Προσευχή στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο
τοῦ
Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὑπεραγία Δέσποινα Θεοτόκε, ἡ ἐλπίδα μετὰ
τὸν Θεὸν πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς, ἐπάκουσε τὴν οἰκτρὰ δέησή μου:
Καταπράϋνε τὸν πικρὸ θυμό. Ἀφάνισε ἀπὸ τὸ
νοῦ μου κάθε λογισμὸ ὑπερηφάνειας καὶ ματαιοδοξίας. Παιδαγώγησε τὴ γλώσσα μου,
νὰ λέει ὠφέλιμα.
Δίδαξε τὰ μάτια μου, νὰ βλέπουν τῆς ἀρετῆς
τὸν ἴσιο δρόμο. Κάνε τὰ πόδια μου νὰ τρέχουν ἀνεμπόδιστα τὴν εὐλογημένη ὁδὸ τῶν
θείων ἐντολῶν. Ἁγίασε τὰ χέρια μου καὶ ἑτοίμασέ τα, ἀξίως νὰ ὑψώνονται στὸν
Ὑψιστο Θεό μας.
Καθάρισε τὸ στόμα μου, γιὰ νὰ ἐπικαλεῖται
ἐλεύθερα, χωρὶς ντροπή, τὸν Θεό Πατέρα. Ἄνοιξε τὰ αὐτιά μου, γιὰ ν' ἀκούω τὰ
πιὸ γλυκὰ ἀπ' τὸ μέλι λόγια τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ μὲ τὴ βοήθειά σου νὰ τὰ
ἐφαρμόζω.
... Καὶ ἀξίωσέ
με, στὴν παρούσα ζωὴ νὰ κοινωνῶ ἀκατακρίτως τοῦ ἀχράντου Σώματος καὶ Αἵματος
τοῦ Υἱοῦ Σου, καὶ στὴ μέλλουσα νὰ εἶμαι συμμέτοχος στὸ οὐράνιο Δεῖπνο τῆς
Βασιλείας τοῦ Θεοῦ... δοξάζοντας μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τὸν Πατέρα, τὸν
Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγ. Πνεῦμα, τὴν παναγία Τριάδα καὶ ὁμοούσιο, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ
καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
