ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
(Εφεσ. δ’ 7-13)
Γεμάτο σπουδαία και υψηλά νοήματα είναι το Αποστολικό Ανάγνωσμα που θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ιερούς μας Ναούς, αδελφοί μου.
Για αυτό είναι ανάγκη να το δούμε σε σύντομη μετάφραση και κατόπιν να σταθούμε σε δύο πολύ βασικά σημεία που μας τονίζει ο Απόστολος των Εθνών: «7. Στον καθένα από εμάς δόθηκε η χάρη σύμφωνα με το μέτρο με το οποίο δωρίζει ο Χριστός. 8. Γι’ αυτό λέγει η Γραφή ¨Ανέβηκε στον ουρανό και πήρε μαζί του αφθονία χαρισμάτων και τα έδωσε δώρα στους ανθρώπους¨. 9. Το δε ανέβηκε τι σημαίνει; παρά το ότι κατέβηκε πρώτα στα κατώτερα μέρη της γης (στον Άδη δηλαδή) 10. Αυτός που κατέβηκε, αυτός είναι και που ανέβηκε πάνω από όλους τους ουρανούς, για να γεμίσει (με την παρουσία Του) τα πάντα. 11. Και αυτός επίσης έδωσε άλλους μεν ως Αποστόλους, άλλους δε ως Προφήτες, άλλους δε ως Ευαγγελιστές (δηλ. περιοδεύοντες κήρυκες του Ευαγγελίου), άλλους δε ως Ποιμένες και Διδασκάλους, 12. για να καταρτίζουν τους αγίους (τους πιστούς), για να κάνουν έργο διακονίας για την οικοδομή του σώματος του Χριστού (της Εκκλησίας), 13. έτσι θα καταλήξουμε όλοι στην ενότητα που δίνει η Πίστη και η βαθιά γνώση του Υιού του Θεού, θα γίνουμε ώριμοι και θα φτάσουμε στην τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός.»
α) Από τα τόσα αποκαλυπτικά νοήματα, ας προσέξουμε καταρχάς εκείνο που τόνισε στην αρχή ο Απόστολος. Ότι δηλαδή μας δόθηκαν διάφορα πνευματικά Χαρίσματα «κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού». Και τονίζει ότι δόθηκε «ενί εκάστω». Στον κάθε δηλ. πιστό. Δεν υπάρχει πιστός που να μην έλαβε κάποιο χάρισμα. Και τα χαρίσματα αυτά τα εμοίρασε ο Κύριος κατά την Σοφία και την Δικαιοσύνη Του, κατά τέτοιο τρόπο ώστε σε κάθε άνθρωπο να ταιριάζουν τα χαρίσματα, αναλόγως της δυνάμεως και της αντοχής του.
Τούτο σημαίνει αφενός ότι κανένας απολύτως δεν δικαιούται να καυχάται εγωιστικά για τα χαρίσματά του, αφού όλα είναι δώρα του Θεού, και αφετέρου δεν πρέπει ποτέ να φθονεί εκείνους που έχουν λάβει περισσότερα ή και ανώτερα χαρίσματα.
Όλα μα όλα είναι δώρα του Κυρίου τα οποία με την Πανσοφία Του έκρινε ότι έπρεπε να τα χαρίσει.
Τώρα, ποιά είναι αυτά τα χαρίσματα και οι δωρεές του Θεού; Ήδη ο Απόστολος τα παρουσίασε σε όλους τους πιστούς. Ο ένας επί παραδείγματι μπορεί να διαθέτει πίστη, ο άλλος να διατυπώνει και να εκφράζει με δογματική ακρίβεια αυτήν την «άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις Πίστει» (Ιούδα 3’). Άλλος μπορεί να έχει λάβει το χάρισμα της προσευχής και μάλιστα της καρδιακής προσευχής. Στον άλλον μπορεί να έχει δοθεί το σπάνιο Ιεραποστολικό χάρισμα και ο ζήλος της διαδόσεως του λόγου του Θεού σε άλλα έθνη, τα οποία δεν έχουν γνωρίσει ακόμα τον Χριστό. Επίσης σε κάποιον άλλον μπορεί να υπάρχει το διοικητικό χάρισμα, που τόσο χρειάζεται στην στρατευομένη μας Εκκλησία, και έτερος μπορεί να ορθοτομεί τον Λόγον της Αληθείας δίχως να φοβάται τις απειλές των προϊσταμένων του, και τούτο διότι ακριβώς κηρύττει την Αλήθεια, αλλά και δεν έχει τίποτε να φοβηθεί ώστε να του το βρουν και έτσι να τον δεσμεύσουν...Και γενικώς είναι τόσα πολλά τα χαρίσματα, που θα χρειαζόταν πολύς χώρος απλώς και να τα απαριθμήσει κανείς.
β) Και μετά από αυτή τη διαπίστωση, την τόσο βασική, ερχόμαστε στο δεύτερο σημαντικό σημείο. Ποιος είναι ο σκοπός για τον οποίον ο Θεός μας δωρίζει τα σπουδαία αυτά χαρίσματα; Στην ερώτηση αυτή απαντά ο μεγάλος δεσμώτης Απόστολος μέσα από την φυλακή του και μας τονίζει: «12. προς τον καταρτισμόν των αγίων, εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, 13. μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της Πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.» (η μετάφρασις παραπάνω).
Λοιπόν, ιδιαίτερος αξιοπρόσεκτος ο σκοπός των χαρισμάτων μας. Είναι για να τα χρησιμοποιήσουμε στην πνευματική μας πρόοδο και «τελειοποίησή» μας. Όχι φυσικά μόνο τη δική μας, αλλά και για την ωφέλεια και την οικοδομή των άλλων αδελφών μας.
Ο καθένας μας δηλαδή, πρέπει να αξιοποιήσει τα τάλαντα και τα χαρίσματά του. Να τα καλλιεργήσει όσο το δυνατόν περισσότερο, αφού σε τελευταία ανάλυση, αυτή η χάρις των δωρημάτων είναι που μας οδηγεί στο «καθ’ ομοίωσιν» και μας ανοίγει τον δρόμο προς τη θριαμβεύουσα Εκκλησία «συν πάσι τοις αγίοις».
Πόσο, αλήθεια, θα μπορούσε να βοηθήσει στην «οικοδομήν του σώματος του Χριστού» ένας που διαθέτει το χάρισμα του ορθοτομείν και της ομολογίας, σήμερα που όλα δείχνουν ότι μαραίνεται ο ζήλος υπέρ των πατρίων παραδόσεων; Πόσο θα ενισχύονταν οι απλοί πιστοί της Εκκλησίας μας όταν, αυτοί που είναι ταγμένοι να φυλάνε πνευματικές Θερμοπύλες, θα συνασπίζονταν εναντίον των «βαρβάρων» του επάρατου οικουμενισμού και του καρκινογόνου θρησκευτικού συγκριτισμού; Και πόσο θα βοηθιούνταν στη συνέχεια και τόσες ψυχές, κατά τα άλλα ευγενικές, πλην όμως ευρισκόμενες μέσα στην πλάνη και στην αίρεση, οι οποίες διψούν την αλήθεια, ώστε να βρουν την Χάρη του Θεού, που υφίσταται μόνο εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας; Και φυσικά με αυτές τις προϋποθέσεις μπορούμε στη συνέχεια να κάνουμε λόγο και για έργα ευποίϊας και αγάπης, που είναι τόσο αναγκαία στην κοινωνία μας, έργα πάντως που πρέπει να εδράζονται όχι απλά σε έναν συναισθηματισμό ή σε έναν οποιοδήποτε ουμανισμό, αλλά να οικοδομούνται επάνω στην μοναδική αλήθεια που κατέχει, διασφαλίζει και κηρύττει η Εκκλησία μας.
Ένα πάντως είναι το βέβαιο, ότι σε κάθε εποχή, ο ίδιος ο Αρχηγός μας, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, αναδεικνύει αυτά τα διαμάντια της Χάριτος, τους Αγίους δηλαδή, που ορθοτομούν (με οποιαδήποτε κόστος και συνέπεια) και συνεχίζουν να καθοδηγούν το σώμα της Εκκλησίας στην πραγματική ενότητα του Αγιασμού, μακριά από τα διάφορα «θρησκευτικά φολκλόρ», που για όσους μεν δεν γνωρίζουν τους αφήνουν να παραμένουν στην πλάνη, για όσους δε έχουν γνώση Θεολογίας, και επίσης γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, τους δημιουργούν μεγάλη πίκρα, αλλά και δικαία αγανάκτηση...
Αδελφοί μου, είναι άξιος πολλής τιμής και αμοιβής ο Χριστιανός, ο οποίος με τα δώρα της Χάριτος, καρποφορεί την αρετή προς δόξαν του και συνάμα ενδιαφέρεται και για τον καταρτισμό και την αύξηση των πιστών. Αντιθέτως είναι άξιος τιμωρίας, και οπωσδήποτε αν δεν υπάρξει μετάνοια θα την λάβει, όποιος, ενώ έχει χαρίσματα «προς οικοδομήν» ή τα αφήνει ακαλλιέργητα ή το ακόμα χειρότερο, τα χρησιμοποιεί προς σκανδαλισμό των πιστών και προς ταλαιπωρία της στρατευομένης μας Εκκλησίας.
Είθε αυτή η Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να μας καταρτίζει, να μας θερμαίνει και να μας οικοδομεί, ούτως ώστε η καθημερινή μας ζωή να μας αποδεικνύει όχι χλιαρούς, αλλά ζωντανούς και μάλιστα ζηλωτές Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Αμήν.
Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Κόνιτσα
email: p.ioil@freemail.gr
