ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ E’
«Μη πράσινοι παντού δεν είν’ οι κάμποι;
Κι η θάλασσα δεν είναι γαλανή;
Παντού ο ίδιος ήλιος μη δε λάμπει;
Ίδιοι παντού δεν είν’ οι ουρανοί;
Γιατί κανείς, όταν ξενιτευθεί,
αφού στην ίδια γη παντού πλανάται-
γιατί μία μόνη γης γωνιά ποθεί;
Γιατί, όπου κι αν πάει, τη θυμάται;».
Δ. Βικέλας
Αναμφισβήτητα, κάθε άνθρωπος έχει υποχρέωση να αγαπά την πατρίδα του, να εργάζεται με ενθουσιασμό για την προαγωγή της και να προσφέρει πρόθυμα και αυτή τη ζωή του για την προάσπιση των δικαιωμάτων της.
Μέσα στο πνεύμα αυτό κινούνται και οι μεγάλοι Πατέρες και εκκλησιαστικοί συγγραφείς της Εκκλησίας μας. Στα αθάνατα ελληνικά τους συγγράμματα βλέπουμε να κάνουν ιδιαίτερη αναφορά στην ιδέα της Πατρίδας και του πατριωτισμού. Εντύπωση μάλιστα προξενεί όχι μόνο η θέση τους, όσον αφορά στους εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και η προτροπή τους στους πιστούς, να σέβονται τους νόμους και να τους προστατεύουν, όταν φυσικά οι νόμοι αυτοί δεν έρχονται σε αντίθεση με το Νόμο του Θεού.
Στην περίπτωση αυτή που οι νόμοι του κράτους, έρχονται σε αντίθεση με το Νόμο του Θεού, για τους πιστούς ισχύει και εφαρμόζεται ο δυναμικός και ξεκάθαρος λόγος του Πρωτοκορυφαίου αποστ. Πέτρου.
Όταν τους κάλεσαν, τον Πέτρο και τον Ιωάννη, και τους απαγόρευσαν ο Ιουδαίος αρχιερέας και οι Σαδδουκαίοι να κηρύττουν το όνομα του Ιησού Χριστού, ο Πέτρος απάντησε εξ ονόματος όλων των αποστόλων «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον η ανθρώποις» (Πρ. Απ. Ε’, 29). Πιο πολύ πρέπει να υπακούμε και να πειθαρχούμε στο Θεό, παρά στους ανθρώπους.
Εκτός, λοιπόν, αυτής της περιπτώσεως ο πιστός χριστιανός οφείλει να υπακούει στους νόμους του κράτους, στο οποίο ανήκει, διότι και πάλι κατά τον Απ. Παύλο, δηλ. κατά το Πνεύμα το Άγιον που εκφράζεται δια του Αποστόλου των Εθνών, ο χριστιανός έχει εκτός των άλλων καθηκόντων του και καθήκοντα προς την Πατρίδα του.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό το ιερό κείμενο στην προς Ρωμαίους επιστολή Κεφ. ΙΓ’, στ. 1-7. Χρειάζεται να μελετηθεί με την δέουσα προσοχή, αφού μόνο ένας πραγματικός πιστός θα σεβαστεί τις αρχές και εξουσίες, που ως θεσμός είναι από τον Ίδιο το Θεό, και μόνο με συνειδητούς χριστιανούς το κράτος μπορεί να ευδοκιμήσει και να εκπληρώσει τον προορισμό του.
Προς Ρωμαίους Επιστολή Κεφ. ΙΓ’, στ. 1-7
Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις αποτασσέσθω. Ου γαρ εστιν εξουσία ει μη υπό Θεού. Αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν.
Ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν· οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται.
Οι γαρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών. Θέλεις δε μη φοβείσθαι την εξουσίαν; Το αγαθόν ποιεί και έξεις έπαινον εξ αυτής.
Θεού γαρ διάκονός εστί σοι εις το αγαθόν. Εάν δε το κακόν ποιής, φοβού· ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί· Θεού γαρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι.
Διο ανάγκη υποτάσσεσθαι, ου μόνον δια την οργήν, αλλά και δια την συνείδησιν.
Δια τούτο γαρ και φόρους τελείτε· λειτουργοί γαρ Θεού εισιν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες.
Απόδοτε ουν πάσι τας οφειλάς, τω τον φόρον τον φόρον, τω το τέλος το τέλος, τω τον φόβον τον φόβον, τω την τιμήν την τιμήν.
Και η ερμηνεία του Ιερού Κειμένου:
Ο Απόστολος Παύλος κάνει λόγο για τα του χριστιανού προς το Κράτος. Οι πιστοί χριστιανοί δεν είναι μόνο μέλη του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, είναι και μέλη της άλλης κοινωνίας, που αγνοεί εν πολλοίς τον Χριστό. Γράφει λοιπόν ο Απόστολος των Εθνών.
1. Κάθε άνθρωπος ας υποτάσσεται σ’ εκείνους, που κατέχουν ανώτερες εξουσίες στην Πολιτεία. Διότι το καθεστώς του Κράτους με τις εξουσίες του είναι σύμφωνο με το σχέδιο του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τους ανθρώπους για να ζουν σε κοινωνίες. Συνεπώς, κάθε εξουσία προέρχεται από τον Θεό. Οι δε άρχοντες που ασκούν την εξουσία έχουν ταχθεί με την απόφαση η με την ανοχή του Θεού.
2. Ώστε εκείνος που απειθεί στην εξουσία εναντιώνεται στη διαταγή του Θεού. Όσοι δε εναντιώνονται, θα λάβουν την πρέπουσα τιμωρία.
3. Πράγματι δε όποιος απειθεί στους άρχοντες, εναντιώνεται στη διαταγή του Θεού, διότι οι άρχοντες δεν εμπνέουν φόβο για τα καλά έργα, που συντελούν στην κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο, αλλά για τα κακά έργα, που διαταρράσουν την κοινωνική ασφάλεια και τάξη. Θέλεις δε να μη φοβάσαι τους άρχοντες που βρίσκονται στην εξουσία; Εργάσου κάθε τι που συντελεί στο καλό της κοινωνίας και θα έχεις έπαινο από τους άρχοντες.
4. Θα έχεις έπαινο από τον άρχοντα, διότι αυτός είναι υπηρέτης του Θεού προς προστασία δική σου και για το καλό των πολιτών. Εάν όμως πράττεις το κακό, τότε να φοβάσαι. Διότι δεν φορεί μάταια την μάχαιρα, το σύμβολο αυτό της δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας. Φοράει την μάχαιρα για να τιμωρεί και με θάνατο ακόμη κάθε άτακτο στοιχείο. Διότι είναι υπηρέτης του Θεού, εκδικητής που έχει εντολή και δικαίωμα να επιβάλει τιμωρίες σε κάθε κακοποιό.
5. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να υποτάσσεσθε όχι μόνο για τον φόβο της τιμωρίας, αλλά και διότι η συνείδηση επιβάλλει ως δικαία την υποταγή αυτή.
6. Ακριβώς διότι είναι δίκαιη η υποταγή αυτή, γι’ αυτό πληρώνετε και φόρους για τη συντήρηση των αρχόντων. Διότι είναι υπηρέτες Θεού, οι οποίοι αφήνουν κάθε άλλο ιδιωτικό τους έργο και ασχολούνται αποκλειστικά με τη δημόσια υπηρεσία.
7. Αποδώστε, λοιπόν, σε όλους, όσοι κατέχουν εξουσία, ο,τι τους οφείλετε ως χρέος και ως καθήκον. Σ’ εκείνον που εισπράττει τον φόρο, δώστε τον φόρο. Σ’ εκείνον που εισπράττει τους δασμούς δώστε τον δασμό. Σ’ εκείνον που ανήκει ο σεβασμός, αποδώστε τον σεβασμό, και σ’ εκείνον που ανήκει η τιμή, αποδώστε του την τιμή.
Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Κόνιτσα
Email:p.ioil@freemail.gr
