Λέγεται ὅτι ὁ ὑπουργὸς Προπαγάνδας τοῦ Χίτλερ Γιόζεφ Γκαίμπελς βάσιζε τὴν προπαγάνδα του στὴν ἀρχή: «Λέγε, λέγε ὅ,τι θέλεις, στὸ τέλος κάτι μένει». Μόνο ἔτσι μποροῦμε νὰ ἐξηγήσουμε ὅσα εἶπε ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης στὸ video «Ὁ ἀντι-οικουμενισμὸς, δούρειος ἵππος τῆς Ἐκκλησίας». Ἐκεῖ ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς διαχριστιανικὸς καὶ διαθρησκειακός εἶναι ἀνύπαρκτος καὶ ὅτι εἶναι ἐφεύρεση τῶν ἀντιοικουμενιστῶν. Πέραν τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὅλων τῶν ἁγίων Γερόντων καί ἄλλων ταπεινῶν λευϊτῶν, ὅπως π. Γεωργίου Καψάνη, π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, π. Σαράντη Σαράντου καὶ πολλῶν ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων (π.χ. π. Γ. Μεταλληνὸς, π. Θ. Ζήσης, K. Mουρατίδης, Μ. Φαράντος, Γ. Μαντζαρίδης), οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστὲς μιλοῦν γιὰ Οἰκουμενισμὸ καὶ οἰκουμενιστὲς καὶ ἐννοοῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς προσπάθεια ἑνοποιήσεως πίστεων καὶ θρησκειῶν. Συνεχῶς συζητοῦν καὶ προσεύχονται γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν (π.χ. Ἀλ. Παπαδερὸς : «Οἰκουμενισμὸς σημαίνει πόνος γιὰ τὶς διαιρέσεις…
καὶ ἀγώνας γιὰ τὴν προαγωγὴ καὶ ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας»[1]. Ἰδοὺ καὶ τὸ μήνυμα τῆς ἑβδόμης γενικῆς συνελεύσεως τοῦ ΠΣΕ (Καμπέρα 1991): «…Δοξάζουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἄνθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου»[2]. Μιλοῦν γιὰ «ἐξοικουμενισμὸ τῆς θεολογίας»[3] Ἀναφέρεται καὶ λίστα «ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν» ποὺ πέθαναν μεταξύ 1961-1968»[4].Ἐπιβεβαιώνοντας αὐτὴ τὴν ὁρολογία οἱ οἰκουμενιστὲς ἐνεργοῦν κατὰ τὸ «πιστεύω» τους.Ἔτσι π.χ. στὴ Θεσ/νίκη τὸ ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 21 Ἰανουαρίου 2023, στὰ πλαίσια της «Παγκόσμιας Ἑβδομάδας Προσευχῆς γιά τήν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν, διοργανώθηκε «Οἰκουμενική Βραδιά Συμπροσευχῆς» μὲ τὴν συμμετοχὴ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καὶ τὴν παρουσία Ὀρθοδόξων, Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν, Ἀγγλικανῶν καὶ Εὐαγγελικῶν, σὲ παπικό “Ναό” τῆς Θεσσαλονίκης. Ὅπως εἶπαν οἱ διοργανωτὲς στόχος ἦταν ἡ “ἀναζήτηση γιὰ τὴν ὁρατή ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας”. Σ΄ αὐτήν “οἱ καρδιές ἀγγίζονται καὶ οἱ Χριστιανοί συγκεντρώνονται γιὰ νὰ προσευχηθοῦν γιὰ τὴν ἑνότητά τους. Ἐκκλησίες καὶ ἐνορίες σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀνταλλάσσουν ἱεροκήρυκες ἢ ὀργανώνουν εἰδικούς οἰκουμενικούς ἑορτασμούς καὶ προσευχές”..
Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ διαχριστιανικὸς Οἰκουμενισμὸς ἢ μήπως τὸν ἐφηῦραν οἱ ἀκραῖοι ὀρθόδοξοι κληρικοὶ γιὰ νὰ ἔχουν ἀκροατήριο (!), ὅπως ἰσχυρίστηκε ὁ ἀνωτέρω κληρικὸς ;
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ …καλύτερη, πληρέστερη ἐκδοχή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ διαθρησκειακὸς οἰκουμενισμὸς, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης διακηρύσσει ὅτι εἶναι ἀνύπαρκτος, ὅπως καὶ κίνδυνος τῆς Πανθρησκείας![5] Εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ μή γνωρίζει τὶς διαθρησκειακὲς …ἐμποροπανηγύρεις, στὶς ὁποῖες σύρονται κυριολεκτικὰ οἱ ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν θρησκειῶν; Ἐκεῖ συναγελάζονται, ἀνάβουν κεριὰ καὶ καντήλια καὶ συμπροσεύχονται δῆθεν γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου μέσα σὲ θεατρικὰ δρώμενα καὶ χορευτικὰ μὲ τελετουργικὸ χαρακτῆρα. Ἀρκεῖ κανεὶς νὰ δεῖ τὰ video τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων στὴν Ἀσσίζη τὸ 1986, ὅπου παρευρέθηκαν 160 ἀρχηγοὶ θρησκειῶν, ἀνάμεσά τους καὶ ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι, καθὼς καὶ τὸ 2011, γιὰ νὰ πειστεῖ ὅτι βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ μεγάλη ἀποστασία ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὸν σχεδιασμὸ τῶν συναντήσεων-θεατρικῶν παραστάσεων-ἄγνωστο ποιὸς τὶς ὀργανώνει-νιώθει κανεὶς ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ταλαίπωροι, Πάπας, πατριάρχες καὶ ὅλος ὁ ἐσμὸς τῶν ἀρχηγῶν τῶν θρησκειῶν, σχεδὸν ἀναγκάζονται νὰ διακηρύττουν ὅτι πιστεύουν στὸν ἴδιο Θεὸ, ὅτι ἔχουν ἀγάπη καὶ ὅτι ποθοῦν τὴν εἰρήνη.
Στὴν γνωστὴ δήλωση τῆς Β΄Βατικανῆς Συνόδου nostraaetate, τὴν ὁποῖα περιφέρουν καμαρωτὰ ὅλοι οἱ Οἰκουμενιστὲς, διακηρύσσεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀτενίζει μὲ ἐκτίμηση τοὺς μουσουλμάνους ποὺ λατρεύουν τὸν μόνο ζωντανὸ καὶ ἀληθινὸ Θεό… ὅτι στὸν Ἰνδουϊσμὸ οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸ ἄγχος…ὅτι στὶς διάφορες μορφὲς βουδδισμοῦ διδάσκεται ἕνας δρόμος γιὰ νὰ φθάσουν στὸν ὑπέρτατο φωτισμό. Οἱ διδασκαλίες αὐτὲς ὄχι σπάνια ἀντανακλοῦν μία ἀκτίνα ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια ἐκείνη πού φωτίζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους(!)
Ἀλλὰ μήπως σὲ ὅλες τίς θρησκεῖες λατρεύουν τὸν ἴδιο Θεό; Εἶναι ὁ Ἀλλὰχ ὁ ἀληθινὸς Τριαδικὸς Θεός; Οἱ Ἰνδουϊστὲς λατρεύουν περὶ τὶς 160.000 θεότητες. Οἱ Βουδδιστὲς δὲν πιστεύουν καθόλου στὸν Θεό. Καὶ οἱ Ἑβραῖοι μετὰ τὴν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν στροφὴ τους στὴν Καμπαλὰ, γνωστικιστικὴ αἵρεση μὲ στοιχεῖα μαγείας, ἔμειναν ἔρημοι τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ («Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος»(Ματθ.23, 38). Βέβαια ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι πλασμένοι κατ΄εἰκόνα Θεοῦ καὶ διψοῦν γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ, ὅμως πέφτουν ἀπὸ πλάνη σὲ πλάνη. Καὶ ἀντὶ μὲ ἀληθινὴ συμπάθεια νὰ τοὺς φανερώσουμε τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία ἐπαινοῦμε τὶς «θρησκευτικὲς ἐμπνεύσεις» τους καὶ δεχόμαστε τὸν «φωτισμὸ» τους.
Τό καυτὸ ἐρώτημα πρὸς τοὺς «χριστιανοὺς» οἰκουμενιστὲς εἶναι : Ἀφοῦ θέλετε νὰ προσεύχεσθε μαζὶ μὲ τὴν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν θρησκειῶν γιὰ τὴν εἰρήνη, γιατὶ ἀναμιγνύετε στὶς ὁμιλίες σας τὰ δόγματά τους καὶ προσπαθεῖτε νὰ βρεῖτε ὁμοιότητες μὲ τὀ Εὐαγγέλιο;
Ἄλλο ἕνα παράδειγμα γιὰ νά γίνουν κατανοητοὶ οἱ τελικοὶ σκοποὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Σέ σχέση μὲ τὸν Ἰουδαϊσμὸ διαβάζουμε στὴν «Ἱστορία τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως» ὅτι ὑπάρχει στὴν χριστιανοσύνη ἀναγκαιότητα ἀμοιβαίας εὶς βάθος γνωριμίας. Βέβαια οὕτως οὐδόλως ἀπαλείφεται τὸ οὐσιαστικὸ χάσμα τῶν δύο ἐξ ἀποκαλύψεως θρησκειῶν. Πλὴν ὅμως τὸ ἐγχείρημα αὐτὸ ἐπιτρέπει εἰς τοὺς ἀκούσαντας τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου ἐν Σινᾶ [στοὺς Ἑβραίους] καὶ τοὺς ἀτενίσαντας τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν Θαβὼρ [στοὺς Χριστιανοὺς] νὰ βαδίσουν ἐν ὁμονοίᾳ τὰς παραλλήλους αὐτῶν ὁδοὺς, τὰς ἀγούσας πρὸς τὴν ὀγδόην ἡμέραν. Ἄρα, ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἀποστασίας καὶ τοῦ μίσους πρὸς τὸν Χριστό ἀφ΄ἑνὸς, καὶ ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἀφ’ἑτέρου, ἐκ τῶν δύο παραλλήλων ὁδῶν, φθάνουμε στὴν Βασιλεία! Πιὸ… ὡραῖα μᾶς τὸ εἶπε ὁ Ἀρχιεπ. Άμερικῆς Ἐλπιδοφόρος πρὶν τρία χρόνια : ὅταν ἀνυψώνετε μία θρησκεία πάνω ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες, εἶναι σὰν νὰ ἀποφασίζετε ὅτι ὑπάρχει μόνο ἕνα μονοπάτι ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ. Ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα, ἁπλὰ δὲν βλέπετε μυριάδες μονοπάτια ποὺ ὁδηγοῦν στὸ ἴδιο μέρος, γιατὶ περιβάλλεστε ἀπὸ βουνὰ προκαταλήψεων ποὺ σᾶς κρύβουν τὴ θέα.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ βαθύτερη ἐνασχόληση μὲ τὶς δῆθεν ὁμοιότητες μεταξὺ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῶν θρησκειῶν. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας ἀναφερόμενος στὸν χριστιανο-ισλαμικὸ Διάλογο εἶπε : Τὴν ὥρα ποὺ κάθε πλευρὰ [δηλ. ἡ χριστιανικὴ καὶ ἡ μουσουλμανική] βυθίζει τὸ στοχασμό της στὶς βαθύτερες θρησκευτικὲς πεποιθήσεις καὶ ἐμπειρίες της γιὰ νὰ ἐξηγήσει πῶς ἀντιμετωπίζει τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο κρίσιμο θέμα, δὲν συντελεῖται ἁπλῶς ἀλληλοενημέρωση ἀλλὰ πνευματικὴ -δικές μας οἱ ὑπογραμμίσεις - ἐπικοινωνία καὶ ἐπαφή». Καὶ παρακάτω : Τὸ γεγονὸς τῆς κοινῆς ζωῆς καὶ ἀναζητήσεως μὲ ἐκπροσώπους διαφόρων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων διευρύνει συγχρόνως τὸ πεδίο τοῦ διμεροῦς διαλόγου, φωτίζοντας τὸ κοινὸ ἔδαφος τῆς μονοθεϊστικῆς , προφητικῆς θρησκευτικῆς ἐμπειρίας. Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο : Ἕνας διάλογος μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες προϋποθέτει κατανόηση καὶ ἀναγνώριση τῶν ἐμπνεύσεων ποὺ ἐνυπάρχουν στὶς ἄλλες θρησκευτικὲς ἐμπειρίες.
Προσέξτε καὶ τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Ἐπιλόγου τοῦ βιβλίου τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀναστασίου «Ἰσλάμ»: Παρὰ τὶς βαθειὲς θεολογικὲς διαφορὲς καὶ τὶς δραματικὲς συγκρούσεις τοῦ παρελθόντος, στεκόμαστε ἐν πολλοῖς σὲ κοινὸ πολιτισμικὸ καὶ θρησκευτικὸ ἔδαφος· καὶ ἡ οὐσιαστικότερη ἀλληλοκατανόηση τοῦ πνευματικοῦ πλούτου τῶν δύο κόσμων ἀποτελεῖ ἀμοιβαῖο χρέος – μεστὸ προσδοκίας(ἡ ὑπογράμμιση τοῦ συγγραφέως).
Στὰ πιὸ ἀπίθανα μέρη τοῦ κόσμου ἔχουν γίνει πάμπολλες διαθρησκειακὲς συναντήσεις. Ἀκόμη καὶ στὴ γειτονιά μας, στὰ Τρίκαλα, εἶχε προγραμματιστεῖ ἕνα ...ἀνύπαρκτο (!) «Διαθρησκευτικὸ Συνέδριο» ἀπὸ 1-3 Νοεμβρίου. Σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα θὰ μιλοῦσαν Ακαδημαϊκοί, Ραβίνοι, Μουσουλμάνοι Ιεροδιδάσκαλοι, Έλληνες υπουργοί και εκπρόσωποι της Γερμανικής Κυβέρνησης. Θὰ ἀκολουθοῦσε καὶ προσκύνημα ὅλων τῶν θρησκευτικῶν ἐκπροσώπων στὰ Μετέωρα !
Ἀναρωτιέται κανεὶς γιατὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς διάλεξαν γιὰ τὴ φιέστα τους τὰ Τρίκαλα. Ἀπὸ ἐκεῖ βέβαια εἶναι ὁ ὑπουργὸς κ. Παπαστεργίου ποὺ κάλυψε μὲ τὀ κῦρος του τὴν ἐκδήλωση. Ὅμως οἱ διοργανωτὲς γνώριζαν ὅτι στὰ Τρίκαλα καὶ γενικώτερα στὴν Περιφέρεια ὁ ὀρθόδοξος λαὸς εἶναι ἀμύητος στὰ τερτίπια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Χρειάζεται «ἱεραποστολὴ» κι’ ἔτσι ἁπλώνεται τὸ κακὸ. Ὅμως -Δόξα τῷ Θεῷ- οἱ σφοδρὲς ἀντιδράσεις κλήρου καὶ λαοῦ, ἡ μὴ συμμετοχὴ τῶν σεβασμιωτάτων ἀρχιερέων Τρίκκης Χρυσοστόμου καὶ Θεοκλήτου Σταγῶν καὶ Μετεώρων ἀκύρωσαν τὸ «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» ποὺ στόχευε νά σταθεῖ ἐπηρμένο «ἐν τόπῳ ἁγίῳ», στὰ ἅγια Μετέωρα. Ἦταν, θείᾳ Χάριτι, μιὰ ἐπιτυχία τῶν ὀρθοδόξων. Ἀλλὰ δὲν χρειάζεται ἐπανάπαυση καὶ χαλάρωση. Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι μία παγκόσμια γάγγραινα. Μὲ τὰ ὄργανά του, τὸ ΠΣΕ καὶ τὰ ποικιλόμορφα παραρτήματά του ἁπλώνεται καὶ μολύνει μὲ τὴν ἀντίχριστη ἀποστασία του ὅλη τὴν Οἰκουμένη. Ἔχει στὴ διάθεσή του ὅλη τὴν κοσμικὴ δύναμη καὶ ἄφθονο χρῆμα. Ἐλέγχει κυβερνήσεις καὶ συνόδους, καθηγητὲς, κληρικοὺς καὶ δημοσιογράφους καὶ βαδίζει μὲ δαιμονικὴ σύνεση. Δὲν βιάζεται. Δοκιμάζει τὰ βήματά του καὶ προχωρεῖ. Ποιὸς περίμενε πρὶν 30 χρόνια νὰ… ἀλωνίζει ὁ Πάπας στὴν Ἑλλάδα; Σιγὰ-σιγὰ τὸ πέτυχε καὶ ὅλοι τὸ …χωνέψαμε!
Παρακολουθῆστε τὶ ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη. Ἡ ἀπόπειρα διοργανώσεως διαθρησκειακῆς συναντήσεως στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 2003 στήν Ἱ. Μονὴ Βλατάδων ἀκυρώθηκε μὲ τὴν κραταιὰ ἀπαγόρευση τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β΄(Χρυσοφάκη). Αἰωνία του ἡ μνήμη! Στὶς 21-1-2012 οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐπανέρχονται στὴν Θεσσαλονίκη μὲ «Οἰκουμενικὴ βραδιὰ συμπροσευχῆς», ὅπου ἐκπρόσωποι τῶν Παπικῶν, Ἀγγλικανῶν, προτεσταντῶν, Ἀρμενίων συμπροσεύχονται. Ὁ μητροπολίτης Ἄνθιμος ἀρνεῖται νὰ στείλει ἐκπροσώπους δηλώνοντας : «Δὲν εἶναι μέσα στὴν τάξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας νὰ συμμετέχει σὲ..συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους καὶ πολὺ περισσότερο μὲ ἐκπροσώπους ἄλλων θρησκειῶν». Μετὰ ἀπὸ σταδιακὰ βήματα στὶς 21 Ἰανουαρίου 2023 στὴν Οἰκ. βραδιά συμπροσευχῆς συμμετεῖχε ὀρθόδοξος ἱερεὺς, καθηγητὲς καὶ πολλοὶ ὀρθόδοξοι πιστοὶ.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς συνεχίζει τὸ ἔργο του. Ὑπάρχουν στὰ ἔργα, στὶς διαλέξεις καὶ στὰ γραφόμενα τῶν οἰκουμενιστῶν ἄπειρα τέτοια σημεῖα ποὺ δείχνουν ὅτι ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ εἰρωνικὰ ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης, στοχεύει στὴν Πανθρησκεία. Στοχεύει, ἀλλὰ ἴσως νὰ μὴν κατορθώσει ὁ Οἰκουμενισμὸς νὰ ἐπιβάλει ἕνα Θεὸ γιὰ ὅλους. Οὔτε βέβαια τὸν παραλογισμὸ τὸν ὁποῖο …εὐαγγελίζεται ὁ Π. Βασιλειάδης δηλ. τὸ νὰ δεχθοῦν οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία ἔξω ἀπὸ τὸ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας! Ὅμως σὲ μέγιστο βαθμὸ θὰ ἐπιτύχει τὴν ἄμβλυνση τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας, τὴν πνευματικὴ χαύνωση, τὴ σύγχυση στὶς ψυχὲς, ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀλήθεια τῆς Πίστεως καὶ στὸ νόημα τῆς ζωῆς. Καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν μὲ τὴν συγκατάθεσή του ἀποστεῖ ἡ Χάρις ἀπὸ τὴν καρδιὰ του, εἶναι εὐάλωτος στὸ νὰ ἀποδεχθεῖ ἄλλα μηνύματα. Εἶναι ἕτοιμος νὰ δεχθεῖ ἄλλον «Χριστό». Λέει ὁ Κύριός μας : «Ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου καὶ οὐ λαμβάνετέ με · ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰω. 5,43). Γιὰ τὸν «Ἄλλο» μᾶς ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἁγίων Πατέρων.
Ἐπειδὴ κάποιοι κατηγοροῦν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ὅσους ζοῦν μέσα στὴν Χάρη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιὰ φονταμενταλισμὸ γιὰ περιχαράκωση καὶ κλείσιμο στὸν ἑαυτό της, εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἕνα ἄθλιο κακέκτυπο τῆς Οἰκουμενικότητος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει δική της ὁρολογία πληρέστερη γιὰ νὰ δηλώσει τὴν Οἰκουμενικότητά της. Εἶναι τὸ 9ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως : «Πιστεύω εἰς Μίαν…Καθολικὴν Ἐκκλησίαν». Αὐτὸ μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἡ Μία Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι Καθολικὴ, ἔχουσα τὴν πληρότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς Χάριτος. Καὶ ἐπίσης Καθολικὴ δηλ. Οἰκουμενικὴ καθὼς ἁπλώνεται σὲ ὅλο τὸν κόσμο χωρὶς περιορισμοὺς, ἀλλὰ μὲ ἕναν Ὅρο καὶ κάποια θεόσδοτα ὅρια. Ὅρος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καὶ ὅρια ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία. Ἡ Ὀρθοδοξία ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ Χριστοῦ : «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. 28, 19-20). Ἔτσι α) καλοῦνται πάντες οἱ ἄνθρωποι β) καλοῦνται νὰ γίνουν μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ γ) καλοῦνται νὰ βαπτισθοῦν ὀρθοδόξως εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ δ) καλοῦνται νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ τηρήσουν τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν πιστῶν τους διαδόχων τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἀντίθετα ὁ Οἰκουμενισμὸς σημαίνει, μαζευτεῖτε ὅλοι, ὅ,τι κι ὅπως ἂν πιστεύετε νὰ κάνουμε μιὰ μεγάλη συμμάζωξη «ἀγάπης», ὅπου ὅμως δὲν θὰ εἶναι παρὼν ὁ Χριστός.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προειδοποιεῖ :
Πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται. Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσι ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνων ἔμαθες καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ( Β΄Τιμ.3, 12-15).
Ἐμεῖς πιστεύουμε στὴν Καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι κατὰ τὸν Ἀπόστολο «στύλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας»(Α΄Τιμ. 3,15). Αὐτὴ κατέχει καὶ ἑρμηνεύει πλήρως καὶ αὐθεντικὰ «τὸ τῆς εὐσεβείας μέγα μυστήριον»(Α΄Τιμ.3,16). Αὐτὸ τὸ μυστήριο Αὐτὴ καὶ Μόνη, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κηρύττει καὶ διατρανώνει στὰ πέρατα καὶ διδάσκει «πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Κυρίου ἀναστρέφεσθαι», πῶς δηλαδὴ πρέπει νὰ ζοῦν οἱ πιστοὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἔτσι ζώντας «εὐσεβῶς», ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ πίστει, πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ζώντας πνευματικά, γιὰ κάθε διωγμὸ, πειρασμὸ καὶ δυσκολία. Οἱ πονηροὶ καὶ γόητες Οἰκουμενιστὲς θὰ προκόβουν στὸ καταστροφικό τους ἔργο. Ὄντας πλανεμένοι θὰ πλανοῦν καὶ ἄλλους. Ἔμεῖς ἂς μένουμε σὲ ὅσα μάθαμε ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρες μας. Γνωρίζουμε ὅτι αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀλάθητοι καὶ ἀμετακίνητοι ὁδοδεῖκτες μας. Μελετώντας τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὴ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων ἀποκτοῦμε τὴν ἀληθινὴ σοφία. Γνωρίζουμε ὅτι μόνο διὰ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησία ἔχουμε τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας.
Τέλος χρειάζεται καὶ ἀντίσταση τῶν Ὀρθοδόξων στὴ μιαρὴ ἐπίθεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν ἱστορία τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ μαρτύρια τῶν ὀρθοδόξων, τὴν πάλη τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν αἱρέσεων. Σήμερα μᾶς ἔκαναν ἕνα μάθημα οἱ Τρικαλινοί. Ἡ δῆθεν εἰρηνικὴ ἀντιμετώπιση τῆς πλάνης ἢ ἡ «ταπεινὴ» σιωπὴ, ἡ δῆθεν εὐσεβής ἄρνηση νὰ διαμαρτυρόμαστε δημόσια καὶ νὰ μὴν κατεβαίνουμε στὸ πεζοδόμιο, εἶναι σὰν νὰ ρίχνουμε λουκούμια κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν, ὅταν αὐτοὶ μᾶς ρίχνουν ρουκέτες. Ἡ καρδιά μας πρέπει νὰ μένει θερμὴ ἀπὸ ἀγάπη στὸν Κύριό μας μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ, τὴν ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματος ποὺ θερμαίνει αὐτὴ τὴν Χριστοαγάπη, ἀλλὰ καὶ θερμὴ ἀπὸ ἀγωνιστικὴ διάθεση κατὰ τῆς πλάνης. Ἔχουμε χρέος ἀπέναντι στὴν πίστη μας, στὰ παιδιά μας, στὰ ἐγγόνια μας καὶ τὴν πατρίδα μας. Ἄς κάνουμε αὐτὸ ποὺ μποροῦμε καὶ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ μᾶς στηρίξει καὶ θὰ φυλάξει τὴν ἁγία Του Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Πληροφορίες γιὰ τὰ γεγονότα τῆς Θεσαλονίκης πήραμε ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο katanixi
Τὴν 9η Νοεμβρίου 2024 στὸν Ἱερὸ
Προσκυνηματικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στὴν Κόνιτσα,
πραγματοποιήθηκε Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο
Μητροπολίτη Αὐλῶνος Χριστόδουλο (τὸν ἀπὸ Κορυτσᾶς).
Τὸν
θεῖο λόγο κήρυξε ὁ οἰκεῖος Ἱεράρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς κ. Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ
καλωσόρισε τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αὐλῶνος, εἶπε:
«Ἡ
Ἐκκλησία μας σήμερα ἑορτάζει τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Ἐπισκόπου
Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ. Ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, ἔχει περάσει
τὰ ὅρια τῆς Ἑλλάδος. Θὰ ἔλεγε κανείς, ὅτι εἶναι παγκόσμιος Ἅγιος, παντοῦ
τὸν τιμοῦν. Καὶ στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὴν Αὐστραλία καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς
τοῦ κόσμου. Τὸ πρᾶγμα ἔχει τὴν ἐξήγησή του. Τὸν τιμοῦν πρῶτον γιὰ τὴν
ἁγιότητα τοῦ βίου του. Παρ' ὅτι κύκλοι τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας,
ὅταν ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ, τὸν συκοφάντησαν μὲ τὶς ἐλεεινότερες συκοφαντίες,
ὅμως αὐτὰ δὲν "ἔπιασαν". Γιὰ λίγο διάστημα φάνηκε νὰ κυριαρχοῦν, ἀλλὰ
μετὰ ὅμως ἐφάνηκε ἡ ἁγιότητα τοῦ
Ἁγίου, τὴν ὁποία λίγα χρόνια πρωτύτερα, ἂν θυμᾶστε κάποιοι ἀπὸ ἐσᾶς, ὁ
Μακαριστὸς Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Πέτρος ὁ Ζ΄, μὲ ἀπόφαση τῆς Συνόδου
τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου, ἀποκατέστησε τὴν φήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου. Καὶ
ἦρθε ὁ Πατριάρχης ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, πῆγε στὴν Αἴγινα, ἔκανε εἰδικὴ δέηση καὶ ἔδωσε ἕνα
ἔγγραφο ἐπίσημο τοῦ Πατριαρχείου, ἀναγνωρίζοντας τὴν ἁγιότητα τοῦ
Νεκταρίου.
Ὁ δεύτερος λόγος
γιὰ τὸν ὁποῖο εἶναι γνωστὸς ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, εἶναι τὰ πολλὰ θαύματά
του. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ θὰ σᾶς πῶ μόνο. Κάποια μέρα πῆγαν ἐκεῖ στὸ Μοναστήρι,
τὸ ὁποῖο εἶχε ἱδρύσει ὁ ἴδιος στὴν Αἴγινα, μιὰ ὁμάδα ἀπὸ ψαράδες τῆς
περιοχῆς καὶ τοῦ εἶπαν ὅτι τὰ σκυλόψαρα, μικροὶ καρχαρίες δηλαδὴ εἶναι
αὐτά, ἔσκιζαν τὰ δίχτυα τους καὶ ἔτρωγαν τὰ ψάρια ποὺ ἦταν μέσα, ὁπότε
δὲν μποροῦσαν νὰ κάνουν τίποτε. Τὸν παρεκάλεσαν λοιπόν, νὰ κάνει κάτι,
ὥστε νὰ σταματήσει αὐτὸ τὸ κακό. Καὶ πράγματι, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος
προσευχήθηκε θερμὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα σταμάτησε τὸ κακό, δὲν
ξαναφάνηκαν τὰ σκυλόψαρα.
Καὶ
πόσες φορὲς ποὺ τὸ Μοναστήρι βρέθηκε σὲ ἔνδεια, δὲν εἶχαν τρόφιμα ἢ
ἄλλα ἀπαραίτητα εἴδη, μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου,
ἤρχοντο αὐτὰ στὸ Μοναστήρι καὶ ἐπορεύοντο οἱ Μοναχὲς ποὺ ἦταν ἐκεῖ. Πάρα
πολλὰ θαύματα. Εἶναι λοιπὸν κι αὐτὸ μιὰ αἰτία τοῦ παγκοσμίου θαυμασμοῦ
τὸν ὁποῖο ἔχει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος.
Καὶ
τὸ τρίτον εἶναι ὅτι μᾶς ἔχει ἀφήσει πολλὰ καὶ σπουδαῖα συγγράμματα. Σὲ
μερικὰ ἐξ αὐτῶν, λέει νὰ ἀγαποῦμε τοὺς ἑτεροδόξους, δηλαδὴ τοὺς
Παπικούς, τοὺς Προτεστάντες, τοὺς Ἀγγλικανοὺς καὶ οὔτω καθεξής, ἀλλὰ
χωρὶς ἔκπτωση ὅμως ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο δόγμα. Ἄλλο ἡ ἀγάπη καὶ ἄλλο ἡ ἐμμονὴ
στὰ διδάγματα τῆς Ὀρθοδοξίας.
Τοὺς
τελευταίους καιροὺς ὅμως, οἱ οἰκουμενιστές, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ θέλουν νὰ
γίνει μία ψευδὴς ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἀποσχισθέντες
Παπικοὺς καὶ τοὺς ἄλλους αἱρετικούς, εἶναι σὰν νὰ λένε ὅτι θὰ κρατήσετε
ἐσεῖς τὰ δικά σας, θὰ ἔχουμε κι ἐμεῖς τὰ δικά μας καὶ θὰ εἴμαστε
ἀγαπημένοι. Αὐτὸ εἶναι ἡ μεγαλύτερη πλάνη. Καὶ χρειάζεται ἀγαπητοί μου
ἀδελφοί, νὰ καταλάβουμε ὅτι θὰ ἀγαπᾶμε μέν, γιατί ἂν δὲν ἀγαπᾶμε δὲν
εἴμαστε Χριστιανοί, ἀλλὰ δὲν θὰ κάνουμε καμμία ἔκπτωση στὶς διδασκαλίες
τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μία καὶ μοναδική. Ἂν θέλουν νὰ
ἑνωθοῦν μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, νὰ μετανοήσουν, νὰ ὁμολογήσουν τὰ σφάλματά
τους καὶ νὰ ἔρθουν μετὰ χαρᾶς.
Ὅλα
αὐτὰ τώρα σᾶς τὰ εἶπα γιατί τοὺς τελευταίους καιροὺς ὑπάρχει μία
ἀναταραχὴ στὴν Ἐκκλησία. Καὶ ἡ ἀναταραχὴ αὐτὴ προῆλθε ἀπὸ μία δήλωση ποὺ
ἔκανε ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι τὸ 2025, τὴν ἑπομένη
δηλαδὴ χρονιά, ποὺ συμπίπτει ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων μὲ
τοὺς Παπικούς, θὰ γίνει ἕνας κοινὸς ἑορτασμός, ἀλλὰ τί θὰ εἶναι αὐτὸς ὁ
κοινὸς ἑορτασμός; Μποροῦν, δηλαδή, οἱ αἱρετικοὶ νὰ γιορτάζουν μὲ τοὺς
Ὀρθοδόξους; Εἶναι δυνατὸν αὐτὸ νὰ γίνει; Εἶναι ἀδύνατον. Καὶ φοβοῦμαι
ὅτι θὰ ἔχουμε δύσκολες ἐξελίξεις, γι΄αὐτό σᾶς ἐνημερώνω, νὰ ξέρετε ὅτι ἡ
Ὀρθοδοξία εἶναι μία. Δὲν εἴπαμε πρωτύτερα στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως "εἰς
μίαν Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν"; Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ
Ὀρθοδοξία.
Νὰ μένουμε, λοιπόν,
σταθεροί, νὰ μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὶς ἀγαπολογίες, ποὺ διαδίδουν
διάφοροι, κατὰ κανόνα ἄσχετοι. Διαδίδουν καὶ λένε ἀγάπη, ἀγάπη, ἀγάπη...
Ἀγάπη ναί, ἀλλὰ, ὄχι, ἐπαναλαμβάνω, ἔκπτωση ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο δόγμα.
Νὰ
εἴμαστε λοιπόν, σταθεροί, ἀκλόνητοι, ὅπως καὶ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, μὲ τὶς
εὐχὲς καὶ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ὁποίου, εἴθε ὁ Κύριός μας νὰ διαφυλάττει
τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του καὶ ὅλους μας νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν Βασιλεία
τῶν Οὐρανῶν. Γιατί, ξέρετε, ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἕνας ὀργανισμὸς ποὺ
μπορεῖ νὰ διεκπεραιώνει διάφορα ζητήματα πολιτικῆς, ὄχι. Ἡ Ἐκκλησία
εἶναι θεόσδοτος ὀργανισμὸς ποὺ ἀποβλέπει νὰ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴν
σωτηρία. Αὐτὸς εἶναι ὁ προορισμὸς τῆς Ἐκκλησίας.
Νὰ
εὔχεστε λοιπόν, κι ἐγὼ ὅσο μοῦ δίνει χρόνο ὁ Θεός, νὰ μένω ἀκλόνητος
στὶς ἐπάλξεις τῆς Ἐκκλησίας, τὸ εὔχομαι κι ἐγὼ γιὰ ἐσᾶς. Καὶ εἴθε ὅλοι
νὰ συναντηθοῦμε στὴν χαρὰ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν».
Ἀπὸ Ρωμαίϊκο Ὁδοιπορικό.
Νὰ ἐκφράσω τὴν μεγάλη χαρά μου διότι και φέτος πραγματοποιήσατε αὐτὸ τὸ προσκύνημα καὶ μάλιστα μὲ μεγαλύτερη συμμετοχὴ ἀπὸ τὰ προηγούμενα χρόνια.
Προσωπικῶς μοῦ ἔκανε ἐντύπωση κάτι, ποὺ εἶχε γράψει ἕνας διαπρεπὴς Ἕλληνας, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀναμιχθεῖ στὰ κοινά. Ἔλεγε, λοιπόν, ὅτι τὴν Ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1941, ἡ πρώτη Ἐπέτειος δηλαδή, ποὺ ἡ Ἑλλάδα “γιόρταζε”, ἄν μποροῦσε νὰ ἑορτάσει, κάτω ἀπὸ τὴν τριπλὴ Κατοχὴ τῶν Γερμανῶν, τῶν Ἰταλῶν καὶ τῶν Βουλγάρων στὴν Μακεδονία καὶ στὴν Θράκη. Τὸ πρωΐ, λοιπόν, ὅταν ξημέρωσε ἡ 28η Ὀκτωβρίου, τὸ Μνημεῖο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου ἦταν πλημμυρισμένο ἀπὸ λουλούδια. Εἶχαν πάει, φαίνεται, σὲ ὧρες νυκτερινές, κυρίως γυναῖκες καὶ κορίτσια καὶ ἄφησαν τὰ λουλούδια τους ἐκεῖ. Ὅταν ξημέρωσε καλὰ ἡ ἡμέρα, ἐφάνηκε νὰ ἔρχεται στὸ μνημεῖο μία ὁμάδα τραυματιῶν τοῦ Πολέμου ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς. Προχώρησαν μὲ ἀργὰ βήματα, γιατὶ πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς εἶχαν ἀκρωτηριασμένα πόδια, δὲν εἶχαν τὰ χέρια ὁλόκληρα κ.ο.κ. Ὅταν φθάσανε μπροστὰ στὸ Μνημεῖο, τρεῖς ἀπὸ αὐτοὺς ξεκίνησαν γιὰ νὰ καταθέσουν ἕνα στεφάνι. Τὸ στεφάνι αὐτὸ τὸ πῆρε ἕνας ἐκ τῶν τριῶν καὶ μὲ τρεμάμενο βῆμα, γιατὶ ἦταν ἀνάπηρος, ὅπως εἴπαμε, καὶ ποὺ στεκόταν ὄρθιος μὲ τὶς πατερίτσες, κατέθεσε τὸ στεφάνι, ἔκανε ἕνα βῆμα πίσω, καὶ ὅλοι μαζὶ εἶπαν : “ -Ἀθάνατοι νεκροί, ἔχουμε πολλὰ νὰ σᾶς ποῦμε. Δὲν μποροῦμε, ὅμως, νὰ τὰ ποῦμε φωναχτά, γιατὶ οἱ καιροὶ εἶναι δύσκολοι. Θὰ τὰ ποῦμε, ὅμως, μέσα ἀπὸ τὴν ψυχή μας καὶ στὴν ψυχή μας. Ὑποχώρησαν λίγο, ἔγινε σιγή, πραγματικὰ νεκρική, καὶ μετὰ ἀπὸ ἕνα λεπτό, αὐτὸς ποὺ εἶχε πρωτύτερα μιλήσει εἶπε : “ - Τώρα, σᾶς τὰ εἴπαμε ὅλα”.
Τί τοὺς εἶπαν, ἆρα γε ;
Τοὺς εἶπαν ὅτι ὁ ἀγῶνας τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον μιᾶς πανίσχυρης αὐτοκρατορίας, ὅπως ἦταν ἡ Ἰταλική, ἔδωσε φῶς ἐλπίδας καὶ αἰσιοδοξίας στὴν Εὐρώπη, κυρίως, ἡ ὁποία στέναζε κάτω ἀπὸ τὴν μπότα τῶν Γερμανῶν στρατιωτῶν. Ἐφώτισε, λοιπόν, τὴν οἰκουμένη καὶ τὴν Εὐρώπη. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ χαμόγελο, μὲ τὸ ὁποῖο ξεκινήσατε γιὰ νὰ ἔλθετε μέχρις ἐδῶ, δὲν ἔσβησε ἀπὸ τὰ χείλη τῶν Ἑλλήνων. Ἀκόμη τοὺς εἶπαν ὅτι ἡ θυσία τους αὐτὴ ἐμπνέει τὸ Ἔθνος γιὰ νὰ ἀγωνίζεται τὸν καλὸν ἀγῶνα ἐναντίον ὁποιουδήποτε ἐπιβουλεύεται τὴν ἐλευθερία του. Κι ἀκόμη, ὅτι στὸ “Μέτωπο” οἱ στρατιῶτες εἶχαν ὁδηγό τους τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν Προστάτιδα καὶ Ἔφορο τοῦ Ἔθνους, τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό. Αὐτὰ καὶ ἄλλα ἀκόμα τοὺς εἶπαν. Κι’ ὅταν κάποιος Ἰταλὸς καραμπινιέρος πῆγε νὰ τοὺς ἐμποδίσει, τοῦ ἔκανε ἔτσι μὲ τὸ χέρι του ὁ ἀνάπηρος καὶ δὲν τόλμησε νὰ μιλήσει ὁ Ἰταλός. Σιγὰ – σιγὰ ἔφυγαν.
Αὐτό, λοιπόν, τὸ πνεῦμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τὸ πνεῦμα τοῦ νὰ συνεχίζουμε καὶ ἐμεῖς τὸν καλὸν ἀγῶνα ἐκείνων, ποὺ ἔπεσαν ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος, αὐτὸ τὸ σύνθημα μᾶς δίδει καὶ ἡ σημερινὴ ἐκδήλωσις ἡ ὁποία δὲν πρέπει ΠΟΤΕ, μὰ ποτέ, νὰ σταματήσει. Ἀλλὰ νὰ συνεχίσει νὰ γίνεται,γιὰ νὰ ξέρουν καὶ οἱ φίλοι, ἀλλὰ περισσότερο καὶ οἱ ἐχθροί, ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν κάνει ἐκπτώσεις στὴν Ἐλευθερία της. Δὲν κάνει ἐπιλογὴ τυράννων, ἀλλὰ ἀρνεῖται τὴν τυραννία ὁποθενδήποτε καὶ ἄν προέρχεται.
Αὐτὰ εἶχα καὶ ἐγὼ νὰ σᾶς πῶ, ἀγαπητοί μου προσκυνηταί, καὶ εὔχομαι, ὅπως εἶπα καὶ στὴν ἀρχή, νὰ συνεχίσετε αὐτὴν τὴν ὡραία προσπάθεια, καὶ μάλιστα θὰ ἔλεγα, νὰ γίνει αὐτὸ ποὺ εἶχε γίνει μιὰ χρονιά, πρὶν ἀπὸ χρόνια, δὲν ἐνθυμοῦμαι πότε, ποὺ εἶχαν ἔλθει καὶ μαθητὲς Λυκείου ἐδῶ σ’ αὐτὸ τὸ μνημεῖο, γιατὶ ἡ νέα γενιὰ εἶναι ἡ αὐριανὴ Ἑλλάδα. Ἐμεῖς φεύγουμε, καὶ ἐγὼ δὲν ἔχω πολὺ περιθώριο μπροστά μου. Αὐτοὶ θὰ κυβερνᾶνε τὴν Ἑλλάδα. Ἐάν, λοιπόν, ἔχουν αὐτὸ τὸ φρόνημα, τὸ ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος, τότε ἡ Ἑλλάδα ὄχι μόνον θὰ ζεῖ, ἀλλὰ καὶ θὰ μεγαλουργεῖ καὶ ὁ Θεὸς θὰ τὴν εὐλογεῖ καὶ ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, ἡ Παναγία μας, θὰ τὴν σκέπει καὶ θὰ τὴν χαριτώνει. Σᾶς εὐχαριστῶ καὶ σᾶς καλωσορίζω ἄλλη μιὰ φορά.
Προσευχή
τοῦ Ἁγ. Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου
περὶ ἐλεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα μας.
Χαροποίησε, Κύριε, κάθε θλιμμένη ψυχὴ μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματός Σου μέσα της. Ἄν κάποιος μᾶς κακοποιεῖ, κάνε, Κύριε, νὰ τὸν ἀγαποῦμε ἔστω καὶ μὲ κόπο, καὶ Σύ, βλέποντας τὸν κόπο μας, θὰ βοηθήσεις μὲ τὴν Χάρη Σου. Διότι ἄν ὑπάρχει λίγη χάρη, τότε ἡ ψυχὴ εἰρηνεύει καὶ αἰσθάνεται ἀγάπη γιὰ ὅλους. Ἄν ἡ χάρη εἶναι μεγαλύτερη, τότε στὴν ψυχὴ ἔρχεται χαρὰ καὶ φῶς μεγάλο. Καὶ ἄν εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερη, τότε καὶ τὸ σῶμα αἰσθάνεται τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Δός μας, Κύριε, ταπείνωση, ἐγκράτεια, εἰλικρινὴς ἐξομολόγηση, αὐτομεμψία καὶ ὄχι κατάκριση, ὥστε νὰ προσευχόμαστε καθαρά. Διότι ὅποιος ἀγαπᾶ τοὺς ἐχθρούς, αὐτὸς γρήγορα θὰ γνωρίσει τὸν Κύριο μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Δῶσε, Κύριε, ὅσοι προσεύχονται σὲ Σένα νὰ γνωρίσουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὥστε νὰ σπλαγχνίζονται, συγχωροῦν, θεραπεύουν, νουθετοῦν καὶ χαροποιοῦν τοὺς γύρω τους. Ἀμήν.
Ἐπιμέλεια καὶ παρουσιάση: Δημητρίου Ἰ. Χιωτακάκου Δρ. Πληροφορικῆς καὶ Τηλεπικοινωνιῶν.
Πατῆστε στὸν παρκάτω σύνδεσμο γιὰ νὰ τὸ δεῖτε.
Μία ακόμη επίδειξη δύναμης στη χώρα μας έκανε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα κατά την επίσκεψή του, χθες, 3 Νοεμβρίου, στη Θεσσαλονίκη. Πέρα από μάθημα "δημοκρατίας" θέλησε να μας δώσει και μαθήματα "ιστορίας", ορίζοντας ο ίδιος του, τι ανήκει στο παρελθόν και τι στο παρόν του ιστορικού γίγνεσθαι.
Κατανοούμε προφανώς την ανησυχία του για το γεγονός ότι το Βόρειο τμήμα της ενιαίας ιστορικά, γεωγραφικά και εθνολογικά Ηπείρου, με τα πάνω από 3000 χρόνια ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού, (Γεωγράφοι, Στράβων, Πολύβιος, αρχαιολογικά ευρήματα) διατήρησε στο παρελθόν δια πυρός και σιδήρου την εθνική του ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία. Δεν λύγισε ούτε επί Τουρκοκρατίας ούτε στη διάρκεια της βάρβαρης και απάνθρωπης κομμουνιστικής δικτατορίας.
Είναι προφανές ότι παρά το γεγονός ότι ελέγχει τα πάντα στη γειτονική χώρα και δεν υπάρχει κανείς που να του αντιστέκεται, φοβάται ακόμη τον ανυπότακτο Βόρειο Ηπειρωτικό Ελληνισμό, όπως έδειξε και η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα και του Αριστοτέλη Γκούμα, παλαιότερα.
Η φθηνή του προπαγάνδα εδράζεται στο γεγονός ότι πάγιος στόχος του Αλβανικού ανθελληνισμού είναι η εξαφάνιση και αφομοίωση του γηγενούς ελληνικού στοιχείου στη γείτονα χώρα. Καταστρέφοντας και αποδομώντας την ιστορία του, εμφανίζει τον ελληνισμό όχι ως γηγενές στοιχείο αλλά ως μεταφερόμενους κολλίγους από άλλες περιοχές για να εργασθούν στα χωράφια των μπεήδων και των αγάδων. Στο πλαίσιο αυτό είναι φυσικό να του προξενούν αλλεργία αναφορές περί ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ (διεθνής διπλωματικός όρος από το 1913, τον οποίο απεδέχθη το επίσημο αλβανικό κράτος και η διεθνής κοινότητα.
Ο κ. Ράμα γνωρίζει ότι το αλβανικό κράτος δημιουργήθηκε από τους ξένους (Ιταλούς και Αυστριακούς) χωρίς οι Αλβανοί να ρίξουν ούτε μία ντουφεκιά για την τιμή των όπλων έναντι των Τούρκων κατά τους Βαλκανικούς πολέμους. Γνωρίζει ότι χωρίς την ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟ το κράτος του δεν θα ήταν ποτέ βιώσιμο.
Λυπούμαστε για την πολύ χλιαρὴ αντίδραση της επίσημης Ελλάδας στις προκλητικές φιέστες του Ράμα. Η διαφημιζόμενη υπερήφανη εξωτερική μας πολιτική κουρελιάζεται από έναν εθνικιστή βαλκάνιο πολιτικό, που μας κουνάει το δάκτυλο μέσα στην ίδια μας την χώρα δείχνοντας ξεκάθαρα ποιός εκμεταλλεύεται την ειλικρινή μας προσπάθεια για καλές διμερείς σχέσεις.
Από
την πλευρά μας του θυμίζουμε την θέση του σύγχρονου εθνεγέρτη και
πρωταγωνιστή του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού Μητροπολίτη Κονίτσης
Σεβαστιανού :
"Αγαπητοί Αλβανοί αν θέλετε σχέσεις καλής γειτονίας με την Ελλάδα σεβαστείτε πρώτα από όλα την ελληνική εθνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου. Σεβαστείτε την Πίστη, την Ιστορία την γλώσσα και τον πολιτισμό της. Σεβαστείτε το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας και την Αυτονομία, που εσείς οι ίδιοι υπογράψατε το 1914. Αν σεβαστείτε τις υποχρεώσεις σας, θα είμαστε δύο καλοί γείτονες, που θα προσβλέπουν, όντως, σε ένα καλύτερο μέλλον".
Προσέξτε, λοιπόν, κ. Ράμα ! Αν δεν σεβαστείτε την Ιστορία και τις υποχρεώσεις έναντι της Βορείου Ηπείρου, το " φάντασμά" της θα στοιχειώνει διαρκώς τα όνειρα και τον ύπνο σας.
Την Βόρειο Ήπειρο δεν μπόρεσαν να την διαγράψουν από την Ιστορία, Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, Βάρβαροι επιδρομείς και αιμοδιψείς Σουλτάνοι, αλλά ούτε και ο παρανοϊκός ερυθρός δικτατορίσκος Ενβέρ Χότζα. Ο Έντι Ράμα αλήθεια νομίζει πως θα τα καταφέρει;
ΣΦΕΒΑ
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
1. Ματθ. Α΄(1)1-21
2. Ματθ. Α΄ 22-25
3. Ματθ. Β΄ (2) 1-6
4. Ματθ. Β΄ 7-9
5. Ματθ. Β΄ 10-12
6. Ματθ. Β΄ 13-15
7. Ματθ. Β΄ 16-18
8. Ματθ. Β΄ 19-23
9. Ματθ. Γ΄ (3) 1-3
10. Ματθ. Γ΄ 4-6
11. Ματθ. Γ΄ 7-10
12. Ματθ. Γ΄ 11-12
13. Ματθ. Γ΄ 13-15
14. Ματθ. Γ΄ 16-17
15. Ματθ. Δ΄ (4) 1-4
16. Ματθ. Δ΄ 5-7
17. Ματθ. Δ΄ 8-11
18. Ματθ. Δ΄ 12-17
19. Ματθ. Δ΄ 18-20
20. Ματθ. Δ΄ 21-22
21. Ματθ. Δ΄ 23-25
22. Μαθτ. Ε΄ (5)1-5
23. Μαθτ. Ε΄ 6-12
24. Μαθτ. Ε΄ 13-16
25. Μαθτ. Ε΄ 17-20
26. Μαθτ. Ε΄ 21-26
27. Μαθτ. Ε΄ 27-32
28. Μαθτ. Ε΄ 33-37
29. Μαθτ. Ε΄ 38-42
30. Μαθτ. Ε΄43-48
Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε
τοὺς στίχους αὐτοὺς
σὲ σύντομη ἑρμηνεία
τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ
Παναγιώτου Τρεμπέλα,
καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ
ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος
κ. Κ. Πρέντος
" Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"
Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"
Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΕΡΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ (1ο)
Ἡ γενεαλογία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
(Στίχοι 1-17) {0΄- 3΄43΄΄}.
Ἡ ὑπερφυσικὴ γέννηση τοῦ Κυρίου.
(Στίχοι 18-25) {3΄44΄΄- 6΄08΄΄}.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ B΄ (2ο)
Ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων.
(Στίχοι 1-12) {0΄- 3΄15΄΄}.
Ἡ φυγὴ στὴν Αἴγυπτο καὶ ἡ σφαγὴ τῶν νηπίων.
Ὁ Ἰωσήφ, ἡ Μαρία καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐγκαθίστανται στὴ Ναζαρέτ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ (3ο)
Ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης στὴν ἔρημο.
(Στίχοι 1-12) {0΄- 4΄45΄΄}.
Ἡ Βάπτιση τοῦ Ἰησοῦ στὸν Ἰορδάνη.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄ (4ο)
Οἱ τρεῖς πειρασμοὶ τοῦ Ἰησοῦ.
(Στίχοι 1-11) {0΄- 3΄08΄΄}.
Ὁ Κύριος ἀρχίζει τὸ σωτήριο ἔργο του στὴν Γαλιλαία.
Οἱ πρῶτοι μαθητές.
(Στίχοι 18-25) {4΄45΄΄- 6΄55΄΄}.ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄ (5ο)
Ἡ ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία. Οἱ μακαρισμοί.
(Στίχοι 1-12) {0΄- 2΄45΄΄}.
Οἱ Χριστιανοὶ ἁλάτι καὶ φῶς.
Ὁ Κύριος τελειοποιεῖ καὶ συμπληρώνει τὸν Μωσαϊκὸ νόμο.
(Στίχοι 17-48) {4΄33΄΄- 14΄52΄΄}.
Μὲ δασκάλα ποὺ ἀνήκει στὴν Ἕνωση Ἀλβανῶν Ἐκπαιδευτικῶν Ἑλλάδος!
Γιὰ «ἀπαράδεκτη διαστρέβλωση τῆς
Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως» κάνει λόγο, μεταξὺ ἄλλων, ἡ Πανελλήνια
Ἕνωση Πολιτῶν γιὰ τὰ Παιδιὰ (Π.Ε.Π.Π.) σὲ ἀνοιχτὴ ἐπιστολή της πρὸς τὴν
Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἀναφορικὰ μὲ
τὸ φλέγον ζήτημα τοῦ «κατάπτυστου» -ὅπως τὸ χαρακτηρίζει- περιεχομένου
τοῦ μαθήματος «Ἐργαστήρια Δεξιοτήτων» ποὺ διδάσκεται στὰ σχολεῖα.
Ὅπως
ἐπισημαίνεται στὴν ἐπιστολή, μέσα ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Ἐργαστηρίων
Δεξιοτήτων (Ε.Δ.) «τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, μὲ ἀδόκιμο μέντορα τὸ
Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ), ἐδῶ καὶ τέσσερα χρόνια ἔχει
βάλει σὲ ἐφαρμογὴ στὰ σχολεῖα τὴν γνωστὴ διεθνῶς «ἔμφυλη ἰδεολογία» μὲ
τὴν μορφὴ δῆθεν τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγωγήσεως. Αὐτὴ ἡ ἐφαρμογὴ...
τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης ἐπικεντρώνεται στοὺς 2 ἀπὸ τοὺς 4
συνολικὰ θεματικοὺς ἄξονες διδασκαλίας τοῦ ὀκτάμηνου αὐτοῦ μαθήματος τῶν
Ε.Δ. Οἱ δύο αὐτοὶ δίμηνοι ἄξονες μὲ τὴν ὀνομασία «Εὖ Ζῆν» καὶ
«Ἐνδιαφέρομαι καὶ Ἐνεργῶ» ἀποτελοῦνται ἀπὸ τρεῖς ἐπιπλέον ὑποάξονες ὁ
καθένας. Τὰ δύο αὐτὰ ἐπίμεμπτα προγράμματα τῶν Ε.Δ. δὲν εἶναι φυσικὰ
ἐνημερωτικοῦ χαρακτῆρα, ὅπως ἐσφαλμένα νομίζουν οἱ περισσότεροι. Εἶναι
προγράμματα χειραγώγησης τῆς ἑλληνικῆς νεολαίας καὶ μάλιστα ἐξ ἁπαλῶν
ὀνύχων».
Στὴν ἐπιστολή της ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Πολιτῶν γιὰ τὰ Παιδιὰ
τονίζει ὅτι «τὸ περιεχόμενο τῶν δύο αὐτῶν προγραμμάτων, σήμερα στὰ
σχολεῖα, θίγει τὸν πρώτιστο καὶ μέγιστο σκοπὸ τῆς παιδείας, στὴ χώρα
μας, ποὺ ἀφορᾶ τὴν καλλιέργεια τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς συνείδησης
τῶν μαθητῶν (Σύντ. Ἄρθρο 16)». Προσθέτει δὲ ὅτι «παρατηρεῖται μιὰ
ἀπαράδεκτη διαστρέβλωση τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως, καθὼς
παραπληροφοροῦν τοὺς Ὀρθόδοξους μαθητὲς πάνω σὲ θέματα ἀνθρωπίνων
σχέσεων, γάμου καὶ ὁμοφυλοφιλίας». Ἐπίσης ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Πολιτῶν
γιὰ τὰ Παιδιὰ ζητᾶ «τὴν κατάργηση τῶν συγκεκριμένων καὶ ἐπαίσχυντων
αὐτῶν ἐργαστηρίων καὶ προγραμμάτων, ποὺ θίγουν ἀνεπανόρθωτα τὸν
σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ τῶν Ὀρθόδοξων Ἑλλήνων μαθητῶν» καὶ καλεῖ «τὴν
Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὅρους νὰ λάβουν
θέση, μὲ ἀποφάσεις καὶ ἐνέργειες καὶ νὰ σταθοῦν στὸ πλευρὸ τῶν χιλιάδων
γονέων».
Γιὰ περισσότερα πατῆστε
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/10/blog-post_86.html
«…Ἡ
ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως καί τά ὅσα λέγονται ἀπό τόν ἅγιο Συμεών
τόν Νέο Θεολόγο προετοιμάζουν τόν ἄνθρωπο γιά τή θεία Κοινωνία. Εἶναι
πολύ σημαντικές οἱ εὐχές αὐτές.
Σέ
ἕνα βιβλίο πού ἔβγαλε ὁ κ. Γιανναράς κατηγορεῖ αὐτές τίς εὐχές. Λέει
ὅτι οἱ εὐχές αὐτές εἶναι προϊόντα αὐτονομίας, ἀτομικῆς θρησκευτικῆς
εὐσεβείας καί πώς εἶναι ἀσύμβατες μέ τό πνεῦμα τῆς θείας Εὐχαριστίας πού
εἶναι συλλογικό καί εὐχαριστιακό. Κάνει λάθος.
Ἡ
Ἐκκλησία μας ἔχει δύο βασικά στοιχεῖα: Τό ἐκκλησιολογικό, πράγματι
στή Θεία Λειτουργία δέν εἴμαστε μόνοι μας ἀλλά ὅλοι ὡς ἀγαπητοί ἀδελφοί
μέ κεφαλή τόν Χριστό. Ἀλλά παράλληλα δέν χάνεται ἡ προσωπικότητα τοῦ
κάθε ἀνθρώπου. Ὡς πρόσωπα ἔχουμε τό δικαίωμα, τήν ἀνάγκη νά
ἀναφερθοῦμε... προσωπικά στόν Κύριο.
Ἐφ΄ὅσον
ἔχει γίνει αὐτή ἡ προετοιμασία μέσα μας μέ τίς εὐχές τῆς θείας
Μεταλήψεως κι΄ ὅταν ἔχει καθαριστεῖ ἡ ψυχή μας ἀπό τίς μικρότητες, τά
πάθη, τίς ἀντιπαραθέσεις, ἀντιδικίες, τούς λογισμούς διαφόρων εἰδῶν,
τότε παραγματικά μπαίνοντας κανείς στή θεία Λειτουργία ὄντως εἶναι μέσα
στή Θεία Εὐχαριστία, ὡς ἕνας ἐκ τῶν ἀδελφῶν. Ἄν μπεῖ ὅμως
ἀπροετοίμαστος, γεμᾶτος ἀπό τά πάθη δέν μπορεῖ νά καταλάβει, νά νιώσει
ὅτι εἶναι εἷς ἐκ τῶν ἀδελφῶν. Μπορεῖ νά περάσει ἡ θεία Κοινωνία καί νά
μήν καταλάβει τίποτε. Γι΄ αὐτό καί ὁ Κύριος εἶπε «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ
οὐκ ἔρχεται μετά παρατηρήσεως, ἀλλά βιάζεται καί οἱ βιασταί ἁρπάζουσιν
αὐτήν. …Ἄν δέν ἔχει ἰσορροπήσει καί δέν ἔχει καθαρισθεῖ ἡ συνείδηση τοῦ
ἀνθρώπου διά τῶν εὐχῶν πού προετοιμάζεται γιά νά κοινωνήσει κανείς, θά
κοινωνήσει, ἀλλά δέν θά ἔχει τή συνείδηση καί τή συναίσθηση ὅτι
μεταλαμβάνει τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου.
Τότε
θά εἶναι ἕνα γεγονός τυπικό ὄχι ἐκκλησιολογικό. Σέ αὐτό τό βιβλίο
«Ἐνάντια στή θρησκεία» ὁ κ. Γιανναράς πολυβολεῖ σχεδόν ὅλους τούς
θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας. Σνομπάρει τούς ἱερούς κανόνες ὡς νομικά
κατευναστικά κατασκευάσματα. Τό ἀειπάρθενο τῆς Παναγίας ἐπίσης γιά αὐτόν
ἔχει πρόβλημα…
Ἐνῶ στό παρελθόν εἶχε ζητήσει συγγνώμη γιά αὐτά πού ἔλεγε γιά τόν Ἄγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη τώρα τά ἐπαναλαμβάνει καί πάλι. …
Ὁ
φόβος τοῦ Θεοῦ ὅταν εἰσχωρήσει πραγματικά σέ μιά ψυχή λιώνει καί
κατατρώγει τά λιπαρά πάθη τῆς σαρκός ¨καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τάς
σάρκας μου¨ λέει ὁ ψαλμωδός στόν 118ο ψαλμό. …Τά σαρκικά πάθη μποροῦν
πραγματικά νά καθαριστοῦν, ὅταν ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Κυρίου. Οἱ
παλαιότερες γενεές διακατέχονταν ἀπό τόν φόβο τοῦ Κυρίου. Ὄχι στήν
τελειότητα βέβαια. Ἐνῶ ἡ σημερινή δική μας γενιά καί νεώτερες ἀπό μᾶς,
μηδενίζουν τόν φόβο καί ἀποβάλλουν κάθε στοιχεῖο φόβου. Καί ἐνῶ ὁ
ἄνθρωπος τρέχει σέ ψυχιάτρους, ψυχολόγους, ψυχοθεραπευτές, δέν
θεραπεύεται, ἀλλά ὅταν καί νά ἀκούσει μόνο γιά φόβο Κυρίου, αἰσθάνεται
ἀποτροπιασμό· καί ὅπως λέει ὁ κ. Γιανναράς ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα φόβητρο
καί προσπαθεῖ νά καπελώσει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Δέν καταλαβαίνει
ὅτι ὁ φόβος εἶναι ἄλλης ποιότητας, ἄλλης τάξης, ἄλλου μεγέθους, ἄλλης
λειτουργίας. Καί συνεχίζει ὁ ψαλμωδός, «ἐγκαρδίωσον ἡμᾶς». Μᾶς καρδιώνει
μετά ἀπό τόν φόβο. Δηλ. μᾶς ἐπλήγωσες τήν καρδιά. Μᾶς ἐξυγίανες τήν
καρδιά καί τήν ἔκανες νά λειτουργεῖ μέ τόν καλύτερο τρόπο. Εἶναι ὄντως
καρδιά ἀνθρώπινη. Ἄλλους τούς κάνει ὁρισμένες φορές νά ἀγάλλονται καί νά
λάμπουν ἀπό χαρά. Ἀπό αὐτό «ἤλπισε ἡ καρδία μου καί ἐβοηθήθη καί
ἀνέθαλε ἡ σάρξ μου» πάλι ἀπό τό ψαλτῆρι...
Ὁ
κατά Θεόν πόθος κόβει τήν ἐπιθυμία τοῦ φαγητοῦ. Αὐτοί πού ἔφθασαν σέ
τέτοια ἀφθαρσία νομίζω ὅτι καί τό σῶμα τους δέν θά ἀσθενεῖ τόσο εὔκολα.
Διότι κατά κάποιο τρόπο ἐξαγνίσθηκε πλέον καί ἀφθαρτοποιήθηκε. Ἡ φλόγα
τῆς ἁγνότητας ἔσβησε τή φλόγα τῶν σαρκικῶν παθῶν καί ἀσθενειῶν. Νομίζω
ἀκόμη ὅτι καί τό φαγητό πού τρῶνε δέν τούς προξενεῖ καμμία εὐχαρίστηση.
Γιατί ὅπως ἀκριβῶς οἱ φλέβες ποτίζουν μυστικά τίς ρίζες τῶν φυτῶν ἔτσι
καί τίς ψυχές αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων τίς τρέφει μυστικά το οὐράνιο πῦρ. …
Ἡ
αὔξηση τοῦ φόβου εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀγάπης καί τό τέλος τῆς ἁγνείας
(ἁγνότητος) ἡ προϋπόθεση τῆς θεολογίας. Ἐκεῖνος πού ἕνωσε τίς αἰσθήσεις
του μέ τόν Θεό μυσταγωγεῖται στή θεολογία ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό. Ἄν ὅμως
οἱ αἰσθήσεις δέν ἔχουν ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό, εἶναι δύσκολο καί ἐπικίνδυνο
νά θεολογεῖ κανείς. Ἄν βλέπει κανείς τή θεολογία μέσα ἀπό τήν καθαρή
ἀνθρώπινη διανόηση, παραποιεῖ τή λατρεία, τίς ἀκολουθίες, τή ζωή τῶν
ἁγίων Πατέρων. Ὁ κ. Γιανναράς δέν μποροῦσε νά χωνέψει τόν ἅγιο Νικόδημο
τόν Ἁγιορείτη γιατί μιλᾶ πάρα πολύ γιά τήν ἐγκράτεια (παρθενία,
καθαρότητα).
Βλέπουμε ὅτι
στόν ἁπλό λαό μας ἔχει ἀναρίθμητους ἀνθρώπους πού ἐξομολογοῦνται καί
λένε «πάτερ τά ἔχω κάνει ὅλα. Καταθέτω τήν ἁμαρτωλότητά μου». Καί
ἀναφέρουν πολλά ἁμαρτήματα καί φοβερά. Ὅ, τι θέλεις κάνε. Καταδίκασέ με
ὅπως νομίζεις. Αὐτό εἶναι τό χριστιανικό φρόνημα. Καί αὐτό φαίνεται στή
νοοτροπία τοῦ ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτη. Παρουσιάζει τήν ἀληθινή ἐν
Χριστῷ ζωή καί ὁ καθένας μας διαλεγόμενος μαζί του, διαβάζοντας τά
κείμενά του ἤ τά καταλαβαίνει ἤ ὄχι καί λέει ¨ἐγώ τόσο καταλαβαίνω ἄς μέ
κάνει ὅ,τι θέλει ὁ Θεός, ἄς μέ κάνει ὅ, τι νομίζει¨. Ἀλλά δεν φθάνει νά
κατηγορεῖ τόν ἅγιο. Μόνο οἱ αἱρετικοί τό κάνουν αὐτό.
Ὁ
κ. Γιανναράς κατηγορεῖ τόν ἅγιο, γιατί δέν μπόρεσε νά καταλάβει ὅτι δέν
ἦταν ἠθικιστής, ἠθικολόγος. Ἄν διαβάσει κανείς ὅλα τά ἔργα τοῦ κ.
Γιανναρᾶ βλέπει τήν δυτική θεολογία του, παπικοῦ - προτεσταντικοῦ τύπου,
πιετισμό, εὐσεβισμό….Ὅταν βρισκόμαστε μπροστά σέ ἁγίους δέν μποροῦμε νά
συγκρίνουμε τόν ἑαυτό μας μέ αὐτούς, ζητᾶμε τίς εὐχές τους, δέν
μποροῦμε νά τούς κατηγορήσουμε. Ἄν ἀρχίσουμε νά κατηγοροῦμε τούς ἁγίους
γινόμαστε ἁγιομάχοι. Ἀφοῦ δέν καταλαβαίνουμε τόν ἅγιο, δέν τόν
καταλαβαίνουμε. Πῶς ἄντεξε π.χ. ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος νά τόν τρῶνε τά
λιοντάρια; Θά τόν κατηγορήσω καί άπό πάνω; Δέν τό καταλαβαίνω. Δέν θά
‘χα την τόλμη νά κάτσω καί νά μέ τρῶνε τά λιοντάρια. Ὁ Ἅγιος Δανιήλ ὁ
στυλίτης καθόταν σέ ἕναν στύλο. Δέν τόν καταλαβαίνουμε . Γιατί τό ἔκανε;
Ἄν διαβάσουμε τόν βίο του καταλαβαίνουμε ὅτι εἶναι ἄσκηση…»
ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ
Τήν Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024 ξεκινοῦν τὰ Κατηχητικά μας. Στὸν εὐχάριστο χῶρο τῆς «Πνευματικῆς Στέγης» τὰ παιδιά, πέρα ἀπὸ τὸ μάθημα τῆς Κατηχήσεως, θὰ μποροῦν νὰ παίξουν, ἀλλὰ καὶ νὰ συμμετέχουν, ὅσα ἐπιθυμοῦν, στὴν νεανικὴ χορωδία τῆς Μητροπόλεως.
Γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ 4 μὲ 5.30 τὸ μεσημέρι
Γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ καὶ ΛΥΚΕΙΟΥ στὶς 6 μὲ 7 τὸ ἀπόγευμα.
Ἐπιπλέον σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι ξεκίνησαν τὰ δωρεὰν μαθήματα ἐκμάθησης Βυζαντινῆς Μουσικῆς γιὰ ἀγοράκια καὶ ἐνήλικες στὴν Κόνιτσα.
ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΑΜΟ
Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024 ξεκινοῦν τὰ Κατηχητικά μας. Στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγ. Παντελεήμονος ἀπὸ τὶς 1:00 - 2:30 τὸ μεσημέρι, στὰ παιδιὰ ὅλων τῶν ἐκπαιδευτικῶν βαθμίδων δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ μαθαίνουν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Ἱστορία μας μέσῳ συζητήσεων, ἐγκυκλοπαιδικῶν ἐρωτήσεων, ψυχαγωγίας καὶ τραγουδιοῦ. Δὲν θὰ λείψουν, βεβαίως, ὅπως κάθε χρόνο, καὶ τὰ δωράκια μὲ τὰ εὔγευστα γλυκίσματα. Σᾶς περιμένουμε μὲ πολλὴ χαρά.
ΣΤΟ ΔΕΛΒΙΝΑΚΙ
Τὸ Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024 ξεκινοῦν τὰ Κατηχητικά μας καὶ στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι, στὸν χῶρο τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τῆς Μητροπόλεως, δίπλα ἀπὸ τὸν Ἱ. Ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καὶ ὥρα 3 μὲ 4.30 τὸ μεσημέρι.
ΣΤΑ ΔΟΛΙΑΝΑ
Στὸ χωριὸ ποὺ πέρασε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καὶ κήρυξε κάτω ἀπὸ τὴν βελανιδιά του, θὰ γίνονται τὰ Κατηχητικά μας στὴν κεντρικὴ Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ τῆς Παναγίας μας, κάθε Σάββατο, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τῆς 9ης Νοεμβρίου 2024, στὶς 5 μὲ 6.30 μ.μ.
Περισσότερες Πληροφορίες στὸ τηλέφωνο: 26550-25029
