Ἀρχιμανδρίτης Σεβαστιανός Τοπάλης σὲ Ἄδωνι Γεωργιάδη: “Μᾶς ἀπογοητεύσατε μὲ τὸ νομοσχέδιο ὑπέρ τῶν ὁμοφυλοφίλων”

 

 

 

Την δυσαρέσκεια του προς τον Υπουργό Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη, εξέφρασε από τον άμβωνα του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Αμυνταίου Ν. Φλωρίνης, ο Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός Τοπάλης, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, για το γεγονός ότι ψηφίστηκε από την Βουλή των Ελλήνων το νομοσχέδιο για τον γάμο ομοφυλοφίλων.

 “Μας απογοητεύσατε με το νομοσχέδιο υπέρ των ομοφυλοφίλων που περάσατε στη Βουλή. Κάματε το χατίρι ολίγων ανθρώπων, απογοητεύσατε εμάς τους Χριστιανούς. Περάσατε μια βλασφημία του Αγίου Πνεύματος ως νόμο σε ένα κράτος που είναι Ελλάδα και Χριστός» Για να προσθέσει πως η Εκκλησία ζήτησε να μην περάσει αλλά δεν εισακούσθηκε”, είπε προς τον κ. Γεωργιάδη κατά την ομιλία του ο Αρχιμανδρίτης π. Σεβαστιανός στην ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου.

“Ευχόμαστε να σας δώσει ο θεός μετάνοια», πρόσθεσε.

Ακολούθησε χειροκρότημα από τους εκκλησιαζόμενους και φωνές «άξιος».

 

Από ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR

Τί έγραφε ὁ μακαριστός π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος περί τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἤ ἄλλης Ἑορτῆς μετά τῶν ἑτεροδόξων.

 

 

Η Εκκλησία της Ελλάδος, αν ευρεθή ενώπιον προτάσεως περί κοινού εορτασμού του Πάσχα ή οιασδήποτε άλλης εορτής μετά των ετεροδόξων, οφείλει να αρνηθή και συζήτησιν καν περί του θέματος. Τοιαύτη συζήτησις πρέπει να αποκλεισθή παντί σθένει και πάση θυσία, διότι αποτελεί ανατροπήν εκ των θεμελίων της Ορθοδόξου Δογματικής και ιδία της Εκκλησιολογίας. Ή πιστεύομεν ότι είμεθα η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ή δεν πιστεύομεν. Η Ορθόδοξος Εκκλησία, πεποιθυία ότι αύτη και μόνη είνε το Σώμα του Χριστού, ο στύλος και το εδραίωμα της Αληθείας, το Ταμείον της Χάριτος, το Εργαστήριον της Σωτηρίας, ενδιαφέρεται μεν ζωηρότατα περί της εις αυτήν επιστροφής των πεπλανημένων, αδιαφορεί όμως τελείως περί των εσωτερικών αυτών ζητημάτων, εν όσω ούτοι μένουν εν τη πλάνη. Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος ηθέλησε να θεσπίση κοινόν εορτασμόν, αλλά διά τα μέλη της Εκκλησίας, ουχί διά τους εκτός αυτής ευρισκομένους. Δεν συνεζήτησεν ούτε μετά των Γνωστικών, ούτε μετά των Μαρκιωνιτών, ούτε μετά των Μανιχαίων, ούτε μετά των Μοντανιστών, ούτε μετά των Δονατιστών, ίνα εύρη βάσιν συνεννοήσεως περί κοινών εορτασμών. Και ότε βραδύτερον απεκόπησαν εκ του Σώματος της Εκκλησίας οι Αρειανοί, οι Νεστοριανοί, οι Μονοφυσίται, οι Εικονομάχοι κλπ. κλπ., η Εκκλησία ουδέποτε διενοήθη να προέλθη εις συνεννοήσεις μετ’ αυτών προς θέσπισιν κοινού εορτασμού είτε του Πάσχα είτε οιασδήποτε άλλης εορτής.

Η Εκκλησία ρυθμίζει τα ζητήματα Αυτής, λαμβάνουσα υπ’ όψιν αποκλειστικώς και μόνον το συμφέρον των μελών Αυτής και ουχί τας επιθυμίας των εκτός Αυτής ευρισκομένων. Αν οι εορτασμοί των αιρετικών συμπίπτουν μετά των τοιούτων της Εκκλησίας, ας συμπίπτουν. Αν δεν συμπίπτουν, ας μη συμπίπτουν. Η Εκκλησία δεν συσκέπτεται επί ίσοις όροις μετά των αιρετικών. Διαλέγεται βεβαίως μετ’ αυτών, αλλ’ ίνα δείξη εις αυτούς την οδόν της επιστροφής. Το να συγκροτώνται “Οικουμενικά Συμπόσια” ή άλλου τύπου Συνέδρια μεταξύ των Ορθοδόξων και της πανσπερμίας των αιρετικών και εν αυτοίς να συσκεπτώμεθα περί καθορισμού κοινών εορτασμών, εμμενόντων όμως και των μεν και των δε (Ορθοδόξων και αιρετικών) εν τοις οικείοις Δογματικοίς χώροις, τούτο άγνωστον και αδιανόητον ον εις την ιστορίαν της Εκκλησίας, όζον δε απαισίου θρησκευτικού συγκρητισμού και τείνον εις την καθιέρωσιν της αρμονικής και αδιαταράκτου συνυπάρξεως αληθείας και πλάνης, φωτός και σκότους, μόνον ως “σημείον των καιρών” δύναται να ερμηνευθή.[…]
Μετά βαθείας τιμής και αγάπης εν Κυρίω Ιησού Χριστώ

“ΕΝΟΡΙΑ”, φύλλον 549, 10/5/1974

Στὴν Θεσσαλονίκη ἡ φρίκη !

 

 

«Στὴ Θεσσαλονίκη θὰ διεξαχθεῖ φέτος τὸ EuroPride, ἡ εὐρωπαϊκὴ ἐκδήλωση ὑπερηφάνειας ΛΟΑΤΚΙ+ ἀτόμων, μὲ τὴ νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ νὰ ἑτοιμάζεται νὰ ὑποδεχθεῖ δεκάδες χιλιάδες ἐπισκέπτες τῆς “πολύχρωμης” κοινότητας… Οἱ διοργανωτὲς ἀναμένουν τουλάχιστον 40.000 ἐπισκέπτες ἀπὸ τὶς 21 ἕως τὶς 29 Ἰου­νίου…

Στὴ Θεσσαλονίκη θὰ πραγματοποι­οῦνται ἐκδηλώσεις καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἑβδομάδας σὲ χώρους ὅπως ἡ προβλήτα Α΄ τοῦ λιμανιοῦ τῆς πόλης καὶ ἡ Διεθνὴς Ἔκθεση, μὲ τὶς ἑορταστικὲς ἐκ­δηλώσεις νὰ κορυφώνονται τὴν τελευταία ἡμέρα, 29 Ἰουνίου, μὲ τὴ μεγάλη παρέλαση τοῦ EuroPride. Ἡ παρέλαση θὰ λάβει χώρα στὸ ἱστορικὸ κέντρο τῆς πόλης» («thestival.gr» 19-3-2024).

Μέσα στὸ πλαίσιο στηρίξεως τοῦ Eu­ro­Pride 2024 ἄλλωστε, «μὲ δυναμικὴ συμ­­μετοχὴ τοῦ Διπλωματικοῦ Σώματος πραγματοποιήθηκε στὶς 9 Ἀπριλίου 2024 στὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἐκδήλωση μὲ θέμα: “Ἑλλάδα, ἐπίκεντρο στὴν Εὐρώπη γιὰ τὴν προάσπιση τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ ἰσότητας τὸ 2024 – Ἀπὸ τὸν νόμο γιὰ τὴν ἰσότητα στὸν πολιτικὸ γάμο, στὸ EuroPride 2024”. Τὴν ἐκδήλωση παρακολούθησαν οἱ ἐπικεφαλῆς ἀπὸ περισσότερες ἀπὸ 30 ξένες διπλωματικὲς ἀποστολὲς στὴν Ἀθήνα καὶ ἐκπρόσωποι ἐγχώριων φορέων ἰσότητας καὶ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἐναρκτήριο χαιρε­τισμὸ ἀπηύθυνε ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερι­κῶν Γιῶργος Γεραπετρίτης, ὁ ὁποῖος χαρακτήρισε ἐμβληματικὴ τὴ νομοθετικὴ ἀναγνώριση στὴν Ἑλλάδα τοῦ γάμου γιὰ ὅλους, χωρὶς διακρίσεις καὶ ἀναφέρθηκε στὴν καθοριστικὴ σημασία τῆς προά­σπισης τῶν δικαιωμάτων τῆς ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ὡς συστατικοῦ στοιχείου μίας δημοκρατι­κῆς χώρας. Σημείωσε ἐπίσης ὅτι ἡ προσ­πάθεια αὐτὴ δὲν ἀρκεῖ­ται στὴν πρόσ­φατη νομοθετικὴ ρύθμιση, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἕνα συνεχὴ ἀγώνα, τὸν ὁποῖο ἡ Ἑλλάδα ἔχει θέσει ὡς προτεραιότητα» («in.gr» 9-4-2024).

Εἶναι πράγματι φρικτὸ αὐτὸ ποὺ γίνεται. Σὲ μιὰ ὀρθόδοξη χώρα, καὶ μάλιστα σὲ μιὰ βυζαντινὴ πόλη μὲ τέτοια ἱστορία, μὲ τόσους ἁγίους, ἥρωες καὶ μάρτυρες τῆς πίστεως, νὰ διοργανώνεται πανευρωπαϊκὴ παρέλαση διαστροφικῆς ὑπερηφάνειας, μὲ τὴ συμπαράσταση τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως· καὶ νὰ δίνεται τὸ κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ὁ χῶρος τῆς Διεθνοῦς Ἐκθέσεως γι’ αὐτὲς τὶς ἐξευτελιστικὲς ἐκδηλώσεις, σὰν νὰ πρόκειται γιὰ τὴ μεγαλύτερη Ἐθνικὴ Γιορτή! Ὁ ξεπεσμός μας ἔχει ξεπεράσει κάθε ὅριο. Κι ὅλα αὐτὰ ἐν ὀνόματι τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς προασπίσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων!

Ἡ Κυβέρνηση προχωρεῖ διαρκῶς ἀπὸ τὸ ἕνα ἀνοσιούργημα στὸ ἄλλο. Τί ἔχει πάθει; Ποιά συμφέροντα ἐξυπηρετεῖ; Σὲ ποιούς θέλει νὰ ἀρέσει; Δὲν βλέπει ὅτι μὲ τὴν προβολὴ τῆς διαστροφῆς διαλύει τὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία; Δὲν φοβᾶται τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ;

Ὅσοι λοιπὸν δὲν ἀντέχουμε νὰ βλέπουμε τὴν πατρίδα μας νὰ μεταβάλλεται σὲ Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ σὲ κέντρο διαστροφῆς, ὅσοι κατανοοῦμε ὅτι βρισκόμαστε στὸ χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ, ἂς πέσουμε στὰ γόνατα, γιὰ νὰ κλάψουμε γιὰ τὸ κατάντημά μας καὶ νὰ ἐκζητήσουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Κι ἂς διαμαρτυρηθοῦμε μὲ κάθε τρόπο. Θὰ ξεσηκωθοῦν ἀκόμη καὶ οἱ ἑκατοντάδες Ἅγιοι τῆς Θεσσαλονίκης γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὸν φοβερὸ αὐτὸ ἐξευτελισμὸ τῆς πόλεώς τους.

(Ἀπὸ τὴν Ἱστοσελίδα τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ" 18.4.2024).

Πρὸς Θεοῦ ! ΟΧΙ ἄλλο ΣΧΙΣΜΑ !

 

Τὴν Κυριακὴ 31 Μαρτίου, ἡμέρα ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα ἀπὸ τοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀπηύθυνε σ᾿ αὐτοὺς «ἐγκάρδιο χαιρετισμὸ ἀγάπης».

Δὲν ἀρκέσθηκε ὅμως σ᾿ αὐτό, ἀλλά, ἐπειδὴ κατὰ τὸ 2025 συμπίπτει ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς δυτικοὺς Χριστιανούς, εὐχήθηκε αὐτὴ ἡ συγκυρία «νὰ μὴ ἀποτελέση μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἕνα τυχαῖο συγκυριακὸ γεγονός, ἀλλὰ τὴν ἀπαρχὴ τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας γιὰ τὸν ἑορτασμό του κατ᾿ ἔτος ὑπὸ τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, ἐν ὄψει καὶ τῆς ἐπετείου συμπληρώσεως 1700 χρόνων, τὸ 2025, ἀπὸ τῆς συγκλήσεως τῆς ἐν Νικαίᾳ Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία, μεταξὺ ἄλλων, ἀσχολήθηκε καὶ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ρυθμίσεως τοῦ χρόνου ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα. Εἴμαστε αἰσιόδοξοι, καθὼς ἑκατέρωθεν ὑπάρχει ἡ πρὸς τοῦτο καλὴ θέλησις καὶ προθυμία».
Πρόσθεσε δὲ ὅτι «ἀποτελεῖ σκάνδαλον ὁ χωριστὸς ἑορτασμὸς τοῦ μοναδικοῦ γεγονότος τῆς μιᾶς Ἀναστάσεως τοῦ Ἑνὸς Κυρίου!».

Ὄχι, Παναγιώτατε! Ὄχι! Κάνετε πολὺ μεγάλο λάθος!

Σκάνδαλο δὲν ἀποτελεῖ ὁ χωριστὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα. Σκάνδαλο μέγα καὶ φριχτὸ ἀποτελεῖ ἡ ἀποστασία τῆς δυτικῆς Χριστιανοσύνης ἀπὸ τὴ μία καὶ ἀκίβδηλη πίστη τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Σκάνδαλο ἀποτελεῖ ἡ πλήρης ἀποχριστιανοποίηση τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Σκάνδαλο ἀποτελεῖ ἡ ἑωσφορικὴ ἀξίωση τοῦ Πάπα νὰ θεωρεῖται ἀλάθητος καὶ ἀπόλυτος ἐξουσιαστὴς ὅλης τῆς Ἐκκλησίας.

Γι᾿ αὐτὸ ὁ χωριστὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα μὲ αὐτοὺς δὲν εἶναι σκάνδαλο, εἶναι εὐλογία. Καὶ εἶναι εὐλογία, διότι ἀποτελεῖ ἔμπρακτη βεβαίωση ὅτι δὲν ἔχουμε τὴν ἴδια πίστη, ὅτι ἐκεῖνοι ἔχουν προδώσει τὴν ἀλήθεια καὶ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι παραμένουμε ἀμετακίνητοι «τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει» (Ἰούδα, στίχ. 3). Παραμένουμε πιστοὶ στὴν ἀπαρασάλευτη προσταγὴ τῶν θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι νομοθέτησαν νὰ ἑορτάζεται τὸ Πάσχα τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν πρώτη Πανσέληνο ἀπὸ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία, ἡ ὁποία προσδιορίσθηκε τότε τὴν 21η Μαρτίου καὶ αὐτὴν κρατοῦμε στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων, ἀνεξαρτήτως τοῦ ὅτι ἀστρονομικῶς ἔχει ἐπέλθει μεταβολὴ ὁρισμένων ἡμερῶν.

Αὐτὴ ἡ διάταξη δὲν ἐπιτρέπεται νὰ μεταβληθεῖ ἀπὸ κανέναν. Ὁ ἑορτασμὸς τῶν 1700 χρόνων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου θὰ εἶναι ἀδιανόητο νὰ ἀποτελέσει ἐφαλτήριο προδοσίας της. Διότι δὲν ἀμφιβάλλουμε ὅτι ἡ ὅλη κίνηση κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα χρησιμοποιεῖται ὡς πρῶτο βῆμα ἑνώσεως στὴν πράξη μὲ τοὺς αἱρετικούς, χωρὶς αὐτοὶ νὰ ἔχουν ἀπαρνηθεῖ τὶς θεομίσητες πλάνες τους.

Ἄς μὴν ἀμφιβάλλουμε. Ἂν ἀποτολμηθεῖ ἀλλαγὴ ἐορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, αὐτὴ θὰ προξενήσει νέα σχίσματα. Φθάνουν ὅμως τὰ ἤδη ὑπάρχοντα. Μὴ δημιουργήσουμε καὶ ἕνα ἀκόμη. Ἂς προσπαθήσουμε νὰ ἐπουλώσουμε τὴν πληγὴ τοῦ Οὐκρανικοῦ καὶ νὰ θεραπεύσουμε τὸ βαθὺ τραῦμα τοῦ Παλαιοημερολογητισμοῦ. Αὐτὰ εἶναι ποὺ μᾶς πληγώνουν, τοὺς Ὀρθοδόξους.

Τυχὸν ἐνέργεια ἀλλαγῆς τοῦ Πασχαλίου εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θὰ συναντήσει ὁμόφωνη τὴν ἀντίδραση τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ἐμεῖς θὰ συνταχθοῦμε μαζί τους μὲ ὅλη μας τὴν ὕπαρξη.

(Ἀπὸ τὴν Ἱστοσελίδα τῆς Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ" 16.4.2024).

Ἔχεις ἀξία ΜΕΓΑΛΗ !

 

 

 

 

 

Be real (= Νὰ εἶσαι ἀληθινός) !

 

"Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ" (Διήγημα)

 

Προσευχητικὲς Νύξεις.

 

 

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου.

• Ἰησοῦ μου, Ἐσὺ ποὺ δημιούργησες τοὺς Ἀγγέλους καὶ εἶσαι Κύριος αὐτῶν τῶν ἀΰλων ὄντων, ποὺ Σὲ δοξολογοῦν ἀσίγητα, Σὲ δοξολογῶ, ποὺ καλλώπισες ὅλα τὰ κτίσματα. Σ’ εὐχαριστῶ, γιατὶ μὲ τὸ λογικὸ ποὺ μοῦ ἔδωσες τὰ βλέπω καὶ τὰ χαίρομαι.

• Ἰησοῦ μου, ποὺ μ’ ἕνα Σου νεῦμα ἔφτιαξες τὸν οὐρανό, ἐξομολογοῦμαι ὅτι μὲ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μου διστάζω νὰ σηκώσω τὸ βλέμμα μου νὰ τὸν δῶ. Ἐσύ, ποὺ κατασκεύασες τὸν ἥλιο καὶ τὴν σελήνη, φώτισε τὴν ψυχή μου.

• Ἰησοῦ μου, ποὺ διακόσμησες τὸν οὐρανὸ μὲ τ’ ἄστρα, κόσμησέ με μὲ τὰ χαρίσματά Σου. Ἐσὺ ποὺ ζωγράφισες τὴ γῆ μὲ τὰ πολύχρωμα κι εὐωδιαστὰ λουλούδια, κάνε νὰ βλαστάνει κι ἡ ψυχή μου ἄνθη τῶν ἀρετῶν.

• Ἰησοῦ μου, ποὺ ἔκανες νὰ βγάζουν τὰ δέντρα διαφόρους ὡραίους καρπούς, πλούτισέ με μὲ τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγ. Πνεύματος. ΑΜΗΝ.

ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΕΣ ! Περὶ ζωῆς 8ο

 

"ΕΡΧΟΜΑΙ ΤΑΧΥ" ( Βίντεο - Τραγούδι Ἰ. Κουντουρᾶ)

 

Πατῆστε στὸν παρακάτω σύνδεσμο : 

https://www.youtube.com/watch?v=lSpgTGjjjT0

Ἁγιογραφικὴ Καθημερινὴ Μελέτη Μηνῶν Ἀπριλίου & Μαΐου.

 

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

1. Ἰακώβου Δ΄(4) 1-2

2. Ἰακώβου Δ΄ 3-5

3. Ἰακώβου Δ΄ 6

4. Ἰακώβου Δ΄ 7

5. Ἰακώβου Δ΄ 8

6. Ἰακώβου Δ΄ 9

7. Ἰακώβου Δ΄ 10

8. Ἰακώβου Δ΄ 11-12

9. Ἰακώβου Δ΄ 13-16

10. Ἰακώβου Δ΄ 17

Ἀπὸ τὸ Πάθος Κυρίου

11.Λουκᾶ ΙΘ΄(19)28-35

12. Λουκᾶ ΙΘ΄ 36-40

13. Λουκᾶ ΙΘ΄ 41-44

14. Λουκᾶ ΙΘ΄ 45-48

15. Λουκᾶ ΚΒ΄(22) 1-6

16. Λουκᾶ ΚΒ΄ 7-13

17. Λουκᾶ ΚΒ΄ 14-20

18. Λουκᾶ ΚΒ΄ 21-23

19. Λουκᾶ ΚΒ΄ 24-30

20. Λουκᾶ ΚΒ΄ 31-34

21. Λουκᾶ ΚΒ΄ 35-38

22. Λουκᾶ ΚΒ΄39-46

23. Λουκᾶ ΚΒ΄ 47-53

24. Λουκᾶ ΚΒ΄ 54-62

25. Λουκᾶ ΚΒ΄ 63-71

26. Λουκᾶ ΚΓ΄ (23) 1-7

27. Λουκᾶ ΚΓ΄ 8-16

28. Λουκᾶ ΚΓ΄17-25

29. Λουκᾶ ΚΓ΄26-31

30. Λουκᾶ ΚΓ΄ 32-38

 

 

 

ΜΑΪΟΣ

 

1.Λουκᾶ ΚΓ΄(23) 39-43

2. Λουκᾶ ΚΓ΄ 44-49

3. Λουκᾶ ΚΓ΄50-56

Ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση

4. Λουκᾶ ΚΔ΄(24)1-12

5. Λουκᾶ ΚΔ΄ 13-24

6. Λουκᾶ ΚΔ΄ 25-29

7. Λουκᾶ ΚΔ΄ 30-35

8. Λουκᾶ ΚΔ΄ 36-40

9. Λουκᾶ ΚΔ΄ 41-49

10. Λουκᾶ ΚΔ΄ 50-53

11. Ἰακώβου Ε΄ 1-3

12. Ἰακώβου Ε΄ 4-6

13.Ἰακώβου Ε΄ 7

14.Ἰακώβου Ε΄ 8

15. Ἰακώβου Ε΄ 9

16. Ἰακώβου Ε΄ 10-11

17. Ἰακώβου Ε΄ 12

18. Ἰακώβου Ε΄ 13

19. Ἰακώβου Ε΄ 14-15

20. Ἰακώβου Ε΄16-18

21. Ἰακώβου Ε΄ 19-20

22.Α΄Πέτρου Α΄(1) 1-2

23. Α΄ Πέτρου Α΄ 3-5

24.Α΄ Πέτρου Α΄ 6-8

25.Α΄ Πέτρου Α΄ 9-10

26.Α΄ Πέτρου Α΄ 11-12

27.Α΄Πέτρου Α΄ 13-14

28.Α΄ Πέτρου Α΄ 15-16

29.Α΄ Πέτρου Α΄ 17-20

30.Α΄ Πέτρου Α΄ 21-23

31.Α΄ Πέτρου Α΄ 24-25

 

 

Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε  

τοὺς στίχους αὐτοὺς 

σὲ σύντομη ἑρμηνεία  

 τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ

 Παναγιώτου Τρεμπέλα,  

καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ

ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  

Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος

κ. Κ. Πρέντος

" Η ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ  ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"

Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"

Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"

 ΚΑΘΟΛΙΚΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΙΑΚΩΒΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Δ΄(4ο)

 Νὰ ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον τῶν παθῶν μας.

(Στίχοι 1-17) {0΄- 5΄53΄΄}.

 ΚΑΤΑ  ΛΟΥΚΑΝ   ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

(Ἀπὸ τὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΙΘ΄(19ο)

 Ἡ εἴσοδος τοῦ Ἰησοῦ στὴν Ἱερουσαλήμ.

(Στίχοι 28-44) {7΄52΄΄- 11΄53΄΄}.

 Ἡ ἐκδίωξη τῶν ἐμπόρων ἀπὸ τὸ ἱερό.

(Στίχοι 45-48) {11΄54΄΄- 12΄52΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΒ΄(22ο)

 Ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα.

(Στίχοι 1-6) {0΄- 1΄25΄΄}.

 Ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος.

(Στίχοι 7-20) {1΄26΄΄- 5΄50΄΄}. 

Ὁ προδότης. Συζήτηση γιὰ τὸ ποιός εἶναι ὁ πρῶτος.

(Στίχοι 21-30) {5΄51΄΄- 8΄50΄΄}.

 Διάλογος τοῦ Κυρίου μὲ τὸν Πέτρο καὶ τοὺς μαθητές.

(Στίχοι 31-38) {8΄51΄΄- 12΄34΄΄}.

 Ἡ ἀγωνία τῆς Γεθσημανῆ.

(Στίχοι 39-46) {12΄35΄΄- 14΄11΄΄}.

 Ἡ σύλληψη τοῦ Ἰησοῦ.

(Στίχοι 47-53) {14΄12΄΄- 16΄15΄΄}. 

Ἡ ἄρνηση τοῦ Πέτρου.

(Στίχοι 54-62) {16΄16΄΄- 17΄53΄΄}.

 Ὁ Κύριος ἐμπαίζεται μπροστὰ στὸ συνέδριο.

(Στίχοι 63-71) {17΄54΄΄- 19΄30΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΓ΄(23ο)

 Ὁ Κύριος ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου.

(Στίχοι 1-7) {0΄- 1΄25΄΄}.

 Ὁ Κύριος ἐνώπιον τοῦ Ἡρώδη.

(Στίχοι 8-12) {1΄26΄΄- 2΄52΄΄}. 

Ὁ Πιλάτος καταδικάζει τὸν Κύριο σὲ θάνατο.

(Στίχοι 13-25) {2΄53΄΄- 5΄28΄΄}.

 Πορεία πρὸς τὸν Γολγοθᾶ. Οἱ γυναῖκες ποὺ ἔκλαιγαν.

(Στίχοι 26-31) {5΄29΄΄- 7΄10΄΄}.

 Ἡ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ.

(Στίχοι 32-38) {7΄11΄΄- 8΄58΄΄}.

 Οἱ δύο ληστές.

(Στίχοι 39-43) {8΄59΄΄- 10΄22΄΄}. 

 Ὁ θάνατος τοῦ Ἰησοῦ.

(Στίχοι 44-49) {10΄23΄΄- 12΄08΄΄}.

 Ἡ ταφὴ τοῦ Ἰησοῦ.

(Στίχοι 50-56) {12΄09΄΄- 14΄07΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΔ΄(24ο)

 Οἱ Μυροφόρες στὸν τάφο. Τὸ μήνυμα τῶν ἀγγέλων γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ὁ Πέτρος στὸ μνημεῖο.

(Στίχοι 1-12) {0΄- 2΄22΄΄}.

Ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου σὲ δύο μαθητὲς στοὺς Ἐμμαούς.

(Στίχοι 13-35) {2΄23΄΄- 8΄22΄΄}. 

Ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Κυρίου στοὺς Ἀποστόλους καὶ ἀποχαιρετιστήριες ὁδηγίες πρὸς αὐτούς.

(Στίχοι 36-49) {8΄23΄΄- 12΄22΄΄}.

 Ἡ ἔνδοξη Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

 (Στίχοι 50-53) {12΄23΄΄- 13΄13΄΄}.

 ΚΑΘΟΛΙΚΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΙΑΚΩΒΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Ε΄(5ο)

 Ἡ σκληρότητα τῶν πλουσίων.

(Στίχοι 1-6) {0΄- 1΄44΄΄}.

 Ὑπομονὴ καὶ ὄχι γογγυσμός. Ἀπαγόρευση ὅρκου.

(Στίχοι 7-12) {1΄45΄΄- 4΄08΄΄}.

Τὸ Εὐχέλαιο σὲ καιρὸ ἀσθένειας.

(Στίχοι 13-15) {4΄09΄΄- 5΄03΄΄}. 

Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς.

(Στίχοι 16-18) {5΄04΄΄- 5΄57΄΄}.

 Ἡ εὐλογὶα νὰ ὁδηγεῖ κανεὶς ἕναν ἁμαρτωλὸ ἀπὸ τὴν πλάνη στὸ σωστὸ δρόμο.

 (Στίχοι 19-20) {5΄58΄΄- 6΄43΄΄}.

 ΚΑΘΟΛΙΚΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Α΄ ΠΕΤΡΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Α΄(1ο)

 Ἡ ἀνεκλάλητη χαρὰ ἀπὸ τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας.

(Στίχοι 1-12) {0΄- 4΄38΄΄}.

 Νὰ ζοῦμε μὲ ἁγιότητα, φόβο Θεοῦ καὶ ἀγάπη.

(Στίχοι 13-25) {4΄39΄΄- 9΄10΄΄}.

"Ἀναθρέψτε τὰ παιδιά σας Ἐπαναστάτες..." (Ἁγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς).

 

 

 

*Η Εκκλησία του Χριστού από την αρχή φέρει επαναστατικό χαρακτήρα.

*Ο Χριστός δεν σήκωνε εξεγέρσεις ενάντια στην εξουσία του κράτους, με στόχο μία εφήμερη αλλαγή τοπικής σημασίας· ο Χριστός εργαζόταν για μια επανάσταση που είχε ως στόχο την καθολική παγκόσμια ανατροπή…

Πήγε πέρα και βαθύτερα απ’ όλους τους επαναστάτες του κόσμου. Στο δένδρο του κακού δεν κλάδευε κλαριά και δεν καθάριζε τα φύλλα, αλλά έβαζε το τσεκούρι στην ίδια τη ρίζα. Δεν βιαζόταν να δει γρήγορα την επιτυχία του έργου Του· Του αρκούσε η πίστη Του στην επιτυχία.

 

«Επαναστατήστε πρώτα εναντίων του εαυτού σας και ύστερα ενάντια στον κόσμο» – αυτό το μήνυμα θα μπορούσε να βγει από το κύριο κήρυγμα του Χριστού. Τούτο ήταν το εργαλείο για λάξευμα και για λείανση…

*Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα: Ο Χριστός ήταν επαναστάτης και κήρυκας της επανάστασης!

Ο Χριστός είναι το υπόδειγμα της Xριστιανικής αγωγής.

*Επαναστατήστε πρώτα εναντίον του εαυτού σας, των παθών σας, και στη συνέχεια εναντίον της κακίας που υπάρχει γύρω σας, και μέσα στον κόσμο…

 

Αναθρέψτε τα παιδιά σας με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά να επαναστατούν ενάντια στην κακία, και τότε θα έχετε καταφέρει να τους δώσετε σωστή αγωγή…

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 

Μικρά ἀποσπάσματα από τό βιβλίο  τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Ἀργά βαδίζει ὁ Χριστός», καί τό κεφάλαιο  «Ἐκκλησία καί ἐπαναστατική παιδαγωγική».

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία φρουρὸς καὶ τροφὸς τοῦ Ἔθνους. (Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου)

 

              ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ

                   &  ΚΟΝΙΤΣΗΣ

 

 Ἀριθ. Πρωτ. 115

                    

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ  11ῃ Μαρτίου 2024

 

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 256ῃ

 

Θέμα: 25ῃ Μαρτίου 1821 - Ἐλευθερία ἤ Θάνατος

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, 

         -Α-

Μετά τήν Ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τούς Τούρκους, στίς 29 Μαῒου 1453, τό Γένος τῶν Ἑλλήνων βρέθηκε κάτω ἀπό τόν ὀθωμανικό ζυγό, τετρακόσια χρόνια στήν νότια Ἑλλάδα καί πεντακόσια στό βόρειο τμῆμα τῆς Χώρας.

Ἦταν πολλά, πάρα πολλά τά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς. Καί μεγάλη, πολύ μεγάλη, ἡ σκληρότητα καί ἡ ἀπανθρωπιά τῶν ἀλλοφύλων καί ἀλλοδόξων κατακτητῶν. Ὁ Ἕλληνας εἶχε γίνει «ραγιᾶς», δοῦλος καί σκλάβος, πού δέν εἶχε κανένα δικαίωμα στήν οἰκογένεια, στή μόρφωση, στήν Ὀρθόδοξη πίστη του, στήν περιουσία του, ἀκόμη καί στήν ἴδια τή ζωή του. Μόνο ὑποχρεώσεις ἦταν φορτωμένος: Νά δίνῃ φόρους καί συνέχεια φόρους, νά δίνῃ, ἀκόμη καί χωρίς τήν θέλησή του, καί τά παιδιά του, πού οἱ Τοῦρκοι ἁρπάζοντάς τα βίαια, τά ἔκαναν Γενίτσαρους. Καί εἶναι γνωστό, πώς αὐτοί ἀκριβῶς οἱ Γενίτσαροι ἦταν τρισχειρότεροι καί πολύ πιό μισέλληνες κι’ ἀπό τούς ἴδιους τούς Τούρκους.

Γι’ αὐτό, κάποιοι ἀπό τούς σκλάβους, γιά νά γλυτώσουν ἀπό τά δεινά τους ἤ κι’ ἀπό τίς φοβέρες τοῦ κατακτητῆ, ἀλλαξοπιστοῦσαν. Γινόντουσαν δηλαδή, μουσουλμᾶνοι, ἀρνητές τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτό, ὅμως, ἐσήμαινε οὐσιαστικά καί ἄρνηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἡ κατάσταση εἶχε γίνει ὄχι ἀπλῶς ἀφόρητη, ἀλλά ἐξαιρετικά ἐπικίνδυνη γιά τήν πορεία τοῦ Ἔθνους. Κι’ ἐδῶ ἀκριβῶς, εἶχε ἐφαρμογή ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ ἱεροῦ Ψαλμωδοῦ: Ἐπέτρεψες, Θεέ μου, καί «ἔθου ἡμᾶς ὄνειδος τῆς γείτοσιν ἡμῶν, μυκτηρισμόν καί χλευασμόν τοῖς κύκλω ἡμῶν ˙ ἔθου ἡμᾶς εἰς παραβολήν ἐν τοῖς ἔθνεσι» (Ψαλμ. μγ΄ 14 - 15). Ἐγίναμε, δηλαδή, ντροπή στούς γειτονικούς λαούς, καί ὁ ξεπεσμός μας καί ἡ ταπείνωσή μας κατάντησε παροιμιώδης. 

-Β-

Τότε, ὅμως, μέσα σ’ ἐκεῖνο τό βαθύ σκοτάδι τῆς σκλαβιᾶς, πού οἱ κάπως μορφωμένοι καί ἱκανοί Ἕλληνες μετανάστευσαν στήν Εὐρώπη, ἀφήνοντας τόν ταλαίπωρο λαό μόνο του, μέ τά βάσανα καί τήν δυστυχία του, τότε ἀκριβῶς, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔδωσε δυναμικά τό «παρών» καί στάθηκε φρουρός καί τροφός τοῦ Ἔθνους. Μέ τήν Θεία Λατρεία, ὅπως καί ὅπου ἦταν δυνατόν, μέ τό «κρυφό σχολειό», μέ τόν παρηγορητικό της λόγο (ὅπως, γιά παράδειγμα, ὁ ἐθνοϊερομάρτυρας Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός καί ἄλλοι) στήριξε ἀποφασιστικά τόν Ἑλληνισμό, λέγοντας – σύμφωνα μέ τόν ποιητή – στούς σκλαβωμένους Ἕλληνες: «Μή σκιάζεστε τά σκότη. Τῆς λευτεριᾶς τό φεγγοβόλο ἀστέρι, τῆς νύχτας τό ξημέρωμα θά φέρῃ».

Κι’ εἶναι αὐτή, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μέ ἐκπρόσωπό της τόν ἀτρόμητο Μητροπολίτη Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, ὕψωσε τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως στό ἱστορικό Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας, τήν 25ῃ Μαρτίου 1821, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Τό σύνθημα, πού τὄκαναν δικό τους ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἦταν «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος». Ἦταν αὐτή, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία στόν βωμό τῆς Ἐλευθερίας τοῦ Ἔθνους ἔδωσε τόν Ἐθνομάρτυρα Πατριάρχη Ἅγιο Γρηγόριο τόν Ε΄, πολλούς Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πού ἐσφαγιάστηκαν, τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Πελοποννήσου, πού πέθαναν μέσα σέ ἄθλιες συνθῆκες στά μπουντρούμια τῆς Τριπολιτσᾶς, τόν Σαλώνων Ἡσαῒα, τόν Ρωγῶν Ἰωσήφ, τόν Παπαφλέσσα, τόν Ἀθανάσιο Διάκο κι’ ἄλλους πολλούς, τούς ὁποίους ἄν ἤθελα νά ἀναφέρω «ἐπιλήψει με διηγούμενον ὁ χρόνος» (Ἑβρ. ια΄ 32), δέν θά μοῦ φτάσῃ ὁ χρόνος νά διηγοῦμαι … 

-Γ-

Αὐτή, λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας συνεχίζει μέχρι σήμερα νά στηρίζῃ καί νά ἐμψυχώνῃ τό Ἑλληνικόν Ἔθνος. Τό 1941, μόνο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος ὁ ἀπό Τραπεζοῦντος ἀρνήθηκε νά ὁρκίσῃ τήν Γερμανοπρόβλητη κατοχική Κυβέρνηση καί μίλησε μέ γλῶσσα θαρραλέα καί ἐπιτιμητική στόν Γερμανό στρατηγό Στοῦμε, πού τόν ἐπισκέφθηκε στήν Ἀρχιεπισκοπή. Στήν Κύπρο, ἡ Ἐκκλησία πρωτοστάτησε στόν ἀπελευθερωτικό ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ (1955-59). Καί τώρα, πάλι ἡ Ἐκκλησία μας δίνει τόν καλόν ἀγῶνα γιά νά μή γίνῃ τό «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» τρόπος ζωῆς γιά τήν κοινωνία καί τήν οἰκογένεια τήν Ἑλληνική.

Ἄς θυμώμαστε, λοιπόν τήν προσφορά καί τίς θυσίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Κι’ ἄς ἀγαπήσουμε πιό πολύ τόν Ἀρχηγό Της, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τοῦ ὁποίου ἡ χάρις καί τό ἔλεος εἴθε νά εἶναι μέ ὅλους σας. Χρόνια πολλά, ἅγια, εὐλογημένα, Χριστιανικά καί Ἑλληνικά. Χρόνια ἡρωϊκά!  

  

Διάπυρος πρός Χριστόν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

 

ΟΧΙ ἄλλες μάσκες. Ἐλᾶτε στὴν ἀληθινὴ - χριστιανικὴ ΧΑΡΑ !

 

Ἁγ. Θεοδώρα, βασίλισσα τῆς Ἄρτας. Μιὰ ἁγία, πρότυπο.

 

 

 Η Θεοδώρα στο καμίνι των θλίψεων 

Ο σατανάς τη φθονεί γι’ αυτό που είναι, και για τα έργα που κάνει, και προσπαθεί να την παρασύρει. Δεν τα καταφέρνει όμως, γιατί η Θεοδώρα είναι σταθερή στις αρχές της και πάντα πιστή στο σύζυγό της. Καταφέρνει όμως να παρασύρει τον άνδρα της το Μιχαήλ, στην πορνεία και ακολασία, με μέσο μια χήρα αρχόντισσα του παλατιού, που είχε το επίθετο Γαγγρινή. Αυτή με τις κολακείες της και με μάγια έστρεψε την προσοχή του στην ίδια και τον έκανε σιγά σιγά να απομακρύνεται από τη σύζυγό του Θεοδώρα. Έφτασε, για χάρη της Γαγγρινής, ακόμη και να τη δέρνει και τελικά την έδιωξε από το παλάτι, ήδη εγκυμονούσα στο πρώτο της παιδί.

Έτσι η Θεοδώρα λυπημένη έφυγε από το παλάτι, και αφού περπάτησε αρκετά, έφτασε στη Βλαχέρνα, χωριό απέναντι από την Άρτα, κοντά στον Άραχθο ποταμό. Εκεί έμεινε για λίγο καιρό, κι ύστερα απομακρύνθηκε βορειότερα, επειδή κατ' απαίτηση της Γαγγρινής ο Μιχαήλ διέταξε να απομακρυνθεί. Βρήκε καταφύγιο στο χωριό Πρένιστα, το σημερινό Κορφοβούνι, στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, όπου εκεί μάλλον έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί, που αργότερα το βάπτισε Νικηφόρο. Και από το μοναστήρι, επειδή φοβόταν τους ανθρώπους του Μιχαήλ, έφυγε και βρήκε αποκούμπι κοντά στο μοναστήρι σε ένα βράχο. Ζει μέσα στο κρύο, την ταλαιπωρία, την πείνα και τη μοναξιά. Εκεί κοντά τη συνάντησε, μια μέρα που μάζευε χόρτα, ο ιερέας του χωριού, στον οποίο με δυσκολία αποκαλύφτηκε ποια ήταν. Εκείνος λυπήθηκε για την περιπέτειά της και της έδειξε μεγάλη αγάπη, παίρνοντάς την στο σπίτι του, μαζί με το παιδί της. Πέντε χρόνια έμεινε κοντά του κάτω από την προστασία του και τις συμβουλές του. Ποτέ δεν έβγαλε από το στόμα της λόγια κακίας για τον άνδρα της. Επεδίωκε να μη μαθευτεί αυτό που της συνέβηκε, για να μη θίξει τον άνδρα της. Έχει για στολίδι της τη σύνεση και την ανεξικακία. Και προσπαθεί έτσι να γαλουχήσει και το μικρό Νικηφόρο.

Ο σύζυγός της Μιχαήλ τελευταία ζούσε μέσα σε έναν εφιάλτη. Η συνείδηση άρχισε να τον κτυπά για το κακό  που έκανε στη γυναίκα του Θεοδώρα. Τον πιέζουν και οι άρχοντες να ψάξει να βρει τη Βασίλισσα, αφού πρώτα έδιωξαν από το παλάτι τη Γαγγρινή, μαζί με τα δύο παιδιά της, που απόκτησε με το Μιχαήλ από την παράνομη σχέση. Και πράγματι μετανιωμένος ο Μιχαήλ έψαξε παντού και τελικά τη βρήκε στο σπίτι του ιερέα της Πρένιστας. Και την έφερε πάλι στο παλάτι, ζητώντας συγγνώμη για όσα της προξένησε. Εκείνη τον συγχώρησε μέσα από τα βάθη της καρδιάς της και του δικαιολόγησε την πράξη του ως μια ανθρώπινη αδυναμία, που πολλοί άνθρωποι μπορεί να πέσουν.

Από εκείνη τη στιγμή άρχισε μια καινούργια ζωή για τη Θεοδώρα και τον Μιχαήλ, γεμάτη με αγάπη μεταξύ τους. Έφεραν στον κόσμο άλλα πέντε παιδιά: τρεις κόρες και δύο αγόρια· το όνομα της πρώτης κόρης δε μας διασώθηκε,  δεύτερη ήταν η Άννα,  τρίτη η Ελένη, και αγόρια ήταν ο Ιωάννης και ο Δημήτριος.  Μεγάλωσαν τα έξι παιδιά με πολλή φροντίδα, και τους έδωσαν να έχουν στη ζωή τους αξίες και αρχές, αγάπη για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Ο δε Μιχαήλ, για να δείξει τη μετάνοιά του για όσα προξένησε στη γυναίκα του, έκτισε εκκλησίες και μοναστήρια. Μαζί με τη Θεοδώρα έκτισαν το μοναστήρι της Κάτω Παναγιάς, το ναό της Παντάνασσας, κοντά στη Φιλιππιάδα, το μοναστήρι του Σωτήρος Χριστού στο Γαλαξείδι της Στερεάς Ελλάδας, την Παναγία στο χωριό Βλαχέρνα και το ναό του Αγίου Γεωργίου, στη θέση που είναι τώρα ο ναός της Αγίας Θεοδώρας. Ακόμη βοήθησε ο Μιχαήλ οικονομικά φτωχούς κι ανήμπορους ανθρώπους, και μερικούς τους απάλλαξε από τη βαριά φορολογία. Φρόντισε καλύτερα και για την παιδεία, ιδρύοντας μια ανώτερη σχολή στην Άρτα. Οικοδόμησε και το ωραίο βυζαντινό κάστρο, πάνω στα θεμέλια του κάστρου της αρχαίας Αμβρακίας με τους πελώριους λίθους.

 Ο Δεσπότης Μιχαήλ  Β' Άγγελος Κομνηνός άφησε στην Άρτα την τελευταία του πνοή, κι έφυγε μετανοημένος για όλα όσα έκανε. Τον κήδεψαν με βασιλικές τιμές και τοποθέτησαν το νεκρό του σώμα μέσα στην Παναγία των Βλαχερνών όπου σώζεται, στο δεξί μέρος του ναού, μέχρι σήμερα ο τάφος του.

 

Η Θεοδώρα στο μοναστήρι

Τώρα η Θεοδώρα ελεύθερη από οικογενειακές και διοικητικές υποχρεώσεις, ντύνεται το μοναχικό σχήμα εκεί στο ναό του Αγίου Γεωργίου που πριν από χρόνια έκτισε, ιδρύοντας μοναστήρι. Γίνεται μοναχή μετά από αρκετά χρόνια έγγαμου βίου, σε ηλικία 54 ετών, και δόθηκε στον Ιησού που τόσο πολύ από μικρή ηλικία αγαπούσε. Εκεί στο μοναστήρι ζούσε, όπως λέγει ο βιογράφος της Ιώβ, γυμνάζοντας τον εαυτό της με κόπους, αυξάνοντας τον καρπό των αρετών με αγρυπνίες και ολονυκτίες, με ψαλμούς και ύμνους, υπηρετώντας με προθυμία τις αδελφές του μοναστηριού· ήταν προστάτις των αδικουμένων, των ορφανών, των χηρών και πτωχών, παρηγορούσε τους θλιβομένους, και εγίνετο τοις πάσι τα πάντα, με ταπεινή καρδιά.

Η ίδια εργάζεται αδιάκοπα για το μοναστήρι της και για τις αδελφές μοναχές. Θέλει να κτίσει το νάρθηκα του ναού, και παρακαλεί τον Κύριο και τον Άγιο Γεώργιο, να της δίνουν δύναμη. Όμως τα βάσανά της από τους θανάτους των παιδιών της δεν έχουν τελειωμό. Γεύτηκε και το πικρό ποτήρι του θανάτου του Νικηφόρου της, που μαζί πέρασαν τα πρώτα δύσκολα χρόνια της θλίψης από τη κακή συμπεριφορά του άνδρα της.

Η οσιακή της Κοίμηση

Ύστερα αρχίζει και για την ίδια η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή της. Έχει την μυστική πληροφόρηση από τον Κύριο πως επίκειται η ώρα να φύγει από τη ζωή. Εκείνη όμως παρακαλεί να της χαρίσει ο Θεός έξι μήνες ακόμη, τόσο χρόνο χρειάζεται, για να τελειώσει το νάρθηκα του ναού, που ξεκίνησε να κτίζει. Ο Κύριος την άκουσε και της έδωσε την παράταση που ζητούσε. Ύστερα την κάλεσε κοντά του το 1303 μ.Χ, όπως αναφέρει ο αείμνηστος αρτινός ιστορικός-ερευνητής Κ. Τσιλιγιάννης·  κόντευε τότε τα 89 της χρόνια. Την κήδεψαν με τιμές στις 11 Μαρτίου, και απόθεσαν το αγιασμένο της σώμα σε μαρμάρινο τάφο, που έκτισαν στο νάρθηκα του ναού. Την έκλαψαν οι μοναχές, όλος ο λαός θρήνησε για το θάνατό της. Είχαν όλοι την αίσθηση πως κήδεψαν μια αγία.

 

 Σήμερα η λάρνακα είναι ασημένια και παραμένει πάντα στο ναό, για να δέχονται οι πιστοί την ευλογία της Αγίας. Η δε 11η Μαρτίου, ημέρα της εορτής της πολιούχου Αγίας Θεοδώρας, είναι η πιο επίσημη ημέρα για την Άρτα. Πλήθος κόσμου συρρέει από όλη την Ήπειρο και άλλα μέρη της Ελλάδας, για να προσκυνήσουν τα τίμια λείψανά της και την αγία της εικόνα· ακόμη να λάβει μέρος στη λιτάνευσή τους στους δρόμους της πόλης και να πάρει την ευλογία της.
Η Αγία Θεοδώρα αποτέλεσε και αποτελεί και σήμερα πρότυπο, άξιο μίμησης για όλους, ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Έπαιξε όλους τους ρόλους της ζωής. Ήταν άξια σύζυγος, υπέροχη μητέρα, βασίλισσα με διπλωματικές ικανότητες, φιλάνθρωπη προς τους πάσχοντες, με ανεκτίμητη την αρετή της ανεξικακίας της. Σκεπάζει με την παρουσία της και θα σκεπάζει πάντοτε την πόλη της Άρτας και όλη την Ήπειρο· μας προσκαλεί δε όλους να μιμηθούμε τη ζωή μας.

(Ἐπιλογὲς ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἄρτης)