«Καλλιεργεῖστε τὴν ἑνότητα μεταξύ σας.
Ἐκεῖνο ποὺ προέχει αὐτὴ τὴ στιγμή εἶναι ἡ σωτηρία τῆς Βορείου Ἠπείρου».
Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, μὲ ἀφορμὴ τὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα καὶ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ "Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας", τὸ 1914, ὀργάνωσε καὶ ἐφέτος, ὅπως καὶ κάθε χρόνο, ἐκδηλώσεις γιὰ τὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἐφέτος, μάλιστα, ἦταν ἀφιερωμένες στὴν ἀνάγκη τῆς ἐθνικῆς ἑνότητος καὶ ὁμοψυχίας τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Ἔτσι : Τὸ Σάββατο, 21 Μαΐου 2011, τὸ ἀπόγευμα, ἐτελέσθη Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς καὶ μνημόσυνο γιὰ τὸν ἀοίδιμο Ἱεράρχη ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ, στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στὴν Κόνιτσα καὶ τὴν ἑπομένη ἡμέρα, Κυριακή, 22 Μαΐου 2011, τὸ πρωΐ, πραγματοποιήθηκε Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι. Παρεβρέθησαν ἀρκετοὶ Βορειοηπειρῶτες ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδας, Ἀθήνα, Θεσ/νίκη, Ἰωάννινα, Πάτρα καὶ ἀλλοῦ, ἡ ΣΦΕΒΑ (Συντονιστικὴ Φοιτητικὴ Ἕνωση Βορ/κοῦ Ἀγῶνος), ἡ Νεολαία Βορειοηπειρωτῶν Ἀχαΐας, ὁ Τομέας Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνα τῆς Νεολαίας τοῦ ΛΑ.Ο.Σ., Βορειοηπειρῶτες ποὺ μένουν στὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ ἦλθαν εἰδικὰ γιὰ τὴν Ἐπέτειο, καὶ πολὺς κόσμος. Ἐπακολούθησε Μνημόσυνο γιὰ τοὺς Πρωτεργάτες τοῦ Αὐτονομιακοῦ Ἀγῶνος, κατετέθη στέφανος ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη στὸν Τάφο τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Βασιλείου (μέλους τῆς Αὐτονόμου Κυβερνήσεως) ποὺ βρίσκεται στὸν αὔλιο χῶρο τοῦ Ναοῦ, καὶ ὁμίλησε ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέας. Μετὰ τὸ τέλος τῆς ὁμιλίας ἀκολούθησε εἰρηνικὴ πορεία πρὸς τὸ Ἡρῷον τῆς κωμοπόλεως, τραγουδώντας ἀπὸ τοὺς νέους συνθήματα καὶ τραγούδια γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Ὁ Μητροπολίτης κ. Ἀνδρέας εἶπε μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ παρακάτω βαρυσήμαντα.
Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ. ΑΝΔΡΕΟΥ
στὴν Ἐπέτειο Αὐτονομίας Βορείου Ἠπείρου στὸ Δελβινάκι (22.5.2001 )
Γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ ἡ Βόρειος Ἤπειρος μᾶς συγκεντρώνει στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι γιὰ νὰ ξαναθυμηθοῦμε τὴν Ἐπέτειο τοῦ Αὐτομομιακοῦ Ἀγῶνος καὶ τῆς ὑπογραφῆς τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας στὶς 17 Φεβρουαρίου καὶ στὶς 17 Μαΐου ἀντίστοιχα τοῦ 1914. Τότε, τὸ 1914, ἡ Βόρειος Ἤπειρος εἶχε τὸν ἐχθρὸ ἀπέναντί της. Ποιὸς ἦταν ὁ ἐχθρὸς ; Ἦταν ἡ Αὐστο-Ουγγαρία καὶ ἡ Ἰταλία δηλ. οἱ λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, καὶ ὁποσδήποτε καὶ τὸ πλασματικὸ κρατίδιο τῆς Ἀλβανίας, τὸ ὁποῖον ἦταν δημιούργημα τῶν μηχανορράφων ἐκείνων τῶν ταραγμένων καιρῶν. Βέβαια οἱ Βορειοηπειρῶτες μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἐθελοντῶν ποὺ ἔσπευσαν νὰ συνδράμουν τὸν ἡρωϊκὸ ἐκεῖνο ἀγῶνα, κατετρόπωσαν τοὺς Ἀλβανοὺς ἐθνικιστὲς καὶ ἀνεκήρυξαν τὴν Κυβέρνηση τῆς Αὐτονόμου Βορείου Ἠπείρου τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1914. Τρεῖς μῆνες δὲ ἀργότερα, στὶς 17 Μαΐου τοῦ ΄14, ἐπέτυχαν τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κερκύρας ἐκ μέρους ὄχι μόνον τῶν Μεγάλων Δυνάμεων, ἀλλὰ καὶ τῆς ἴδιας τῆς Ἀλβανίας. Γι’ αὐτὸ πολὺ σωστά, τὸσο ὁ Αὐτονομιακὸς Ἀγῶνας, ὅσο καὶ τὸ Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας θεωρήθηκαν θρίαμβος τῆς ἐθνικῆς ἑνότητας καὶ ὁμοψυχίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἀπὸ τὸτε πέρασαν 97 χρόνια. Σχεδόν μιὰ ἑκατονταετία......
Ἀλλά, σήμερα, ἡ Βόρειος Ἤπειρος, ἡ πανάρχαια αὐτὴ ἑλληνικὴ γῆ, βρίσκεται στὸ ποιὸ κρίσιμο σταυροδρόμι τῆς ἱστορικῆς της πορείας. Ὁ λόγος, ὅσο κι ἄν τυχὸν ἀκούγεται παράξενος ἤ ὑπερβολικός, εἶναι, δυστυχῶς, μιὰ τραγικὴ καὶ δραματικὴ πραγματικότητα. Εἴπαμε ἤδη, ὅτι τότε, τὸ 1914, οἱ Βορειοηπειρῶτες εἶχαν ἀπέναντί τους τὶς μεγάλες δυνάμεις ἐκείνου τοῦ καιροῦ καὶ τοὺς Ἀλβανούς. Τώρα ὅμως ; Τώρα, δυστυχῶς, οἱ Βορειοηπειρῶτες ἔχουν ἐχθροὺς τοὺς ... Βορειοηπειρῶτες. Θὰ σᾶς πῶ τὸ γιατί. Τὸ γιατί ποὺ προκαλεῖ δάκρυα καὶ βαθεῖς ἀναστεναγμούς. Γιατὶ ἐδῶ καὶ καιρὸ ὑποβόσκει ἕνας σοβαρὸς διχασμός στοὺς κόλπους τῆς ἐθνικῆς ἑλληνικῆς κοινότητος τῆς Βορείου Ἠπείρου. Σ’αὐτὸν (τὸν διχασμό) συνετέλεσαν προσωπικὲς ἀντιπάθειες, ξεσυνέριες, φιλοδοξίες, καὶ ἐγωϊσμοὶ μερικῶν ἡγετικῶν παραγόντων. Ἔχει φθάσει σὲ τέτοιο σημεῖο ἡ κατάστασις αὐτή, ὥστε, ὅπως πληροφορήθηκα ἐσχάτως, ὑπάρχουν χωριστὰ καφενεῖα γιὰ τὴν μιὰ παράταξη καὶ χωριστὰ γιὰ τὴν ἄλλη. Ἄν σὲ δοῦν νὰ μιλᾶς μὲ κάποιον τὴς Α΄ ὁμάδος σὲ κατηγοροῦν ὅτι εἶσαι μ’ αὐτούς... Καὶ φυσικὰ ἐκτοξεύονται κατηγορίες ἔνθεν κακεῖθεν, ἐννοεῖται πρὸς μεγάλην χαρὰν τῶν Ἀλβανῶν, ἀφοῦ σύμφωνα μὲ τὴν γνωστὴ παροιμία «ὁ λύκος στὴν ἀναμπουμπούλα χαίρεται».
Ἔχοντας ὑπ΄ ὄψιν ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἔχει πληρώσει πανάκριβα τοὺς κατὰ καιροὺς ἐθνικοὺς διχασμούς, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν τραγωδία τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς τὸ 1922, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ ποὺ γράφει στὴν περιλάλητη διαθήκη του ὁ διαπρεπὴς καὶ ἅγιος προκάτοχός μου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ «ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει», ἀπευθύνομαι στοὺς ἀδελφοὺς Βορειοηπειρῶτες, τοὺς ὁποίους ὑπερβαλλόντως ἀγαπῶ, καὶ τὸ γνωρίζουν αὐτὸ, γιὰ νὰ τοὺς πῶ ὡς πρεσβύτερος ἀδελφός : «Ἀδέλφια μου Βορειοηπειρῶτες δὲν ἔχετε ἀκούσει ὅτι ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἐκινδύνευσε νὰ σβήσει ἀπὸ τὴν ἐπιδρομὴ τοῦ Ἰμπραὴμ στὴν Πελοπόννησο καὶ ἀκριβῶς τότε οἱ Ἕλληνες εἶχαν φυλακισμένο ποιόν ; Τὸν πολέμαρχο καὶ ἥρωα Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Δὲν ἀκούσατε ὅτι κάποια ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις ἐκείνης τῆς ἐποχῆς μοίραζε «ἀβέρτα» διπλώματα καὶ ὀνόμαζε κάποιους, συγχωρεῖστε μου τὴν ἔκφραση, ντενεκέδες, τοὺς ὀνόμαζε στρατηγούς, καὶ χρειάστηκε νὰ βρεθεῖ ὁ γενναῖος καὶ σεμνὸς Μᾶρκος Μπότσαρης γιὰ νὰ σχίσει τὸ δίπλωμα καὶ νὰ πεῖ ὅτι στὴ μάχη θὰ φανεῖ ποιὸς ἀξίζει ; Δὲν ξέρετε, Βορειοηπειρῶτες, ὅτι ὁ ἥρωας Καραϊσκάκης πέθανε χτυπημένος ἀπὸ ἀδελφικό βόλι ; Τὶ πρῶτο καὶ τὶ δεύτερο νὰ σᾶς θυμίσω ; Ἡ καρδιά μου συντρίβεται. Καὶ ἡ σκέψη μου σταματᾶ στὴν ἀνείπωτη τραγωδία τοῦ διχασμοῦ, ποὺ συγκλονίζει τὸ χῶρο τῆς πολύπαθης Βορείου Ἠπείρου. Γι’ αὐτὸ δὲν θὰ σᾶς τὸ πῶ ἐγώ. Θ’ ἀφήσω νὰ σᾶς τὸ πεῖ ὁ ἐθνικὸς μας ποιητής, ὁ Διονύσιος Σολωμός, μέσα ἀπὸ τὸν Ὕμνο στὴν Ἐλευθερία, ποὺ εἶναι καὶ ὁ ἐθνικός μας Ὕμνος. Λέει ὁ Σολωμός :
«Ἡ διχόνοια ποὺ βαστάει ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερή,
καθενὸς χαμογελάει, «πᾶρτο», λέγοντας, «καὶ σύ».
Κειὸ τὸ σκήπτρο ποὺ σᾶς δείχνει ἔχει, ἀλήθεια, ὡραία θωριά.
Μὴν τὸ πιᾶστε, γιατὶ ρίχνει εἰς σὲ δάκρυα θλιβερά.
Ἀπὸ στόμα ὁποὺ φθονάει παλληκάρια ἄς μὴν πωθεῖ
πὼς τὸ χέρι σας χτυπάει τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
«ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά».
Στὸ αἷμα αὐτὸ ποὺ δὲν πονεῖτε γιὰ πατρίδα, γιὰ θρησκειὰ,
σᾶς ὁρκίζω ἀγκαλιασθεῖτε σὰν ἀδέλφια γκαρδιακά.
Πόσο λείπει, στοχασθεῖτε. Πόσο ἀκόμα νὰ παρθεῖ ,
πάντα ἡ νίκη ἄν ἑνωθεῖτε, πάντα ἐσᾶς θ’ ἀκολουθεῖ.
Αὐτὰ λέει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἐθνικός μας ποιητής. Γιὰ σκεφθεῖτε, τὶ μποροῦν νὰ ποῦν οἱ ξένοι, μὰ περισσότεροι οἱ Ἕλληνες τῆς ἐλεύθερης πατρίδας ; Τὶ θὰ ποῦν ; «Ἑὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά». Θέλετε, ἀλήθεια, ἀδελφοὶ Βορειοηπειρῶτες, νὰ εἶστε ἀνάξιοι νὰ ἀποκτείσετε τὴν ἐθνική σας ἀποκατάσταση συνεχίζοντας τὴν διχόνοια καὶ τὴν φαγομάρα ; Τότε σᾶς ρωτῶ : Γιατὶ ἀγωνίστηκαν ὁ Σπυρομήλιος, ἀναφέρω ἔτσι δυὸ-τρία ὀνόματα, ὁ Θύμιος Λιώλης, ὁ Βασίλης Σαχίνης ; Γιατὶ σκοτώθηκαν πάνω στὰ συρματοπλέγματα τὰ τέσσερα παλληκάρια τοῦ Ἀλίκο ; Γιατὶ δολοφονήθηκε ὁ Ἀριστοτέλης Γκούμας; Γιατί ; Γιὰ νὰ μάχεσθε ἐσεῖς ἀναμεταξύ σας πῶς θὰ ἔχετε τὸ ἐπάνω χέρι ; Δὲν ἀκούσατε τὸν Διονύσιο Σολωμὸ νὰ λέει ὅτι ἡ καταραμένη διχόνοια σᾶς δείχνει ἕνα φανταχτερὸ σκήπτρο μὲ ὡραία θωριά ; Στ’ ἀλήθεια. «Μὴν τὸ πιᾶστε, γιατὶ ρίχνει εἰς σὲ δάκρυα θλιβερά». Καὶ τέλος, δὲν βλέπετε ἆρα γε τὰ ἀρνητικὰ, τουλάχιστον γιὰ τὴν Χιμάρρα, τὰ πρόσφατα ἀποτελέσματα τῶν πρόσφατων περιφεριακῶν ἐκλογῶν στὴν Ἀλβανία ; Δὲν τὰ βλέπετε ; Δὲν ἀκοῦτε ;
Ἀδέλφια μου Βορειοηπειρῶτες, ρίξτε κάτω τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὶς φιλοδοξίες. Ἀγαπᾶτε τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα σας, τὸ γνωρίζω, δὲν τὸ ἀμφισβητῶ. Ὅμως, θὰ τῆς προσφέρετε τὴν πιὸ καλή σας ὑπηρεσία ἐὰν καλλιεργήσετε τὴν ἑνότητα μεταξύ σας. Ἐκεῖνο ποὺ προέχει αὐτὴ τὴ στιγμή εἶναι ἡ σωτηρία τῆς Βορείου Ἠπείρου. Μὴν παίζετε τὰ παιχνίδια τῶν Ἀλβανῶν ἤ τῶν ἐξ Ἑλλάδος καλοθελητῶν. Ἰδιαίτερα, μάλιστα, τώρα ποὺ ἔρχεται καὶ τὸ θέμα τῆς ἀπογραφῆς τοῦ πληθυσμοῦ στὴν γειτονικὴ χώρα. Ἕνα θέμα ἰδιαίτερα κρίσιμο γιὰ τὴν ἑλληνικὴ ἐθνικὴ κοινότητα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ὁ ἀλήστου μνήμης Ἐνβὲρ Χότζα, ὁ Ραμὶζ Ἀλία, ὁ διάδοχός του, ἀλλὰ καὶ οἱ σήμερον κυβερνῶντες στὴν Ἀλβανία, ἤθελαν καὶ θέλουν νὰ καθηλώσουν τὸν Ἑλληνισμὸ στὶς 58.000. Ἔτσι λέγανε ἀνέκαθεν. Ἔχετε, λοιπόν, χρέος 1) Νὰ ξεσηκώσετε τοὺς ἐν Ἑλλάδι καταφυγόντας Ἠπειρῶτες νὰ ἔλθουν μέσα γιὰ ν’ ἀπογραφοῦν. Τὸ πρᾶγμα θέλει πολὺ δουλειά. Γιατὶ οἱ ἐν Ἑλλάδι καταφυγόντες καὶ ἐγκατασταθέντες Βορειοηπειρῶτες δὲν φαίνονται πρόθυμοι, μέχρι στιγμῆς τουλάχιστον, νὰ μεταβοῦν στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους γιὰ τὴν ἀπογραφή. 2) Νὰ κινηθεῖτε γιὰ τοὺς Ἑλληνοβλάχους, οἱ ὁποῖοι εἶναι σὲ σημαντικὸ ἀριθμὸ μέσα, ἀλλὰ ὅμως, ὄντας ἀπομονωμένοι εἶναι ἄγνωστο ἄν θὰ δηλώσουν Ἕλληνες ἤ ἁπλῶς Βλάχοι, προσέξτε, ὅπως ἐπιδιώκουν καὶ μεθοδεύουν οἱ Ἀλβανοί. Αὐτὸ θέλουν οἱ Ἀλβανοί. Ὄχι, νὰ δηλώσουν Ἕλληνες καὶ χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι, ὅπως καὶ πράγματι εἶναι.
Ἀδελφοί Βορειοηπειρῶτες. Ἀλλᾶξτε τὸ κλῖμα τῆς διχόνοιας καὶ τῆς διασπάσεως. Σᾶς ἐξορκίζω στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης. Στὸ ὄνομα τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας. Στὸ ὄνομα τῆς θυσίας τῶν ἡρωωνμαρτύρων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Καὶ τέλος, σᾶς ἐξορκίζω στὸ ὄνομα τοῦ μεγάλου Ἱεράρχου καὶ σθεναροῦ ἀγωνιστοῦ γιὰ τὰ δίκαια τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀοιδίμου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος καὶ τὴν ζωή του θυσίασε, καὶ κατ’ ἄνθρωπον ἔφυγε πρόωρα γιὰ τὸν οὐρανό, ἀπ’ ὅπου ὅπως γράφει στὴν περιλάλητη διαθήκη του, θὰ προσεύχεται ἐκτενῶς γιὰ τὸν λυτρωμό σας.
Ἀδελφοί, χρησιμοποιῶντας ἕνα λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, θὰ σᾶς πῶ : «Ὥρα ἡμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι»(Ρωμ. ΙΓ΄, 11). Εἶναι καιρὸς νὰ ξυπνήσουμε. Οἱ καιροὶ τρέχουν καὶ δὲν μᾶς περιμένουν. Κοιτᾶξτε τὶ γίνεται στὸν περίγυρό μας. Φωτιὲς ἔχουν ἀνάψει στὸν ἀραβικὸ κόσμο. Ἡ Βόρειος Ἀφρικὴ καὶ ἡ Μέση Ἀνατολὴ βρίσκονται «ἐπὶ ποδὸς πολέμου». Οἱ ἄνθρωποι ἐξεγείρονται καὶ ζητοῦν τὴν ἐλευθερία τους. Σεῖς τὶ θὰ πράξετε ; Θὰ παραμένετε σὲ μιὰ κατάσταση ραστώνης καὶ ὠχαδελφισμοῦ ἤ θὰ ζεῖτε ἀκόμη μὲ τὸ σύνδρομο τοῦ φόβου ποὺ εἶχε καλλιεργήσει τὸ ἀπάνθρωπο κομμουνιστικὸ σύστημα ; Θὰ σᾶς τὸ πῶ εὐθέως καὶ χωρὶς περιστροφές. Ἄν δὲν κινηθεῖτε καὶ δὲν ἀγωνιστεῖτε, κι ἀκόμη, ἄν δὲν ἀποφασίσετε, (μετράω τὶς λέξεις μου), καὶ νὰ πεθάνετε γιὰ τὴν ἰδιαίτερή σας πατρίδα, ἄν βέβαια χρειασθεῖ, δὲν θὰ ἔλθει τὸ ποθούμενο. Ἡ αὐτονομία δηλαδή. Καὶ γιατὶ ὄχι. Καὶ ἡ ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Γιατὶ ὄχι. Αὐτὸ πρέπει νὰ ζητᾶμε τώρα. Τὴν Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα.
Ὅταν ἀνατίναξε τὴν ναυαρχίδα τοῦ Καρὰ Ἀλῆ τὸ 1822 ὁ Κανάρης στὴ Χίο, μερικὰ παιδιά τὸν ρώτησαν: - Καπετὰν Κωνσταντῆ , πῶς τὸ ἔκανες αὐτό ; Καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε μὲ σεμνότητα καὶ συγκλονιστικὴ ἁπλότητα : - Παιδιά μου, εἶπα στὸν ἑαυτό μου. Σήμερα καπετὰν Κωνσταντῆ θὰ πεθάνεις. Καὶ ἔτσι ἐνίκησε.
Βορειοηπειρῶτες ἀδελφοί. Δῶστε τὰ χέρια. Ἑνῶστε τὶς καρδιές. Συντονιστεῖτε στὸν ἴδιο ρυθμὸ τῆς ἀγάπης πρὸς τὴν γῆ τῶν πατέρων σας. Ἀγωνιστεῖτε καὶ θὰ νικήσετε. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι στὸ πλευρό σας. Ὁ ἐλεύθερος κόσμος εἶναι στὸ πλευρό σας. Προπαντῶς, ἀδέλφια, στὸ πλευρό σας εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Νικητὴς καὶ Θριαμβευτής. Οἱ εὐχὲς καὶ οἱ προσευχὲς ὅλων μας σᾶς συνοδεύουν.
ΖΗΤΩ ἡ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ !
Χ. Παρατηρητής
