ΓΚΟΥΡΑ 2025 !!! Σὲ περιμένουμε...

 Γιὰ τὰ ΑΓΟΡΑΚΙΑ : 8-18 ΙΟΥΛΙΟΥ 

Γιὰ τὰ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ :

 28 Ἰουλίου - 3 Αὐγούστου

Συμπληρῶστε τὰ ἐπισυναπτόμενα

 καὶ τηλεφωνῆστε μας γιὰ ὁποιαδήποτε διευκρίνιση στὸ 26550-25029.

Αἴτηση, Ἐφόδια καὶ Πρόγραμμα

http://youthimdpk.blogspot.com/2023/06/blog-post_95.html

Ἰατρική Βεβαίωση

http://youthimdpk.blogspot.com/2023/06/blog-post_84.html

Γιατὶ τέτοια μαυρίλα καὶ καταχνιὰ στὴν καλοκαιρινὴ ἀτμόσφαιρα τῆς Κόνιτσας ;

 

Κάθε καλοκαίρι, τὰ τελευταία τρία χρόνια, ἡ καρδιά μας θλίβεται καὶ μαυρίζει μὲ τὰ δρώμενα ποὺ ἔχουν τίτλο “Γιατὶ ‘ναι μαῦρα τὰ βουνά ;” καὶ διεξάγονται στὸν ἀρχαιολογικὸ χῶρο τῆς οἰκίας τῆς Χάμκως, μητέρας τοῦ Ἀλῆ πασᾶ, στὴν Κόνιτσα. Ἔχουμε γράψει καὶ ἄλλοτε γιατὶ ἐπιλέχτηκε ὁ χῶρος ὁ συγκεκριμένος καὶ τὶ συνειρμοὺς φέρνει μόνο τὸ ὄνομα “Χάμκω” (δὲς http://youthimdpk.blogspot.com/2024/06/blog-post_25.html ).

Ὁ ὑποκινητὴς καὶ οἱ ὑποστηρικτές του

Ὑποκινητὴς τοῦ τριημέρου αὐτοῦ εἶναι ὁ γνωστὸς πλέον, βραβευμένος με Grammy, μουσικός παραγωγός Christopher King, Ἀμερικανὸς “τῷ γένει”, ποὺ ζεῖ τελευταῖα στὴν Κόνιτσα, ἀφοῦ ἀπὸ τὸ 2022 πῆρε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Πρωθυπουργὸ τὴν ἑλληνικὴ ἰθαγένεια (δὲς https://www.antenna.gr/culture/article/57/640801/o-christopher-king-elabe-tin-elliniki-ithageneia-eikones- ). Βεβαίως, ὅ,τι κάνει δὲν τὸ κάνει ἀπὸ μόνος του, ἀλλὰ μὲ τὴν στήριξη τῆς “Στέγης Ὠνάση”, γνωστὴ στὸ πανελλήνιο ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἀποκαλύψεις ποὺ κυκλοφόρησαν ὡς πρὸς τὸν ρόλο της στὴν προώθηση τῆς Woke ἀτζέντας.

(δὲς https://orthodoxostypos.gr/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%89%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD/ καὶ

https://karditsastakra.com/2025/02/18/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-12-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF/ )

Οἱ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες μὲ τοὺς Συλλόγους

Ὡς πρὸς τὸν ρόλο τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, δυστυχῶς, δείχνει ὅτι αὐτὴ ἀδυνατεῖ νὰ κάνει κάτι ὥστε νὰ ἀποτραποῦν οἱ συγκεκριμένες Ἐκδηλώσεις, ποὺ ἔχουν φθάσει καὶ στὸ σημεῖο νὰ ὑβρίζονται ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος (δὲς καὶ http://youthimdpk.blogspot.com/2023/06/blog-post.html ). Καὶ ὄχι μόνον δὲν ἀκούγεται φωνὴ διαμαρτυρίας, ὡς ὄφειλε, ἀπὸ τὴν Δημοτικὴ ἀρχή, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἡ ἀντιπολίτευση διαμαρτύρεται δεόντως καὶ ἀποτελεσματικῶς. Ἄν μάλιστα, ἡ “Στέγη Ὠνάση” ὑποσχεθεῖ ὡς ἀντάλλαγμα τὴν ὑλικὴ βοήθειά της, δὲν εἶναι ἄξιο ἀπορίας, νὰ βλέπουμε κάθε φορὰ νὰ ἀναγράφεται στὸ τέλος τῶν διαφημιστικῶν ἀφισσῶν ὅτι οἱ Ἐκδηλώσεις γίνονται “σὲ συνεργασία μὲ τὸν Δῆμο Κόνιτσας”. Κρίμα καὶ πάλι κρίμα ! Ποῦ εἶσαι Δαβὶδ νὰ μᾶς θυμίσεις τὸ “ἔλεον δὲ ἁμαρτωλῶν μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου ” (Ψαλμὸς 140, στίχος 5) καὶ νὰ κρατήσεις ἔτσι τὴν ἀξιοπρέπειά μας ;

Μᾶς λύπησε, ἰδιαιτέρως, ὅτι φέτος θὰ πλαισιώσουν τὸ συγκεκριμένο τριήμερο καὶ ὁ Σύλλογος Γυναικῶν τῆς Κόνιτσας “Μυρτάλη”, προσφέροντας, ὅπως ἀνακοινώθηκε, παραδοσιακὲς συνταγὲς Ἠπείρου στὴν κεντρικὴ πλατεῖα τῆς Κονίτσης. Γνωρίζουν ἆρα γε σὲ τί συμμετέχουν ;

Ἡ διαφημιστικὴ ἀφίσσα παρουσιάζει μιὰ νεαρὴ κοπέλα μὲ τὴν παραδοσιακὴ στολὴ τῆς Κόνιτσας. Ποῦ εἶναι ἄλλοι Σύλλογοι, παραδοσιακοὶ καὶ πολιτιστικοί, νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὴν ἀλλοίωση ποὺ ἐπιχειρεῖται στὴν λεβέντικη παράδοσή μας ποὺ ἀντιστάθηκε σὲ κάθε ξένο καὶ παγκοσμιοποιητικὸ ; Πῶς μπορεῖ νὰ συνταιριαστεῖ τὸ σεμνὸ ντύσιμο τῆς Κονιτσιώτικης στολῆς μὲ τὰ σουβλερὰ καὶ κόκκινα νύχια ; Μήπως, θέλοντας καὶ μὴ, δείχνουν οἱ ὀργανωτὲς τὶς προθέσεις τους ; Γιατὶ τέτοια ἀλλοίωση στὸ ἦθος μας ; Γιατὶ νὰ δίνουμε τροφή, μὲ τὸ συγκεκριμένο τριήμερο, καὶ ἄλλοι καλοθελητές, νὰ βρίσκουν εὐκαιρία, γιατὶ τὸ ἀκούσαμε ἔντονα τὶς τελευταίες μέρες καὶ αὐτό, κυκλώματα ἀνηθικότητας νὰ δροῦν στὴν περιοχή μας ;

Ἐκπλήξεις

Φέτος θὰ ἔχουμε καὶ μιὰ νέα ἐμφάνιση στὸν χῶρο μας γιὰ νὰ τὴν χειροκροτήσουμε : Τὴν Τουρκάλα (!) τραγουδίστρια Zelisah. Ναί, καλὰ διαβάσατε. Ἐνῷ ὅλοι οἱ Ἕλληνες παρακολουθοῦν τὶς προκλήσεις τῶν Τούρκων στὸ Αἰγαῖο (δὲς https://karditsastakra.com/2025/06/16/%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ad%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%ce%b7%ce%b5-%cf%87%ce%ac%cf%81%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b4/ ) καὶ Σκοπιανῶν , (δὲς https://www.antibaro.gr/article/38372 ὅπου πρόσφατα ἀκούστηκαν ἁλυτρωτικοὶ στίχοι σὲ πανηγύρια στὴν Φλώρινα) διότι καὶ ὁ Igor Stardelov ἀπὸ τὴν “Βόρεια Μακεδονία”, ὅπως ἀναγράφεται, θὰ δώσει τὸ παρών ἐδῶ, ἐμεῖς θὰ θαυμάζουμε Τουρκάλες καὶ Σκοπιανούς ; Μὴν ρίξετε ἀμέσως τὴν πέτρα τοῦ ἀναθέματος. Ὄχι, δὲν εἴμαστε ρατσιστές, ἀλλὰ κάπου νὰ μάθουμε νὰ λέμε καὶ ὁρισμένα “ὄχι”, ἀφήνοντας τὶς “τεμενάδες”, μήπως ἔτσι προβληματιστοῦν οἱ γείτονές μας. Οἱ μάχες δὲν δίνονται μόνον στὸν πολιτικὸ τομέα, ἀλλὰ καὶ στὸν καλλιτεχνικό (δεῖτε τὸ παράδειγμα τοῦ, μακαριστοῦ πλέον, Μητροπολίτου Αὐγουστίνου Καντιώτου στὴν Φλώρινα (https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=102485) . Ἀκόμα καὶ στὸν ἀθλητικὸ τομέα, ὅπως προσφάτως μὲ τοὺς παῖκτες τῆς ΑΕΚ στὸ χάντμπολ https://www.athensmagazine.gr/article/sports/xamos-me-agona-xantmpol-tis-aek-sti-voreia-makedonia-den-katevike-na-paixei-epeidi-oi-skopianoi-den-afisan-opadous-tis-na-perasoun-ta-sinora/

Γιατὶ μαυρίζει ὁ οὐρανός

Ἀρκετά, ὅμως, μαύρισε ἡ ψυχή μας. Ὄχι, δὲν θὰ πρέπει νὰ σκοτεινιάσει τὸ ἐσωτερικό μας καὶ νὰ ἀπογοητευτεῖ. Οἱ ἥρωές μας, ἄνδρες, γυναῖκες, “νιοί καὶ νιές”, εἶναι οἱ καθοδηγητές μας. Αὐτοὶ πάλαιψαν γιὰ νὰ εἴμαστε ἐμεῖς ἐλεύθεροι τώρα καὶ νὰ τραγουδοῦμε. Ἀξίζει νὰ θυμηθοῦμε τὸ τραγούδι τοῦ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένο στοὺς ἥρωες Κυπρίους ἀγωνιστὲς τοῦ 1955-1959, ἀφοῦ καὶ φέτος συμπληρώθηκαν 70 χρόνια ἀπὸ τὰ ἡρωϊκὰ ἀνδραγαθήματά τους, ἐναντίον τῶν Ἄγγλων κατακτητῶν. Τὰ παλληκάρια αὐτὰ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν μάνα Ἑλλάδα. Δὲν εἶναι τυχαὶα ἡ ἐπιλογὴ τοῦ τραγουδιοῦ μας. Μιλάει καὶ τὸ τραγούδι αὐτὸ γιὰ τὴν μαυρίλα τοῦ οὐρανοῦ. Μιλάει γιὰ καλοκαιρινὴ μαυρίλα ποὺ συνοδεύει τὸν θάνατο τῶν Ἑλληνοκυπρίων. Ὅμως ἀναπτερώνει τὸ ἠθικό μας καὶ μᾶς ἀνεβάζει στὰ οὐράνια. Νὰ “γιατὶ μαυρίζει ὁ οὐρανός”, σύμφωνα μὲ τοὺς στίχους τοῦ τραγουδιοῦ :

"Γιατί μαυρίζει ο ουρανός κι ας είναι καλοκαίρι ;

Λες κι η αυγή κατάμαυρο χαμπάρι θα μας φέρει.

Και να, χτυπάνε πένθιμα κάθε χωριού καμπάνες,

κλαίνε μαζί τρεις μάνες μαζί τους κι όλη η γη.

Κι είναι γλυκό το κλάμα τους από χαρά, λες, κλαίνε,

λόγια Σουλιώτου λένε, στην πένθιμη σιγή.

Ποτέ δε θα πεθάνουνε, όσοι πεθάναν σήμερα,

και της σκλαβιάς τα σίδερα, θα σπάσουν κάποια μέρα.

Και θ’ ακουστούν ελεύθερα τραγούδια πέρα ως πέρα".

Ἄς τὸ ἀκούσουμε καὶ ἠχητικά, στὸν παρακάτω σύνδεσμο, γιατὶ ἀξίζει. Τὸ ἀποδίδουν χριστιανοὶ νέοι τῆς Κατερίνης.

 

https://www.youtube.com/watch?v=BN6zdSJgRT4

Λοιπόν ; Ψηλὰ οἱ καρδιὲς ! Στὶς ἐπάλξεις !

Ὅπως κάθε χρόνο ἔτσι καὶ φέτος, μᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία νὰ βρεθοῦμε στὶς ἐπάλξεις. Πῶς ; Μὲ τὰ ὅπλα ποὺ ἔχουμε. Τὰ πνευματικά. Καὶ αὐτὰ εἶναι:

1) Ἡ ἐνημέρωση σὲ ἁρμοδίους καὶ φίλους.

2) Ἡ νηστεία, ἀφοῦ διανύουμε τὴν περίοδο τῆς νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὅλοι, μικροὶ - μεγάλοι νὰ νηστεύσουμε. Ἐξάλλου μιὰ ἑβδομάδα ἔμεινε μέχρι τὶς 29 Ἰουνίου.

3) Ἡ ἀγρυπνία. Νὰ ἀγρυπνήσουμε ἔχοντας στὸ προσκέφαλό μας τὸ "ὁπλοπολυβόλο" τοῦ κομποσχοινιοῦ καὶ τοῦ Ψαλτηρίου (Εἰδικοὶ γιὰ τὴν περίσταση εἶναι οἱ Ψαλμοὶ 87,114,141)

4) Ἡ προσευχὴ μὲ τὶς τὶς Παρακλήσεις τῶν Ἁγίων ποὺ ἑορτάζουν αὐτὲς τὶς ἡμέρες. Τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων https://www.proseyxi.com/paraklisi-eis-tous-agious-dodeka-apostolous/ , τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων https://www.proseyxi.com/paraklisi-eis-tous-agious-anargyrous/ , καὶ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου https://www.proseyxi.com/paraklisi-eis-ton-osio-paisio-ton-agioreiti/ γιὰ νὰ ἐνισχυθοῦμε καὶ ἐμεῖς καὶ νὰ ἀποτραπεῖ τὸ κακό.

“Οὐ σιωπήσωμαι”.

Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας ἔγραφε : “Διὰ Σιὼν οὐ σιωπήσωμαι” (Ἠσ. 62, 1) . Θὰ τὸ ἐπαναλάβουμε καὶ ἐμεῖς παραλλαγμένο γιὰ τὴν περίσταση : “Διὰ Κόνιτσαν οὐ σιωπήσωμαι”. Καὶ ὁ καλὸς Θεὸς, διὰ πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων του, δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει.

 

 

Περὶ τῆς ἔκπτωσης τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ καὶ τῆς ποινικοποίησης τῶν ἀντιαιρετικῶν λόγων (ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ )

 

 

Μεγάλο προβληματισμὸ καὶ ἀνησυχία μᾶς προκάλεσε ἡ ἔκπτωση τοῦ Πανιερωτάτου Ἐπισκόπου Τυχικοῦ ἀπὸ τὸ Μητροπολιτικὸ Θρόνο τῆς Πάφου, τόσο ὡς πρὸς τὸ κατηγορητήριο, ὅσο καὶ ὡς πρὸς τὴ διαδικασία ποὺ ἀκολουθήθηκε, μὲ τὴν ὁποία παραβιάστηκε κατάφωρα ὁ καταστατικὸς χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀλλὰ καὶ οἱ στοιχειώδεις δικονομικοὶ κανόνες, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ τηροῦνται πρωτίστως ἀπὸ τὰ ἐκκλησιαστικὰ δικαστήρια, ὥστε νὰ μὴν ἀφήνεται οὔτε ὑποψία ἄδικης μεταχείρισης τοῦ κατηγορουμένου, ποὺ θὰ προκαλοῦσε σκανδαλισμὸ στοὺς πιστοὺς καὶ ἀπώλεια τῆς ἐμπιστοσύνης στὴν δικαιοκρισία τῶν δικαζόντων Ἀρχιερέων.
Ἐδῶ καὶ μῆνες, ἦλθε στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας ἡ ἄρνηση τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Πάπα τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀποφασιστεῖ... νὰ κομίσει τὴν κάρα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴν Πάφο. Βεβαίως εἶναι ἀμφισβητούμενη ἡ γνησιότητα τῶν λειψάνων πού κατέχουν οἱ παπικοί, ἄν δέν εἶναι ἀπό τό μεγάλο πλιάτσικο τῶν σταυροφόρων τοῦ 1204, ὅπου ἅρπαξαν χιλιάδες ἱερά λείψανα ἀπό τήν Ἀνατολή. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ κάρα τοῦ Ἁγίου Λαζάρου βρίσκεται στήν Κύπρο, ἀλλά παρουσιάζεται καί σέ παπικό ναό τῆς Μασσαλίας!

Ἀλλά δέν εἶναι μόνο ἐκεῖ τό πρόβλημα. Τέτοιες ὑποδοχὲς συνοδεύονται συνήθως μὲ συμπροσευχὲς καὶ οἰκουμενιστικοὺς λόγους, ποὺ ἀμβλύνουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ λαοῦ καὶ ἐμπεδώνουν τὴν πλάνη ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἔχει οὐσιαστικὲς διαφορὲς ἀπό τὸν παπισμό.

Ἡ ἐπαινετὴ αὐτὴ ἄρνηση τοῦ Πανιερωτάτου προκάλεσε τὴν ὀργὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου καὶ ἔφερε σὲ δυσμένεια τὸν Ἐπίσκοπο Τυχικό, δρομολογώντας τὶς ἐξελίξεις γιὰ τὴν ἔκπτωσή του.

Ἡ ἐπιφυλακτικότητα τοῦ Πανιερωτάτου ἀπέναντι στοὺς μικτοὺς γάμους Ὀρθοδόξων μὲ ἑτεροδόξους ἀποτέλεσε μέρος τοῦ κατηγορητηρίου, παρ' ὅτι αὐτοὶ οἱ γάμοι ἀπαγορεύονται ρητὰ ἀπὸ τοὺς θεοπνεύστους Ἱεροὺς Κανόνες! Συγκεκριμένα οἱ μικτοὶ γάμοι ἀπαγορεύονται ἀπὸ τὸν ιδ΄ Ἱερὸ Κανόνα τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τὸν οβ΄ Ἱερὸ Κανόνα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τοὺς ι΄ καὶ λα΄ Ἱεροὺς Κανόνες τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου καὶ τὸν κθ΄ Ἱερὸ Κανόνα τῆς ἐν Καρθαγένῃ Τοπικῆς Συνόδου.

Ὡς Ποιμένας πού νοιάζεται γιὰ τὴν πνευματικὴ προκοπὴ καὶ σωτηρία τῶν πνευματικῶν του τέκνων, ὁ Ἐπίσκοπος προέτρεπε τό ἑτερόδοξο μέρος νά βαπτισθεῖ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μένοντας πιστὸς στὶς ἀρχιερατικές του ὑποσχέσεις νὰ τηρεῖ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Δικάστηκε ἐπειδὴ ἐνδιαφέρθηκε ὡς λόγον ἀποδώσων, γιά νά βοηθήσει τίς ψυχές πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός καί ὄχι γιά νά κάνει δημόσιες σχέσεις. Οἱ πιστοί τῆς Πάφου μαρτυροῦν ὅτι τά δύο ἔτη πού εἶναι Μητροπολίτης τους, ἐπικεντρώθηκε στά πνευματικά καί ἡ περιφέρειά τους γνώρισε πνευματική ἄνθιση.

Ἡ ἀντιαιρετικὴ στάση τοῦ Μητροπολίτου Πάφου, εἶναι ἄξια ἐπαίνου καὶ ὄχι τιμωρίας. Δὲν γνωρίζουμε ἐπί μέρους καταστάσεις καὶ ἐνδεχόμενα λάθη του, ὅμως αὐτὰ ποὺ εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας, δὲν μποροῦν νὰ ἀποτελοῦν σὲ καμμία περίπτωση αἰτία τόσο σκληρῆς καὶ πρωτοφανοῦς τιμωρίας, ὅταν τὴν ἴδια στιγμὴ ἀμνηστεύονται στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς σοβαρὲς καταπατήσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὅπως οἱ συμπροσευχὲς μὲ αἱρετικούς, ἡ χειροτονία κωλυματούχων κληρικῶν, τὸ μεταθετὸ καὶ ἄλλα ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός.

Μάλιστα, διέρρευσε ὅτι σὲ ἀντίστοιχη δυσμένεια βρίσκεται καὶ ὁ Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, ἐπειδὴ διετύπωσε εὐθέως τὴν ἀντίθεσή του στὸν Πάπα καὶ τὸν παπισμό!

Εἶναι σημεῖο πνευματικῆς κατάπτωσης, ἡ ποινικοποίηση τοῦ ἀντιαιρετικοῦ λόγου. Οἱ Ἅγιοι Ἱεράρχες ὅλων τῶν ἐποχῶν εἶχαν ὡς κύριο ἔργο τους τὴν καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων, ὄχι ἐπειδὴ μισοῦσαν τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ διότι ἡ αἵρεση εἶναι διαστροφὴ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἀπομακρύνει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴ σωτηρία. Κανένας ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἱεράρχες δὲν ἁγίασε κάνοντας διπλωματία μὲ τὸν Πάπα καὶ τὶς χιλιάδες παραφυάδες τοῦ προτεσταντισμοῦ. Αὐτὲς οἱ κινήσεις διπλωματικῆς προσέγγισης μὲ συμπροσευχὲς καὶ ὑποχωρήσεις, εἶναι οἱ «κουρελοῦδες τοῦ διαβόλου» κατὰ τὸν Ἅγιο Παΐσιο καὶ θὰ ἔπρεπε οἱ Ἱεράρχες ποὺ νοιάζονται γιὰ τὴ σωτηρία τὴ δική τους καὶ τοῦ ποιμνίου τους νὰ τὶς ἀποφεύγουν.

Ἐκφράζουμε τὴ θλίψη μας γιὰ τὴν παράνομη κατὰ τὸν ἐκκλησιαστικὸ χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου διαδικασία ἔκπτωσης τοῦ Μητροπολίτου Πάφου Τυχικοῦ. Ἡ θλίψη μας εἶναι ἀκόμα μεγαλύτερη ἐπειδὴ στὸ ἐπίσημο ἀνακοινωθὲν τῆς κυπριακῆς Συνόδου ὑπῆρξε παραδοχὴ ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση πίεσε τὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου γιὰ αὐτὴ τὴν ἀπόφαση, διὰ τῆς ὑπουργοῦ παιδείας! Ἐπιπλέον παραδοχὴ ὑπῆρξε καὶ γιὰ τὴν ἀναρμόδια ἀνάμιξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, γεγονὸς ποὺ δείχνει ὅτι ὄχι μόνο ἀμνηστεύεται ἐκκλησιαστικὰ ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας, ἀλλὰ ὅτι χρησιμοποιοῦνται καὶ ἀπὸ τὰ ὄργανα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οἱ ἀντιχριστιανικὲς παπικὲς πρακτικὲς τοῦ ἀστήρικτου θεολογικὰ πρωτείου ἐξουσίας.

Κλείνοντας, ἀφιερώνουμε στὸν Μητροπολίτη Τυχικὸ τὰ προφητικὰ λόγια τοῦ λαοφιλοῦς μακαριστοῦ Ἱεράρχου, Αὐγουστίνου Φλωρίνης: «Χίλιες φορὲς διάκος, χίλιες φορὲς καλόγερος μὲ Χριστό, παρὰ πατριάρχης ποδοπατῶν θείους καὶ Ἱεροὺς Κανόνας! Χίλιες φορὲς ἐξόριστος στὰ μπουντρούμια, παρὰ ἄθλιος ρασοφόρος κηρύττων τὸ ψεῦδος!»

Προσωπικὸς ἀριθμὸς καὶ ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα: Θεολογικὲς καὶ πνευματικὲς ἐπισημάνσεις Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου, Προη­γου­μέ­νου Ἱ.Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου.

 

 Ἅγια Μετέωρα 17 Ἰουνίου 2025

 

«Ἡ παραλαβή καί ἡ χρήση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας μᾶς εἰσάγουν σέ μία ἁμαρτητική βιοθεωρία ἐθελούσιας ὑποδούλωσης στήν καθοδήγηση, χειραγώγηση, ἐνοχοποίηση καί ποινικοποίηση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς, ἀντίθετα πρός τίς προδιαγραφές τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ μας».
Ἡ εἰσαγωγή τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ (Π.Α.) καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας ἀπό τήν ἑλληνική πολιτεία ἀποτελεῖ μία σημαντική ἐξέλιξη στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τό κράτος διαχειρίζεται τήν ταυτοποίηση τῶν πολιτῶν. Παράλληλα μέ τίς ποικίλες τεχνικές, νομικές καί διοικητικές παραμέτρους, ὑπάρχουν καί οἱ βαθύτερες διαστάσεις αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς. Τό παρόν κείμενο θά ἐπιχειρήσει, σύν Θεῷ, νά ἀναδείξει κάποιες ἀπό τίς πνευματικές, θεολογικές καί ἀνθρωπολογικές ἐπιπτώσεις πού συνεπιφέρει ἡ καθολική καί ὑποχρεωτική ἐφαρμογή τοῦ Π.Α. καί τῆς ἠλεκτρονικῆς παρακολούθησης.
Εἶναι καθῆκον ὅλων μας νά μήν σιωπήσουμε. Εἶναι καθῆκον μας νά ἐκφράσουμε τήν ἱερατική καί μοναχική μας συνείδηση, τόν διαχρονικό ἁγιοπνευματικό λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων, τόν αὐθεντικό καί ζωντανό λόγο τῶν συγχρόνων διακριτικῶν γερόντων μας καί ὅλων ὅσοι παραμένουν πιστοί στήν παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καί πορεύονται «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι». Εἶναι καθῆκον μας νά ἀναλάβουμε τό μερίδιο τῆς προσωπικῆς μας εὐθύνης, ἀλλά καί τῆς εὐθύνης μας ἔναντι τῶν πνευματικῶν μας τέκνων καί πολλῶν πιστῶν, πού μᾶς ἐμπιστεύονται τήν ἀγωνία, τήν ἀνησυχία καί τήν ἀντίθεσή τους στά τεκταινόμενα.

Μία ἀντίθεση πού ἐκφράζεται μέσῳ πο­λυ­ά­ριθ­μων δι­α­μαρ­τυ­ρι­ῶν, ἀ­να­φο­ρῶν, ἀ­πο­φά­σε­ων, ἀ­να­κοι­νώ­σε­ων, κει­μέ­νων, ψη­φι­σμά­των, ἄρ­θρων, ἐ­πι­στο­λῶν, δη­μο­σι­ευ­μά­των, συ­ζη­τή­σε­ων πού πα­ρή­χθη­σαν ἀπό κλη­ρι­κούς, μο­να­χούς, φο­ρεῖς καί συλ­λό­γους.

Σκο­πός μας δέν εἶ­ναι, σέ καμ­μί­α πε­ρί­πτω­ση, νά ἐν­σπεί­ρου­με τόν πα­νι­κό ἤ νά πα­ρα­στή­σου­με τούς «προ­φῆ­τες», ἀλ­λά νά ἐ­νη­μέ­ρω­σου­με μέ βάση καί τά νεώτερα δεδομένα καί νά συμ­βά­λου­με στήν καλ­λι­έρ­γεια τῆς κα­λῆς ἀ­νη­συ­χί­ας καί τοῦ ὁ­μο­λο­για­κοῦ φρο­νή­μα­τος. Κα­τα­θέ­του­με, ἁ­πλά, τήν ἀ­νη­συ­χί­α, τόν προ­βλη­μα­τι­σμό μας, κα­θώς καί τήν ἄρ­νη­σή μας νά συ­νο­μο­λο­γή­σου­με τήν ὑ­πα­γω­γή καί τήν ἐ­θε­λού­σια δέ­σμευ­σή μας στό ἀν­τί­χρι­στο ἠ­λε­κτρο­νι­κό δε­σμω­τή­ριο καί τόν συ­σχη­μα­τι­σμό μας μέ τήν ἀ­πο­στα­σί­α τῆς ἐ­πο­χῆς μας.

 

Τό αὐτεξούσιο

Ἡ ψηφιακή ταυτοποίηση καί ἡ ἀριθμοποίηση τοῦ προσώπου ἐγείρουν σοβαρά θεολογικά ζητήματα. Στήν Ὀρθόδοξη παράδοση, τό πρόσωπο δέν ταυτίζεται μέ κάποιον ἀριθμό ἤ λειτουργική μονάδα τοῦ κράτους, ἀλλά εἶναι μία ἀνεπανάληπτη ὀντότητα, φορέας τῆς θείας εἰκόνας. Ἡ μετατροπή τοῦ ἀνθρώπου σέ ἀριθμό, ἰδίως μέσῳ συστημάτων ψηφιακῆς παρακολούθησης, ἀντιστρατεύεται τή θεόσδοτη ἐλευθερία, τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου καί προσβάλλει τήν ἱερότητα καί μοναδικότητα τοῦ προσώπου. Δέν πρόκειται ἁπλῶς γιά ἕνα τεχνικό ἤ διοικητικό ζήτημα, ἀλλά γιά ἀλλοίωση τῆς ὀρθόδοξης ἀνθρωπολογίας.

Ἡ ἔννοια τοῦ αὐτεξουσίου, ὅπως αὐτή διατυπώνεται στήν ὀρθόδοξη θεολογία, συνιστᾶ θεμέλιο τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας. Τό αὐτεξούσιο εἶναι πραγματικά μοναδική καί μεγαλειώδης δωρεά τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας πρός τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἡ δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου νά ἐξουσιάζει τόν ἑαυτό του, νά ἐπιλέγει ἐλεύθερα καί ἀβίαστα τόν τρόπο τῆς ζωῆς του καί τῆς δραστηριότητάς του.

Ὁ ἄνθρωπος ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τό χάρισμα τῆς ἐλεύθερης βούλησης. Ἔλαβε δηλαδή στά χέρια του τό πηδάλιο τῆς ἐλευθερίας του. Μέ τό χάρισμα αὐτό θά μποροῦσε νά κινηθεῖ πρός τήν καλή ἀλλοίωσή του, πρός τό «καθ’ ὁμοίωσιν», τήν κατά χάριν θέωσή του δηλαδή, ἀξιοποιώντας τή σύμφυτη μέ τή φύση του θεία Χάρη. Θά μποροῦσε, ὅμως, μέ τήν αὐτεξούσια κίνησή του νά ἐπιλέξει καί τή διακοπή τῆς κοινωνίας του μέ τόν Θεό καί ἑπομένως τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τόν σκοπό τῆς δημιουργίας του.

Ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας χαρίζοντας στόν ἄνθρωπο τό αὐτεξούσιο, τοῦ παρέχει τή δυνατότητα καί τό δικαίωμα ὄχι μόνον νά Τόν ἀρνεῖται, ἀλλά καί νά Τόν ὑβρίζει καί νά Τόν βλασφημεῖ! Πρέπει ἀπό μόνος του ὁ ἄνθρωπος, ἐλεύθερα καί ἑκούσια, νά θέλει νά ἀγαπᾶ τόν Θεό, νά θέλει νά σωθεῖ. Γι’ αὐτό καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας χαρακτηρίζουν τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου καί ὡς ἰσόθεο, φυσικά κατά χάριν. «Ἰσόθεον γάρ ἔστι τό αὐτεξούσιον»[1], μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Καθηγητής Δογματικῆς κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, «Δημιουργώντας ὁ Θεός ἐλεύθερο (αὐτεξούσιο) τόν ἄνθρωπο στέρησε τήν δυνατότητα καί στόν διάβολο νά ἀσκεῖ βία ἐπάνω στόν ἄνθρωπο. Ἔτσι μόνο μέ τήν πειθώ ἤ τόν δόλο [ὄχι ἀναγκαστικά] μπορεῖ ὁ πονηρός διάβολος νά ἐπηρεάσει τήν θέληση τοῦ ἀνθρώπου καί νά τόν κάνει κοινωνό τῆς ἀποστασίας του»[2].

Τό αὐτεξούσιο δέν εἶναι ἁπλῶς μία ψυχολογική ἤ κοινωνική ἰδιότητα, ἀλλά δῶρο θεϊκό, πού σχετίζεται ἄμεσα μέ τό κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν. Ὅπως ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, ἔτσι καί τό αὐτεξούσιο εἶναι ἀμετάκλητο καί ἀμετακίνητο, «ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ κλῆσις τοῦ Θεοῦ»[3] (διότι τά χαρίσματα καί ἡ κλήση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀμετάκλητα).

Τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου δέν μπορεῖ νά τό ἀφαιρέσει κανείς ἐπίβουλος. Μπορεῖ, ὅμως, κάποιος μέ πάσης φύσεως πανουργίες καί μηχανορραφίες νά πειθαναγκάσει, νά ἐξαναγκάσει, νά συσκοτίσει καί τελικά νά πλανήσει τόν ἄνθρωπο, ὥστε νά ἀποδεχθεῖ εἴτε ἑκουσίως εἴτε ἀκουσίως (ἤ ἐξ ἀνάγκης) τήν ὑποταγή του σέ βλάσφημα καί ἀντίθεα κελεύσματα καί νομοθετήματα, πού στόχο ἔχουν τόν περιορισμό τῶν ἐλευθεριῶν καί τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμοῦ αὐτῆς τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας, ὅπως ἡ ὑποχρεωτική ἀποδοχή ἑνός ἀριθμητικοῦ προσδιορισμοῦ (Π.Α.) καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας ἐπιχειρεῖ νά ὑπονομεύσει, νά περιστείλει καί τελικῶς νά χειραγωγήσει τό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ ἐπιβολή τοῦ Π.Α., πού θά συνοδεύει κάθε πολίτη σέ ὅλες τίς πτυχές τῆς δημόσιας καί ἰδιωτικῆς του ζωῆς, μετατρέπει τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα σέ πολυεργαλεῖο καταστρατήγησης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί φαλκίδευσης τῶν ἐλευθεριῶν, παραπέποντας στή θεοποίηση τῆς πληροφορίας καί τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης καί ἀνοίγοντας διάπλατα τόν δρόμο στόν μετανθρωπισμό.

Τό φαινόμενο τοῦ μετανθρωπισμοῦ (transhumanism), μέ τήν προώθηση τῆς τεχνολογικῆς ἀναβάθμισης τοῦ ἀνθρώπου, βρίσκεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν Ὀρθόδοξη θεώρηση γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ εἰσαγωγή τεχνολογικῶν παρεμβάσεων στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου συνιστᾶ σοβαρή ἀπειλή κατά τῆς ἱερότητας τῆς ἀνθρώπινης ὑπόστασης. Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι ἀντικείμενο βιοτεχνολογικοῦ πειραματισμοῦ, ἀλλά πρόσωπο προορισμένο γιά κοινωνία μέ τόν Δημιουργό καί Θεό του. Σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἁγιασμός του, δηλαδή ἡ κατά χάριν θέωσή του.

Στόν ἀντίποδα τοῦ δημιουργικοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ οἱ σύγχρονες τεχνολογικές παρεμβάσεις μᾶς εἰ­σά­γουν καί μᾶς δε­σμεύ­ουν σέ ἕνα ἀ­νε­λεύ­θε­ρο, ἀν­τί­θε­ο καί ἀντίχριστο σύ­στη­μα μέ ποικίλες πνευματικές προεκτάσεις καί συνέπειες. 

Βλασφημία

Ἡ ἐκούσια καί συνειδητή ἀντιστράτευση στό δημιουργικό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ συνιστᾶ βλασφημία κατά τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας. Τέτοιες περιπτώσεις βλασφημίας ἀποτελοῦν οὐσιαστικά ἡ νομοθέτηση τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ (ἄρθρο 11 τοῦ ν. 4727, ΦΕΚ 184 Α – 23/9/2020) καί τῆς ἠλεκτρονικῆς-ψηφιακῆς ταυτότητας (Ὑπουργική Ἀπόφαση 3021/19/84, ΦΕΚ Β’ 5328/7-9-2023). Κι αὐτό, διότι ὄχι μόνο διαστρέφει καί ἀμφισβητεῖ, ἀλλά καί ἀντιστρατεύεται μέ περισσή ἔπαρση καί ἀλαζονεία τόν Ἴδιο τόν Δημιουργό μας, περιφρονώντας τή μεγίστη δωρεά Του, τή θεία δωρεά τοῦ αὐτεξουσίου. Πρόκειται γιά πραγματική ἀχαριστία πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα μας· γιά ἀνταρσία καί ἀνυπακοή πρός τό θέλημά Του· γιά παραβίαση καί καταπάτηση τῶν προδιαγραφῶν τῆς δημιουργίας μας, βάσει τῶν ὁποίων μᾶς ἔπλασε ὁ Πάνσοφος Δημιουργός μας.

Ἡ διαρκής, ὅμως, συστηματική καί στοχευμένη θεσμοθέτηση ἀντίχριστων νομοθετημάτων ἀποτελεῖ σταθερή ἐπιλογή τοῦ σύγχρονου ἀντίθεου καί ἀντίχριστου πολιτικοῦ συστήματος, πού ἐθίζει τούς ἀνθρώπους σέ ἕναν ἀνάλογο τρόπο ζωῆς, πού θά φαν­τά­ζει πλέ­ον μο­νό­δρο­μος γιά τόν κα­θέ­να.

Μία ἀκραία ἐκδήλωση, ἀλλά καί ἡ τραγικότερη, αὐτῆς τῆς βλάσφημης πολιτικῆς εἶναι ἡ πρόσφατη ψήφιση τοῦ νόμου γιά τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων (Ν. 5089/2024, ΦΕΚ Α' 27). Ὑποστήκαμε, δυστυχῶς, οἱ Ἕλληνες καί αὐτή τή μεγίστη ντροπή, νά θεσμοθετηθεῖ ἡ παρά φύσιν ἁμαρτία μέ νόμο τῆς Πολιτείας. Ἕνα νόμο πού δυστυχέστατα τόν ἐπικύρωσε καί τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (Ὁλομέλεια ΣτΕ 30/5/2025), προσθέτοντας στό δικαίωμα τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τήν υἱοθεσία παιδιῶν(!). Δυστυχῶς, ἔχουμε τό τραγικό προνόμιο νά εἴμαστε ἡ πρώτη ὀρθόδοξη χώρα πού νομοθέτησε τόν πολιτικό γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων καθώς καί τό δικαίωμα υἱοθεσίας παιδιῶν.

Εἶναι πραγματικά τραγικό ὅτι οἱ ἐμπνευστές καί θεσμοθέτες τῶν ἀνίερων αὐτῶν νόμων ξεπέρασαν ἀκόμη καί τούς Σοδομίτες καί Γομορρίτες καθώς καί τούς κατοίκους στήν ἐποχή τοῦ Νῶε. Διότι ὅλοι ἐκεῖνοι, παρότι ἦσαν ὑπόδουλοι στά σαρκικά πάθη τους καί κυρίως στά παρά φύσιν ἁμαρτήματα, δέν τόλμησαν, ὅμως, νά τά νομιμοποιήσουν καί νά τά θεσμοθετήσουν μέ κάποιον θρησκευτικό ἤ πολιτικό νόμο.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως ἀποτυπώνει μέ τόν πλέον χαρακτηριστικό καί ἀποκαλυπτικό τρόπο καί ἀναδεικνύει τή βαθιά σύνδεση μεταξύ τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό καί τῆς συμπεριφορᾶς του στήν κοινωνία. Κατά τόν Ἅγιο Νεκτάριο, ἡ βλασφημία δέν εἶναι μόνο προσβολή πρός τόν Θεό, ἀλλά καί ἔνδειξη ἠθικῆς κατάπτωσης πού ἐπηρεάζει τήν κοινωνική συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου. Μᾶς λέγει συγκεκριμένα ὁ Ἅγιος:

«Ὁ βλάσφημος... ἠρνήθη τό πρός τόν Θεόν καθῆκον αὐτοῦ, ἠρνήθη τό κῦρος τοῦ θείου νόμου καί ἐγκατέλιπεν αὐτόν, ὑβρίσας καί νόμον καί νομοθέτην... Πῶς ὁ τά θεῖα ἐκφαυλίσας θέλει σεβασθῆ τά ἀνθρώπινα; Πῶς θέλει ἐκπληρώσει καθῆκον πρός τήν κοινωνίαν ὁ τό ὕψιστον τῶν ἑαυτοῦ καθηκόντων παραλιπών;»[4].

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἐπισημαίνει ὅτι ὁ βλάσφημος εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τήν κοινωνία, διότι ἡ καρδιά του ἔχει πωρωθεῖ καί ἔχει χάσει τήν εὐαισθησία τῆς συνείδησης, καθιστῶντας τον ἱκανό γιά κάθε κακουργία. Ἄν κάποιος δέν σέβεται τόν Θεό, πῶς μπορεῖ νά σεβαστεῖ τούς ἀνθρώπους; Ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τόν Θεό ὁδηγεῖ σέ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Ἡ πνευματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου ἐπηρεάζει ἄμεσα τή συμπεριφορά του στήν κοινωνία. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό καί ἡ περιφρόνηση τοῦ θείου νόμου ὁδηγεῖ σέ ἠθική ἀποσύνθεση καί κοινωνική ἀνευθυνότητα.

Καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τονίζει γιά τούς βλασφήμους τά ἑξῆς: «Ὁ μέν ἁμαρτάνων παραβαίνει νόμον, ὁ δέ βλασφημῶν, εἰς αὐτήν ἀσεβεῖ τήν θεότητα»[5]. Γι’ αὐτό καί οἱ θεσμοθέτες ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνίερων καί ἀντίθεων νομοθετημάτων ἀσεβοῦν καί βλασφημοῦν τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό μας.

Ἡ ἄνεση καί ἡ βία ὡς ἐργαλεῖα ἐπιβολῆς

Ὅπως ἔχουν ἐπισημάνει πολλοί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, παλαιοί καί σύγχρονοι, βασικό σημεῖο πνευματικῆς παράλυσης καί πτώσης εἶναι οἱ ἀνέσεις. Ἡ ἄ­νε­ση ἀ­σκεῖ μί­α ἰ­δι­ό­μορ­φη βί­α καί ἀ­πο­συν­θέ­τει τήν πνευ­μα­τι­κή μας ὑ­πό­στα­ση· τμηματικά ἤ συστηματικά ἡ ἄνεση παραλύει τήν πνευματική ζωή τοῦ χριστιανοῦ καί αὐτό ὁδηγεῖ σέ εὐκολότερες πτώσεις καί ἐκ-πτώσεις τῆς πίστεως. Ὅταν ὁ χριστιανός ἀποδυναμωμένος πνευματικά, συναντᾶ καί τή βία τῆς ἐξουσίας, πολύ εὔκολα ὁδηγεῖται σέ συμβιβασμούς καί παραδίδεται στήν ἀλλοίωση τῆς συνειδήσεώς του καί τῆς πίστεώς του.

Ἡ ἄ­νε­ση σέ συνδυασμό μέ τόν φόβο δη­μι­ουρ­γοῦν ἰ­σχυ­ρή καί διαρκή ψυ­χο­λο­γι­κή ἐ­ξάρ­τη­ση στήν ὁ­ποί­α βα­σί­ζον­ται ὅ­λα τά συ­στή­μα­τα ἐ­λέγ­χου τῶν ἀν­θρώ­πων. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ὅλες οἱ κυβερνήσεις μᾶς ὑπόσχονται καί μᾶς παρέχουν συνεχῶς πλεῖστες ὅσες ἀνέσεις καί εὐκολίες σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς, κυρίως στόν τεχνολογικό καί ψηφιακό, ἀπό τίς ὁποῖες δέν θά μποροῦμε νά ἀποδράσουμε. Ὁ φόβος καί ἡ ἐξάρτηση προκαλοῦνται ἀπό τόν κίνδυνο τῆς στέρησης, ἀπό τόν κίνδυνο νά πονέσουμε ἤ νά ὑποβληθοῦμε σέ κάποια δοκιμασία. Ἡ αἴσθηση ὅτι μπορεῖ νά μήν ἀπoλαύσουμε ὅσα ἐπιθυμοῦμε ἤ ὅτι θά ἀπωλέσουμε αὐτά στά ὁποῖα εἴμαστε προσκολλημένοι ἤ ὅτι θά ἐκδιωχθοῦμε, μᾶς προκαλεῖ ἔντονο καί διαρκή φόβο καί ψυχολογική βία. Ὅλες αὐτές οἱ παρεχόμενες καί ἐπιβαλλόμενες ἀνέσεις στίς ὁ­ποῖ­ες ἐθιζόμαστε καί ἀ­πό τίς ὁ­ποῖ­ες δέν δι­α­νο­ού­μα­στε κἄν νά ἀ­πεγ­κλω­βι­στοῦ­με, μᾶς εἰ­σά­γουν σέ ἕ­ναν μο­νό­δρο­μο ἀπό τόν ὁποῖο τελικά ἀδυνατοῦμε νά ἐπιστρέψουμε.

Γι’ αὐτό καί σύγχρονοι ἐνάρετοι καί διακριτικοί γέροντες τονίζουν ὅτι «ὁ Χριστός, ἡ Παναγία καί οἱ ἅγιοι στενοχωροῦνται πολύ καί δέν θέλουν νά πάρουμε οὔτε Προσωπικό Ἀριθμό οὔτε ἠλεκτρονικές ταυτότητες».

Ἡ παραλαβή προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας δέν συνιστοῦν βεβαίως τή μεγάλη καί ὁριστική πτώση τοῦ χαράγματος. Ἁγιογραφικά καί πατερικά ΜΟΝΟ τό χάραγμα εἶναι ἡ ΠΤΩΣΗ, πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό καί τήν Αἰώνιο Βασιλεία Του τελειωτικά καί ἀνεπίστροφα. Τό χάραγμα θά δοθεῖ μόνο μέ τή συγκατάθεσή μας πού θά ἰσοδυναμεῖ μέ ξεκάθαρη ἄρνηση τοῦ Θεοῦ. Ὁ προσωπικός ἀριθμός καί οἱ ἠλεκτρονικές ταυτότητες εἶναι βέβαια πτώσεις, πού μποροῦν, ὅμως, νά ἰατρευθοῦν μέ εἰλικρινή καί ἔμπρακτη μετάνοια. Πῶς, ὅμως, μποροῦμε νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά προλάβουμε νά μετανοήσουμε, πρίν ἔλθει ὁ θάνατος, καθώς κανείς δέν γνωρίζει πόσο θά ζήσει καί ἄν θά ἔχει χρόνο νά μετανοήσει.

Ἡ ἐπέλαση τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης, χωρίς ὅρους καί ὄρια, μέ ἀπρόβλεπτα ἀποτελέσματα καί συνέπειες στή ζωή τῶν ἀνθρώπων· ἡ συνεχής παρακολούθηση, βαθμολόγηση, ἀξιολόγηση τοῦ ἀνθρώπου μέ βάση τό μοντέλο τῆς Κίνας· ἡ ἐπιβολή ποινῶν καί εἰδικῶν συμπεριφορῶν δημιουργοῦν μία συνθήκη ἐξαναγκασμοῦ ἀπό τήν ὁποία πολύ δύσκολα θά μποροῦμε νά ἐξέλθουμε.

Τό ἴδιο δύσκολο ἕως ἀδύνατο θά εἶναι νά ἀπεγκλωβιστοῦμε καί νά ἀπεξαρτηθοῦμε ἀπό τήν ψυχοφθόρο συνήθεια τῶν ὑπερβολικῶν ἀνέσεων καί τεχνολογικῶν εὐκολιῶν μέ μοιραία συνέπεια οἱ προδρομικές αὐτές πτώσεις νά μᾶς ὁδηγήσουν τελικά στή μεγαλύτερη καί ἀνεπανόρθωτη πτώση τοῦ χαράγματος.

Κατά συνέπεια, ὁ προσωπικός ἀριθμός καί ἡ ἠλεκτρονική ταυτότητα δέν εἶναι μία ἁπλή πτώση, πού συγχωρεῖται μέ μία τυπική ἐξομολόγηση. Ἡ μετάνοια ἀπαιτεῖ θλίψη, στενοχωρία καί ἀποκατάσταση τῆς πτώσης, πράγμα πολύ δύσκολο ἕως ἀκατόρθωτο. Δέν εἶναι εὔκολο νά ἀφήσει κανείς τίς πάμπολλες ἀνέσεις καί διευκολύνσεις πού τοῦ παρέχει τό σύστημα καί νά ἐπιστρέψει στήν πτωχεία, τήν ἀφάνεια, τίς δυσκολίες καί νά τεθεῖ ἐκτός τοῦ κοινωνικοῦ σώματος.

Ὁ ἐνάρετος καί διακριτικός μακαριστός γέροντας Μελέτιος Κυραλάκης (ἐκοιμήθη στίς 7 Δεκμβρίου τοῦ 2024 σέ ἡλικία 96 ἐτῶν), ὁ πρώην ἐρημίτης ἁγιορείτης μοναχός, σέ συνάντησή μας στίς 9 Ἰουλίου 2024 μᾶς ἔλεγε ὅτι: «Ὁ προσωπικός ἀριθμός καί ἡ ταυτότητα εἶναι δίδυμα· ὅποιος θά πάρει τόν ἀριθμό θά πάρει καί τήν ταυτότητα. Ἡ ταυτότητα εἶναι σκλαβιά καί βαρβαρότητα πού θά τήν ἐπιλέξει κανείς μόνος του».

Ἡ παραλαβή καί ἡ χρήση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καί τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας μᾶς εἰσάγουν σέ μία ἁμαρτητική βιοθεωρία ἐθελούσιας ὑποδούλωσης στήν καθοδήγηση, χειραγώγηση, ἐνοχοποίηση καί ποινικοποίηση τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς, ἀντίθετα πρός τίς προδιαγραφές τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ μας.

Γι’ αὐ­τό καί ἀρ­νού­μα­στε ἐκ τῶν προ­τέ­ρων τήν εἴ­σο­δό μας στό συγ­κεν­τρω­τι­κό, ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κό, ὀ­λέ­θριο, ἀν­τί­θε­ο καί ἀν­τί­χρι­στο αὐ­τό σύ­στη­μα. Ἀρ­νού­μα­στε ἐξ ἀρ­χῆς ὁ­ποι­α­δή­πο­τε δέ­σμευ­ση καί πα­γί­δευ­σή μας σέ μί­α ἀ­δι­έ­ξο­δη καί θα­νά­σι­μη πνευ­μα­τι­κά πο­ρεί­α ἀ­πό τήν ὁ­ποί­α δέν θά ἔ­χου­με τή δύ­να­μη καί τή δυ­να­τό­τη­τα νά ἐ­ξέλ­θου­με. Ἀρ­νού­μα­στε νά προχωρήσουμε σέ ὀ­λι­σθη­ρούς μο­νό­δρο­μους χω­ρίς ἐ­πι­στρο­φή· ἀρ­νού­μα­στε νά γί­νου­με ὄρ­γα­να τῶν ἀν­τί­θε­ων δυ­νά­με­ων τῆς σύγ­χρο­νης ἀ­πο­στα­σί­ας· ἀρ­νού­μα­στε τίς με­θο­δεῖ­ες τῆς Νέ­ας Ἐ­πο­χῆς, τῆς Παγ­κο­σμι­ο­ποί­η­σης καί τῆς Νέ­ας Τά­ξης Πραγ­μά­των.

Ἀρνούμαστε, τέλος, τήν ἐθελούσια ἐκχώρηση τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας μας καί τή μετατροπή μας ἀπό πρόσωπα μέ ὄνομα σέ ἀπρόσωπους ἀριθμούς. Ὁ διάβολος μισεῖ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό ὄνομα πού παίρνει ὁ κάθε χριστιανός. Μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα ἐκθρονίζεται ὁ διάβολος πού ἐμφωλεύει στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί εἰσέρχεται καί ἐγκαθίσταται τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ταυτόχρονα ὁ κάθε χριστιανός ἀποκτᾶ προσωπικό φύλακα καί συνοδό ἄγγελο. Μέ τό χριστιανικό δἐ ὄνομα, τό ὄνομα τῆς Παναγίας ἤ τῶν Ἁγίων, ὁ κάθε χριστιανός ἀποκτᾶ καί προστάτη Ἅγιο πού εὔχεται καί μεσιτεύει γιά τή ζωή του καί τή σωτηρία του.

Δυστυχῶς, σήμερα, πολλοί ἄνθρωποι συζοῦν χωρίς θρησκευτικό γάμο καί δέν βαπτίζουν τά παιδιά τους. Πρόκειται γιά μία τραγική συνήθεια, ἡ ὁποία ἔχει ἤδη ξεκινήσει καί αὐξάνεται γεωμετρικά, προσφέροντας πολύ μεγάλη χαρά καί ἱκανοποίηση στόν διάβολο.

Κατά τόν Ἅγιο Νεκτάριο, «Ὁ βλάσφημος εἶναι ἐπίορκος, διότι ἠθέτησε τήν ἐν τῷ βαπτίσματι ὁμολογίαν του, ὑποσχεθείς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὅτι συντάσσεται αὐτῷ [τῷ Χριστῷ]· ὁ βλάσφημος ἠρνήθη τόν Χριστόν!»[6].

Ἄς μήν λυπήσουμε τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό μας, τήν Παναγία μας καί τούς ἁγίους μας. Ἄς πράξουμε, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, τό πρέπον πού εἶναι νά ἀρνηθοῦμε τόν προσωπικό ἀριθμό καί τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα μέ ὅποια θυσία καί ὅποιο κόστος. Ὁ Κύριός μας, βλέποντας τήν ὁμολογία μας, θά φροντίσει ὁ Ἴδιος, ὡς στοργικός Πατέρας, γιά τά παιδιά Του.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἄς θυμηθοῦμε τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν σωτήρα τοῦ γένους μας: «Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζονται. Αὐτά τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέσῃ, δέν ἠμπορεῖ νά σᾶς τά πάρη, ἐκτός καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας»[7].
Ἄς μήν τά ἐκχωρήσουμε, λοιπόν, καί ἄς ἐκφράσουμε τήν ἀντίστασή μας μέ τήν χάρη, τήν εὐλογία καί τήν δύναμη τοῦ Παναγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας καί τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας μας Θεοτόκου καί τῶν μυριάδων Ἁγίων μας, μέ ἡρωικό καί ὁμολογιακό φρόνημα, προσευχή καί μετάνοια.
Καί ἐπιτέλους ἄς βροντοφωνάξουμε παντί σθένει καί πάσῃ δυνάμει στά βλάσφημα καί ἀπάνθρωπα σχέδιά τους, τήν πιό ὄμορφη, τήν πιό ἔνδοξη, τήν πιό ἡρωική ἑλληνική λέξη: ΟΧΙ !!!

ΟΧΙ στόν Προσωπικό Ἀριθμό
ΟΧΙ στή νέα ἠλεκτρονική ταυτότητα
ΟΧΙ στή Νέα Τάξη Πραγμάτων
Μέγα τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος

[1] Ἁγίου Γρη­γο­ρίου Νύσ­σης, Εἰς τοὺς κοι­μη­θέν­τας, G.N.O. IX.1, σ. 54.1-10, ΕΠΕ 10, σελ. 182-183. Μετάφραση: Ἐπειδή δηλαδή ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ὅμοιος μέ τόν Θεό καί μακάριος, τιμημένος μέ τό αὐτεξούσιο (γιατί ἡ αὐτεξουσιότητα καί ἡ ἐλευθερία εἶναι ἰδιότητες τῆς θείας μακαριότητας)... Ἄν δηλαδή ἀποσποῦσε τήν ἀνθρώπινη φύση μέ τήν βία καί τόν καταναγκασμό ἀπό ὅ,τι τῆς ἄρεσε, ὅταν εἶχε ὁρμήσει σύμφωνα μέ τήν αὐτεξούσια κίνησή της σέ πράγματα ἀνεπίτρεπτα, τό γεγονός θά ἦταν ἀφαίρεση τοῦ ἐξαίρετου ἀγαθοῦ καί ἀποστέρηση τῆς ἰσόθεης τιμῆς (γιατί τό αὐτεξούσιο εἶναι ἰσόθεο).

[2] Ὁμιλία στούς φοιτητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, Holy Cross, τῆς Βοστώνης, Η.Π.Α., τό ἐαρινό ἑξάμηνο τοῦ 2005

[3] Ρωμ. 11, 29

[4] Ἁγίου Νεκταρίου, Μελέτη περί βλασφημίας, Ἅπαντα, τόμ. Ε΄, Ἱ. Μ. Ἁγ. Τριάδος Αἰγίνης, Ἀθῆναι 2011, γραμμή 1061-1067, σελ. 143

[5] Μεγάλου Ἀθανασίου, Ἐπιστολή πρός τόν αὐτόν Σεραπίωνα ὁμοίως περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, PG26, 653Β, στό ἁγ. Νεκταρίου, Μελέτη περί βλασφημίας, ὅ.π., γραμμή 1115-1117, σελ. 146

[6] Ἁγίου Νεκταρίου, Μελέτη περί βλασφημίας, ὅ.π., γραμμή 1039-1042, σελ. 143

[7] Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ, Διδαχή Δ’

Ρουμάνος Γέροντας Ἰουστῖνος Πίρβου (+2013) : "Τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα ἀποτελεῖ τὸν ὕστατο ζυγὸ ποὺ ἐπιβάλλεται στὸν ἄνθρωπο"..

 

    "Θεωρῶ ὅτι τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα ἀποτελεῖ τὸν ὕστατο ζυγὸ ποὺ ἐπιβάλλεται στὸν ἄνθρωπο, ὥστε αὐτὸς νὰ μὴν κινεῖται πιὰ καθόλου, οὔτε δεξιά, οὔτε ἀριστερά. Νὰ κρατᾶ τὸν ἄνθρωπο δέσμιο, ὅσο γίνεται πιὸ δεμένο μὲ τὴν ταΐστρα του, σὰν ἕνα ἁλυσοδεμένο ζῶο, τὸ ὁποῖο δὲν τρώει παρὰ τὸ χόρτο ποὺ τοῦ δίνει ὁ ἰδιοκτήτης του.

    Σκοπὸς τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη τὴν ὥρα, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν διάλυση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴ διάλυση τῆς ἐπαφῆς μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ἐὰν κάποια πολιτικὰ συστήματα καθυποτάσσουν τὰ δικαιώματα τῶν ἀνθρώπων, αὐτὸ τὸ δικτατορικὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα θὰ βάλει σὲ ζυγὸ τὴν ψυχή, θὰ καταδυναστεύει τὴ σκέψη τοῦ ἀνθρώπου. 

    Κάποιοι θέλουν νὰ γίνουμε μόνο νούμερα, ὅπως οἱ κρατούμενοι. Προσπαθοῦν νὰ διαλύσουν τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴ σχέση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό. Εἶναι μία προσπάθεια νὰ γίνει ἡ κοινωνία "ρομπότ". Σιγά - σιγά θὰ ἐξαφανιστεῖ ἀπ' αὐτὴν ὁ κανονικὸς ἄνθρωπος καὶ θὰ μείνουν μόνο τὰ ρομπὸτ ποὺ ἐλέγχονται ἀπὸ τὰχα "ἀνώτερους" ἀνθρώπους, ἐκείνους ποὺ διευθύνουν τὸν κόσμο. Ὁ σημερινὸς πολίτης μας εἶναι τυφλωμένος, δὲν καταλαβαίνει τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται καὶ δέχεται σὰν ζῶο τὴν προσωπική του διάλυση. 

    Πρέπει ἐμεῖς νὰ διαλύσουμε ἐκ τῶν προτέρων αὐτὸ τὸ ἠλεκτρονικὸ σύστημα, νὰ κάνουμε ὅ,τι εἶναι δυνατὸν γιὰ νὰ μὴ δεχτοῦμε αὐτὴν τὴ νέα ἠλεκτρονικὴ τάξη πραγμάτων, αὐτὸν τὸν "πολιτισμό" τῆς εἰκόνας καὶ τῶν ὀπτικῶν μέσων στὸ διαδίκτυο.

    Παρατηροῦμε τὴν ἀπομείωση τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ὀλισθαίνει ἀπὸ πρόσωπο σὲ ὄνομα καί, τέλος, σὲ ἀριθμό. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως, μοιάζει στὸν Θεό, εἶναι πλασμένος κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωσίν Του καὶ διαθέτει ἔμφυτα μέσα του ὅλα τὰ ἀποθέματα, ὥστε νὰ μὴν πέσει στὴν ὕπουλη παγίδα. Ἄς μὴν πουλήσουμε τὴν ἐλευθερία μας καὶ τὸ δικαίωμά μας νὰ μοιάζουμε στὸν Ὕψιστο Θεό !"

(σελ. 153,154 ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ζωὴ θυσιαζόμενης ἀγάπης, Γέρων Ἰουστῖνος Πίρβου, Ἐκδόσεις Ἄθως). 

Ὁ Ἱερὸς Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος (ΙΣΚΕ) γιὰ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμό.

 

 

 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

 

Ὁ Προσωπικὸς Ἀριθμός, ὅπως προωθεῖται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία, ἀποτελεῖ ἕνα ἑνιαῖο ἀναγνωριστικὸ γιὰ κάθε πολίτη, τὸ ὁποῖο προορίζεται νὰ ἀντικαταστήσει πολλοὺς διαφορετικοὺς ἀριθμοὺς Μητρώου ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ διάφορες ὑπηρεσίες τοῦ Δημοσίου (ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ΑΔΤ, κ.λ.π.). Ἡ ἐφαρμογή του ἐντάσσεται στὸ πλαίσιο τῆς ψηφιοποίησης τοῦ κράτους καὶ τῆς καλύτερης, ὅπως ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν Πολιτεία, ἐξυπηρέτησης τοῦ πολίτη. 
Ὡστόσο, ἡ εἰσαγωγή του συνοδεύεται ἀπὸ μία σειρὰ προβληματισμῶν - τεχνικῶν, νομικῶν, κοινωνικῶν καὶ πολιτικῶν, ἀλλὰ καὶ στὴν θρησκευτικὴ καὶ πνευματικὴ διάσταση, ποὺ ἀξίζουν ἰδιαίτερη προσοχή. 
Ὡς Ἱερὸς Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἑλλάδος, θέλουμε νὰ ἐκφράσουμε καὶ τοὺς προβληματισμούς μας ἀλλὰ καὶ τὶς ἀνησυχίες μας γιὰ τὸ τόσο σοβαρὸ θέμα ποὺ παρουσιάστηκε στὶς ἡμέρες μας. 
Ἡ πίστη, καὶ εἰδικότερα ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδηση, ἀντιλαμβάνεται τὴν τεχνολογία ὄχι ὡς κάτι ἐγγενῶς κακό, ἀλλὰ ὡς ἐργαλεῖο πού, ἀνάλογα μὲ τὴν χρήση του, μπορεῖ νὰ ὑπηρετήσει εἴτε τὸ ἀγαθὸ εἴτε τὸ πονηρό. Ὅμως ὅταν ἡ τεχνολογία συνδέεται μὲ καθολικὸ ἔλεγχο, ἀπώλεια τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας, καὶ ψηφιακὴ ἐπιτήρηση, τότε τίθεται σὲ δοκιμασία ἡ πνευματικὴ ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου ὡς εἰκόνα Θεοῦ. 
Ὁ ἄνθρωπος, σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη θεολογία, εἶναι μοναδικὸς καὶ ἀνεπανάληπτος. Δὲν εἶναι ἀριθμός, οὔτε καταγραφὴ σὲ κάποια βάση δεδομένων. Εἶναι πρόσωπο, δηλαδὴ ὕπαρξη ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους σὲ ἐλευθερία καὶ ἀγάπη. 
Ἔτσι λοιπόν, ἡ ἀντικατάσταση τῶν ὑπαρκτῶν στοιχείων ταυτότητας μὲ ἕνα ἀπρόσωπο ἀριθμὸ ἐγείρει τὶς ἀνησυχίες μας ὡς Κληρικῶν ἐπειδὴ ὁλοφάνερα γίνεται ἀντιληπτὴ ἡ ψυχικὴ ἀποστασιοποίηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἑαυτό του καὶ ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν βλέπει τὴ ζωή του νὰ ἐξαντλεῖται σὲ ψηφιακὲς καταγραφές. 
Τέλος ὡς Ὀρθόδοξοι Κληρικοὶ ζητοῦμε σαφεῖς νομικὲς ἐγγυήσεις. Ὀφείλουμε νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸ δικαίωμα τοῦ προσώπου στὴν ἐπιλογή. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς Χριστιανούς μας, γιὰ τὰ πνευματικὰ ρίσκα ἑνὸς συστήματος ποὺ ἴσως στὸ μέλλον ἐκβιάσει τὴν συνείδηση, ἀναφέροντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὁ Χριστὸς δὲν ἀριθμεῖ τοὺς ἀνθρώπους- τους καλεῖ διὰ τοῦ βαπτίσματος μὲ τὸ ὄνομα τους. 

ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΚΕ

Ἁγιογραφικὴ Καθημερινὴ Μελέτη Μηνὸς Ἰουνίου

 

ΙΟΥΝΙΟΣ

1. Ματθ. ΚΓ΄(23)1-7

2. Ματθ. ΚΓ΄ 8-10

3. Ματθ. ΚΓ΄ 11-12

4. Ματθ. ΚΓ΄ 13-15

5. Ματθ. ΚΓ΄ 16-22

6. Ματθ. ΚΓ΄ 23-24

7. Ματθ. ΚΓ΄ 25-26

8. Ματθ. ΚΓ΄ 27-28

9. Ματθ. ΚΓ΄ 29-32

10.Ματθ. ΚΓ΄ 33-36

11. Ματθ. ΚΓ΄ 37-39

12.Ματθ. ΚΔ΄(24)1-2

13. Ματθ. ΚΔ΄ 3-6

14. Ματθ. ΚΔ΄ 7-8

15. Ματθ. ΚΔ΄ 9-10

 16. Ματθ. ΚΔ΄ 11

17. Ματθ. ΚΔ΄ 12

18. Ματθ. ΚΔ΄ 13

19. Ματθ. ΚΔ΄ 14

20. Ματθ. ΚΔ΄ 15-18

21. Ματθ. ΚΔ΄ 19-20

22. Ματθ. ΚΔ΄ 21-22

23. Ματθ. ΚΔ΄ 23-26

24. Ματθ. ΚΔ΄ 27-28

25. Ματθ. ΚΔ΄ 29-30

26. Ματθ. ΚΔ΄ 31-33

27. Ματθ. ΚΔ΄ 34-35

28. Ματθ. ΚΔ΄ 36-39

29. Ματθ. ΚΔ΄ 40-44

30. Ματθ. ΚΔ΄ 45-51

 

Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε  

τοὺς στίχους αὐτοὺς 

σὲ σύντομη ἑρμηνεία  

 τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ

 Παναγιώτου Τρεμπέλα,  

καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ

ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  

Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος

κ. Κ. Πρέντος

" Η ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ  ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"

Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"

Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"

 ΚΑΤΑ  ΜΑΤΘΑΙΟΝ  ΙΕΡΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΓ΄ (23ο)

 Ὁ Κύριος ἐλέγχει τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους.

(Στίχοι 1-32) {0΄- 8΄20΄΄}.

 Ὁ Κύριος προειδοποιεῖ τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους γιὰ τὴν καταδίκη τους.

 (Στίχοι 33-39) {8΄21΄΄- 10΄45΄΄}. 

 

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΔ΄ (24ο)

 Ἡ καταστροφὴ τοῦ Ναοῦ.

(Στίχοι 1-2) {0΄- 0΄37΄΄}.

 Τὸ τέλος τοῦ κόσμου.

 (Στίχοι 3-14) {0΄38΄΄- 3΄24΄΄}.   

 

Προτύπωση τοῦ τέλους ἡ καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλήμ.

(Στίχοι 15-22) {3΄25΄΄- 6΄00΄΄}.

Ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆτες.

 (Στίχοι 23-28) {6΄01΄΄- 7΄37΄΄}.   

 

Ἡ δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου.

(Στίχοι 29-35) {7΄38΄΄- 10΄03΄΄}.

 Ἄγνωστη ἡ ὥρα τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Κυρίου.

 (Στίχοι 36-44) {10΄04΄΄- 12΄25΄΄}.   

 

Ὁ πιστὸς καὶ ὀ κακὸς δοῦλος.

(Στίχοι 45-51) {12΄26΄΄- 13΄51΄΄}.

Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Ἀθηνῶν: Δελτίο Τύπου ἐνάντια στὴν ἐπιβολή τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ.

 

Αθήνα, 29 Μαΐου 2025

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών δηλώνουν τον έντονο προβληματισμό τους απέναντι στην επιβολή του προσωπικού αριθμού στους Έλληνες πολίτες από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης.

Παρατηρούμε, εδώ και χρόνια, μία συστηματική προσπάθεια - με πρόσχημα την ωφέλεια των πολιτών και της Πατρίδας - να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία για τη δημιουργία ενός δυστοπικού ψηφιακού περιβάλλοντος, όπου οι εκάστοτε κρατούντες θα έχουν στα χέρια τους όλη τη ζωή των πολιτών, καθιστώντας τους ανίσχυρους απέναντι σ’ ένα πανίσχυρο ψηφιοκεντρικό καθεστώς.  

Είναι αλήθεια ότι ο προσωπικός αριθμός θα αποτελεί μεν μεγάλη ευκολία για τους πολίτες, παράλληλα όμως θα συνιστά μέσο πρόσβασης στα προσωπικά στοιχεία τους (από υγεία, οικονομική κατάσταση μέχρι καταναλωτικές συνήθειες). Με την χρήση του Προσωπικού Αριθμού, η νέα ηλεκτρονική ταυτότητα μετατρέπεται σε κάρτα του Πολίτη, δημιουργώντας τις τέλειες συνθήκες συστήματος αξιολόγησης του πολίτη, κατά τα πρότυπα της Κίνας. Επιπλέον, τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών ενοποιημένα σε έναν Προσωπικό Αριθμό γίνονται περισσότερο ευάλωτα και συνεπώς τίθεται σε κίνδυνο τόσο η προσωπική όσο και η εθνική μας ασφάλεια.

Συνεπώς η θέσπιση προσωπικού αριθμού, ο οποίος θα είναι το κλειδί της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και των διασυνδεδεμένων ψηφιακών αρχείων με τα προσωπικά στοιχεία των πολιτών, δημιουργεί εύλογες ανησυχίες για λόγους θρησκευτικής συνείδησης, αλλά και για λόγους δημοκρατικής ευαισθησίας.

Καλούμε τους Έλληνες πολίτες να μη βιαστούν να εκδώσουν προσωπικό αριθμό, και να χρησιμοποιούν τα υφιστάμενα μέσα για την εξυπηρέτησή τους.

Καλούμε την κυβέρνηση να μην επιβάλει την εφαρμογή του προσωπικού αριθμού, ανοίγοντας μία ακόμα πληγή στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Απαιτούμε αυτό που ισχύει σε πολλές χώρες της Ευρώπαικής Ένωσης, δηλαδή να μην είναι υποχρεωτικός ο προσωπικός αριθμός για κανέναν πολίτη, αίτημα που διατύπωσε και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.

Τέλος, επισημαίνουμε ότι η οποιαδήποτε προτεινόμενη εναλλακτική λύση θα πρέπει να διασφαλίσει την ισονομία όλων των πολιτών χωρίς διακρίσεις.

    

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών:

Αδελφότης Ορθοδόξου Ιεραποστολής «Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ»  

Εστία Πατερικών Μελετών

Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες

Πανελλήνια Ένωση Γυναικών

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)

Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Η Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ)

Πανελλήνιος Ορθόδοξος Ένωση (Π.Ο.Ε.)

Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)  

Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ» 

Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.) 

Ὁ Δημήτριος Χιωτακάκος προειδοποιεῖ γιὰ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμό σύντομα καὶ περιεκτικά !

 

 

Γιὰ ν' ἀκούσετε τὴν συνέντευξή του στὸν Λάμπρο Πάσχο, πατῆστε τὸν παρακάτω σύνδεσμο :

 https://www.youtube.com/watch?v=i_TzwDsmUDE

Θέμα χρόνου ;

 

 Ὁ θάνατος τοῦ πάπα Φραγκίσκου καὶ ἡ ἐκλογὴ καὶ ἐνθρόνιση τοῦ διαδόχου του πάπα Λέοντος ΙΔ΄ ἀνέβασε στὴν ἐπιφάνεια καὶ πάλι τὸ θέμα τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανούς.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὁ θάνατος τοῦ πάπα Φραγκίσκου ματαίωσε τὴ σχεδιαζόμε­νη συνάντησή του τὸν Μάιο μὲ τὸν Οἰκου­μενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο στὴ Νίκαια, μὲ ἀφορμὴ τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἐπετείου τῶν 1.700 ἐτῶν ἀπὸ τὴ σύγ­κληση ἐκεῖ (στὶς 20 Μαΐου 325) τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Μάλιστα, μὲ ἀφορμὴ τὴν κατὰ τὸ ἔτος 2025 σύμπτωση ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανοὺς τῆς Δύσεως, σχεδιαζόταν νὰ καθιερωθεῖ στὸ ἑξῆς κοινὴ ἡμερομηνία τῆς ἑορτῆς. Τὸ δὲ σημαντικότερο, φαίνεται ὅτι εἶχε συμφωνηθεῖ αὐτὴ ἡ ἡμερομηνία νὰ ὁρίζεται ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ Ὀρθόδοξου ἑορτολογίου. Κάτι ποὺ θὰ ἀποτελοῦσε παγίδα γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους, ὥστε νὰ μὴν ἀντιδράσουν... στὸν ὕπουλο σχεδιασμό.
Ὅμως ἄλλα τὰ μυστικὰ σχέδια τῶν ἀνθρώπων, ἄλλες οἱ βουλὲς τοῦ Θεοῦ. Τὴν τελευταία κυριολεκτικὰ στιγμὴ ἀποχώρησε ἀπὸ τὸν παρόντα βίο ὁ Πάπας καὶ τὸ θέατρο στὴ Νίκαια ματαιώθηκε. Τυχαῖος ἄραγε ἦταν αὐτὸς ὁ θάνατος; Καὶ δὲν πρέπει αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη νὰ προβληματίσει ὅσους ἐπισπεύδουν σὲ ἐνέργειες προσεγγίσεως πρὸς τοὺς Παπικούς;
Στὴ συνάντησή του μὲ τὸν πάπα Λέον­τα, ἀμέσως μετὰ τὴν ἐνθρόνισή του, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπανέφερε τὸ θέμα, ὡστόσο ὁ νέος Πάπας δὲν φάνηκε πρόθυμος νὰ συνεχίσει τὴν τακτικὴ τοῦ προκατόχου του· τουλάχιστον στὸ θέμα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ, μὲ συμμόρφωση τοῦ παπικοῦ ὑπολογισμοῦ τῆς ἡμερομηνίας μὲ αὐτὸν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὑποσχέθηκε πάντως ὅτι ἐντὸς τοῦ ἔτους θὰ συν­αντηθεῖ στὴ Νίκαια μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, προκειμένου νὰ τιμήσουν ἀπὸ κοινοῦ τὴν ἐπέτειο τῶν 1.700 ἐτῶν τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Ὁ σχεδιασμὸς κοινοῦ ἑορτασμοῦ ἦταν ἕνα ἀκόμη βῆμα γιὰ ἕνωση στὴν πράξη μὲ τοὺς Παπικούς, ὅπως γίνεται χρόνια τώρα καὶ μὲ ἄλλες παρόμοιες ἐκδηλώσεις, δεδομένου ὅτι ὁ θεολογικὸς διάλογος ἔχει ὁδηγηθεῖ σὲ ἀδιέξοδο. Πρὸς τὸ παρόν, μὲ τὴν ἀνακατάταξη στὸν χῶρο τοῦ Παπισμοῦ, φαίνεται ὅτι τὸ χειρότερο ἀποφεύχθηκε.
Ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ σχεδιασμοὶ κατευθύνονται πάντα πρὸς αὐτὸ τὸν σκοπό, τὴν ἕνωση στὴν πράξη. Καί, ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνεται ὅτι εἶναι θέμα χρόνου ἡ ἐπίτευξη αὐτοῦ τοῦ στόχου, ἂν λάβει καν­εὶς ὑπ᾿ ὄψιν τὶς συχνὲς κινήσεις πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση. Μάλιστα ἂν παρατηρήσει τὴ γενικότερη διάβρωση τοῦ Ὀρθόδοξου φρονήματος, κυρίως μεταξὺ κληρικῶν, ἀφοῦ καὶ πρόσφατα δὲν ἔλειψαν φαινόμενα θλιβερῶν φιλοπαπικῶν δηλώσεων μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκδημία τοῦ Πάπα.
Σὲ κάθε περίπτωση δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει ὅτι πάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὁποιοδήποτε ἀξίωμα κι ἂν ἔχουν, καὶ πέρα ἀπὸ τοὺς σχεδιασμούς τους βρίσκεται ὁ Θεός. Καὶ ὅπως τώρα ἐξουδετέρωσε τὴν παγίδα τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ, ἐλπίζουμε ὅτι καὶ στὸ μέλλον θὰ προστατεύσει τὴν Ὀρθοδοξία μας.
Ταυτόχρονα ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε σὲ αὐξημένη ἐπαγρύπνηση, ὥστε τουλάχι­στον νὰ κρατηθεῖ ἀκέραιο τὸ φρόνημά μας καί, ἂν ἀπαιτηθεῖ, νὰ δώσουμε κι ἐμεῖς τὴ μαρτυρία μας σ’ ἕναν ἀποστατημένο κόσμο, ποὺ σταδιακὰ ὅλο καὶ περισσότερο συμβιβάζεται μὲ τὴ δαιμονικὴ πλάνη. 

osotir

Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος: «Ἀπό τήν Δικτατορία τῆς Πανδημίας στήν Ἠλεκτρονική Δικτατορία».

 

 

---

Μια προσέγγιση της σύγχρονης κρίσης του προσώπου

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μια δραματική και ταχεία μετάβαση από την υγειονομική δικτατορία —όπως εγκαθιδρύθηκε στη διάρκεια της πανδημίας— σε μια μορφή ηλεκτρονικού ολοκληρωτισμού, όπου το ανθρώπινο πρόσωπο απειλείται με πλήρη αποπροσωποποίηση.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι απλώς πολιτικό ή κοινωνικό. Πρόκειται, κατά βάση, για βαθύ θεολογικό πρόβλημα. Η πνευματική ζωή, η ελευθερία του προσώπου και η δυνατότητα του ανθρώπου να ζει σε κοινωνία με τον Θεό απειλούνται από τη νέα αυτή συνθήκη, η οποία, παρά τις τεχνολογικές της προφάσεις, δεν είναι παρά μια νέα μορφή ανελευθερίας.

Κατά την περίοδο της πανδημίας, επιβλήθηκε ένα αυστηρό καθεστώς ελέγχου, που στηρίχθηκε στην ψευδαίσθηση ότι το κράτος μπορεί να εγγυηθεί την υγεία και τη σωτηρία του ανθρώπου μέσω περιορισμών, απαγορεύσεων και μαζικού εγκλεισμού.

Για πρώτη φορά στη νεότερη ιστορία, απαγορεύθηκε η λειτουργία των ναών, η προσέλευση των πιστών στα Μυστήρια, η κανονική ζωή της Εκκλησίας. Το πρόσωπο, εντός και εκτός Εκκλησίας, αντιμετωπίστηκε ως φορέας κινδύνου, και η κοινωνία μετατράπηκε σε χώρο επιτήρησης, καχυποψίας και απομόνωσης.

Το βίωμα αυτό δεν ήταν προσωρινό. Ήταν πρόπλασμα μιας νέας κατάστασης: της ηλεκτρονικής δικτατορίας, όπου η ίδια λογική της καθολικής επιτήρησης εφαρμόζεται πλέον σε κάθε πτυχή της ζωής.

Το λεγόμενο «ψηφιακό κράτος» δεν έρχεται να εξυπηρετήσει τον πολίτη· έρχεται να τον ορίσει, να τον αναλύσει, να τον παρακολουθήσει και, τελικώς, να τον χειραγωγήσει. Ο άνθρωπος μετατρέπεται σε αριθμό, σε δεδομένο, σε στατιστική. Χάνει το πρόσωπό του. Και αυτό είναι το τραγικότερο όλων.

Οι σύγχρονες απειλές κατά της ελευθερίας δεν περιορίζονται πλέον σε πολιτικά καθεστώτα βίας, αλλά διεισδύουν με πιο λεπταίσθητους και καθολικούς τρόπους στην ίδια τη δομή της ανθρώπινης ύπαρξης με το πρόσωπο της άνεσης, της τεχνολογίας και της πληροφορίας, έτσι το ανθρώπινο πρόσωπο καθίσταται προβλέψιμο και ελέγξιμο μέσα από τη διαρκή συλλογή βιομετρικών και ψυχολογικών δεδομένων.

Η τεχνητή νοημοσύνη και οι αλγόριθμοι αναλαμβάνουν να γνωρίζουν τον άνθρωπο καλύτερα απ’ ό,τι γνωρίζει εκείνος τον εαυτό του. Πρόκειται για έναν "εκ των έσω έλεγχο", όπου η ελεύθερη βούληση ακυρώνεται όχι με καταναγκασμό, αλλά με προγραμματισμό και υποβολή.

Η Ορθόδοξη θεολογία όμως αντιλαμβάνεται το πρόσωπο όχι ως βιολογική ή κοινωνική μονάδα, αλλά ως ανεπανάληπτη ύπαρξη. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει: «Ὅ,τι ἐνῶται τῷ Θεῷ, τοῦτο ἔστιν πρόσωπον».

Δηλαδή, το πρόσωπο δεν είναι κάτι το φυσικό ή ψυχολογικό, αλλά φανερώνεται στην ελεύθερη σχέση με τον Θεό. Ο άνθρωπος γίνεται πρόσωπο όταν υπάρχει «ἐν κοινωνίᾳ», όταν υπερβαίνει τη φύση του μέσα από τη σχέση, την αγάπη και την ελευθερία.

Αυτήν την ελευθερία καλείται να υπερασπιστεί η Εκκλησία σήμερα. Διότι, όπως τονίζει ο Μέγας Αθανάσιος, «οὐκ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον ὡς δοῦλον, ἀλλ’ ἐλεύθερον»· και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής προσθέτει: «Ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου εἶναι ἡ ἐνέργεια τῆς θείας ἐντολῆς ἐν τῷ κόσμῳ».

Όταν, λοιπόν, ο άνθρωπος χάνει τη δυνατότητα να επιλέξει, να ομολογήσει, να ζήσει κατά συνείδησιν, τότε δεν απειλείται μόνον η πολιτική του ελευθερία, αλλά και η σωτηρία του.

Η θεολογική ελευθερία δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος συμμετέχει στο μυστήριο της θεώσεως.

Η απρόσωπη, μαζική, ψηφιακή διαχείριση των ανθρώπων είναι ξένη προς αυτή την αντίληψη. Διότι ο Θεός δεν σώζει «ομάδες» ή «σύνολα», αλλά πρόσωπα· δεν απευθύνεται σε αριθμούς, αλλά σε ονόματα.

Ο ίδιος ο Χριστός δηλώνει: «ἐγὼ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν» (Ἰωάν. 10,14). Η γνώση αυτή είναι σχέση, είναι αναγνώριση, είναι προσωπική αγάπη.

Στον αντίποδα, ο ολοκληρωτισμός —είτε υγειονομικός είτε ψηφιακός— στοχεύει στη διάλυση αυτής της σχέσης. Όταν το άτομο αντιμετωπίζεται ως μηχανικό εξάρτημα ενός συστήματος, τότε η πνευματική του ζωή ατονεί, η συνείδησή του χειραγωγείται και η ελευθερία του ακυρώνεται.

Η προφητική φωνή των Πατέρων προειδοποιεί: «Ἡ ἀλήθεια οὐ συμβιβάζεται μετὰ τοῦ ψεύδους, οὐδὲ ἡ ἐλευθερία μετὰ τοῦ καταναγκασμοῦ» (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς).

Η κοινωνιολογία της εξουσίας και του ελέγχου, που έχει ιδιαίτερα αναπτυχθεί, δείχνει ότι κάθε κοινωνικό σύστημα διαμορφώνει μηχανισμούς εξουσίας που διεισδύουν στο σώμα και στη σκέψη του ανθρώπου.

Όμως, σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές, σήμερα ο έλεγχος δεν ασκείται κυρίως με φυσική βία, αλλά με αόρατα και τεχνολογικά μέσα, τα οποία καθιστούν τον πολίτη διαφανή απέναντι στο κράτος, αλλά και αόρατο ως πρόσωπο. Η «διαχείριση του πληθυσμού» γίνεται κεντρικός στόχος, και όχι η υπηρεσία του ανθρώπου.

Ο έλεγχος σήμερα έχει περάσει σε ένα επίπεδο ενσωματωμένο στο ίδιο το άτομο. Ο άνθρωπος μαθαίνει να ελέγχει τον εαυτό του σύμφωνα με τις επιταγές του συστήματος, χωρίς εξωτερικό καταναγκασμό.

Ο Χριστιανισμός όμως καλεί τον άνθρωπο όχι σε αυτολογοκρισία, αλλά σε μετάνοια· όχι σε συμμόρφωση, αλλά σε μεταμόρφωση· όχι σε μηχανική υπακοή, αλλά σε θεληματική κοινωνία με το θέλημα του Θεού.

Η Εκκλησία οφείλει να διαφυλάξει την ελευθερία των μελών της. Δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί την καθολική επιβολή ενός ψηφιακού φακελώματος, που ενοποιεί όλα τα προσωπικά δεδομένα υπό ένα ενιαίο αριθμητικό σχήμα.

Δεν είναι δυνατόν να δεχθεί να γνωρίζει η κρατική εξουσία ταυτόχρονα τον τραπεζικό λογαριασμό, την ιατρική κατάσταση, τη φορολογία και τη θρησκευτική ταυτότητα του κάθε πολίτη —και να μπορεί να ρυθμίζει τη ζωή του αναλόγως. Αυτό δεν είναι απλώς τεχνολογική πρόοδος. Είναι κατάργηση της προσωπικής αυτονομίας, της ελεύθερης βούλησης και της πνευματικής ταυτότητας.

Η δημοκρατία, ως σύστημα διακυβέρνησης που στηρίζεται στην ελευθερία και την ισότητα των προσώπων, έχει ήδη αρχίσει να παραχωρεί τη θέση της σε μορφές ήπιου ή σκληρού ολοκληρωτισμού, αφού απουσιάζει πλέον ο ουσιαστικός έλεγχος και η λογοδοσία των κρατούντων.

Οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία· οι νόμοι επιβάλλονται χωρίς σεβασμό στη συνείδηση των πολιτών· και η Εκκλησία αντιμετωπίζεται όχι ως σώμα Χριστού αλλά ως οργανισμός υποταγμένος στο κρατικό πρωτόκολλο.

Η Εκκλησία δεν μπορεί να σιωπά ενώπιον της μετατροπής του ανθρώπου σε αριθμό. Δεν έχει το δικαίωμα να συμβιβαστεί με ένα σύστημα που, επικαλούμενο την πρόοδο, καταλύει την ελευθερία, καταγράφει το πρόσωπο, και αποδομεί την πνευματική του υπόσταση.

Ούτε και μπορεί να υποταχθεί σε τεχνοκρατικές λογικές που εξοβελίζουν τον Θεό από τον δημόσιο βίο. Η Γραφή προειδοποιεί: «ἔσονται καιροὶ χαλεποί» (Β’ Τιμ. 3,1). Ο καιρός αυτός δεν είναι μέλλων· είναι παρών. Και απαιτεί από την Εκκλησία να σταθεί όχι ως παρατηρητής της ιστορίας, αλλά ως φρουρός της αληθείας και της ελευθερίας.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διδάσκει πως η Εκκλησία είναι «το κοινόν ἰατρεῖον» των ψυχών, αλλά και των κοινωνιών. Η κοινωνία σήμερα νοσεί· και η νόσος της είναι υπαρξιακή και πνευματική.

Οδηγείται σε μια μορφή παγκόσμιου μηδενισμού, όπου η τεχνολογία υποκαθιστά την ηθική, και η πληροφορία υποκαθιστά τη σοφία και την πίστη.

Σε αυτό το περιβάλλον, η Εκκλησία καλείται να υπενθυμίσει ότι δεν υπάρχει αληθινή κοινωνία χωρίς Θεό· και ότι κάθε επιβολή που στερεί τον άνθρωπο από την προσωπική του σχέση με τον Δημιουργό είναι πνευματικά ολέθρια.

Η κοινωνιολογία του ελέγχου υπογραμμίζει τη λειτουργία της «κανονικοποίησης»· δηλαδή της επιβολής κανόνων συμπεριφοράς που καθιστούν τον άνθρωπο αναλώσιμο και προβλέψιμο.

Η Εκκλησία όμως προτείνει έναν άλλο τρόπο ζωής: την ελευθερία του Πνεύματος, την ασκητική αντίσταση στην ισοπέδωση, την αγιότητα ως υπέρβαση κάθε εξωτερικής συμμόρφωσης. Η αντίθεση είναι ριζική· δεν πρόκειται για ζήτημα διοικητικής επιλογής, αλλά για πνευματικό αγώνα.

Ως Επίσκοπος της Εκκλησίας, θεωρώ, ότι έχω την ευθύνη όχι μόνο να παρακολουθώ, αλλά και να λαμβάνω θέση.

Δεν μπορούμε να δεχθούμε την μετατροπή του προσώπου σε αριθμό, την καθολική ψηφιακή του καταγραφή, και την υποταγή του στις επιταγές ενός απάνθρωπου συγκεντρωτικού συστήματος που δεν γνωρίζει τον Θεό και καταδυναστεύει τον άνθρωπο. Η Αγία Γραφή μας προειδοποιεί: «ἔσονται καιροὶ χαλεποί» (Β’ Τιμ. 3,1). Δεν είναι δυνατόν να σιωπήσουμε ενώπιον της αρχής των ωδίνων.

Η Εκκλησία καλείται να σταθεί ως Κιβωτός ελευθερίας, ως τόπος αντίστασης στην ισοπέδωση του προσώπου και κατ’ επέκτασιν της κοινωνίας.

Να κηρύξει εκ νέου την αξία του ανθρώπου ως εικόνας του Θεού, να προστατεύσει την ιερότητα της ελευθερίας του, και να θυμίσει σε όλους ότι η σωτηρία δεν περνά μέσα από τους αλγόριθμους και την μηχανική μάθηση, αλλά μέσα από την εν Χριστώ κοινωνία.

Είναι πλέον καιρός εγρηγόρσεως. Είναι καιρός ομολογίας.

Ἱερὰ Μητρόπολις Κερκύρας 22/05/2025