ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 206η ΘΕΜΑ: 28η Ὀκτωβρίου 1940

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 10ῃ Ὀκτωβρίου  2017

Ἀριθ.  Πρωτ.:  570

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  206η

ΘΕΜΑ: 28^η Ὀκτωβρίου 1940 – «Τιμὴ σ’ ἐκείνους ὅπου στὴν ζωή των ὥρισαν νὰ φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτὲ ἀπὸ τὸ χρέος μὴ κινοῦντες» (Κων. Καβάφης).

            Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Ἡ νίκη τῆς Πίνδου, μὲ τὸν συνταγματάρχη Κωνσταντῖνο Δαβάκη, ὡς πρωταγωνιστή, πέρασε πλέον στὴν ἱστορικὴ μνήμη τοῦ Ἔθνους.

Ἀλλὰ καὶ ἡ νίκη τοῦ Στρατοῦ μας, στὸ θρυλικὸ Καλπάκι, μὲ τὸν ὑποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμῆτρο, πέρασε κι’ αὐτὴ στὴν ἱστορικὴ μνήμη τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους.

Δυὸ μάχες – δυὸ Ἡγέτες στρατιωτικοί – δυὸ νῖκες περίλαμπρες, σφράγισαν τὸ ἀθάνατο Ἔπος τοῦ 1940. Ἡ Μάχη τῆς Πίνδου, μὲ τὴν πάνοπλη ἐχθρικὴ μεραρχία «Τζούλια», ἄν χανόταν, οἱ Ἰταλοὶ θὰ καταλάμβαναν τὸ Μέτσοβο καὶ θὰ ἔκοβαν στὰ δύο τὴν Ἑλλάδα. Τὰ φασιστικὰ στρατεύματα ἦταν ἕτοιμα ἀπὸ καιρό, κρύβοντας ὅμως τὰ ἑτοιμοπόλεμα σχέδιά τους κάτω ἀπὸ δῆθεν φιλειρηνικὲς διακηρύξεις τοῦ Μουσολίνι καὶ τοῦ Τσιάνο, Ἰταλοῦ ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν.

-Β-

Ἀλλὰ ἡ Ἑλλάδα, τότε, εἶχε ἄξια Ἡγεσία : Πολιτειακή, Πολιτική, Στρατιωτικὴ καὶ Ἐκκλησιαστική : Ἀρχηγὸς τοῦ Κράτους, ὁ Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄. Πρωθυπουργός, ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς. Ἐπὶ κεφαλῆς τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ὁ Ἀρχιστράτηγος Ἀλέξανδρος Παπάγος. Καὶ Ἀρχηγὸς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ, ὁ ἀπὸ Τραπεζοῦντος. Ἔτσι, ὅταν τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1939, ἡ Ἰταλία κατέλαβε τὴν Ἀλβανία, τὰ πράγματα ἔδειχναν ὅτι, ἀργὰ ἤ γρήγορα, θἀρχόταν καὶ ἡ σειρὰ τῆς Ἑλλάδος. Γι’ αὐτὸ ἡ Κυβέρνηση, χωρὶς νὰ παραβῇ τὴν οὐδετερότητά της, ἐνίσχυσε – κατὰ τὸ μέτρο τοῦ δυνατοῦ - τὶς στρατιωτικὲς Δυνάμεις καὶ πρὸς τὴν πλευρὰ τῆς Πίνδου καὶ πρὸς τὸ Καλπάκι. Γιατί, ἄν ὁ ἐχθρὸς ἐξουδετέρωνε τὴν ἐκεῖ ἄμυνα, θὰ ἔπεφταν τὰ Γιάννινα, ὁπότε, σύντομα, ἡ Ἑλλάδα θὰ ἔχανε τὴν ἀνεξαρτησία της.

-Γ-

Ὁ Δαβάκης, βαρειὰ τραυματισμένος, δὲν πρόλαβε νὰ «μαντρώσῃ» τοὺς Ἰταλούς. Τὸ ἔργο του, ὅμως, τὸ συνέχισε ὁ Ταγματάρχης Ἰωάννης Καραβίας, ὑπὸ τὶς ὁδηγίες τοῦ στρατηγοῦ Βραχνοῦ. Καὶ σὲ λίγο, ἡ περίφημη μεραρχία  «Τζούλια» νικήθηκε κατὰ κράτος καὶ διαλύθηκε, ἐνῷ στὴν νίκη συνέβαλαν ἀθόρυβα, ἀλλὰ ἀποφασιστικὰ καὶ οἱ ἡρωΐδες «Γυναῖκες τῆς Πίνδου». Παράλληλα, ὅμως, ἡ Ἑλλάδα ἔκλαψε τὸν πρῶτο νεκρὸ Ἕλληνα ἀξιωματικό, τὸν Δωδεκανήσιο ὑπολοχαγὸ Ἀλέξανδρο Διάκο.

Ἡ Μάχη στὸ Καλπάκι, ἄρχισε  σὲ λίγες μέρες ἀργότερα, στὶς 5 Νοεμβρίου. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ οἱ Ἰταλοὶ ἔπαθαν πανωλεθρία, μετά, μάλιστα, τὴν ὁριστικὴ γι’ αὐτοὺς ἀπώλεια τῆς Γκραμπάλας, γύρω στὶς 15 Νεομβρίου τοῦ 1940. Ἔτσι, καὶ ὁ στρατηγὸς Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος ἀναδείχθηκε ἄξιος καὶ γενναῖος ἡγήτορας τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ Πολέμου τοῦ 1940, καὶ μὲ τὴν 8^η Μεραρχία, τῆς ὁποίας ἦταν Διοικητής, ἀπέκρουσε τὴν ἐχθρικὴ ἐπίθεση καὶ κατατρόπωσε τοὺς Ἰταλοὺς εἰσβολεῖς. «Τιμὴ σ’ ἐκείνους ὅπου στὴν ζωή των ὥρισαν νὰ φυλάγουν Θερμοπύλες»...

-Δ-

Ἀλλά, ἐνῷ καὶ οἱ δύο ἥρωές μας, ὁ Δαβάκης στὴν Πίνδο καὶ ὁ Κατσιμῆτρος στὸ Καλπάκι, δόξασαν τὴν Ἑλλάδα καὶ δοξάστηκαν, στάθηκαν ἄτυχοι μετὰ τὴν λήξη τοῦ Πολέμου. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς, ὁ Κων/νος Δαβάκης συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς καί, μεταφερόμενος ὡς ὅμηρος στὴν Ἰταλία, πνίγηκε στὴν Ἀδριατικὴ ὅταν τὸ πλοῖο τορπιλλίστηκε, τὸ 1943. Ἐξ ἄλλου, ὁ στρατηγὸς Κατσιμῆτρος, ἐπειδὴ ἀνέλαβε τὸ ὑπουργεῖο Γεωργίας στὴν γερμανοπρόβλητη Κυβέρνηση τοῦ Τσολάκογλου, γιὰ 3 ἤ 4 μῆνες, θεωρήθηκε δωσίλογος. Καὶ κάποιοι φρόντισαν νὰ ἀμαυρώσουν τὴν φήμη του.

Ὅμως, ἡ ἁγνὴ Ἑλληνικὴ ψυχὴ τοὺς θαυμάζει καὶ προσφέρει τὸ θυμίαμα τῆς εὐγνωμοσύνης της στὴν μνήμη τους. Ἡ Ἑλλάδα χάρη στὸν ἡρωϊσμὸ καὶ τὴν ἀνδρεία τους ἀπώθησε τοὺς ἐπιδρομεῖς Ἰταλούς. Καὶ ἔδωσε στὴν κατατρομαγμένη  Εὐρώπη τὴν βέβαιη ἐλπίδα ὅτι ὁ Γερμανικὸς Ναζισμος καὶ ὁ Ἰταλικὸς φασισμὸς θὰ συντριβοῦν - ὅπως καὶ τελικῶς συνέβη.

Ἄς εἶναι αἰωνία καὶ ἀγήρως ἡ μνήμη τῆς γενναίας καὶ ἡρωϊκῆς αὐτῆς ξυνωρίδος : τοῦ Κωνσταντίνου Δαβάκη καὶ τοῦ Χαράλαμπου Κατσιμήτρου. Καὶ καλὸν εἶναι ὅλοι, ἰδιαίτερα οἱ νέοι μας, ν’ ἀκούσουμε κάποιες σκέψεις τοῦ Δαβάκη, ἐπίκαιρες καὶ σήμερα ὅσο ποτέ : - Φροντίστε ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς νὰ γίνῃ καλύτερος, νὰ γίνῃ πραγματικὸς Ἕλλην καὶ χριστιανός. Τότε ἡ γαλήνη καὶ ἡ εὐτυχία θὰ λάμψῃ στὸν οὐρανὸ τῆς πατρίδας μας. Οἱ κίνδυνοι ποὺ προέβλεψα στὴν Πίνδο ὑπάρχουν πάντοτε. Βλέπω τὰ ἁρπακτικὰ ὄρνεα ποὺ περιμένουν τὴν κατάλληλη στιγμὴ γιὰ νὰ μπήξουν τὰ νύχια τους στὸ σῶμα τῆς Ἑλλάδος. Ὄχι !  Πίσω σατανάδες !  Θὰ ἀγωνισθοῦμε καὶ ἐναντίον σας. Καὶ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ καλοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες θὰ σᾶς νικήσουμε.

Αὐτὰ τὰ τελευταῖα λόγια ἀκούγονται σὰν προφητεία. Τότε οἱ Ἰταλοί. Τώρα, ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη καὶ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο... Ἄς μένουμε, λοιπόν, ἄγρυπνοι στὶς ἐπάλξεις τοῦ χρέους.

Χρόνια πολλά, ἅγια εὐλογημένα.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+  Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ