“Πίπτ’ ἔγειραι”
(Πῶς τὸ ἑρμηνεύει ὁ Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
στὸ “Ἐξομολογητάριό” του).
Ἔπεσες ; σήκω, λένε οἱ Πατέρες, γιὰ νὰ βγάλουν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τὸν φόβο τῆς ἀπογνώσεως καὶ ὄχι γιὰ νὰ τοὺς κάνουν νὰ ἁμαρτάνουν μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἐξομολογήσεως καὶ μετανοίας · τὸ ἀληθινὸ νόημα τοῦ “Πίπτ’ ἔγειραι” εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρέπει μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις νὰ ἀπέχει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ φυλάσσεται νὰ μὴ πέσει · ἐάν, ὅμως, ἀπὸ ἀσθένεια ἀνθρωπίνη τύχει νὰ πέσει καὶ ὄχι μὲ τέλεια προαίρεσή του, πρέπει νὰ μὴν ἀπελπίζεται, ἀλλὰ νὰ σηκώνεται παρευθὺς καὶ νὰ ἐξομολογεῖται καὶ νὰ μετανοεῖ, χωρὶς νὰ χάσει καιρό. Διότι, ὅσο εἶναι νέα ἡ πληγή, τόσο εὐκολότερα ἰατρεύεται· ὅσο παλαιοῦται, τὸσο καὶ δύσκολα θεραπεύεται. (“Ἐξομολογητάριον” Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, σελ. 309, 310 Ἐκδ. Νεκτ.Παναγόπουλου).
Προσευχὴ μετανοίας
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ ἴδιο βιβλίο του τὸ “Ἐξομολογητάριόν” του (σελ. 264, βλ. ἀνωτ.) παραθέτει μία προσευχὴ μετανοίας. Εἶναι ἡ ἀκόλουθη :
Πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, εὐχαριστῶ σοι ὄτι διὰ τῆς πρὸς τὸν Πνευματικόν μου Πατέρα μυστηριώδους ἐξομολογήσεως, μὲ ἠξίωσες τὸν ἁμαρτωλὸν νὰ λάβω παρὰ σοῦ τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν μου. Λοιπόν, μιμούμενος τὸν Δαυίδ, ὁποῦ εἶπε : “Ὤμοσα καὶ ἔστησα τοῦ φυλάξασθαι τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου” (Ψαλμ. 118,106) · σοῦ ὑπόσχομαι μὲ μίαν ἀποφασιστικὴν θέλησιν τῆς ψυχῆς μου ὅτι προτιμῶ νὰ λάβω μυρίους θανάτους καλύτερα, παρὰ νὰ πράξω πλέον καμμίαν θανάσιμον ἁμαρτίαν καὶ νὰ παραπικράνω μὲ αὐτὴν τὴν ἄπειρόν σου ἀγαθότητα. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἡ ἰδική μου θέλησις εἶναι ἀσθενὴς ἀπὸ λόγου της, χωρὶς τὴν ἰδικήν σου βοήθειαν, σὲ παρακαλῶ θερμῶς νὰ μὲ ἐνδυναμώσῃς μὲ τὴν χάριν σου καὶ νὰ μὲ στερεώσῃς μὲ τὴν κραταιάν σου βοήθειαν, ἵνα μένω μέχρι τέλους ἀμετάθετος εἰς τὴν ἁγίαν μου ταύτην ἀπόφασιν. Ναί, φιλοψυχότατέ μου Ἰησοῦ, ἐνδυνάμωσόν με νὰ περάσω ἐν μετανοίᾳ τὸ ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς μου, διὰ νὰ ἀπολαύσω ἐδῶ κάτω τὴν χάριν σου, ἐκεῖ δὲ εἰς τὸν οὐρανὸν τὴν μακαρίαν σου δόξαν · διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης σου Μητρὸς καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.
