ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Ἡ ἀδικία ποὺ γίνεται στὸν ἕνα ἀποτελεῖ ἀπειλὴ γιὰ ὅλους. Καὶ ὅποιος πολεμάει τὴν ἀδικία κατὰ τοῦ ἄλλου, ὑπερασπίζεται τὰ δίκαια ὅλων.
Τὸ ἐρώτημα δὲν πρέπει νὰ εἶναι, ποιὸς ἔχει δίκηο,
ἀλλὰ ποιὸ εἶναι τὸ δίκαιο.
Αὐτὸς ποὺ ἀδικεῖ εἶναι πιὸ δύστυχος ἀπὸ τὸν ἀδικημένο.
Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη μοιάζει σὰν τὴν ἀράχνη, ποὺ μὲ τὸν ἱστό της - τοὺς νόμους της - μπορεῖ νὰ πιάνειτὰ μικρὰ ζωύφια, τὰ κουνουπάκια καὶ τὶς μυγοῦλες, ποὺ τελικὰ τὰ καταβροχθίζει. Ἀδυνατεῖ ὅμως νὰ συλλάβει τὰ μεγάλα θηρία τοῦ δάσους, τὶς ἀρκοῦδες καὶ τὰ λιοντάρια, ποὺ τὴν ἀγνοοῦν, τὴν περιφρονοῦν καὶ τὴν ξεσχίζουν.
Ἕνα πρᾶγμα εἶναι ἀπαραίτητο στὸν χριστιανό, νὰ θυμᾶται ὅτι πρέπει νὰ ξεχνᾶ τὶς ἀδικίες ποὺ τοῦ κάνουν.
