(Σύντομη
ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Ἀνδρέου κατὰ τὴν Λιτανεὶα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ
στὴν Πλατεῖα τῆς Κονίτσης (23.8.2014 )
Τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἀντηχοῦν στ’ αὐτιά μας ἄν καὶ
πέρασαν περισσότερα ἀπὸ 200 χρόνια ποὺ πρωτοελέχθησαν καὶ πρωτοακούστηκαν.
Μιλοῦσε ὁ Ἅγιος γιὰ «τὸ ποθούμενο». Κι’ αὐτὸ πότε ; Ὅταν ἤδη εἶχαν γίνει τὰ
περιβόητα Ὀρλοφικά μὲ τὶς φοβερὲς σφαγὲς τῶν Ἑλλήνων τὸ 1770. Κι’ ὅμως ὁ Ἅγιος
Κοσμᾶς ἔδινε κουράγιο στὸν κατατρομαγμένο λαὸ καὶ θέριευε τὴν ἀποσταμένη
ἐλπίδα.
Ἔτσι ἀκριβῶς καὶ σήμερα πρέπει νὰ γίνει. Νὰ δώσουν οἱ πολιτικοί μας ὅραμα
πνευματικό. Νὰ μιλήσουν γιὰ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Νὰ τονώσουν τὴν πίστη καὶ
ἰδιαίτερα στὶς καρδιὲς τῶν νέων μας, ποὺ συνεχίζουν νὰ φεύγουν πρὸς τὸ
ἐξωτερικὸ γιὰ τὴν ἀναζήτηση μιᾶς καλύτερης ζωῆς καὶ μιᾶς ἐπιστημονικῆς
καταξιώσεως. Ἄν τὰ νέα ἑλληνόπουλα ἔχουν
θεμελιώσει τὴν ζωή τους στὸν Χριστὸ καὶ στὴν Ἑλλάδα, τότε ὅπου κι ἄν πᾶνε θὰ
δοξάζεται τὸ ὄνομα τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος. Διαφορετικὰ θὰ γίνουν
κοσμοπολίτες καὶ θὰ ντρέπονται νὰ λέγονται ὅτι εἶναι Ἕλληνες. Γιατὶ εἶναι
δίδαγμα τῆς Ἱστορίας ὅτι ὁ Ἕλληνας ἄν
χάσει τὴν Ὀρθόδοξη πίστη του θὰ χάσει καὶ τὸν Ἑλληνισμό του.
Ἄς ἔχουμε καὶ κάτι ἄλλο ὑπ’ ὄψιν μας. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς
ἐργάστηκε ἐθνικὰ καὶ ἐκκλησιαστικά ἰδίως στὴν περιοχὴ τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ
ὑπέστη ἐκεῖ μαρτυρικὸ θάνατο. Χρέος μας
εἶναι ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες νὰ μὴν λησμονοῦμε τὴν Βόρειο Ἤπειρό μας τὴν Ἑλληνική,
ποὺ 100 χρόνια ἀπὸ τὸν περίφημο Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα ἐξακολουθεῖ νὰ βρίσκεται στὸ
Γολγοθᾶ τῆς δοκιμασίας της. Εἶναι ὀδυνηρὴ ἡ διάσπαση τῆς Ἡγεσίας «μέσα» σὲ
τόσους κρίσιμους καιρούς.
Καὶ ἐπειδὴ τὸ φέρνει ὁ λόγος, πρέπει νὰ ποῦμε κάτι καὶ γιὰ τὴν ἑλληνικότατη Θράκη, ἡ ὁποία κινδυνεύει τὰ
ἔσχατα εἴτε ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία μας εἴτε ἀπὸ τὴν κοντόφθαλμη πολιτική μας.
Γιὰ τὰ δύο αὐτὰ κορυφαία ἐθνικὰ θέματα μίλησα ἐκτενῶς κατὰ τὴν Ἱερὰ Ἀγρυπνία
στὴ Μονὴ Μολυβδοσκέπαστης ἀργὰ τὸ βράδυ τῆς 14ης Αὐγούστου φέτος. Καὶ μίλησα μὲ
τὴν πεποίθηση ὅτι ἀκούει ὁ Θεός. Ὅμως πρέπει
νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ ἀκοῦνε καὶ «οἱ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι ἐξουσίαι» (Ρωμ. ΙΓ΄,
1). Ἐν τῷ μεταξὺ ἐμεῖς ἄς μένουμε ἑνωμένοι καὶ μονοιασμένοι ὥστε νὰ
πραγματοποιεῖται τὸ σοφὸν λόγιον : «Ἡ
ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει». Καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ
Αἰτωλοῦ νὰ σκέπει καὶ νὰ εὐλογεῖ ὅλους. Ἀμήν.
