολάκι τῆς Παναγίας» κατὰ τὸν Ὅσιο
Παΐσιο, τὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου. Κουβάλησαν στὰ χέρια γιὰ ἕνα διάστημα τὸ
σκήνωμα τοῦ Γέροντος, ἀκολουθῶντας τὸν ποταμὸ Ἀῶο καὶ ἐνεταφίασαν τὸ
λείψανο τοῦ Καθηγουμένου, πίσω ἀπὸ τὸ Καθολικὸ τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς
Στομίου τελῶντας τὴν Ἀκολουθία τῆς Μοναχικῆς Ταφῆς.
Βαριὰ ἡ παρακαταθήκη ποὺ κληρονόμησε στοὺς ἀνθρώπους τοῦ
αὔριο… Κι ἐμεῖς, ἀνέτοιμοι, ὑπνοῦντες νωχελικῶς πάνω στὶς δάφνες τοῦ
παρελθόντος καὶ στοὺς καμάτους τῶν προγόνων, εὐχόμαστε νὰ ἀναδείξει ὁ
Θεὸς γιὰ τὴν Κόνιτσα, ἀντίστοιχα πνευματικὰ διαμετρήματα, ὥστε νὰ
διακονήσουν μὲ τὸν ἴδιο ζῆλο τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ποιμάνουν
τὸν ὀρφανὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.
https://monastiriakonitsis.wordpress.com/2025/02/25/%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%e1%bc%a1-%e1%bc%90%ce%be%cf%8c%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%82-%e1%bc%80%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%b8%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%e1%bd%b6-%e1%bc%a1/
Βοηθητικὸ Ὑλικὸ ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα "Μοναστήρια Κονίτσης".
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025
Ἁγιογραφικὴ Καθημερινὴ Μελέτη Μηνὸς Μαρτίου
ΜΑΡΤΙΟΣ
1. Ματθ. ΙΔ΄(14) 1-3
2. Ματθ. ΙΔ΄ 4-5
3. Ματθ. ΙΔ΄ 6-10
4. Ματθ. ΙΔ΄ 11-12
5. Ματθ. ΙΔ΄ 13-14
6. Ματθ. ΙΔ΄ 15-21
7. Ματθ. ΙΔ΄ 22-27
8. Ματθ. ΙΔ΄ 28-33
9. Ματθ. ΙΔ΄ 34-36
10. Ματθ. ΙΕ΄(15) 1-6
11. Ματθ. ΙΕ΄ 7-9
12. Ματθ. ΙΕ΄ 10-11
13. Ματθ. ΙΕ΄ 12-14
14. Ματθ. ΙΕ΄ 15-20
15. Ματθ. ΙΕ΄ 21-24
16. Ματθ. ΙΕ΄ 25-28
17. Ματθ. ΙΕ΄ 29-31
18. Ματθ. ΙΕ΄ 32-39
19. Ματθ. ΙΣΤ΄ (16)1-4
20. Ματθ. ΙΣΤ΄ 5-12
21. Ματθ. ΙΣΤ΄ 13-14
22. Ματθ. ΙΣΤ΄ 15-20
23. Ματθ. ΙΣΤ΄ 21-23
24. Ματθ. ΙΣΤ΄ 24-28
25. Ματθ. ΙΖ΄(17)1-4
26. Ματθ. ΙΖ΄ 5-8
27. Ματθ. ΙΖ΄ 9-13
28. Ματθ. ΙΖ΄ 14-18
29. Ματθ. ΙΖ΄ 19-21
30. Ματθ. ΙΖ΄ 22-23
31. Ματθ. ΙΖ΄ 24-27
Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε
τοὺς στίχους αὐτοὺς
σὲ σύντομη ἑρμηνεία
τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ
Παναγιώτου Τρεμπέλα,
καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ
ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος
κ. Κ. Πρέντος
" Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"
Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"
Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΕΡΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΔ΄ (14ο)
Ἡ ἀποκεφάλιση τοῦ Βαπτιστοῦ.
(Στίχοι 1-12) {0΄- 2΄18΄΄}.
Ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν πέντε ἄρτων στὴν ἔρημο.
(Στίχοι 13-21) {2΄19΄΄- 4΄06΄΄}.
Ὁ Κύριος περπατάει πάνω στὴ θάλασσα.
(Στίχοι 22-36) {4΄07΄΄- 6΄41΄΄}.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙE΄ (15ο)
Διδασκαλία γιὰ τὴν καθαρὴ καρδιά.
(Στίχοι 1-20) {0΄- 4΄13΄΄}.
Ἡ θεραπεία τῆς κόρης τῆς Χαναναίας.
(Στίχοι 21-28) {4΄14΄΄- 5΄51΄΄}.
Διάφορες θεραπεῖες.
(Στίχοι 29-31) {5΄52΄΄- 6΄44΄΄}.
Ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν ἑπτὰ ἄρτων.
(Στίχοι 32-39) {6΄45΄΄- 8΄14΄΄}.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΣΤ΄ (16ο)
Μόνο τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου πρέπει νὰ ἔχουμε ὁδηγό μας.
(Στίχοι 1-12) {0΄- 3΄08΄΄}.
Ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀπ. Πέτρου καὶ τῶν μαθητῶν.
(Στίχοι 13-20) {3΄09΄΄- 5΄13΄΄}.
Προαναγγελία τοῦ Πάθους.
(Στίχοι 21-28) {5΄14΄΄- 8΄11΄΄}.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ΄ (17ο)
Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος.
(Στίχοι 1-13) {0΄- 2΄46΄΄}.
Ἡ θεραπεία τοῦ σεληνιαζόμενου νέου.
(Στίχοι 14-21) {2΄47΄΄- 4΄35΄΄}.
Ἡ πληρωμὴ τοῦ φόρου μὲ θαῦμα.
(Στίχοι 22-27) {4΄36΄΄- 6΄19΄΄}.
Κάτι γιὰ τὶς μάνες καὶ τὶς συζύγους : Μιλάει ἡ "Εὐλογία" ἀπὸ τὴν γνωστὴ σειρά : "Ἅγιος Παΐσιος, ἀπὸ τὰ Φάρασα στὸν Οὐρανό".
Πατῆστε τὸν παρακάτω σύνδεσμο γιὰ νὰ τὴν ἀκούσετε
Κατεδάφιση Σταυροῦ;
Ἕνας φωτεινὸς Σταυρὸς ὕψους 12 μέτρων καὶ ἐπιφάνειας βάσεως 2,64 τετραγωνικῶν μέτρων ἔχει τοποθετηθεῖ ἐπάνω ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Καστοριᾶς στὴν περιοχὴ «Μαῦρο Βουνὸ» ἤδη ἀπὸ τὸ 2020, ἀπὸ κατοίκους τῆς τοπικῆς κοινότητας Μανιάκων. Αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν Σταυρό, πού ἀποτελεῖ κόσμημα καὶ καύχημα γιὰ τὴν πόλη, μὲ ἔγγραφό του ἀπὸ 12-12-2024 καὶ ἔπειτα ἀπὸ καταγγελία 13 πολιτῶν, ζητεῖ τὸ Δασαρχεῖο Καστοριᾶς ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς συγκεκριμένης κοινότητας νὰ τὸν κατεδαφίσουν, ἐπειδή – σύμφωνα μὲ τοὺς λόγους ποὺ ἐπικαλοῦνται – ἔχει στηθεῖ παρανόμως σὲ δημόσια δασικοῦ χαρακτήρα ἔκταση καὶ μὲ τὸ αἰτιολογικὸ τῆς ἀναδασώσεως. Τὸ Δασαρχεῖο ὅρισε προθεσμία μέχρι τὸ τέλος Ἰανουαρίου 2025.
Τὸ γεγονὸς ἔχει ταράξει τοὺς κατοίκους τῆς Καστοριᾶς καὶ ἔχει ξεσηκώσει θύελλα ἀντιδράσεων. Ἤδη ἔχει κατατεθεῖ καὶ ἐρώτηση στὴ Βουλὴ ἀπὸ τὸν βουλευτὴ κ. Χήτα Κωνσταντῖνο, ὁ ὁποῖος, φανερώνοντας τὴν ὑποκρισία τῆς Πολιτείας, δηλώνει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: «Μᾶς προκαλεῖ ἐντύπωση ὅτι, ἐνῶ ὑπάρχουν χιλιάδες στρέμματα καταπατημένων δημοσίων ἐκτάσεων, καὶ δασικῶν, στὰ ὁποῖα οἰκοδομήθηκαν αὐθαιρέτως καὶ βίλες, τὸ Κράτος θέλει νὰ ἐπιβληθεῖ σὲ μία ἔκταση 2,64 τ.μ., τὴν ὁποία κηρύττει καὶ ἀναδασωτέα».
Σημαντικότατη ὡστόσο εἶναι ἡ ἀνακοίνωση ποὺ ἐξέδωσαν στὶς 23-1-2025 τὰ Διοικητικὰ Συμβούλια τεσσάρων Συλλόγων τῆς περιοχῆς. Σύμφωνα μὲ αὐτήν, «ἡ πρωτοβουλία τοποθέτησης τοῦ (…) φωτιζόμενου Σταυροῦ στὴν κορυφὴ τοῦ “Μαύρου Βουνοῦ” ἐπικροτήθηκε ἀπὸ τὴν πλειονότητα τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς μας, καθὼς ὁ Σταυρὸς ἀποτελεῖ τὸ σύμβολο τῆς χριστιανικῆς μας πίστης, ἐνῶ παράλληλα συμβολίζει τὴν ἐλπίδα, τὴ θυσία, τὴν ἀγάπη, καὶ ἀναδεικνύει τὴ χριστιανική μας ταυτότητα. (…) Ἀντιθέτως, ἡ ἐπιθυμία τῶν 13 συμπολιτῶν μας νὰ ἀπομακρυνθεῖ ὁ Σταυρός (…) φαίνεται νὰ ἐκφράζει τὴν ἰδεολογία μιᾶς μειονότητας, ἡ ὁποία, κρυμμένη πίσω ἀπὸ τὴν ἀσπίδα τῆς νομιμότητας καὶ τῆς τυπικότητας, προσπαθεῖ νὰ τὴν ἐπιβάλει πολεμώντας τὴν Ὀρθόδοξη καὶ χριστιανικὴ πίστη μας (…)».
Ἐπὶ τοῦ θέματος εἶχε ἐκφρασθεῖ καὶ ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Καστορίας κυρὸς Σεραφείμ, ὅταν τὸ 2020 εἶχε στηθεῖ ὁ Σταυρός: «Ὅταν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς πήγαινε καὶ ἔστηνε Σταυροὺς ἐπὶ Τουρκοκρατίας, ἐμεῖς παραπονούμαστε γιατί ἔστησαν οἱ ἄνθρωποι ἕνα Σταυρό; Τὴν παράδοσή μας συνεχίζουν. Τοὺς συγχαίρω ἀπὸ καρδίας. (…) Ἔχουμε μιὰ πατρίδα, ἕναν πολιτισμό, ἔχουμε αἵματα μαρτύρων, τά ὁποῖα χύθηκαν γιὰ τὸν τόπο αὐτό· καὶ ἐνοχλεῖ ὁ Σταυρός;» («aktines.blogspot.com» 20-1-2025).
Δυστυχῶς, ὁ Σταυρὸς ἐνοχλεῖ τὴ σημερινὴ Πολιτεία, ἡ ὁποία μάλιστα ἀνέχεται τὶς ἑκατοντάδες παράνομων τζαμιῶν τῆς Ἀττικῆς καὶ τὰ παράνομα τεμένη τῆς Θράκης. Τὴ στιγμὴ δὲ ποὺ τὰ καμένα βουνά μας ἔχουν γεμίσει μὲ ἀνεμογεννήτριες, καθεμία ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἀπαιτεῖ ἑκατοντάδες κυβικὰ μέτρα μπετόν, τὴ στιγμὴ ποὺ χιλιάδες αὐθαίρετα καλύπτουν δημόσιες δασικὲς ἐκτάσεις, ὅλη ἡ εὐαισθησία γιὰ ἀναδάσωση ἐξαντλεῖται στὰ 2,5 τ.μ. ποὺ καταλαμβάνει ὁ σιδερένιος Σταυρὸς τῆς Καστοριᾶς. Τί ὑποκρισία, πραγματικά! Ἀλλά ἄν οἱ Ἀρχὲς τοῦ τόπου ἀπεμπολοῦν τὴ χριστιανική μας ταυτότητα, ἂς τὸ μάθουν, ὅτι αὐτὲς θὰ τὶς ἀπεμπολήσουν οἱ πολίτες αὐτῆς τῆς Ὀρθόδοξης χώρας, ποὺ θέλουν ἀλώβητη τὴν πίστη καὶ τὰ ἱερά τους σεβάσματα.
Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα "Ὁ Σωτήρ".
Ἔλεος πιά! Οὔτε τὸ αἷμα τῶν Τεμπῶν καὶ τὰ ρίχτερ τῶν σεισμῶν δὲν μᾶς κάνουν νὰ παρατήσουμε τὰ καρναβάλια;
Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Καρναβάλια ἀκόμα καὶ τώρα; Πένθος μόνο τὴν 28η Φεβρουαρίου καὶ μετὰ ξεφάντωμα; Τί ἄλλο πρέπει νὰ γίνει γιὰ νὰ σοβαρευτοῦμε;
Οὔτε
καὶ τώρα ποὺ ἡ χώρα μας στενάζει ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν 57 μαρτύρων καὶ
ἀναστατώνεται ἀπὸ τὰ ρίχτερ ποὺ μᾶς βροντοῦν συνεχῶς τὴ θύρα, δὲν
στέκεται ἀρκετὸ γιὰ νὰ πάψουν τὰ καρναβαλικὰ γλέντια.
Γιὰ δεῖτε πῶς ἔχει καταντήσει ἡ κοινωνία μας. Γιὰ ἀρκετοὺς ἡ μαύρη ἐπέτειος τῶν 2 ἐτῶν ἀπὸ τὸ ἔγκλημα τῶν... Τεμπῶν εἶναι μιὰ παρένθεση μέσα στὴ μανιώδη καρναβαλικὴ περίοδο!
Καὶ
γιὰ πολλοὺς (περισσότερους) ἰσχύει τὸ ἀντίστροφό ἀλλὰ ἐξίσου τραγικό:
Βλέπουν μὲν τὸ καρναβάλι ὡς ἀταίριαστη παρένθεση στὸ κλίμα τῶν Τεμπῶν,
ἀλλὰ μιὰ παρένθεση ποὺ τοὺς εἶναι ἀπαραίτητη καὶ ἀναντικατάστατη. Δηλαδὴ
τὴ μία μέρα θὰ θρηνοῦνε καὶ τὶς ἄλλες θὰ ξεφαντώνουν. Τὴ μία μέρα θὰ
συμπάσχουν καὶ τὴν ἄλλη θὰ ὀργιάζουν. «Τῆς Κυριακῆς χαρὰ καὶ τῆς
Δευτέρας λύπη»!
Πολλοὶ εἶναι οἱ μεγάλοι Δῆμοι ποὺ δὲν ἔχουν κἂν τὴν τσίπα νὰ ἀκυρώσουν τὰ καρναβάλια
ἀνήμερα τῆς μαύρης ἐπετείου! Κάμποσοι ἄλλοι Δῆμοι ἔχουν ἀκυρώσει τὶς
ἐκδηλώσεις γιὰ τὴν Παρασκευή, ἀλλὰ πρὶν καὶ μετὰ τὴν ἐπέτειο τῶν Τεμπῶν
καλοῦν τὸν κόσμο νὰ «λυσσάξει» κανονικότατα.
Τὶς
ἴδιες μέρες ποὺ ἡ Ἐκκλησία θὰ κάνει ἐπιμνημόσυνη δέηση γιὰ τὰ θύματα
τῆς τραγωδίας, ἑκατοντάδες χιλιάδες κόσμου θὰ γιορτάζουν ξέφρενα τὸ
μασκάρεμα τῶν παθῶν τους καὶ τὴν ἀμετανοησία τους. Φυσικὰ ἁμαρτωλοὶ
εἴμαστε ὅλοι, πάθη ἔχουμε ὅλοι, ἀλλὰ ἔλεος κάπου μὲ αὐτὴν τὴν ἀναισθησία! Νὰ μὴν μποροῦν νὰ «κρατηθοῦν» κάποιοι σὲ μιὰ συγκυρία ποὺ παίζεται τὸ μέλλον τῆς χώρας;
Ἔχουμε
συγκλονιστικὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὶς πτυχές της συγκάλυψης, ἔχουμε τὴν
ὀδύνη τῶν συγγενῶν γιὰ τὸν χυδαῖο πόλεμο ποὺ δέχονται, ἔχουμε
ἐνδεχόμενες δολοφονίες, καὶ τὸ μυαλὸ κάποιων εἶναι ἀκόμα στὸ
γλεντοκόπημα; Ἂν εἶναι δυνατόν! Ἕνα σωρὸ μηνύματα μᾶς στέλνει ὁ
πανάγαθος Θεὸς γιὰ νὰ σοβαρευτοῦμε ἐπί τέλους, ἀλλὰ ἐμεῖς εἴμαστε ἱκανοὶ
νὰ καταστρεφόμαστε φυσῶντας σερπαντίνες ταυτόχρονα!
Λέμε
ὅτι τὴν Παρασκευὴ 28 Φεβρουαρίου, ὁ λαὸς τηρεῖ ἐθνικὸ πένθος. Μάλιστα.
Στὴν ἀπεργία θὰ συμμετάσχουν μέσα μεταφορᾶς, ὑπηρεσίες, ἑταιρεῖες,
καταστήματα, νυχτερινὰ κέντρα, ἐκπαιδευτικοὶ καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Μάλιστα.
Σωστὰ καὶ καλὰ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ ἔχετε δεῖ κανέναν νὰ πενθεῖ μὲ ὡράριο καὶ σχόλασμα; Ἔχετε δεῖ κανέναν νὰ χτυπάει «κάρτα» στὴ συμπόνοια του; Ἐμεῖς πῶς θὰ τὸ ἐπιτρέψουμε στοὺς ἑαυτούς μας αὐτό;
Σίγουρα μὲ ὅλο αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, ἡ συμμετοχὴ στὰ καρναβάλια θὰ εἶναι μειωμένη, ἀλλὰ ὄχι σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ δείχνει κοινωνικὴ εὐπρέπεια. Καὶ ἐντάξει, γνωρίζουμε ὅτι πολλοὶ εἶναι οἱ δύστυχοι ποὺ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ πνευματικὸ κάλεσμα τοῦ Τριωδίου
καὶ γυρίζουν στὸν Θεὸ τὴν πλάτη. Μὰ τὴ γυρίζουν τώρα καὶ σὲ 57 μνήματα;
Τὴ γυρίζουν καὶ στὶς οἰκογένειες ποὺ ἀγωνίζονται μέρα μὲ τὴ μέρα σὲ
συνθῆκες τρομοκρατίας;
Τί μήνυμα θὰ λάβουν οἱ ἀπὸ «πάνω» ἂν δοῦν ἕναν λαὸ τὴ μιὰ μέρα νὰ εἶναι ἀγανακτισμένος μὲ τὰ Τέμπη καὶ τὴν ἄλλη νὰ γεμίζει τοὺς δρόμους μὲ χαζοχαρούμενα μασκαριλίκια;
Μήπως ἡ κοινωνική μας ἀντίσταση δύναται νὰ παίρνει...ρεπό γιὰ νὰ
φωνάξει «κετελαπόνγκο»; Τὰ ἔχουμε σκεφτεῖ αὐτὰ ἢ μᾶς φαίνονται ἀσύνδετα;
Θὰ σοβαρευτοῦμε ἐπί τέλους σὰν λαός; Πότε θὰ ἐπιστρέψουμε τὰ καρναβάλια
πίσω στὸ ἀρχαῖο ἀφεντικό τους, γιὰ νὰ δουλέψουμε μὲ εὐλογία Θεοῦ τὸ
καλὸ τῆς πατρίδας μας; Πρέπει νὰ χρειαστοῦμε διπλάσιες, τριπλάσιες καὶ
πολλαπλάσιες συμφορὲς γιὰ νὰ ξυπνήσουμε; Δυστυχῶς αὐτὸ φαίνεται.
Καμία
ἀναισθησία μας, κανένα πάθος μας, καμία πλεονεξία χαρᾶς δίπλα στὸν πόνο
τοῦ διπλανοῦ, δὲν εἶναι ἀσύνδετα μὲ τὴ συλλογικὴ κατρακύλα ποὺ
βιώνουμε. Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅταν ζοῦσε στὸ Σινᾶ ξερίζωσε μιὰ ξερικὴ
ντοματιὰ ποὺ εἶχε, ἀπὸ συμπόνοια γιὰ τοὺς Βεδουΐνους ποὺ πεινοῦσαν.
Ἔνιωθε στὴν ψυχή του τὴ συνάφεια τῶν πνευματικῶν ἰσορροπιῶν. Κι ἐμεῖς
εἴμαστε ἄξιοι νὰ ταιριάζουμε τὸν πόνο μὲ τὰ ξέφρενα γλέντια γιὰ νὰ μὴ
χαλάσει ἡ ζαχαρένια μας; Σὲ τέτοια ἐξαχρείωση ἔχουμε φτάσει;
Προσευχὲς
θέλουν οἱ ἀδικοχαμένες ψυχές, ὄχι σφυρίχτρες καὶ σαχλὰ θεάματα. Ἕνα
κομποσχοίνι, ἕνα τρισάγιο, ἕνα «ὑπὲρ ἀναπαύσεως», μιὰ ἐλεημοσύνη στὴ
μνήμη τους. Καὶ φυσικὰ τιμοῦμε τοὺς νεκροὺς καὶ μὲ τοὺς ἀγῶνες μας στοὺς
δρόμους, στὸ ὄνομα τῆς θείας δικαιοσύνης ποὺ καρτεροῦμε νὰ θεραπεύσει
καὶ τὴν ἀνθρώπινη. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλα τὰ δεινὰ ποὺ μᾶς
περικυκλώνουν. Δὲν θὰ ὑποχωρήσουν ἂν εἴμαστε διπρόσωποι καὶ
καλοπερασάκηδες ποὺ θλίβονται μὲ δόσεις καὶ ὀργιάζουν τοῖς μετρητοῖς. Ἡ
μετάνοια χρειάζεται συνείδηση καὶ ἐνσυναίσθηση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)