Στιγμιότυπα ἀπὸ τὶς Ἐκδήλωσεις τῆς Ι.Μ.Δ.Π.Κ. γιὰ τὴν ἀξία καὶ τὴν προσφορᾶ τοῦ Ἱερέως

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

ΤΗΣ  Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ  & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

  ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΑΞΙΑ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΠΡΟΣΦΟΡΑ  ΤΟΥ  ΙΕΡΕΩΣ  ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

(ΑΙΘΟΥΣΑ  ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ  ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ- ΛΥΚΕΙΟΥ  ΚΟΝΙΤΣΗΣ  13-11-2012 ΚΑΙ ΑΙΘΟΥΣΑ  ΚΔΑΠ  ΠΑΡΑΚΑΛΑΜΟΥ 2-12-2012

           

            Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης στὴν καθιερωμένη ἑορταστικὴ ἐκδήλωση ποὺ πραγματοποιεῖ στὸ τέλος τοῦ ἔτους, τιμῶντας ἕνα ἐθνικὸ ἤ θρησκευτικὸ πρόσωπο, θέλησε φέτος νὰ τιμήσει τὸν ἱερέα. Τὸ ἀξίωμα τοῦ Ἱερέως. Διότι  ὁ Ἱερέας  διὰ τοῦ μυστηρίου τῆς ἱεροσύνης, ἀξιώνεται ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ὑπηρετήσει στὸ ὑπούργημα αὐτὸ γιὰ ἕνα σκοπό, γιὰ μιὰ εὐθύνη τεράστια: νὰ ὁδηγήσει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων  στὸν Θεό, στὴν Βασιλεία Του. Νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο τοῦ Καλοῦ Ποιμένος, τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι,  τὶ ἄλλο; ἀπὸ τὴν σωτηρία τῶν λογικῶν προβάτων καὶ τὴν ἐπαναφορά τους, ὅσων παρεξέκλιναν,  στὴν ἱερὰ μάντρα, τὴν Ἐκκλησία. Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος συγκρίνοντας τὴν βαρύτητα τῶν ἱερέων μὲ τοὺς φυσικούς γονεῖς λέει τὰ ἑξῆς :   «Πιὸ μεγάλη δύναμη ἔδωσε ὁ Θεός στοὺς ἱερεῖς, παρά στοὺς φυσικούς μας γονεῖς. Kαὶ τόση εἶναι ἡ διαφορά ἀνάμεσά τους, ὅση εἶναι ἀνάμεσα στὴν παροῦσα καὶ τὴ μέλλουσα ζωή. Οἱ μὲν φυσικοὶ γονεῖς φέρνουν παιδιὰ γι’ αὐτὴν, τὴν παροῦσα ζωή, οἱ δὲ ἱερεῖς κάνουν πνευματικὰ παιδιὰ, ἄξια γιὰ τὴ μέλλουσα ζωή».

           

            Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι πολλοί συνέβαλαν καί κουράστηκαν ὄχι λίγο γιά τήν πραγματοποίηση τῆς Ἐκδηλώσεως αὐτῆς, ἡ ὁποία καὶ μεταδιδόταν «ἐπί πτερύγων ἀνέμων» (δηλ. ζωντανά) ἀπὸ τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως  «Ράδιο Δρυϊνούπολις». Ἡ Ἐκδήλωση περιελάμβανε ὁμιλία, ὕμνους, τραγούδια, προβολές καὶ ποιήματα. Ἡ ὁμιλία ἐκφωνήθηκε  ἀπὸ τὸν  Πρωτοπρεσβύτερο Ἀθανάσιο Μαρινόπουλο, Ἱεροδιδάσκαλο, Μουσικολογιώτατο καὶ Θεολόγο, προϊστάμενο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγ. Τριάδος Κατερίνης, καὶ πολύτεκνο οἰκογενειάρχη. Τελευταὶα εἶχε τὴν εὐλογία, μία του κόρη νὰ εἰσέλθει στὸ μοναχικὸ τάγμα.   Ἰδιαίτερα κουράστηκαν οἱ καθηγήτριες , καθηγητές, φοιτήτριες καί μαθητές, πού συνέβαλαν στήν παρουσίαση τῶν ταμπλώ, τῶν διαφημιστικῶν ἀφισσῶν καί τῶν ἀπαγγελιῶν. Τὰ μέλη τῶν δύο χορωδιῶν : Ἡ πρώτη, ἡ παιδικὴ χορωδία μὲ τὴν ὀνομασία «Ὁ Ἅγιος Κήρυκος»,  ἔκανε τὴν ἐμφάνισή της γιὰ πρώτη φορά. Ἀποτελοῦνταν ἀπὸ παιδιὰ Δημοτικοῦ τῶν Κατηχητικῶν, ἔχοντας προστάτη  τὸν 3ετὴ Μάρτυρα Ἅγιο Κήρυκο, ποὺ τὸν ἀπεικόνιζε καὶ ἡ κονκάρδα ποὺ φοροῦσαν. Σκοπὸς τῆς χορωδίας αὐτῆς ἦταν καὶ εἶναι νὰ δώσει τὴν μαρτυρία Χριστοῦ παντοῦ, ἐφαρμόζοντας τὸ σύνθημά της «Πιστοὶ μέχρι τέλους». Ἡ δεύτερη χορωδία μὲ τὴν ὀνομασία «Πᾶσαι αἱ ἐπουράνιαι δυνάμεις»  ἀποτελοῦνταν  ἀπό σπουδαστές μεγαλύτερης ἡλικίας. Εἶναι μαθητὲς ποὺ διδάσκονται τήν Βυζαντινὴ καὶ Παραδοσιακή Μουσική  ἄλλοι πρακτικά καί ἄλλοι ποιό ἐμπεριστατωμένα (δηλ. μὲ βυζαντινὰ φθογγόσημα).  Δὲν ἐφίσθησαν κόπων καὶ δυνάμεων  καὶ οἱ δύο χορωδίες, ὥστε νὰ διαθέσουν τὸν πολύτιμο χρόνο τους στὴν ἑτοιμασία τῶν ὕμνων καὶ τραγουδιῶν. Οἱ μεγάλοι ἀπὸ τὶς ἐργασίες τους καὶ οἱ μικρότεροι ἀπὸ τὸ παιχνίδι καὶ τὰ διαβάσματά τους. Οἱ Ὕμνοι ἦταν ἐπιλογὲς ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία τῆς Πεντηκοστῆς. Κι αὐτό,  διότι μὲ  τὴν συνεργία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προχειρίζεται καὶ ἀναβιβάζεται κανεὶς στὸ διακονικὸ, στὸ ἱερατικὸ καὶ στὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα. Τὰ τραγούδια ποὺ συνοδεύονταν ἀπὸ μουσικὰ ὄργανα ὅπως : βιολί, κλαρίνο, λαοῦτα, τουμπερλέκι, ἁρμόνιο, μπουζούκι καὶ κιθάρα, ἀναφέρονταν στὸ δύσκολο ἔργο τοῦ ἱερέως γιὰ τὴν καθοδήγηση τῶν ψυχῶν τῆς ποίμνης του πρὸς τὸν «Καλὸ Ποιμένα» τὸν Χριστό. Ἀναφέρουμε τοὺς τίτλους καὶ μόνον τῶν τραγουδιῶν: «Στὸν Ἱερέα», «Στὴν πηγὴ τοῦ χωριοῦ μου», «Ὅλα γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ», «Στὸν ποιμένα». Τὰ δύο τελευταῖα τραγούδια μελοποιήθηκαν ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη.

            Δὲν πρέπει νὰ παραλείψουμε τὴν βοήθεια ποὺ προσέφεραν τὰ μικρὰ παιδιὰ ποὺ ὑποβοηθούμενα ἀπὸ τὴν ὑπεύθυνη διδάσκουσα τοῦ τοῦ ΚΔΑΠ (Κέντρο Δημιουργικῆς Ἀπασχολήσεως) Κονίτσης  καλλιτέχνησαν τὸ σῆμα τῆς παιδικῆς χορωδίας καὶ τὰ σταυρουδάκια ποὺ ἔλαβαν οἱ ἱερεῖς μας καὶ οἱ ἐπίσημοι κατὰ τὸ πέρας τῆς Ἐκδηλώσεως. Ὁ σταυρὸς ὑποδείκνυε τὸν δύσκολο δρόμο ποὺ ὀφείλουν ν’ ἀκολουθήσει ὁ καθένας στὸ λειτούργημά του, μὲ σκοπὸ τὴν ἀνάσταση τῆς κοινωνίας μας.  Ἐπίσης οἱ  κυρίες τῶν Κύκλων Μελέτης Ἁγ. Γραφῆς  ἑτοίμασαν, γιὰ τὴν χορωδία καὶ γιὰ ὅσους βοήθησαν στὴν ἑορτὴ, ἕνα ὡραῖο νηστίσιμο γλύκισμα  ἀλλὰ καὶ τὸν στολισμὸ τῆς παιδικῆς χορωδίας  μὲ τὸ διακριτικὸ μαντιλάκι στὸ λαιμό. Οἱ στίχοι τῶν τραγουδιῶν καὶ οἱ προβολές  παρουσιάστηκαν σὲ ὀθόνη ἠλεκτρονικά, γιὰ τὴν καλύτερη συμμετοχὴ τῶν προσκεκλημένων στὴν Ἐκδήλωση αὐτή. Οἱ 2 προβολὲς ἦταν  δημιουργία τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, βασισμένη, ἡ πρώτη, σ’ ἕνα ποίημα τῆς Μαρίας Μουρζᾶ  μὲ τὴν ἐπιγραφὴ «Ἀπορία», καὶ ἡ δεύτερη στὸ προσωπικὸ ἡμερολόγιο τοῦ Δελβινακιώτου ἐθνομάρτυρος Στρατιωτικοῦ ἱερέως καὶ ἱεροκήρυκος Ἀρχιμ. Χρυσοστόμου Τσοκώνα (+25.11.1940), ποὺ ἀναφέρει σκέψεις γιὰ τὸ ἔργο τοῦ ἱερέως.

            Στὴν ἐκδήλωση παρεβρέθηκαν ἀρκετοὶ ἐπίσημοι καὶ μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Πολυτέκνων Νομοῦ Ἰωαννίνων κ. Κων/νος Μπαλωμένος. Τὴν ἐκδήλωση ἔκλεισε ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, ποὺ εἶπε τὰ ἑξῆς:

            «Ὁ 20ός αἰώνας, ὁ προηγούμενος αἰώνας, ποὺ γιὰ ἐμᾶς τοὺς μεγαλυτέρους δὲν εἶναι πολὺ μακρινὸς, κοντινὸς μᾶς φαίνεται,   παρουσίασε πολλὲς  ἱερατικὲς μορφές. Μοῦ ‘ρχεται τώρα στὴν διάνοιά μου ἡ μορφή τοῦ π. Διονυσίου Φαραζουλῆ, ὁ ὁποῖος ὀνομάστηκε «τὸ ἀηδόνι τοῦ ἄμβωνος». Ἦταν ἱεροκήρυξ τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν καὶ ἀπεβίωσε σὲ πολὺ νέα ἡλικία. Ὁ π. Σεραφεὶμ Παπακώστας  γιὰ τὸν ὁποῖο ἔχει σημειωθεῖ ὅτι κάποια μέρα τῆς κατοχῆς ποὺ κατέβαινε στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν τὸν σταμάτησε ἕνας ἄνθρωπος ἁπλὸς, τοῦ λαοῦ. Μοῦ φαίνεται ὅτι τὸν γνώριζε. Τοῦ λέει: - Πάτερ, τώρα νὰ πᾶς νὰ κηρύξεις ! Γιατὶ μὲ τὸ κήρυγμά του ὁ ἀείμνηστος ἐκεῖνος κληρικός τόνωνε καὶ ἐνίσχυε τὶς ψυχὲς τῶν ὑποδούλων στὴν ναζιστικὴ κατοχή. Νὰ θυμηθοῦμε ἐκ τῶν ἐκγάμων κληρικῶν  τὸν π. Παῦλο Τσακτάνη ποὺ πέθανε καὶ αὐτὸς σὲ πολὺ νέα ἡλικία, τὸν π. Νικόλαο Πλανᾶ, στὰ νεώτερα χρόνια τὸν π. Ἰάκωβο Τσαλίκη, τὸν π. Πορφύριο, τὸν π. Νικόλαο Κογιώνη, ... πλῆθος κληρικῶν. Πιστεύω ὅτι γιὰ τὸν λαό μας καὶ γιὰ τὸ ἔθνος μας ὑπῆρξε μιὰ ἰδιαίτερη εὐλογία ἡ παρουσία αὐτῶν τῶν κληρικῶν.

            Βέβαια παρουσιάζεται μιὰ ἀντινομία. Κάποιοι λοιδοροῦν τοὺς Ἱερεῖς. Κουτσουμπολεύουν, κατακρίνουν. Γιὰ κάποια ἔχουν δίκαιο γιὰ τὰ περισσότερα ὅμως, καθ’ ὅσων γνωρίζω προσωπικῶς, δὲν ἔχουν  δίκαιο. Ἀλλ’ ἐν πᾶσιν περιπτώσει. Ὅταν τοὺς πεῖς, βέβαια: - Ἔ, φέρε τὸ δικό σου παιδὶ νὰ τὸ χειροτονήσω. -Ἄ, ὄχι τὸ δικό μου παιδί. - Τὸτε πῶς θὰ γίνει ; Ἔρχονται, λοιπόν, τὰ Χριστούγεννα, τὸ Πάσχα, καὶ τὸν Δεκαπενταύγουστο καὶ ὅλοι ζητοῦνε παπᾶ. Ποῦ νὰ τὸν βρῶ αὐτὸν τὸν παπᾶ τὸν ἔρμο. Ἀπὸ ποῦ ; Νὰ τὸν κόψουμε ἀπὸ τὰ βράχια; Χρειάζεται, λοιπόν, καὶ οἱ γονεῖς νὰ καλλιεργήσουν αὐτὸ τὸ αἴσθημα καὶ αὐτὴν τὴν κλήση ποὺ ἔχουν κάποια παιδιὰ πρὸς τὴν ἱερωσύνη, ποὺ εἶναι ὅ,τι καλύτερο, ὅ,τι ὡραιότερο καὶ ὅ,τι ἀνώτερο».   

            Οἱ παραβρισκόμενοι ἔλαβαν ὡς ἐνθύμιο ἕναν ὡραῖο σελιδοδείκτη, ποὺ  παρουσίαζε ἕναν ἱερὲα μὲ τοὺς στίχους γραμμένους ἀπὸ κάτω : «Παρακάλα , Λευίτη, νὰ φέρ΄ ἡ αὐγὴ τὴ δικιά μας Ἀνάσταση τώρα!».