ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Στεφάνου του Πρωτομάρτυρος
Πραξ. Απ. στ΄8-ζ΄5, 47-60
Αρκετοί είναι οι Χριστιανοί που θέτουν τα εξής σπουδαία ερωτήματα. Πώς μπορεί κανείς να είναι αγωνιστής αλλά ταυτοχρόνως και να μην ξεφεύγει από τα επιτρεπτά όρια; Πώς είναι δυνατόν να συνδυαστεί η παρρησία και η μαχητικότητα με την ανεξικακία; Και πώς, με δυο λόγια, θα διεξάγεται «νόμιμα» ο αγώνας ώστε να έχουμε και τα ευλογημένα αποτελέσματα;
Στη σοβαρή αυτή προβληματική , έρχεται να δώσει ορθή απάντηση η Αποστολική μας περικοπή η οποία είναι αφιερωμένη στον πρωτομάρτυρα Στέφανο , που μας προβάλλει η Αγία μας Εκκλησία.
Ο ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς, ο συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων, χαρακτηρίζει τον Στέφανο, άνδρα «πλήρη πίστεως και δυνάμεως», ο οποίος έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα και καταπληκτικά θαύματα. Συγχρόνως δε εκήρυττε με ζήλο και ευγλωττία την χριστιανική αλήθεια.
Κήρυττε δηλαδή ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.
Αυτό ακριβώς το κήρυγμα το οποίο ακύρωνε τον διεστραμμένο Ιουδαϊσμό, έκανε τους φανατικούς Εβραίους να του κηρύξουν αμείλικτο πόλεμο. Φυσικά δεν μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν με Βιβλικά και λογικά επιχειρήματα , και ως συνήθως, τον συκοφάντησαν στον φανατισμένο όχλο, με αποτέλεσμα να τον συλλάβουν και διά της βίας να τον οδηγήσουν στο Συνέδριό τους.
Εκεί , όταν οι ψευδομάρτυρες και συκοφάντες τελείωσαν τις «καταθέσεις» τους , στράφηκαν όλοι οι δικαστές και είδαν το πρόσωπο του Στεφάνου να αστράπτει σαν να ήταν πρόσωπο Αγγέλου. Στην ερώτηση του Αρχιερέως, ο Στέφανος άρχισε να απολογείται με παρρησία και θάρρος μοναδικό!
Με ακλόνητα και ακαταμάχητα επιχειρήματα από τον Μωσαϊκό νόμο, τον οποίον γνώριζε άριστα , και με την όλη του απολογία , απέδειξε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. Επίσης με αφοβία ήλεγξε τους Χριστοκτόνους Ιουδαίους, διότι πάντοτε αντιτάσσοντο στο Άγιον Πνεύμα.
Και όπως οι πατέρες τους είχαν φονεύσει τους προφήτες , έτσι τώρα και αυτοί είχαν σταυρώσει τον Κύριον της δόξης. Τον Θεάνθρωπο Κύριον Ιησούν Χριστόν.
Βλέπουμε λοιπόν την παρρησία του Στεφάνου και αισθανόμαστε πόσα πνευματικά εφόδια χρειαζόμαστε να διαθέτουμε και εμείς ώστε να μπορούμε σωστά να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια της πίστεώς μας.
Οπωσδήποτε αυτά τα χαρίσματα αποκτούνται με την Χάριν του Θεού αλλά και την δική μας επιμέλεια . Έτσι τα απέκτησε και ο Πρωτομάρτυρας . Αλλά , χρειάζεται αδελφοί μου και μια άλλη σπουδαία αρετή, η οποία όταν απουσιάζει , τότε κινδυνεύουμε να καταντήσουμε φανατικοί και μισαλλόδοξοι .
Και η αρετή αυτή δεν είναι άλλη από την ανεξικακία!
Ήταν όντως μαχητικός και μάλιστα πολύ ο Στέφανος. Ήταν ζηλωτής , όχι όμως φανατικός και άκριτος . Αντιθέτως τον βλέπουμε απέναντι των εχθρών του να είναι γεμάτος αγάπη , ανωτερότητα και ανεξικακία. Και το βλέπουμε αυτό πολύ καθαρά στις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής του. ‘
Ενώ οι κακούργοι Ιουδαίοι έτριζαν στην κυριολεξία τα δόντια τους εναντίον του, Εκείνος παρέμενε ειρηνικός και γεμάτος από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Και όταν έστρεψε το βλέμμα του προς τον ουρανό , έβλεπε τον Ιησούν Χριστόν να στέκεται στα δεξιά του Θεού. Σύνθρονος και Ισοστάσιος, Ομοούσιος τω Πατρί.
Επόμενο ήταν , τέτοια αποκάλυψη και ομολογία, να δαιμονίσει τους σκληροτράχηλους Εβραίους , όπως ακριβώς δαιμονίζονται και σήμερα οι αυτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», δηλ. τα θύματα της αμερικανικής εταιρείας Σκοπιά, μπροστά στις Βιβλικές αποδείξεις της Θεότητας του Χριστού.
Το αποτέλεσμα; Τόσο συγκλονιστικά μας το περιγράφει το ιερό κείμενο . Η εσχάτη των ποινών.
Θάνατος διά λιθοβολισμού!
Και ενώ οι πέτρες «έπεφταν βροχή» επάνω του , Αυτός ο επίγειος Άγγελος , προσευχόταν εντελώς γαλήνιος , παραδομένος στο θέλημα και στην αγάπη του Θεού , λέγοντας : «Κύριε Ιησού , δέξαι το πνεύμα μου».
Αφού δε γονάτισε και έλαβε στάση ικεσίας , φώναξε: «Κύριε, μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην».
Και με την προσευχή αυτή της ανεξικακίας , της συγγνώμης και της αγάπης , η αγία του ψυχή φτερούγισε για να πετάξει κοντά στον λατρευτό του Κύριο και Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Πάρα πολλά έχουμε να διδαχτούμε από την όλη στάση του Αγίου Στεφάνου, αδελφοί μου.
Εμείς, κλείνοντας, ας μείνουμε σε δύο μόνο βασικά. α) Ζήλος γνήσιος και αποστολικός για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Φλογερή καρδιά στην αληθινή διδασκαλία που κατέχουμε και άκαμπτο φρόνημα έναντι των παραχαράξεων του δόγματος και του ήθους που κληρονομήσαμε ,αλλά και β) Ανεξικακία προς τους πλανεμένους αδελφούς μας. Επίσης ειρηνική και Χριστιανική διάθεση έναντι όλων αυτών που έχουν ξεπέσει από την ορθή ερμηνεία των Χριστιανικών θέσεων μας.
Αν υπάρχει μόνο το ένα δηλ. ο ζήλος και λείπει το δεύτερο δηλ. η ανεξικακία , τότε δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για συνετή και αυθεντική πνευματική άθληση , ούτε φυσικά μπορούμε να αναμένουμε και θετικά τα αποτελέσματα...
Αγαπητοί μου . Ο αετός για να ανέλθει στα ύψη των κορυφών , για τις οποίες και είναι πλασμένος , χρειάζεται να έχει καλά γυμνασμένες και τις δύο του φτερούγες . Με τη μία φτερούγα , όχι μόνο δεν θα μπορέσει ποτέ να πετάξει , αλλά στην προσπάθειά του , θα παρουσιάζει οικτρό θέαμα.
Είθε διά των ευχών του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου , ο οποίος για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού έδωσε πρόθυμα τη ζωή του, ο Κύριος να μας χαρίζει τον όμορφο και ανεξίκακο ζήλο του ώστε να ομοιάσουμε κυρίως και προπαντώς προς Αυτόν τον τέλειο και ανεξίκακο Ιησού Χριστό.
Αμήν.
Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Κόνιτσα.
E-mail: p.ioil@freemail.gr
