Τὸ ΕΝΘΥΜΙΟ ποὺ δόθηκε στὸ 40νθήμερο Μνημόσυνο τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ ΑΝΔΡΕΟΥ.

 

Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο μακαριστού Μητροπολίτου Ανδρέου

 

 (Εφημερίδα "ΠΡΩΪΝΟΣ  ΛΟΓΟΣ" τῶν Ἰωαννίνων 12.5.2025, με επιπρόσθετες καταγραφές από την απομαγνητοφώνηση της ομιλίας του Μητροπολίτου Ιωαννίνων, που σημειώνονται με κόκκινο χρώμα).

Με το συναίσθημα σε όλους ότι θα μείνει αξέχαστος, τελέστηκε το Σάββατο (10.5.2025) στην Κόνιτσα, το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του αειμνήστου Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Ανδρέου.

Το πρωί του Σαββάτου τελέστηκε πολυαρχιερατική θεία λειτουργία στον προσκυνηματικό ναό του Αγίου Κοσμά Κονίτσης, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου Δωροθέου Β' και συνιερουργούντων των Μητροπολιτών Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου, Κηφησίας Κυρίλλου, Ιωαννίνων Μαξίμου (τελεί αυτή την περίοδο και χρέη Τοποτηρητή της Μητροπόλεως Κονίτσης) και Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνου, πλαισιούμενοι από ιερείς της Μητροπόλεως Κονίτσης, συμπροσευχόμενου  του Μητροπολίτη Πρεβέζης Χρυσοστόμου. 

«Ένας αγνός εργάτης…»

Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων τόνισε, μεταξύ άλλων ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Κονίτσης «υπήρξε ένας αγνός άνθρωπος και ένας αγνός εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου. Ένας καθαρός άνθρωπος όχι μόνο με την έννοια ότι απέφευγε τις κοσμικότητες και τις κοσμικές αμαρτίες, αλλά κυρίως με την έννοια ότι αγαπούσε πάρα πολύ τον Χριστό, το Ευαγγέλιο και την Ορθόδοξη δογματική αλήθεια και διδασκαλία, δηλαδή, αυτό το οποίο που ονομάζουμε αποκεκαλυμμένη αλήθεια και διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας, αυτό το οποίο ονομάζουμε συλλογική δογματική συνείδηση της Εκκλησίας μας. Επίσης αγαπούσε με όλη του την καρδιά την Πατρίδα και τον τόπο. Και το απέδειξε αυτό σ΄ όλη του τη ζωή. Δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι όλα τα χαρίσματα. Και ο αδελφός μας σε μερικά πράγματα είχε δυσκολίες, όπως στα διοικητικά θέματα, όμως στα καίρια, στα σπουδαία και στα βασικά της πίστεώς μας και της Ορθοδοξίας ήταν ένας βράχος ακλόνητος κι ένας αγωνιστής ασυμβίβαστος». 

Προχωρώντας ο κ. Μάξιμος έκανε μία αναφορά και στην Καθολική "Εκκλησία" λέγοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Αυτές τις ημέρες βομβαρδιστήκαμε από τις τηλεοράσεις, με αφορμή το θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου, ότι ήταν ο Πάπας της δικαιοσύνης, ο Πάπας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Πάπας  των φτωχών. Εκατομμύρια φορές να το λένε και μάλιστα να το λένε και οι Ορθόδοξοι. Ατέλειωτες ώρες, απίστευτη διαφήμιση, τηλεοπτικός χρόνος αμέτρητος. Θαυμάσαμε το γεγονός. Θεωρώ ότι ήταν πρωτοφανές όλο αυτό που έγινε, τουλάχιστον για τα χρόνια που παρακολουθώ εγώ τα εκκλησιαστικά πράγματα.  Δεν ακούσαμε, όμως, πουθενά να λένε ότι και ο Πάπας αυτός ακολούθησε την πεπατημένη 1.000 περίπου ετών, που ήταν πάνω σε μια αιρετική δογματική διδασκαλία, μακριά από τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, η οποία γέννησε πάρα πολλά δεινά και στον δυτικό κόσμο και στον κόσμο γενικότερα. Το θέμα της δογματικής διδασκαλίας, αγαπητοί μου αδελφοί, οι περισσότεροι νομίζουν, ότι είναι μία θεωρητική σύλληψη. Αλλὰ θα πρέπει να ομολογήσουμε  εδώ, ως Επίσκοποι, ότι το θέμα της δογματικής συνείδησης είναι ένα θέμα που επηρεάζει την ποιότητα της ζωής και των σχέσεων των ανθρώπων και με τα πρόσωπα και με τα πράγματα και με όλη τη δημιουργία. Και αν υπήρχε η Ορθόδοξη διδασκαλία, αν υπήρχε η πίστη των Πατέρων στη Δύση δεν θα είχαμε όλα αυτά τα έκτροπα, τα οποία συνέβησαν όλα αυτά τα χίλια χρόνια, για να μην ξεχνούμε τις σταυροφορίες, για να μην ξεχνούμε τις αποικίες και την αποικιοκρατία, για να μην ξεχνούμε.. την Ουνία (σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την υπενθύμιση), για να μην ξεχνούμε όλα αυτά τα πράγματα που μάτωσαν και ματώνουν τόν κόσμο ακόμα σήμερα. Διότι αν υπάρχει έριδα και διχόνοια και μέσα στους ανθρώπους και στις σχέσεις των ανθρώπων και στις σχέσεις των κοινωνιών και των τάξεων και των κρατών κ.λ.π., υπάρχει γιατί λείπει η Χάρις και η ευλογία του Θεού. Αυτά ο Ανδρέας τα έβλεπε και τα έλεγε και τα επεσήμαινε και τα έβαζε μέσα στην καθημερινή ακοή και στην αντίληψη των ανθρώπων και των απλών ανθρώπων, κι εκείνων, που καταλάβαιναν λίγο περισσότερα. Και είναι πολύ σημαντικό αυτά να τα λέμε στο ποίμνιό μας, να τα λέμε στο λαό μας, διότι βλέπουμε ότι αρχίζει να γίνεται μια εξίσωση, μια λείανση, έτσι ώστε να μην ασχολούμαστε με τα καίρια και τα σημαντικά, που είναι η πίστη μας, να μην ασχολούμαστε με τη δογματική μας συνείδηση, να μην ασχολούμαστε με τη διδασκαλία, που μας παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός, που μας παρέδωσαν οι Απόστολοι, οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι Οικουμενικές Σύνοδοι, αλλά να ασχολούμαστε με τα ανθρώπινα δικαιώματα, να ασχολούμαστε με τον θεολογικό στοχασμό, με την φιλοσοφία και με όλες αυτές τις ανθρώπινες σοφίες, που, ας μου επιτρέψετε, πολλές φορές είναι ανθρώπινες ανοησίες. 

 Μου έκανε εντύπωση, Σεβασμιώτατοι, που άκουσα την κεντρική Ομιλία που έγινε φέτος στην Μονή Πεντέλης, την ημέρα του Ιερού Φωτίου, του Μεγάλου αυτού διαπρεπούς Θεολόγου της Ορθοδοξίας, αυτού που επέμενε στην 8η Οικουμενική Σύνοδο, ότι δεν πρέπει ν΄ αλλάξουμε ούτε ένα γιώτα, ούτε μία κεραία από το Σύμβολο της Πίστεως, το "Πιστεύω" δηλαδή. Τι έλεγε, αν κάνουμε την σύνοψη αυτής της ομιλίας ; Ότι θα πρέπει να αναπτύξουμε τον θεολογικό στοχασμό και να ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις τους παρελθόντος. Αγαπητοί μου αδελφοί, μου έκανε εντύπωση ότι, ενώπιον πολλών επισκόπων της Εκκλησίας μας, ιερέων, πιστών ανθρώπων κ.λ.π., ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είχε να πει μία κουβέντα για την αποκεκαλυμμένη αλήθεια. Για την εμπειρία του Αγ. Πνεύματος. Για την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση. Για το πώς εμφανίζεται στους Αγίους ο Θεός, πώς εμφανίζει την γνώση την θεϊκή μέσα από το φως και την δόξα Του, και πώς παραμένει Αυτός και η διδασκαλία Του ο ίδιος, και χθες, και σήμερον και εις τους αιώνας. Δεν χρειαζόμαστε, λοιπόν, θεολογικό στοχασμό. Δεν χρειαζόμαστε να ανακατέψουμε την Θεολογία με την Ιστορία ἀλλά κυρίως με την Φιλοσοφία και την  Κοινωνιολογία, αλλά χρειάζεται αυτήν την μία, την αποκεκαλυμμένη αλήθεια να την βιώσουμε εν μετανοία και προσευχή. Να επιστρέψουμε στον Θεό, να ζητήσουμε το έλεός του, να προσευχηθούμε, να μετανοήσουμε να εξομολογηθούμε και να ζητήσουμε το θείο έλεος. 

Και τελειώνω με το εξής: Μου έκανε εντύπωση στην εμφάνιση του νέου Πάπα, για τον οποίο ευχόμαστε να τον φωτίζει ο Θεός φυσικά, πάντα καλό ευχόμαστε για τους ανθρώπους, μου έκανε εντύπωση ότι, εκεί μπροστά σε όλο αυτό το πλήθος, σήκωσε το χέρι του, τους ευλόγησε και τους είπε : "Σας συγχωρώ τις αμαρτίες σας... σας συγχωρώ τις αμαρτίες σας".   Όντως, ό ίδιος ο Ιησούς Χριστός έδωσε την εξουσία στους Αποστόλους να συγχωρούν τις αμαρτίες. Αλλά λέει ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος, εσύ, που συγχωρείς τις αμαρτίες, έχεις μετανοήσει ; Εσύ, που συγχωρείς τις αμαρτίες, έχεις την εμπειρία της κάθαρσης ; Και εσύ που συγχωρείς τις αμαρτίες έχεις την εμπειρία του φωτισμού ; Πήρες την εξουσία από το Άγιο Πνεύμα να το κάνεις αυτό ; Πώς, αφού διδάσκεις αιρετικά πράγματα, μπορείς να συγχωρείς αμαρτίες; 

Αγαπητοί μου αδελφοί, ζούμε σε δύσκολα χρόνια. Ζούμε σε μια εποχή που πάνε να ισοπεδώσουν τα πάντα, αυτοί που έχουν την εξουσία. Κάποτε, Σεβασμιώτατοι, κάναμε μια κουβέντα στη Σύνοδο, και σας έδωσα κάποια στοιχεία για ένα μωσαϊκό που υπάρχει στην Αμερική, που προβάλλεται η σκέψη. Και μετά ως γέννημα της σκέψης προβάλλονται όλα αυτά τα οποία ζούμε δήθεν ως κατακτήσεις δήθεν του πνεύματος στην εποχή μας : οι επιστήμες, οι τέχνες, ο αθλητισμός και όλα αυτά τα πράγματα. Δεν προβάλλεται, όμως, η αποκεκαλυμμένη Αλήθεια. Εμείς, λοιπόν, σεβόμαστε τις επιστήμες, σεβόμαστε και την τέχνη, σεβόμαστε και όλες τις κατακτήσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, αλλά πρώτα απ΄όλα εκζητούμε την Χάρη του Θεού. Κι ας είναι ο λόγος αυτός, αγαπητοί μου αδελφοί, ένα μνημόσυνο ακόμα στον επίσκοπό μας, τον πατέρα μας, του οποίου σήμερα κάνουμε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο, που ήταν γνήσιος πατριώτης και γνήσιος ορθόδοξος και πονούσε την ορθόδοξη διδασκαλία  και αποκεκαλυμένη αλήθεια. Ας είναι η μνήμη αυτού αιωνία και ας έχουμε όλοι την ευχή του».

* * * 

Προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας εψάλη επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής του αλησμόνητου Μητροπολίτη, ο οποίος από το 1967, ακολουθώντας τον "υψιπέτη αετό" της Κόνιτσας, αοίδιμο Σεβαστιανό, πνευματικό ανάστημα του οποίου υπήρξε, μέχρι το 2025, που κοιμήθηκε, υπηρέτησε  αδιάλειπτα επί 57 χρόνια στην ακριτική επαρχία, αρχικά ως ιεροκήρυκας και από το 1995 ως Επίσκοπος. 

 

Ακολούθησε "τρισάγιο" στον τάφο στη Μονή Ταξιαρχών Γκούρας στο Αηδονοχώρι Κόνιτσας, (σημ. με την παρουσία και του Μητροπολίτου Φλωρίνης Ειρηναίου), όπου ο ίδιος επέλεξε να ταφεί. Αξιοσημείωτο είναι ότι προσήλθαν πολλοί πιστοί από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και από τη Βόρειο Ήπειρο, οι οποίοι ακολουθούσαν την Ελληνορθόδοξη γραμμή του.

 

Ἐκδημία ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ, τέως Ἀντιπροέδρου τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.

 

 

Τα μέλη του ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. (Πανελληνίου Συνδέσμου Βορ/κού Αγώνος) και της Σ.Φ.Ε.Β.Α. (Συντονιστικής Φοιτητικής Ενώσεως Βορ/κού Αγώνος), με σεβασμό,  αποτίουν  φόρο τιμής στον αείμνηστο Απόστολο Παπαθεοδώρου που απεβίωσε πλήρης ημερών (1925-2025) στις 4 Μαϊου.                    

Ο εκλιπών  γεννήθηκε στους Δραμεσούς Δωδώνης  και από νεαρή ηλικία συμμετείχε στους εθνικούς αγώνες της εποχής του μέσα από τις αντάρτικες ομάδες του Ζέρβα.

Ως απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων και  πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του  Πανεπιστημίου Αθηνών, εξελίχθηκε σε διαπρεπή φιλόλογο,  φτάνοντας στο βαθμό του Γενικού Επιθεωρητή Μέσης Εκπαίδευσης.

Με πληθώρα άρθρων, δημοσιεύσεων και βιβλίων συμμετείχε στα πολιτιστικά και φιλολογικά  δρώμενα της Ηπείρου, της οποίας με θαυμαστή ενάργεια προέβαλε την ιστορία και τον πολιτισμό.

Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του είχε ωστόσο, για τη μαρτυρική γη της Βορείου Ηπείρου, την οποία ιστορικές αδικίες κράτησαν εκτός του εθνικού κορμού. Από την πρώτη στιγμή τάχθηκε στο πλευρό του μακαριστού μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και  Κονίτσης  κυρού ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, που από την ανάρρηση του στον θρόνο της ακριτικής του μητροπόλεως το 1967  ξεκίνησε  έναν τιτάνιο αγώνα για την ενημέρωση του ελληνικού λαού για το δράμα των αδελφών μας κάτω από το άθεο καθεστώς του Χότζα.

Στον αγώνα αυτόν δήλωσε παρών ο κ. Παπαθεοδώρου ως απλός αγωνιστής αλλά και αργότερα όταν οι συνθήκες το απαίτησαν, με την ίδρυση του ΠΑΣΥΒΑ το 1985 και από πιο υπεύθυνες θέσεις,  φθάνοντας στο αξίωμα του αντιπροέδρου του ΠΑΣΥΒΑ και επί  ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ  αλλά και επί του διαδόχου του, μακαριστού ήδη μητροπολίτου ΑΝΔΡΕΑ. Υπήρξε ένας εκ των στενότερων συνεργατών των δύο μητροπολιτών, σε όλες τις δράσεις του ΠΑΣΥΒΑ, καθώς και στην διοργάνωση των δύο επιτυχημένων επιστημονικών Συνεδρίων για το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου στην Κόνιτσα το 1987 και το 1990.

Με την αρθρογραφία του και τα βιβλία που συνέγραψε, συνέβαλε τα μέγιστα για να διατηρηθεί ζωντανή η ιστορική  μνήμη των αγώνων και της αντίστασης του ηπειρωτικού λαού. Ιδιαίτερη μνεία μπορεί να γίνει, μεταξύ πολλών άλλων έργων του,  στα βιβλία του για τον Αυτονομιακό αγώνα του 1914 (1. Η συμβολή της σπουδάζουσης νεολαίας κατά τον αυτονομιακόν αγώνα της Βορείου Ηπείρου 1914, 2. Ο ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 1914 ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ,  3. Ο Αυτονομιακός Αγώνας της Βορείου Ηπείρου 1914, 4. Αρχείο Αθαν. Τσέκουρα της επιμελητείας Ιωαννίνων της Αυτονόμου Ηπείρου 1914) καθώς και στο ζήτημα των Μουσουλμάνων τσάμηδων της Θεσπρωτίας και της συνεργασίας τους με τους Ναζί κατακτητές, αλλά και σε σημαντικές αλλά ξεχασμένες μορφές της Ιστορίας της Βορείου Ηπείρου (Κίμων Μπολάνος).

Τα μέλη του ΠΑΣΥΒΑ και της ΣΦΕΒΑ, με αισθήματα ευγνωμοσύνης για την προσφορά του στους συλλόγους μας,  ευχόμαστε ο Άγιος  Θεός να αναπαύσει εκ των κόπων του τον αείμνηστο Απόστολο Παπαθεοδώρου  και να δίνει παρηγορία στους οικείους του.

Ἱστοσελίδα της Σ.Φ.Ε.Β.Α.

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: "Ἡ ὑποχρεωτικὴ ἀναγραφὴ τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ στὴ ΝΕΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ , σηματοδοτεῖ τὴν καθιέρωση τοῦ ψηφιακοῦ ἐφιάλτη καὶ τῆς πορείας πρὸς τὸ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ".

 

Ψηφίστηκε στίς 23 Μαρτίου ἀπὸ τὸ Ἑλληνικό Κοινοβούλιο, ἡ τροπολογία στὸ Σχέδιο Νόμου τοῦ Ὑπουργείου Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης (ν. 4727/2020 (Α 184), περί ψηφιακῆς διακυβέρνησης καὶ ἠλεκτρονικῶν ὑπηρεσιῶν) σχετικά μὲ τὴν ὑποχρεωτική ἀναγραφή καὶ ἀποθήκευση τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ (ΠΑ) στὴν Νέα Ἠλεκτρονική Ταυτὸτητα.

Πέρασαν πλέον σχεδόν 40 χρόνια ἀπὸ τὴν ἀρχική προσπάθεια τῆς Πολιτείας νὰ θέσει τὸν Ἑλληνικό Ὀρθόδοξο Λαό σέ τροχιά ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ μὲ τὸν γνωστὸ «νόμο Κουτσόγιωργα» (Ν.1599/1986) περί Ἑνιαίου Κωδικοῦ Ἀριθμοῦ Μητρώπου (ΕΚΑΜ) ὁ ὁποῖος δέν ἐφαρμόστηκε ποτέ. Ἔκτοτε πολλά τά «κύματα», συνθήκη Σένκγεν, Νόμος Ραγκούση, Κάρτα τοῦ Πολίτη καὶ ἄλλα ἐνδιάμεσα στάδια καταλήγοντας στὴν πρώτη Ἠλεκτρονική Ταυτὸτητα ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2023 καὶ … μὲ καθυστέρηση … 18 μηνῶν ἡ ὁριστικοποίηση τῆς ἀναγραφῆς καὶ ἀποθήκευσης τοῦ ΠΑ στὴ Νέα Ἠλεκτρονική Ταυτὸτητα.

Θά λέγαμε ὅτι σέ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα, ἰδιαίτερα ὅμως τά δυό τελευταῖα χρόνια,  χαρακτηρίζεται ἀπὸ μία σωρεία παραπλάνησης τῶν πολιτῶν μὲ κεντρικά σημεῖα α) ὅτι ἡ Νέα Ἠλεκτρονική Ταυτὸτητα δέν θά ἀποτελέσει ποτέ κάρτα δικαιωμάτων καὶ β) ὅτι ἔπρεπε νά δοθεῖ ἕνα τέλος στὴν ἁπλή χάρτινη ταυτὸτητα πού ἀντιγραφόταν εὔκολα καὶ δέν πληροῦσε τὶς προβλεπόμενες προδιαγραφές ἀσφαλείας.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἔχει ἐπανειλημμὲνως τοποθετηθεῖ στὸ θέμα τῆς ψηφιακῆς φυλακῆς πού πλέον εἶναι ἐντὸς τῶν πυλῶν, ἔχοντας συμβουλευτεῖ τεχνικούς στά θέματα πληροφορικῆς, ἀσφαλείας, νομικούς, Συνταγματολόγους, Θεολόγους καὶ βεβαίως ἰδιαιτέρως πνευματικούς ἀνθρώπους, φωτισμὲνους γέροντες, καὶ Ἱερεῖς πού δέν ἔχουν τίποτα λιγότερο ἤ περισσότερο ἀπὸ τὴν «καλή ἀνησυχία» ὅπως λέει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Παΐσιος.

Εἴμαστε πλέον στὸ «ΟΛΑ ΣΕ ΕΝΑ» - ἐννοώντας ὅτι ἡ Ἠλεκτρονική ταυτὸτητα σέ συνδυασμό μὲ τὸν ΠΑ μετατρέπεται σέ κάρτα δικαιωμάτων.  Περιμὲνουμε βέβαια καὶ τὴν ΚΥΑ (Κοινή Ὑπουργική Ἀπόφαση) πού θά παραθέτει ὅλες τίς λεπτομὲρειες.  Ὅλες ὅμως οἱ ἀνακοινώσεις τοῦ Ὑπουργοῦ Ψηφιακῆς Διακυβέρνησης κ. Παπαστεργίου καὶ τὸν πρωθύστερων ἀκάματων ἐργατῶν τῆς ὑλοποίησης τοῦ Ψηφιακοῦ Ὁλοκληρωτισμοῦ, κρυπτομὲνου πίσω ἀπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση, τὴν εὐκολία, τὴν πάταξη τῆς γραφειοκρατίας  καὶ τὴν φοροδιαφυγή, δείχνουν ὅτι δέν θά μπορεῖς νά ζήσεις χωρίς τὴν χρήση τους.  Οὔτε πρόσβαση στὴν Ὑγεία θά ἔχεις οὔτε μισθοδοσία οὔτε δυνατὸτητα γιὰ  ἀγοροπωλησίες.  Καὶ φυσικά, ἀναμὲνουμε νά συμπληρώσουν πονηρά τά ὁποιαδήποτε «κενά» (ἑκούσια καὶ ἀκούσια) τῆς ΚΥΑ οἱ τράπεζες μὲ τίς ὑποχρεωτικές πολιτικές καὶ διαδικασίες πού θά ἐπιβάλουν.

Παράλληλα ψηφίστηκε νέος νόμος περί σύνδεσης τοῦ ΑΦΜ (σήμερα τοῦ ΑΦΜ αὔριο τοῦ ΠΑ) μὲ τὸ IP μας, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς καταπολέμησης πειρατείας λογισμικοῦ.  Ἡ παρακολούθηση γίνεται στενότερη ἀπὸ ποτέ!

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μᾶς ἔχει προειδοποιήσει μέ τὸ χειρόγραφο φυλλάδιό του «Σημεῖα τῶν Καιρῶν».

• «Πίσω λοιπόν καὶ ἀπὸ τὸ τέλειο σύστημα “κάρτας ἐξυπηρετήσεως” ἀσφαλείας κομπιοῦτερ, κρύβεται ἡ παγκόσμια δικτατορία, ἡ σκλαβιά τοῦ Ἀντιχρίστου»
• «Μετά λοιπόν ἀπὸ τὴν κάρτα, καὶ τὴν ταυτὸτητα, “τὸ φακέλλωμα” γιὰ νὰ προχωρήσουν πονηρά στὸ σφράγισμα»
• «Τί θά μᾶς πεῖ ὁ Χριστὸς; “ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπο τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δἐ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύναστε γνῶναι;” Ματθ. κεφ. β’, 5 !»

Δέν ἔχουμε πλέον καμμία ἀμφιβολία γιὰ τὸ τί ἔρχεται. Πρέπει νά ἐξαντλήσουμε κάθε νόμιμο μὲσο νά καθίσταται προαιρετική ἡ χρήση τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ γι΄αὐτό καὶ χαιρόμαστε ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἐπιστολή τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους πρός τὸν κο Ὑπουργό σχετικά μὲ τὴν προαιρετικότητα.

Τὰ πράγματα εἶναι πολύ σοβαρά. Ἄν θέλει ὁ καλός Θεός θά βάλει φρένο. Ἄν ὄχι, πρέπει νὰ εἴμαστε πνευματικά ἕτοιμοι γιὰ ὅλα. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί γνωρίζουμε ὅτι ὁ Νικητής στὸ τέλος εἶναι ὁ Χριστὸς !

Στῶμεν Καλῶς ! Χριστὸς Ἀνέστη! 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ

Στον ν. 4727/2020 (Α' 184), περί ψηφιακής διακυβέρνησης και ηλεκτρονικών υπηρεσιών, μετά το άρθρο 11 προστίθεται άρθρο 11Α ως εξής:

«Άρθρο11Α
Αναγραφή Προσωπικού Αριθμού

1.0 προσωπικός αριθμός (Π.Α.) του άρθρου 11 αναγράφεται στο Δελτίο Ταυτὸτητας Ελλήνων πολιτών, όπως αυτὸ ορίζεται στο ν.δ. 127/1969 (Α' 26) και στην υπ' αρ. 8200/0- 297647/10.4.2018 κοινή απόφαση των αναπληρωτών Υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών (Β' 1476), που εκδόθηκε σύμφωνα με το άρθρο 4 του ν.δ. 127/1969, και αποθηκεύεται στο ενσωματωμὲνο ηλεκτρονικό μὲσο αποθήκευσης του δελτίου ταυτὸτητας, με σκοπό την παροχή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τη διευκόλυνση των συναλλαγών του Δημοσίου με τους πολίτες.

Κατά παρέκκλιση των παρ. 6 και 7 του άρθρου 11 και για τις ανάγκες εκτύπωσης του Π.Α. στα δελτία ταυτὸτητας και αποθήκευσης στο ενσωματωμὲνο ηλεκτρονικό μὲσο αποθήκευσης, αυτὸς αντλείται κατά τη διαδικασία έκδοσης, μὲσω διαλειτουργικότητας, από το Μητρώο Προσωπικού Αριθμού της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Ο Π.Α. αναγράφεται επί της σχετικής αίτησης και τηρείται στο ειδικό αρχείο ταυτοτήτων της Ελληνικής Αστυνομίας του άρθρου 3 του ν.δ. 127/1969.

Με κοινή απόφαση των Υπουργών Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ορίζονται ο τρόπος αναγραφής και αποθήκευσης του Π.Α., καθώς και κάθε άλλη σχετική λεπτομὲρεια.

Δελτία ταυτὸτητας που δεν περιλαμβάνουν τον Π.Α. ισχύουν μὲχρι την αντικατάστασή τους ή μὲχρι την ημερομηνία λήξης τους, εφόσον έχουν εκδοθεί πριν ή το αργότερο εντὸς τριάντα (30) ημερών από την ημερομηνία δημοσίευσης της κοινής υπουργικής απόφασης της παρ. 3. Η υποχρέωση της παρ. 1 δεν εφαρμόζεται στις περιπτώσεις μη επιτυχούς ολοκλήρωσης της διαδικασίας έκδοσης Π.Α.»

Περὶ θανάτου Νο 6

 

Προσευχητικὲς Νύξεις

 

Προσευχὴ στὸν Κύριο

τοῦ Σέρβου Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

Ὦ παντελεήμονα Κύριε, κατέβα, ταπεινώσου ἐντὸς τῆς καρδιᾶς μου, τῆς ψυχῆς μου, τοῦ σώματός μου, ποὺ εἶναι ἅδης. Ἀλλὰ Σὺ καὶ στὸν ἅδη κατῆλθες καὶ πάλι ἔμεινες Θεός. Ἔλα στὴν κόλαση γιὰ νὰ τὴν μεταβάλεις σὲ παράδεισο.

Διότι, ὅπου εἶσαι Σύ, ἤδη ἐκεῖ εἶναι ὁ Παράδεισος, καὶ ὁ ἄνθρωπος χάρη σὲ Σένα ἤδη εἶναι ἄγγελος. Ἐσὺ ποὺ εἶσαι “ὁ πανταχοῦ παρών”, δὲν εἶσαι μέσα μου ἐξ’ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας μου. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο δὲν Σὲ ἀκούω, δὲν Σὲ βλέπω, δὲν Σὲ κατανοῶ.

Ὅλη ἡ πεπτωκυία φύση προσπίπτει ἐνώπιόν Σου μὲ μιὰ σπαρακτικὴ κραυγή : ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ! Ὁ πόνος μας μαζεύει ὅλον τὸν ἀνθρώπινο λόγο σὲ μία προσευχητικὴ βοή : ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ !

Ἐστραμμένοι σὲ Σένα, βρίσκουμε ὅλη μας τὴν ὕπαρξη νὰ πλημμυρίζει ἀπ’ αὐτὸν τὸν ἀναστεναγμόν : ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ! Τὰ δάκρυα ρέουν καὶ Σοῦ καταθέτουν ὅλη μας τὴν ψυχὴ μέσα σ’ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις : ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ !

Ἁγιογραφικὴ Καθημερινὴ Μελέτη Μηνὸς Μαΐου.

 

ΜΑΪΟΣ

1. Ματθ. ΙΘ΄(19)1-2

2. Ματθ. ΙΘ΄ 3-6

3. Ματθ. ΙΘ΄ 7-9

4. Ματθ. ΙΘ΄ 10-12

5. Ματθ. ΙΘ΄ 13-15

6. Ματθ. ΙΘ΄ 16-19

7. Ματθ. ΙΘ΄ 20-22

8. Ματθ. ΙΘ΄ 23-26

9. Ματθ. ΙΘ΄ 27-30

10. Ματθ. Κ΄ (20) 1-7

11. Ματθ. Κ΄ 8-16

12. Ματθ. Κ΄ 17-19

13. Ματθ. Κ΄ 20-23

14. Ματθ. Κ΄ 24-28

15. Ματθ. Κ΄ 29-34

 16. Ματθ. ΚΑ΄(21) 1-5

17. Ματθ. ΚΑ΄ 6-11

18. Ματθ. ΚΑ΄ 12-13

19. Ματθ. ΚΑ΄ 14-17

20. Ματθ. ΚΑ΄ 18-22

21. Ματθ. ΚΑ΄ 23-27

22. Ματθ. ΚΑ΄ 28-32

23. Ματθ. ΚΑ΄ 33-41

24. Ματθ. ΚΑ΄ 42-46

25. Ματθ. ΚΒ΄(22) 1-7

26. Ματθ. ΚΒ΄ 8-14

27. Ματθ. ΚΒ΄ 15-22

28. Ματθ. ΚΒ΄ 23-33

29. Ματθ. ΚΒ΄ 34-37

30. Ματθ. ΚΒ΄ 38-40

31. Ματθ. ΚΒ΄ 41-46

 

 

Σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀκούσετε  

τοὺς στίχους αὐτοὺς 

σὲ σύντομη ἑρμηνεία  

 τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ

 Παναγιώτου Τρεμπέλα,  

καὶ μάλιστα στὴ νεοελληνικὴ

ἔχοντας τὴν ἔγκριση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἄλλων Πατριαρχείων καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  

Διαβάζει ὁ Διδάσκαλος - Θεολόγος

κ. Κ. Πρέντος

" Η ΚΑΙΝΗ  ΔΙΑΘΗΚΗ  ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ"

Ἐνθύμιο "Χαρουμένων Ἀγωνιστῶν"

Ἔκδοση Ἀδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"

 ΚΑΤΑ  ΜΑΤΘΑΙΟΝ  ΙΕΡΟΝ  ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΙΘ΄ (19ο)

 Τὸ διαζύγιο.

(Στίχοι 1-12) {0΄- 4΄07΄΄}.

 Ὁ Ἰησοῦς εὐλογεῖ τὰ παιδιά.

(Στίχοι 13-15) {4΄08΄΄- 4΄43΄΄}. 

 Ὁ πλούσιος νέος.

(Στίχοι 16-26) {4΄44΄΄- 7΄06΄΄}.

 Οἱ ἀμοιβὲς σὲ ὅσους ἄφησαν τὰ πάντα γιὰ τὸν Χριστό.

(Στίχοι 27-30) {7΄07΄΄- 8΄19΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  Κ΄ (20ο)

 Ἡ παραβολὴ τῶν ἐργατῶν τοῦ ἀμπελώνα.

(Στίχοι 1-16) {0΄- 3΄29΄΄}.

 Οἱ δύο ἀδελφοὶ ζητοῦν πρωτοκαθεδρίες.

(Στίχοι 17-28) {3΄30΄΄- 6΄59΄΄}. 

Ἡ θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν.

(Στίχοι 16-26) {7΄00΄΄- 8΄09΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΑ΄ (21ο)

 Ἡ θριαμβευτικὴ εἴσοδος τοῦ Κυρίου στὰ Ἱεροσόλυμα.

(Στίχοι 1-17) {0΄- 3΄48΄΄}.

 Ἡ συκιὰ ποὺ ξεράθηκε.

(Στίχοι 18-22) {3΄49΄΄- 5΄11΄΄}. 

Ἀποστομωτικὲς ἀπαντήσεις πρὸς τοὺς Φαρισαίους.

(Στίχοι 23-27) {5΄12΄΄- 6΄39΄΄}. 

Ἡ παραβολὴ γιὰ τοὺς δύο γιούς.

(Στίχοι 28-32) {6΄40΄΄- 8΄09΄΄}. 

Ἡ παραβολὴ τῶν κακῶν γεωργῶν.

(Στίχοι 33-46) {8΄10΄΄- 12΄27΄΄}.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ  ΚΒ΄ (22ο)

 Ἡ παραβολὴ τῶν βασιλικῶν γάμων.

(Στίχοι 1-14) {0΄- 2΄48΄΄}.

 Ἡ πονηρὴ ἐρώτηση τῶν Ἡρωδιανῶν γιὰ τοὺς φόρους καὶ ἡ θαυμαστὴ ἀπόκριση τοῦ Κυρίου.

(Στίχοι 15-22) {2΄49΄΄- 5΄08΄΄}. 

Ἡ πονηρὴ ἐρώτηση τῶν Σαδδουκαίων γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καὶ ἡ θαυμαστὴ ἀπόκριση τοῦ Κυρίου.

(Στίχοι 23-33) {5΄09΄΄- 7΄32΄΄}. 

Ἡ πονηρὴ ἐρώτηση ἑνὸς νομοδιδασκάλου.

(Στίχοι 34-40) {7΄33΄΄- 8΄48΄΄}. 

Ὁ Ἰησοῦς ρωτᾶ τοὺς Φαρισαίους γιὰ τὸν Μεσσία.

(Στίχοι 41-46) {8΄49΄΄- 10΄08΄΄}.

Περὶ ψυχοσωματικῆς ὑγείας. Ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, "τῶν ἀσθενούντων ἰατρός".

 

 

 Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος,

 ὡς ὁ "Ἰατρὸς τῶν ἀσθενούντων"

 σύμφωνα μὲ τὸ Ἀπολυτίκιόν του.

Πατῆστε τὸν παρακάτω σύνδεσμο γιὰ ν' ἀκούσετε τὴν ὁμιλία.

 https://www.youtube.com/watch?v=vDL9iti95m0

Ἐπικήδειος τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. καὶ τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.πρὸς τὸν Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως κυρὸ ΑΝΔΡΕΑ.

 

 

Τά μέλη τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α. (Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος) καί τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. (Συντονιστικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος)  μέ πόνο καί συνοχή καρδίας κλίνουν ευλαβικά  τὸ γόνυ στὸ σκήνωμα τοῦ  σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κυροῦ ΑΝΔΡΕΑ ποὺ ἐξεπλήρωσε τὸ κοινό τῶν θνητῶν χρέος καὶ πορεύεται ἤδη πρὸς τὴν αἰώνιο πατρίδα! Ὁ μακαριστός , ὑπῆρξε πνευματικό τέκνο καί διάδοχος του ἀοιδίμου μητροπολίτου  Δρυϊνουπόλεως, κυροῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, πρωτεργάτου καί ἐθνάρχου τοῦ ἐθνικοῦ  θέματος τῆς Βορείου Ἠπείρου στήν σύγχρονη ἑλληνική ἱστορία.

 Τον π.Ανδρέα τόν «γνωρίσαμε» τήν δεκαετία τοῦ 1980. Χαρακτήρας ἐκ φύσεως ἐσωστρεφής καί χαμηλῶν τόνων σέ ἀντίθεση μέ τόν πνευματικό του πατέρα, τόν χαρακτήριζε τό ἀσκητικό φρόνημα, ἡ ἐκφραστική λιτότητα πού παρερμηνευόταν συχνά ὡς αὐστηρότητα, καθώς καί ἡ ἀγάπη γιά τήν μελέτη, πού τοῦ ἀπορροφοῦσε τόν ὅποιο ἐλεύθερο χρόνο διέθετε. Ἔχοντας ὡς βασική ἀρχή τῆς ζωῆς του τό «λάθε βιώσας», δέν έπεδίωξε ποτέ τήν προβολή σέ βαθμό πού ἡ προσφορά του στήν μητρόπολη νά μένει μακριά από τήν ἀνθρώπινη ἀναγνώριση. Ἀργότερα θά μαθαίναμε ὅτι αὐτός ἦταν τό δεξί χέρι τοῦ Σεβαστιανοῦ, πού τόν ὑπηρετοῦσε καθημερινά, φρόντιζε τήν  εὐταξία τοῦ ἐπισκοπείου, ὑποδεχόταν τούς εὐάριθμους ἐπισκέπτες, ἐπικουροῦσε στήν ὀγκώδη ἀλληλογραφία του καί δακτυλογραφοῦσε τά Δελτία Τύπου τῆς Mητροπόλεως. Τό πιό σημαντικό ὄμως, ἀντικαθιστοῦσε ἐπάξια τόν Σεβαστιανό στήν διοίκηση τῆς Μητροπόλεως κατά τίς συχνές ἀπουσίες του ἀνά τήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό, γιά τήν προώθηση τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ θέματος.

Μαζί μέ τούς κληρικούς πού ἀναφέρει  ὁ Σεβαστιανός στήν περιλάλητη διαθήκη του,  τον ὑπηρέτησε ἀνιδιοτελῶς  κατά τήν πολύμηνη δοκιμασία  τῆς  ἀσθένειάς του καί , στά χέρια του ἄφησε τήν τελευταία του πνοή τό πρωϊνό τῆς 12^ης Δεκεμβρίου 1994.

Αὐτό πού ἐπιθυμοῦσε ὅσο τίποτε ἄλλο, ὁ π. Ἀνδρέας  ἐκείνη τήν στιγμή, ἦταν νά θρηνήσει κατ’ ἰδίαν,  τήν ἀπώλεια τοῦ πατέρα του.  Ὡστόσο δίπλα στήν κατ’ ἄνθρωπον ὀδύνη, προστέθηκε καί  ἄλλη δοκιμασία. Ἡ παλλαϊκή ἀπαίτηση τῆς τοπικῆς κοινωνίας  νά βγεῖ ἀπό τήν ἀφάνεια ὁ π. Ἀνδρέας καί νά ἀναδειχθεῖ διάδοχος τοῦ Σεβαστιανοῦ. Αὐτό μάλιστα ἦταν ρητή  ἐπιθυμία  τοῦ ἴδιου τοῦ Σεβαστιανοῦ,  που ἐπιθυμοῦσε καί τό πνευματικό του ἔργο στήν Κόνιτσα νά συνεχισθεῖ ἀλλά καί τό μετερίζι  γιά τήν Βόρειο Ἤπειρο, πού στήθηκε στήν ἀκριτική μητρόπολη, νά συνεχίσει τον αγώνα γιά   τό  πολύκλαυστο αὐτό κομμάτι τῆς πατρίδας μας. Ὁ π. Ἀνδρέας τήν περίοδο ἐκείνη συγκλονίστηκε. Στόν αβάστακτο  πόνο της πνευματικής ορφάνιας   ἔρχεται νά προστεθεῖ ἡ ἀγωνία  μήπως τελικά ἐπιλεγεῖ ἀπό τήν Ἱεραρχία. Δέν τό θέλει, δέν τό ἐπιθυμεῖ, δέν τό ἐπιδιώκει, δέν παρακαλεῖ κανέναν γιά αὐτό. Τρέμει μᾶλλον στήν ἰδέα ὅτι ἕνας «νάνος» (ὅπως αποκαλεί τόν ἑαυτό του συχνά στίς ὁμιλίες του)  εἶναι δυνατόν νά διαδεχθεῖ στόν μητροπολιτικό θρόνο,  ἕναν γίγαντα!  Στήν κοινή  προσπάθεια  κλήρου και  λαοῦ  γιά τήν προώθηση τῆς ὑποψηφιότητάς του, δέν συμμετέχει καθόλου.

Στίς 25  Ἰανουαρίου 1995  ἐξελέγη τελικά μητροπολίτης μέ ψήφους 33-32. Χαρακτηριστικό εἶναι  τό γεγονός ὅτι πρόκειται γιά μία από τις ελάχιστες στήν νεώτερη ἐκκλησιαστική ἱστορία περίπτωσεις μητροπολίτη, πού τήν ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς του δέν βρισκόταν στό συνοδικό μέγαρο τῆς Μονῆς Πετράκη, ἀλλά στήν έπαρχία του περιοδεύοντας καί λειτουργώντας. Γιά τόν λόγο αὐτό μάλιστα δέν ὑπῆρχε καί φωτογραφία του στίς περισσότερες ἐφημερίδες τήν ἑπομένη ἡμέρα.                                                                       

Μετά τήν  τήν ένθρόνισή του γίνεται δέκτης ἐπίμονων παρακλήσεων ἀπό τά μέλη τοῦ ΠΑΣΥΒΑ καί τῆς ΣΦΕΒΑ γιά νά ἀναλάβει τά ἠνία τοῦ ἀγῶνα. Στήν ἀρχή ἦταν κάθετα ἀρνητικός θεωρῶντας τόν ἑαυτό του ἀπολύτως ἀνάξιο γιά τό ἔργο αὐτό. Μόνο μετά ἀπό πολύμηνες,  καί ἐπίμονες πιέσεις ἀποδέχθηκε τήν προεδρία τοῦ ΠΑΣΥΒΑ, κάνοντας ὑπακοή ὅπως μᾶς ἔλεγε, αὐτός ἕνας ἐπίσκοπος, σέ λαϊκούς, μολονότι ἤξερε ὅτι αὐτό συνεπαγόταν μία κένωση καί ἔξοδο ἀπό τόν ἑαυτό του, ἕνα μικρό μαρτύριο γιά αὐτόν πού ἤθελε ἀλλιῶς νά διάγει τόν βίο του, μέ ἄσκηση καί μελέτη, μακριά ἀπό τούς θορύβους καί τίς διοικητικές φροντίδες. Ἡ αἴσθηση ὅμως ὅτι πρέπει νά κάνει ὑπακοή στήν  Ἐκκλησία ἀλλά καί στήν ἐπιθυμία τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα ὑπερίσχυσε τελικά σκορπίζοντας χαρά  στούς ἀπανταχοῦ Βορειοηπειρῶτες πού ἔβλεπαν ὅτι ἡ καμπάνα τῆς Κόνιτσας καί τοῦ Μολυβδοσκέπαστου θά συνέχιζε νά σημαίνει συναγερμό γιά αὐτούς . Σέ αὐτό  συνέβαλε σίγουρα καί ἡ φλογερή  ἀγάπη του γιά τήν πατρίδα μας  Ἑλλάδα καί τήν ἔνδοξη ἱστορία της καί ἰδιαίτερα πρός τά τμήματα ἐκεῖνα, τά εὑρισκόμενα ἀδίκως ἐκτός ἐθνικοῦ κορμοῦ, τήν Κύπρο καί τήν ΒόρειοἬπειρο αλλά και το δέος του μπροστά στις μεγάλες  μορφές της ελλαδικής ορθοδοξίας, τους ομολογητές Πατριάρχες και Αρχιερείς του Γένους, τους πρωτεργάτες κληρικούς  της Εθνεγερσίας του 21, τους μάρτυρες του Μακεδονικού Αγώνα Γρεβενών Αιμιλιανό, Κορυτσάς Φώτιο και Καστοριάς  Γερμανό Καραβαγγέλη, τους προκατόχους του Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο και Βελλάς Σπυρίδωνα  καθώς και τις εθναρχικές  μορφές του 1940, τον από Τραπεζούντος Χρύσανθο,   και τους αρχιερείς και κληρικούς του   έπους της ΕΟΚΑ για την Ένωση.

            Βεβαίως οἱ ἐποχές εἴχαν ἀλλάξει, τά σύνορα ἄνοιξαν, τά ἡλεκτροφόρα συρματοπλέγματα ἔπεσαν, οἱ ναοί ἐπέστρεψαν στήν λατρεία καί ἡ γειτονική χώρα εἶχε Ἀρχιεπίσκοπο, τόν μακαριστό Ἀναστάσιο, ὁ ὁποῖος μέ τιτάνιο ἀγῶνα ἐπετέλεσε σπουδαῖο ἔργο γιά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς καθημαγμένης ἐκκλησίας. Τό Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα ὅμως δέν εἶχε τελειώσει, κάθε ἄλλο! Τά προβλήματα καί οἱ κίνδυνοι ὄχι μόνο δέν ἐξέλειπαν ἀλλά δυστυχῶς ἐπιδεινώθηκαν ἀπό τήν ἀνθελληνική πολιτική τοῦ γειτονικοῦ κράτους, πού σταδιακά ὁδήγησε στήν ἐρήμωση τῆς περιοχῆς ἀπό τόν ἑλληνικό πληθυσμό.

            Στόν ἀγῶνα αὐτό ὁ π. Ἀνδρέας δήλωσε παρών ἀπό τήν πρώτη στιγμή.  Μίλησε, κήρυξε, ἔγραψε καί διετράνωσε παντοῦ πῶς τό Βορειοηπειρωτικό εἶναι ἐνεργό ἐθνικό ζήτημα καί δέν πρέπει νά ἀπεμποληθεῖ ἀπό τήν πατρίδα μας.Αγκάλιασε τους πονεμένους Βορειοηπειρώτες, φιλοξένησε μαθητές στα οικοτροφεία, έστελνε τους ιερείς του για να καλύπτονται οι λειτουργικές ανάγκες των αδελφών μας. Μέ τό  θεσμικό κῦρος του ὡς μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως ἀλλά καί ὡς πρόεδρος τοῦ ΠΑΣΥΒΑ, περιόδευσε σέ πολλές πόλεις τῆς Ἑλλάδος, φυλάσσοντας ἀνόθευτη τήν παρακαταθήκη πού τοῦ παρέδωσε ὁ Σεβαστιανός στό Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα καί ὑψώνοντας  γιά 30 χρόνια χωρίς διακοπή τήν φωνή του ὑπέρ τῆς ξεχασμένης  Βορείου Ἠπείρου. Παράλληλα διατήρησε ἄσβεστη  τήν  ἱστορική μνήμη στήν ἀκριτική του μητρόπολη μέ τίς  ἐτήσιες ἐκδηλώσεις τῆς ἐπετείου τῆς Αὐτονομίας  κάθε Μάϊο στό Δελβινάκι καί τήν καθιερωμένη ἀγρυπνία ὑπέρ τῆς Βορείου Ἠπείρου τό Δεκαπενταύγουστο στό ἱστορικό μοναστήρι τῆς Παναγίας στό  Μολυβδοσκέπαστο. Μέ προσωπικά του ἔξοδα συντήρησε τήν ἐφημερίδα τοῦ ΠΑΣΥΒΑ, τό Βορειοηπειρωτικό Βῆμα, γιά νά φτάνει παντοῦ ἡ φωνή τῆς Βορείου Ἠπείρου. Η φωνή του, στοιχούσα στο  εθναρχικό παράδειγμα σημαντικών εκκλησιαστικών μορφών της σύγχρονης ιστορίας, υψωνόταν πάντοτε δυναμική για να καταγγείλει τους διωγμούς, την παραβίαση των εθνικών δικαίων και των  ανθρωπίνων δικαιώμάτων των αδελφών μας, τον ανθελληνισμό του αλβανικού κατεστημένου αλλά και την αδιάφορη, δυστυχώς, συχνά  στάση  της ελληνικής πολιτείας Ἀγκάλιασε μέ ἀγάπη τά μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ καί τοῦ ΠΑΣΥΒΑ γιά τά ὁποῖα ἦταν πάντοτε ἀνοικτές οἱ πόρτες τῆς Μητροπόλεως καθώς  γιά 30 χρόνια ἀδιάκοπα φιλοξενήθηκαμε  σέ θερινά τριήμερα σεμινάρια στήν ἀνακαινισμένη Ἱερά Μονή Ταξιαρχῶν, Ἀηδονοχωρίου  Γκούρας όπου και επέλεξε να ταφεί. Οἱ συναντήσεις αυτές προσέφεραν μοναδικές εὐκαιρίες  ἐνημέρωσης, προγραμματισμοῦ  τῆς δράσης μας,  ἀναβαπτισμοῦ ἀλλά καί ξεκούρασης  στήν φιλόξενη ἀγκαλιά τῆς Μητρόπολης ἐνῶ ὁ π. Ἀνδρέας πάντοτε  ἔδινε τό παρόν, ἐγκαταλείποντας τό προσωπικό του πρόγραμμα καί τήν ἠσυχία πού ὑπεραγαποῦσε.

            Μία τέτοια ὑποχώρηση τῆς ἀγάπης του ἦταν καί ἡ  τελευταία δημόσια παρουσία του στήν Θεσσαλονίκη στίς 8 Δεκεμβρίου γιά τό 30/ετές μνημόσυνο τοῦ Σεβαστιανοῦ΄στόν Ἱ.Ν. ἁγίου Δημητρίου  καί ἡ  ὁμιλία του σε εκδήλωση  τό ἀπόγευμα τῆς ἰδιας ἡμέρας. Ὁ π. Ἀνδρέας παρά τά προβλήματα ὑγείας πού τόν ταλαιπωροῦσαν μέ τήν μέση  καί μέ τήν φωνή του, ἦταν εὐδιάθετος καί ὁμίλησε μέ ἀστείρευτο ἐνθουσιασμό, ξεσηκώνοντάς  τό ἀκροατήριο, παρακινώντας το συχνά νά ψάλλει καί να τραγουδήσει μαζί του.Μέ τήν ἴδια θέρμη χοροστάτησε λίγες ἡμέρες ἀργότερα στις 12-12 στό μνημόσυνο  στό Μολυβδοσκέπαστο. Θά ἔλεγε κανείς ὅτι οἱ δύο αὐτές τελευταῖες δημόσιες  παρουσίες ἀπετέλεσαν τό κύκνειο ἆσμα του, τό ὁποῖο ἔγινε ὅπως ἴσως ἤθελε καί ποθοῦσε ὁ ἴδιος. Τιμῶντας δηλαδή τήν μνήμη τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ του πατέρα, στόν θρόνο τοῦ ὁποίου ἀνέβηκε καί ὁ ἴδιος χωρίς νά τό ἐπιθυμεῖ.

(Μολονότι ὁ ἴδιος ἔγινε γνωστός κυρίως γιά τήν δράση  του στά ἐθνικά ζητήματα, ὠς μέλη τῆς ΣΦΕΒΑ καυχώμεθα ἐν Κυρίω,  γιατί παρά τό γεγονός ὅτι δέν διέθετε ιδιαίτερες  ἀκαδημαϊκές θεολογικές περγαμηνές, δέν δίσταζε νά ἐκφράζει δημόσια τίς θέσεις του,  σέ φλέγοντα ἐκκλησιαστικά ζητήματα τῆς ἐπικαιρότητας, θέσεις πού ἑδράζονταν πάντοτε στήν ὀρθόδοξη παράδοση  καί στούς  Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.)

            Γιά τίς  παραλείψεις μας καί γιά τυχόν παρεμβάσεις μέ τίς ὁποῖες ἄθελά μας τόν στενοχωρήσαμε, σέ ζητήματα λειτουργίας τῶν ὀργανώσεων μας  ἀλλά καί τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολεως,  ζητοῦμε ταπεινά  γονυπετείς  συγγνώμη.

Εὐχόμαστε καί προσευχόμαστε στόν ἅγιο Θεό, συγχωρώντας του  ό, τι ως άνθρωπος επλημμέλησε,   νά ἀναπαύσει μετά δικαίων καί Ἁγίων τόν μακαριστό π. Ἀνδρέα. Ἀπό την πλευρά μας εἴμαστε σίγουροι ὅτι ὁ πνευματικός του πατέρας  αοίδιμος Σεβαστιανός τον υποδέχεται ήδη στην Άνω Ιερουσαλήμ (μαζί με τις ψυχές των αγωνιστών ηγετών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Ηρακλή Σύρμου, Παναγιώτη Μάρτου, Θεόδωρου Βεζιάνη, για την δικαίωση των οποίων τόσο αγωνίστηκε όπως και των εθνομαρτύρων Αριστοτέλη Γκούμα και Κωνσταντίνου Κατσίφα, των οποίων την θυσία πρόβαλε και στηριξε τις οικογένειές τους)  Από την στρατευομένη εκκλησία  τον συνοδεύουν οι προσευχές του ποιμνίου του, των πνευματικών του τέκνων, των μελών του ΠΑΣΥΒΑ και της ΣΦΕΒΑ αλλά και των αγαπημένων του Βορειοηπειρωτών, (ανάμεσα στους οποίους τα δύο ιστορικά στελέχη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Κώστας Κυριακού και Βαγγέλης Παπαχρήστου, ο π. πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Λεωνίδας Παππάς αλλά και ο εκλεγμένος δήμαρχος Χειμάρας και ευρωβουλευτής Φρέντυ Μπελέρης για την αποφυλάκιση του οποίου σφόδρα αγωνίστηκε ο μακαριστός) τους οποίους καθ υπερβολήν αγάπησε και για τους οποίους αγωνίστηκε ασυμβίβαστα σε ολόκληρη την αρχιερατική του πορεία!   

Ανδρέου του Σεβ. Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης, υπερτίμου και εξάρχου πάσης Βορείου Ηπείρου, ακραιφνούς Ορθοδόξου και Έλληνος Ιεράρχου είη η μνήμη ΑΓΗΡΩΣ και ΑΙΩΝΙΑ

 

Τὸ «ὕστατο χαῖρε» στὸν Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς & Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑ.

 

 

Σὲ κλίμα συγκινήσεως τελέστηκε τὴν Δευτέρα 07-04-2025 ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κυροῦ Ἀνδρέου στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στὴν Κόνιτσα.

Στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία προεξῆρχε ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, Σεβ. Μητροπολίτης Ξάνθης κ. Παντελεήμων, πλαισιούμενος ἀπὸ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι ἀπὸ τὸ πρωὶ τὸ σκήνωμα τοῦ Μητροπολίτου Κονίτσης κυροῦ Ἀνδρέου τέθηκε σὲ λαϊκὸ προσκύνημα.

Ἐπικήδειο λόγο ἐκφώνησε ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, Σεβ. Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ μετέφερε τὶς εὐχὲς τοῦ Παναγιωτάτου, στὴν συνέχεια ἀναφέρθηκε στὸ ἐκκλησιαστικό ἦθος, τὸν ἁγνὸ καὶ πηγαῖο πατριωτισμὸ τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κυροῦ Ἀνδρέου. Ἐπίσης ὁ Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος τόνισε ὅτι ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης κυρὸς Ἀνδρέας ὑπερασπίστηκε τὰ δίκαια τῆς πατρίδος μας μὲ ὑψηλὸ φρόνημα καὶ πρωτίστως ἀγάπησε τὴν Ἁγία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας παρέμεινε ὡς τὸ τέλος ταπεινὸς ὑπηρέτης.
    Στὴν συνέχεια ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπικήδειο λόγο ἐκφώνησε ὁ Α΄ Γραμματέας Ἀρχιμ. Δαμασκηνὸς Πετράκος.
    Ἐκ μέρους τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου ἐπικήδειο λόγο ἐκφώνησε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ξάνθης κ. Παντελεήμων.Ὁ κ. Παντελεήμων μετέφερε τὶς εὐχὲς τοῦ Μακαριωτάτου γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου κυροῦ Ἀνδρέου. Ἀκόμη ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης ἦταν ἕνας ἀδελφὸς γνήσιος, πρᾶος, φιλάδελφος καὶ ἕνας ποιμένας ὁ ὁποῖος γιὰ 30 χρόνια ποίμανε αὐτὸ τὸν λαό, συνεχίζοντας τὸ ἔργο τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου του κυροῦ Σεβαστιανοῦ, καὶ πὼς ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια κόσμησε τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν σεμνότητά του.

    Ἐπικηδείους ἐκφώνησαν ἐπιπλέον : ὁ ἐκπρόσωπος τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρωτοπρεσβύτερος Ἀπόστολος Νάκος, ποὺ μὲ ἐνθουσιώδη λόγο συγκίνησε τοὺς πιστούς,  ὁ Δήμαρχος Κονίτσης κ. Ἀνδρέας Παπασπύρου καὶ ὁ Πρόεδρος τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. (Συντονιστικῆς Φοιτητικῆς Ἑνώσεως Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος) κ. Φιλόθεος Κεμεντσετζίδης. 

Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας πραγματοποιήθηκε ἡ ταφὴ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἀνδρέου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Γκούρας, στὸ Ἀηδονοχώρι.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΛΟΥΣΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

romfea – Τηλέμαχος Παππᾶς

 

καὶ στὸν παρακάτω σύνδεσμο γιὰ ΒΙΝΤΕΟ

 https://www.youtube.com/watch?v=Z3LFfvI8BR0&t=327s

Μακαριστός Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυρός Ἀνδρέας

 

 

 Γράφει ὁ Ἰωάννης Χατζηδιγενῆς, θεολόγος

Ὁ κατὰ κόσμον Ἀνδρέας Τρεμπέλας γεννήθηκε στὴν πόλη τῶν Πατρῶν τὸ 1939. Ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν τὸ 1963. Χειροτονήθηκε Διάκονος τὸ 1968 καὶ Πρεσβύτερος τὸ 1969 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Γέροντά του Μητροπολίτη Σεβαστιανό. Ὑπηρέτησε ὡς Ἱεροκήρυκας στὴν Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως ἀπὸ τὸ 1967 (ἀρχικὰ ὡς λαϊκός, κατόπιν ὡς Διάκονος καὶ ἔπειτα ὡς Πρεσβύτερος - Ἀρχιμανδρίτης) μέχρι τὸ 1995.
Ἑνάμιση μῆνα μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ Σεβαστιανοῦ, στὶς 25 Ἰανουαρίου 1995 ἐξελέγη Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως μὲ 32 ψήφους, ἔχοντας συνυποψηφίους τοὺς Ἀρχιμανδρῖτες Χρυσόστομο Κουτουλάκη (31 ψῆφοι) καὶ Ἰερόθεο Πετρίδη (4 ψῆφοι). Μάλιστα ὅπως λέχθηκε τότε, τὴν μία ψῆφο τὴν "ἔριξε" ἀπὸ "πάνω" ὁ Σεβαστιανός...
"Φύσει ἐσωστρεφὴς καὶ πάντοτε συνειδητὰ στὴν σκιὰ τοῦ Γέροντά του... δὲν ἐπιθύμησε ποτὲ τὸ βάρος τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἐλάχιστες περιπτώσεις στὴ σύγχρονη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ποὺ ὑποψήφιος γιὰ τὸν ἀρχιερατικὸ θρόνο δὲν βρισκόταν στὴν Ἀθήνα τὴ στιγμὴ τῆς ἐκλογῆς του, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἑπομένη ἡμέρα νὰ μὴν ὑπάρχουν φωτογραφίες του στὶς ἐφημερίδες ποὺ ἀνήγγειλαν τὸ γεγονὸς τῆς ἐκλογῆς του. Ἔκανε ὑπακοὴ μόνο στὸ θέλημα τοῦ πνευματικοῦ του Πατέρα ἀλλὰ καὶ στὴν σύσσωμη βούληση τοῦ λαοῦ τῆς ἀκριτικῆς ἐπαρχίας νὰ διαδεχθεῖ αὐτὸς τὸν μεγάλο Σεβαστιανό." [1]
Στὶς 28 Ἰανουαρίου 1995 χειροτονήθηκε Eπίσκοπος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Ἀμπελοκήπων Ἀθηνῶν. Δὲν εἶχε "ραφτεῖ" πρὶν ἀπὸ τὴν ἐκλογή του... Στὴν χειροτονία του δανείστηκε ἀρχιερετικὴ στολὴ καὶ μάλιστα ἡ μίτρα ποὺ φόρεσε ἦταν μεγαλύτερο μέγεθος.. Ἐνθρονίστηκε στὸ Δελβινάκι καὶ στὴν Κόνιτσα τὴν 1η Ἀπριλίου 1995.
Ἀπὸ τὸ 1995 ἕως τὸ 2025 διεποίμανε τὴν Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, ἔχοντας νὰ ἐπιδείξει πλούσιο ποιμαντικό, πνευματικὸ καὶ ἐθνικὸ ἔργο. Συχνὰ στηλίτευε αὐστηρῶς την παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ. Δὲν συμφωνοῦσε καθόλου μὲ τὰ "σῦρε καὶ ἔλα στὴν Ρώμη" ὅπως χαρακτηριστικὰ ἔλεγε. Ἔκρουσε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τοὺς φημολογούμενους "κοινοὺς ἑορτασμοὺς τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς παπικούς" λέγοντας: «Εἶναι ἀδύνατον οἱ αἱρετικοὶ νὰ γιορτάζουν μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους»! Στὸ ἀκανθῶδες Οὐκρανικὸ ζήτημα, κράτησε ὀρθὴ στάση, καθὼς δὲν δέχθηκε "συλλείτουργα" μὲ τὴν παράταξη τοῦ Ἐπιφανίου. Στὸ θέμα τῆς ὑπερασπίσεως τῆς Πατρίδoς, τῶν ἠθῶν καὶ τῶν ἀξιῶν, συνέχισε στὴν γραμμὴ τοῦ προκατόχου του Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ, καὶ δὲν σταμάτησε νὰ μιλᾶ γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο.
"Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι αἰσθανόταν βαρειὰ στοὺς ὤμους του τὴν κληρονομιὰ τοῦ ἀειμνήστου Γέροντα καὶ προκατόχου του στὴν ἀκριτικὴ μητρόπολη, δέχθηκε νὰ ἀναλάβει καὶ τὴν εὐθύνη τῆς συνεχίσεως τοῦ ἐθνικοῦ ἀγῶνα, ποὺ ὁ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ξεκίνησε ὑπὲρ τῶν βασανισμένων ἀδελφῶν τῆς ἑλληνικότατης Βορείου Ἠπείρου. Παρὰ τοὺς ἀρχικούς του δισταγμοὺς ἀνέλαβε καὶ τὴν προεδρία τοῦ Πανελληνίου Συνδέσμου Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνα καὶ μὲ τὴν συνδρομὴ τῶν μελῶν τοῦ ΠΑΣΥΒΑ καὶ τῆς ΣΦΕΒΑ κράτησε ψηλὰ τὴν σημαία τοῦ σημαντικοῦ ἐθνικοῦ μας θέματος. Μὲ ἐκδηλώσεις, ὁμιλίες ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα, δελτία Τύπου, καθὼς καὶ μὲ τὴν κυκλοφορία τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Βήματος (τῆς μόνης εἰδικῆς ἔντυπης ἔκδοσης γιὰ τὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου) συνέχισε τὴν ἀγωνιστικὴ πορεία ποὺ χάραξε ὁ προκάτοχός του, δίνοντας γενναῖα καὶ ἐθνοπρεπὴ μαρτυρία στὸ πλευρὸ τῶν ἀδελφῶν μας. Ἡ φωνή του, στοιχοῦσα στὸ ἐθναρχικὸ παράδειγμα σημαντικῶν ἐκκλησιαστικῶν μορφῶν τῆς σύγχρονης ἱστορίας, ὑψωνόταν πάντοτε δυναμικὴ γιὰ νὰ καταγγείλει τοὺς διωγμούς, τὴν παραβίαση τῶν ἐθνικῶν δικαίων καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν ἀδελφῶν μας, τὸν ἀνθελληνισμὸ τοῦ ἀλβανικοῦ κατεστημένου ἀλλὰ καὶ τὴν ἀδιάφορη, δυστυχῶς, συχνὰ στάση τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας". [2]
Τάχθηκε ἐναντίον τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος καὶ τῆς νέας τάξης, διοργανώνοντας στὴν Κόνιτσα ἐκδήλωση ἐναντίον τῆς "κάρτας τοῦ πολίτη".
Γενικότερα ἡ ζωή του ὑπῆρξε λιτή, φτωχή, ταπεινή. Τὸν μισθό του τὸν διέθετε γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ Γηροκομείου τῆς Μητροπόλεώς του.

Χρησιμοποιοῦσε ἐφημερίδες γιὰ τραπεζομάντηλο ὅταν ἔτρωγε. Ζεσταινόταν μὲ ξυλόσομπα, μέχρι πρὶν λίγα χρόνια ποὺ πλέον δὲν μποροῦσε νὰ κουβαλάει τὰ ξύλα στὸ φτωχικό του Ἐπισκοπεῖο. Ὁ ἴδιος τὸ ὀνόμαζε "Μητροπολιτικὸν ἐρείπιον". Σημειωτέον τὸ Ἐπισκοπεῖον εἶναι ἴσως τὸ παλαιότερο κτίσμα στὴν Κόνιτσα. Ἀρνήθηκε νὰ τὸ ἀνακαινίσει καὶ νὰ δεχθεῖ κρατικὰ κονδύλια γιὰ τὴν συντήρησή του γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίσει τὸν κόσμο ποὺ ὑποφέρει καὶ δυσκολεύεται οἰκονομικά. Μάλιστα τόνιζε "δὲν ἔχω βάλει τὸ χέρι μου στὸ μέλι τοῦ κρατικοῦ κορβανᾶ...". 

Δὲν τὸν ἄγγιξε ὁ συνήθης πειρασμὸς τῶν κληρικῶν μὲ τὰ χρυσοποίκιλτα ἄμφια. Δὲν ἔραψε προκλητικὲς πλούσιες στολές. Ἀρκέστηκε στὸ νὰ μεταποιήσει τὶς παλιὲς μὰ εὐλογημένες στολὲς τοῦ προκατόχου του Μητροπολίτου Σεβαστιανοῦ.

Ἦταν ἄριστος γνώστης τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς ἱστορίας ἀλλὰ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Τὰ κείμενά του πάντοτε ἄρτια γραμμένα, μὲ γλωσσικὴ καλλιέπεια, θεολογικὴ δεινότητα καὶ ἔμπονο πατριωτικὸ ἐνδιαφέρον. Δὲν ἐπιθυμοῦσε τὴν προβολή, γι΄ αὐτὸ καὶ μάλωνε ὅποιον προσπαθοῦσε νὰ τὸν φωτογραφίσει, ἰδιαιτέρως ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας στὸν Ναό. Ἦταν σοβαρὸς λειτουργός, πάντοτε προσευχόμενος. Ἀρχιερέας "παλιᾶς κοπῆς", σοῦ ἐνέπνεε σεβασμὸ καὶ ἐμπιστοσύνη. 

Ἀνέθετε τὰ πράγματα στὸν Θεό. Ἔλεγε συχνὰ "κάντε προσευχὴ νὰ βρεθοῦν κληρικοί, ὥστε νὰ ἔχουν ὅλα τὰ χωριὰ τὸν δικό τους ἱερέα". Παρ' ὅλο ὅμως ποὺ οἱ λειτουργικὲς ἀνάγκες ἦταν πολλές, πρόσεχε πολὺ στὶς χειροτονίες. Μὲ σεβασμὸ στὶς προτροπὲς τῶν Ἁγίων Πατέρων, τήρησε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες στὰ κολλήματα ἱερωσύνης, χωρὶς ἐκπτώσεις.
Ἀγαποῦσε νὰ ἐπισκέπτεται τὰ ἀκριτικὰ ὀρεινὰ χωριὰ τῆς ἐπαρχίας του. Κήρυττε μὲ ἁπλᾶ λόγια στοὺς ἁπλοϊκοὺς κατοίκους, ἂν καὶ κατεῖχε ὑψηλὲς θεολογικὲς γνώσεις. Πονοῦσε καὶ διαμαρτύρονταν γιὰ τὴν ἐρήμωση τῆς ἀκριτικῆς ὑπαίθρου, τὴν ἀδιαφορία τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας, τὸ κλείσιμο φυλακίων, στρατοπέδων καὶ ὑπηρεσιῶν. 

Ἔβγαζε πύρινους λόγους στὰ κηρύγματά του ἀλλὰ καὶ στὶς δημόσιες δηλώσεις του: Καὶ ἕνας μόνο Ἱεράρχης νὰ ἀντιστέκεται εἴτε στὰ ἀνόσια σχέδια τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας εἴτε στὴν φτώχεια τῶν ἐπιχειρημάτων κομματικῶν στελεχῶν, ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ νικηθεῖ! Θὰ νικάει πάντα!!!

Δὲν δίσταζε νὰ λέει μὲ θάρρος τὴν γνώμη του ἀλλὰ κυρίως νὰ ἐκφράζει μὲ τὸ στόμα του τὴν φωνὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Μὲ λίγα λόγια, ὁ Μητροπολίτης Ἀνδρέας τάραξε τὰ λιμνάζοντα ὕδατα τοῦ πολιτικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ καθωσπρεπισμοῦ.
Ὅταν ἐπισκέπτονταν τὰ ἀκριτικὰ στρατιωτικὰ φυλάκια τῆς ἐπαρχίας του, γευμάτιζε μὲ τοὺς στρατιῶτες μὲ φαγητὸ ποὺ τοὺς εἶχε φέρει ὁ ἴδιος μὲ τοὺς συνεργάτες του, καὶ στὸ τέλος ἔπλενε μόνος του τα πιάτα ὅλων.
Ὅταν συναντοῦσε γνώριμά του πρόσωπα, πάντοτε τὰ ρωτοῦσε μὲ πατρικὸ ἐνδιαφέρον ἂν μελετοῦν τὴν Ἁγία Γραφὴ ἢ καὶ κάποιο πνευματικὸ βιβλίο. Μάλιστα, ἔλεγε χαριτολογῶντας "θὰ φύγω μὲ τὸ παράπονο, ὅτι δὲν μετελετάτε τὴν Ἁγία Γραφή, ὅσο καὶ ὅπως πρέπει"...
Τὴν παραμονὴ Χριστουγέννων τοῦ 2024, ὁ Μητροπολίτης Ἀνδρέας εἰσήχθη στὸ Νοσοκομεῖο Ἰωαννίνων μετὰ ἀπὸ βαρὺ ἐγκεφαλικὸ ἐπεισόδιο καὶ ἐσωτερικὴ αἱμορραγία ποὺ ὑπέστη. Παύθηκε ἀπὸ τὴν Διαρκή Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς 10 Μαρτίου 2025 καὶ λίγες μέρες ἀργότερα, στὶς 5 Ἀπριλίου 2025, κοιμήθηκε σὲ ἡλικία 86 ἐτῶν. 

 

Ἀνδρέου τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου, τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης, Ὑπερτίμου καὶ Ἐξάρχου πᾶσης Βορείου Ἠπείρου, 

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του.

[1] https://www.sfeva.gr/96674219.el.aspx
[ὁ.π.]

Τελέστηκε τὸ τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Κοσμᾶ στὴν Μονὴ Στομίου

 

 

Τὴν Κυριακὴ Δ’ Νηστειῶν στὶς 30 Μαρτίου 2025, τελέστηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Στομίου Κονίτσης, τὸ 40νθήμερο μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου Κοσμᾶ Σιώζου.

Ὁ μακαριστὸς π. Κοσμᾶς, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τῇ 23 Φεβρουαρίου 2025 καὶ ἐτάφη ὄπισθεν τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στομίου, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν ἐπιθυμία ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε ἐκφράσει.

Τὴν Κυριακὴ 30 Μαρτίου 2025, πλῆθος προσκυνητῶν – ἀψηφῶντας τὶς δύσκολες καιρικὲς συνθήκες – ἀνέβηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ γιὰ τὸ Ἱερὸ Μνημόσυνο τοῦ Γέροντος Κοσμᾶ, τὸ ὁποῖο τελέστηκε κατὰ τὸ μοναστηριακὸ τυπικό. Τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καὶ τῆς Θείας Λειτουργίας προέστη ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μολυβδοσκεπάστου, Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος, συλλειτουργώντας μὲ τὸν νέον Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στομίου Ἀρχιμανδρίτη Μάξιμο, καθὼς καὶ πολλοὺς ἄλλους Ἱερομονάχους καὶ Ἱερεῖς ἀπὸ τὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Κονίτσης.

 

Τὸ Ἱερὸ Ἀνάλογιο διηκόνησε ὁ πρωτοψάλτης Μιχαὴλ Κ. Παπάζογλου, πνευματικὸ τέκνο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Κοσμᾶ, ὁ ὁποῖος προεξῆρχε τοῦ χοροῦ τῶν Ἱεροψαλτῶν. Μὲ εὐλογία τῶν Πατέρων, τὸν θείο λόγο ἐκήρυξε ὁ καθηγητὴς θεολόγος κ. Στέργιος Μπούγιας, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε στενὸς φίλος τοῦ ἐκλιπόντος. Ὁ ἱεροκήρυκας ἀναφέρθηκε στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος – τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ κάθε 30 Μαρτίου ἀλλὰ καὶ κάθε Κυριακὴ Δ’ Νηστειῶν, ποὺ φέτος συνέπεσαν – καὶ ἀνέλυσε ἕνα τμῆμα ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου γιὰ τὴν κενοδοξία, καὶ στάθηκε καὶ στὴ ζωὴ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Κοσμᾶ καὶ στὰ χαρίσματα μὲ τὰ ὁποῖα τὸν κόσμησε ὁ Θεός.

Ἕνεκα τοῦ μεγάλου πλήθους τῶν προσκυνητῶν καὶ τοῦ περιορισμένου χώρου τοῦ Καθολικοῦ, ὅπου τελέστηκε ἡ Θεία Λειτουργία, ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἱεροῦ Μνημοσύνου ἐψάλη μέσα στὸν περίβολο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἔξω ἀπὸ τὸ Καθολικὸ καὶ ἀκολούθως τελέστηκε καὶ Τρισάγιο ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ μακαριστοῦ Καθηγουμένου.

Πέρα ἀπὸ τὰ πολλὰ πνευματικὰ τέκνα τοῦ Γέροντος Κοσμᾶ καὶ τοὺς ἄλλους προσκυνητές, στὴν Ἱερὰ Μονὴ παρευρέθηκαν ἡ κατὰ σάρκα ἀδελφὴ του Πολυξένη καὶ ἄλλοι ἐξ αἵματος συγγενεῖς του.

Ἀκολούθως παρατέθηκε Τράπεζα γιὰ ὅλους τοὺς Προσκυνητές.

Εὐχαριστώντας τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς Προσκυνητὲς ποὺ βρέθηκαν στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου γιὰ τὸ μνημόσυνο τοῦ Γέροντος Κοσμᾶ, ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης Μάξιμος στὸ τέλος τῆς Τράπεζας, ἀναφέρθηκε στὸν οὐσιώδη ρόλο ποὺ διαδραματίζουν τὰ Μοναστήρια σὲ κάθε τοπικὴ Ἐκκλησία, μὲ ἀναφορὲς σὲ παραδείγματα ἀπὸ τὴν Αὐστραλία καὶ τὴν Ἀμερική (Γ. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης), καθὼς καὶ στοὺς Κτήτορες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στομίου Ἅγιο Παΐσιο καὶ π. Κοσμᾶ, καὶ στὸ σημαντικὸ ρόλο ποὺ διεδραμάτησαν στὴν πνευματικὴ διακονία τῶν Χριστιανῶν τῆς περιοχῆς, εὐχόμενος ἡ διακονία αὐτὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς νὰ συνεχίσει αὐξανόμενη καὶ στὸ μέλλον.

Φωτογραφίες: Ἀντώνιος Βρόϊκος

Ρεπορτάζ : Ἰερές Μονές Κονίτσης 

Φωτοβολίδες : Περὶ θανάτου Νο 5.

 

Προσευχητικὲς νύξεις.

 

 

 

Ἡ Προσευχή τοῦ Γολγοθᾶ

(ἀπὸ χειρόγραφο τοῦ παπα-Τύχωνος τοῦ Ρώσου,

 γέροντος τοῦ Ὁσ. Παϊσίου)

Ἅγιε Γολγοθᾶ, θεῖε Γολγοθᾶ,

Παρακαλῶ, πές μου πόσες χιλιάδες, ἑκατομμύρια ἁμαρτωλοὺς καθάρισες καὶ ἔστειλες καὶ γιόμισες τὸν γλυκὸ Παράδεισο ! Θεμέλιο γιὰ τὸν γλυκὸ Παράδεισο εἶναι ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς.

Ἁμαρτωλοὶ ἐλᾶτε ἐδῶ, νὰ μὴν ἀργήσετε. Ὁ ἅγιος Γολγοθᾶς ἀνοικτός. Ἡ σταύρωσις. Ὁ Χριστὸς Ἐλεήμων. Μᾶς περιμένει νὰ τοῦ λούσουμε τὰ πόδια. Μακάριοι ἐμεῖς, ἄν μᾶς ἀξιώσει ὁ Χριστός, μὲ ταπείνωση, μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ ζεστὴ καρδιά, μὲ ζεστὰ δάκρυα νὰ πλύνουμε τὰ ἅγια πόδια τοῦ Χριστοῦ καί, ἄν θελήσουμε, πολλὲς φορές. Ὕστερα ὁ Χριστὸς θὰ πλύνει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ θὰ γίνει καθαρὴ ἡ ψυχή μας καὶ θ’ ἀνοίξει τὸν γλυκὸ Παράδεισο.

Ὕστερα ἐμεῖς μετὰ χαρᾶς θὰ πᾶμε στὸν γλυκὸ Παράδεισο, γιατὶ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ οἱ ἅγιοι Πάντες μᾶς περιμένουν. Μαζὶ μὲ Ἀρχαγγέλους καὶ Ἀγγέλους, Χερουβὶμ καὶ Σεραφὶμ, θὰ δοξολογοῦμε τὴν Ἁγία Τριάδα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἁμαρτωλὸς Τύχων.