Ἄλλοι
κρύβουν τὸ σκοτάδι τοὺς σὲ «μυστικοὺς δείπνους» - Ὁ Νόβακ Τζόκοβιτς
ἔκανε μιὰ καθάρια ὁμολογία ὑπὲρ Χριστοῦ καὶ ἐλεύθερου ἀνθρώπου!
Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Εἶναι
πραγματικὰ ἕνα θαῦμα θαυμάτων, τὸ πόσο σοφὰ ὑφαίνει στὸν κόσμο τὸ
ἀποτύπωμά του ὁ Θεός. Ἀκόμα καὶ στὰ πιὸ ἐχθρικά, στὰ πιὸ τοξικά, στὰ πιὸ
ἀντίχριστα περιβάλλοντα, ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ βρίσκει ἐκπληκτικοὺς
τρόπους ἀντίστασης καὶ μαρτυρίας τῆς μόνης ἀληθινῆς πίστης, τῆς
Ὀρθόδοξης.
Ὁ τεράστιος ἆθλος τοῦ χρυσοῦ ὀλυμπιονίκη Νόβακ Τζόκοβιτς ποὺ συγκίνησε τὴν ὑφήλιο, πολὺ περισσότερο ἀπὸ μιὰ ἀθλητικὴ νίκη, εἶναι μιὰ πνευματικὴ νίκη. Ἕνας θρίαμβος τοῦ φωτὸς ἀπέναντι στὸ ψηλαφητὸ σκότος τῆς Νέας Ἐποχῆς. Μία νίκη τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀπέναντι στὶς σατανοκίνητες ἐξουσίες ποὺ σταυρώνουν τὴν ἀλήθεια. Μιὰ δικαίωση τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου ἀπέναντι στὴ δικτατορία ποὺ θέλει νὰ σκλαβώσει τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν κάνει ἀριθμὸ γιὰ ψηφιακὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ἕνα στεφάνωμα γιὰ τὸν χριστοφόρο ἄνθρωπο, ἀπέναντι στὸν δαιμονόπληκτο μετα – ἄνθρωπο. Καὶ ἕνα ράπισμα στὸ νεοταξικὸ σύστημα... ποὺ δὲν συμβιβάζεται μὲ τίποτα λιγότερο ἀπὸ τὴν καθολικὴ ὑποταγή.
Ἐκεῖνοι ποὺ διαθέτουν ρηχὴ σκέψη, ἔμειναν μόνο στὰ ρεκὸρ καὶ ἐκθείασαν τὸν Τζόκοβιτς γιὰ τὶς ἀγωνιστικὲς κορυφὲς ποὺ κατάκτησε, ὡς ὁ καλύτερος παίκτης στὴν ἱστορία τοῦ τένις. Τὸ σύστημα ἐξουσίας ὅμως, εἶδε πολλὰ παραπάνω στοὺς πανηγυρισμοὺς τοῦ Τζόκοβιτς. Καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι σκύλιασε μὲ αὐτὸ τὸ χρυσὸ μετάλλιο. Γιατί τὸ σύστημα ἐπενδύει κολοσσιαῖα ποσὰ σὲ προπαγάνδα συμβολισμῶν, γιὰ νὰ δεῖ τελικά τόν Νόλε νὰ τοὺς ἐξευτελίζει μέσα στὸ «σπίτι» τους, μέσα στὴν εὐρωπαϊκὴ μητρόπολη τοῦ δόγματος «Νταβός», ἐκεῖ ποὺ χτυπάει ἡ καρδιὰ τῆς «Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης», στὴν πλήρως ἁλωμένη Γαλλία.
Σκεφτεῖτε πόσα ἑκατομμύρια εὐρὼ ξοδεύονται γιὰ νὰ διαφημιστεῖ ἡ ἀτζέντα τῆς Νέας Τάξης στὴν κατάπτυστη τελετὴ ἔναρξης (καὶ λήξης), σὲ καμπάνιες, σὲ σύμβολα, σὲ προσωπικό, σὲ χορηγίες, σὲ media. Καὶ σκεφτεῖτε ὅτι ἕνας μόνο ἄνθρωπος μὲ ἀκλόνητη πίστη στὸν Θεό, κατάφερε νὰ διαλύσει ὅλο αὐτὸ τὸ βρώμικο νέφος προπαγάνδας, νὰ βγεῖ στὴν κορυφὴ καὶ νὰ λάμψουν οἱ ἀρετές του σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα νὰ μυρίσει λίγο νοητὸ λιβάνι, νὰ διαλύσει ὅλη αὐτὴ τὴ δυσωδία καὶ τὴ πνευματικὴ χολέρα ποὺ ἀναδύεται στὴν πόλη τοῦ Σηκουάνα.
Ἕνας ἄνθρωπος μὲ τὴ ρακέτα του καὶ τὸν σταυρό του, ποὺ ἐπιμένει νὰ ἀφιερώνει τὴν κοσμικὴ δόξα του στὸν Θεὸ καὶ ὄχι στὸ ἄτομό του. Μὲ σκληρὴ δουλειὰ καὶ μὲ ἐφόδιό του ὅλες τὶς ἀνώτερες ἀξίες ποὺ ξεχωρίζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα. Εὐθύβολα καὶ ταπεινά, χωρὶς τυμπανοκρουσίες καὶ βεντετισμούς. Ἄλλοι κρύβουν τὰ νοσηρὰ μηνύματά τους σὲ παρωδίες «μυστικῶν δείπνων» καὶ τὰ συγκαλύπτουν πίσω ἀπὸ συγχυσμένες ἀναφορές. Ὁ Τζόκοβιτς ἀπὸ τὴν πλευρά του ἔκανε μιὰ φανερὴ ὁμολογία κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, καθάρια καὶ παλικαρίσια: Αὐτὸς εἶναι ὁ Θεός μου καὶ Θεός μας, ἐκεῖ χρωστᾶμε ὅ,τι εἴμαστε καὶ ὅ,τι μᾶς χαρίζεται σὲ τούτη τὴ ζωή.
Γιὰ δεῖτε σημειολογία ὅμως: παίρνοντας τὸν τελευταῖο, χρυσὸ πόντο, ἡ πρώτη κίνηση τοῦ Νόβακ ἦταν νὰ πετάξει τὸ ὑλικὸ «ὅπλο» του καὶ νὰ στραφεῖ ἀμέσως στὸ πνευματικό. Πετάει μὲ ἀνακούφιση τὴ ρακέτα του ποὺ μὲ τόση μαεστρία χειρίζεται, γιὰ νὰ γονατίσει καὶ νὰ κάνει τὸ σταυρό του μπροστὰ στὰ μάτια ὅλης τῆς οἰκουμένης, δείχνοντας ψηλὰ τὸν Θεὸ καὶ εὐγνωμονῶντας γιὰ τὶς εὐλογίες Του.
Οἱ μύες τεντωμένοι, συσπῶνται ἀκόμα ἀπὸ τὴν ὑπερπροσπάθεια. Ὁ Νόβακ ξεσπάει καὶ κλαίει σὰν μικρὸ παιδί. Ὅλος ὁ ἀνελέητος πόλεμος ποὺ δέχεται γιὰ χρόνια ἀπὸ τὸ σύστημα, τώρα μοιάζει μὲ ἕναν ἀπόηχο ἀπὸ παράσιτα. Τώρα εἶναι πρωταγωνιστὴς ὁ Θεός, ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ Σερβία καὶ ὁ Νόλε. Τώρα εἶναι μιὰ ἀκόμα ρωγμὴ στὸ νεοταξικὸ σύστημα, ποὺ βρῆκε χῶρο ὁ Θεὸς νὰ φωτοβολήσει τὴν παρουσία Του.
Ὁ Νόλε δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει νὰ κλαίει ἀπὸ τὴ συγκίνησή του. Καλύπτει τὸ πρόσωπό του μὲ μιὰ πετσέτα γιατί ἀδυνατεῖ νὰ συγκρατηθεῖ. Μετὰ ἀνεβαίνει στὶς κερκίδες νὰ ἀγκαλιάσει τὴν κορούλα του καὶ τοὺς φίλους καὶ συνεργάτες του. Συνεχίζει νὰ κλαίει μὲ ἀναφιλητά. Ὄχι, δὲν ἦταν μόνο τὸ χρυσὸ ποὺ τοῦ ἔλειπε. Ἦταν κάτι πολὺ μεγαλύτερο.
Ἦταν ἕνα «χρυσὸ» τάμα ποὺ ἐκπληρώθηκε. Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ βγαίνουν πάντα ἀληθινά: «Θαρσεῖτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Μὲ τέτοιες μαρτυρίες διαπερνοῦν οἱ χριστιανοὶ τὸ βαρὺ καταπέτασμα τοῦ κόσμου. Δὲν εἶναι ὑπερβολικὸ νὰ ποῦμε ὅτι ἡ νίκη του Νόλε ἦταν νίκη ὑπὲρ τῆς ἀνθρωπότητας. Διότι στὴν ἀπέναντι ὄχθη βρίσκονται ἐκεῖνοι ποὺ ἐργάζονται μανιωδῶς γιὰ τὴν ἀπανθρωποποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὅποιος ἀπομένει νὰ φωτίζει ἀκόμα τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς σωτηρίας, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἐργάζεται ὑπὲρ τοῦ ἀνθρώπινου γένους.
Ὄχι, ὁ Νόλε δὲν πῆρε ἁπλὰ ἄλλη μιὰ προσωπικὴ διάκριση. Δὲν ἔκανε ἁπλὰ ἄλλη μιὰ προσθήκη στὰ δεκάδες τρόπαια ποὺ ἔχει σαρώσει. Ἔβαλε σκοπίμως τὰ δυνατά του σὲ μιὰ Ὀλυμπιάδα ἀξιακῆς παρακμῆς, γιὰ νὰ διατρανώσει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀφάνταστα ἀνώτερος ἀπὸ τὸ θανατικὸ ποὺ τὸν προορίζουν, πνευματικὰ καὶ σωματικά. Περισσότερο καὶ ἀπὸ μυθικὸς παίκτης τοῦ Τένις, ὁ Τζόκοβιτς εἶναι ἕνας παγκόσμιος ὁμολογητής, ἕνας σύγχρονος ἀπόστολος ποὺ ἀψηφᾶ ὅλους τοὺς διωγμοὺς ποὺ ἐξαπολύονται ἐναντίον του.
Γιὰ σκεφτεῖτε τί πέρασε γιὰ χρόνια αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ δὲν δέχτηκε νὰ γίνει κινητὴ περιουσία καὶ πειραματόζωο τῶν φαρμακευτικῶν. Ὑπέστη μιὰ πρωτοφανῆ δολοφονία χαρακτῆρα, ὑπέμεινε συκοφαντίες, ἀποκλεισμούς, ἀπελάσεις, ἐκβιασμούς, μιντιακὸ πόλεμο καὶ τόσα ἄλλα.
Κι ὅμως στάθηκε ἐκεῖ, βράχος, μὲ ἀπαντήσεις ἐντὸς καὶ ἐκτὸς γηπέδων. Ἀπροσκύνητος καὶ ἀλύγιστος. Ἔγινε σύμβολο ἐλευθερίας. Ξεμπρόστιασε τὸν φασισμὸ τοῦ συστήματος. Καὶ ἔγινε σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὸν ἀκηδεμόνευτο ἀθλητή, καὶ τὸν πολίτη γενικότερα. Μιὰ διαρκῆ ὑπόμνηση τοῦ τί μπορεῖ νὰ πετύχει ὁ κάθε χριστιανός, μὲ τὸν Θεὸ στὸ πλάϊ του.
Ἂν ἐσὺ ἀπαξιώνεις τὴν πίστη στὸν Θεό, ἕνας Νόλε εἶναι πάντα ἐκεῖ γιὰ νὰ τὴ στηρίξει. Ἂν φρίττεις στὴ θέα τοῦ Σταυροῦ, ἕνας Νόλε εἶναι πάντα ἐκεῖ γιὰ νὰ τὸν ἀσπάζεται μὲ ἀγάπη. Ἂν θὲς νὰ σβήσεις τὰ ἔθνη, ἕνας Νόλε εἶναι πάντα ἐκεῖ γιὰ νὰ ἐξυμνήσει τὴν πατρίδα του. Ἂν ἀποδομεῖς τὴν οἰκογένεια, ἕνας Νόλε εἶναι πάντα ἐκεῖ νὰ φιλήσει μὲ δάκρυα τὴν κορούλα του. Ἂν θὲς νὰ σπρώξεις τὴν ὀρθοδοξία στὸ περιθώριο, ἕνας Νόλε θὰ τὴν ἐπανατοποθετεῖ στὸ ἐπίκεντρο, ἐκεῖ ποὺ τῆς ἀξίζει. Ἂν ἀσελγεῖς στὸ Ὀλυμπιακὸ πνεῦμα, ἕνας Νόλε θὰ σοῦ θυμίζει πάντα ποιά εἶναι ἡ ἀξία του.
Ὁ χρυσὸς ἀγῶνας τοῦ Νόβακ Τζόκοβιτς μᾶς ἔδειξε ὅτι ἡ ἱστορία δὲν γράφεται μὲ σκιώδεις ἀτζέντες, ἀλλὰ μὲ Εὐαγγέλια ποὺ ἐφαρμόζονται στὴν πράξη. Μὲ ζωὲς ποὺ ἔχουν γιὰ κέντρο τους τὸν Χριστό.
Ὁ τεράστιος ἆθλος τοῦ χρυσοῦ ὀλυμπιονίκη Νόβακ Τζόκοβιτς ποὺ συγκίνησε τὴν ὑφήλιο, πολὺ περισσότερο ἀπὸ μιὰ ἀθλητικὴ νίκη, εἶναι μιὰ πνευματικὴ νίκη. Ἕνας θρίαμβος τοῦ φωτὸς ἀπέναντι στὸ ψηλαφητὸ σκότος τῆς Νέας Ἐποχῆς. Μία νίκη τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀπέναντι στὶς σατανοκίνητες ἐξουσίες ποὺ σταυρώνουν τὴν ἀλήθεια. Μιὰ δικαίωση τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου ἀπέναντι στὴ δικτατορία ποὺ θέλει νὰ σκλαβώσει τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν κάνει ἀριθμὸ γιὰ ψηφιακὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ἕνα στεφάνωμα γιὰ τὸν χριστοφόρο ἄνθρωπο, ἀπέναντι στὸν δαιμονόπληκτο μετα – ἄνθρωπο. Καὶ ἕνα ράπισμα στὸ νεοταξικὸ σύστημα... ποὺ δὲν συμβιβάζεται μὲ τίποτα λιγότερο ἀπὸ τὴν καθολικὴ ὑποταγή.
Ἐκεῖνοι ποὺ διαθέτουν ρηχὴ σκέψη, ἔμειναν μόνο στὰ ρεκὸρ καὶ ἐκθείασαν τὸν Τζόκοβιτς γιὰ τὶς ἀγωνιστικὲς κορυφὲς ποὺ κατάκτησε, ὡς ὁ καλύτερος παίκτης στὴν ἱστορία τοῦ τένις. Τὸ σύστημα ἐξουσίας ὅμως, εἶδε πολλὰ παραπάνω στοὺς πανηγυρισμοὺς τοῦ Τζόκοβιτς. Καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι σκύλιασε μὲ αὐτὸ τὸ χρυσὸ μετάλλιο. Γιατί τὸ σύστημα ἐπενδύει κολοσσιαῖα ποσὰ σὲ προπαγάνδα συμβολισμῶν, γιὰ νὰ δεῖ τελικά τόν Νόλε νὰ τοὺς ἐξευτελίζει μέσα στὸ «σπίτι» τους, μέσα στὴν εὐρωπαϊκὴ μητρόπολη τοῦ δόγματος «Νταβός», ἐκεῖ ποὺ χτυπάει ἡ καρδιὰ τῆς «Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης», στὴν πλήρως ἁλωμένη Γαλλία.
Σκεφτεῖτε πόσα ἑκατομμύρια εὐρὼ ξοδεύονται γιὰ νὰ διαφημιστεῖ ἡ ἀτζέντα τῆς Νέας Τάξης στὴν κατάπτυστη τελετὴ ἔναρξης (καὶ λήξης), σὲ καμπάνιες, σὲ σύμβολα, σὲ προσωπικό, σὲ χορηγίες, σὲ media. Καὶ σκεφτεῖτε ὅτι ἕνας μόνο ἄνθρωπος μὲ ἀκλόνητη πίστη στὸν Θεό, κατάφερε νὰ διαλύσει ὅλο αὐτὸ τὸ βρώμικο νέφος προπαγάνδας, νὰ βγεῖ στὴν κορυφὴ καὶ νὰ λάμψουν οἱ ἀρετές του σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα νὰ μυρίσει λίγο νοητὸ λιβάνι, νὰ διαλύσει ὅλη αὐτὴ τὴ δυσωδία καὶ τὴ πνευματικὴ χολέρα ποὺ ἀναδύεται στὴν πόλη τοῦ Σηκουάνα.
Ἕνας ἄνθρωπος μὲ τὴ ρακέτα του καὶ τὸν σταυρό του, ποὺ ἐπιμένει νὰ ἀφιερώνει τὴν κοσμικὴ δόξα του στὸν Θεὸ καὶ ὄχι στὸ ἄτομό του. Μὲ σκληρὴ δουλειὰ καὶ μὲ ἐφόδιό του ὅλες τὶς ἀνώτερες ἀξίες ποὺ ξεχωρίζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῶα. Εὐθύβολα καὶ ταπεινά, χωρὶς τυμπανοκρουσίες καὶ βεντετισμούς. Ἄλλοι κρύβουν τὰ νοσηρὰ μηνύματά τους σὲ παρωδίες «μυστικῶν δείπνων» καὶ τὰ συγκαλύπτουν πίσω ἀπὸ συγχυσμένες ἀναφορές. Ὁ Τζόκοβιτς ἀπὸ τὴν πλευρά του ἔκανε μιὰ φανερὴ ὁμολογία κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, καθάρια καὶ παλικαρίσια: Αὐτὸς εἶναι ὁ Θεός μου καὶ Θεός μας, ἐκεῖ χρωστᾶμε ὅ,τι εἴμαστε καὶ ὅ,τι μᾶς χαρίζεται σὲ τούτη τὴ ζωή.
Γιὰ δεῖτε σημειολογία ὅμως: παίρνοντας τὸν τελευταῖο, χρυσὸ πόντο, ἡ πρώτη κίνηση τοῦ Νόβακ ἦταν νὰ πετάξει τὸ ὑλικὸ «ὅπλο» του καὶ νὰ στραφεῖ ἀμέσως στὸ πνευματικό. Πετάει μὲ ἀνακούφιση τὴ ρακέτα του ποὺ μὲ τόση μαεστρία χειρίζεται, γιὰ νὰ γονατίσει καὶ νὰ κάνει τὸ σταυρό του μπροστὰ στὰ μάτια ὅλης τῆς οἰκουμένης, δείχνοντας ψηλὰ τὸν Θεὸ καὶ εὐγνωμονῶντας γιὰ τὶς εὐλογίες Του.
Οἱ μύες τεντωμένοι, συσπῶνται ἀκόμα ἀπὸ τὴν ὑπερπροσπάθεια. Ὁ Νόβακ ξεσπάει καὶ κλαίει σὰν μικρὸ παιδί. Ὅλος ὁ ἀνελέητος πόλεμος ποὺ δέχεται γιὰ χρόνια ἀπὸ τὸ σύστημα, τώρα μοιάζει μὲ ἕναν ἀπόηχο ἀπὸ παράσιτα. Τώρα εἶναι πρωταγωνιστὴς ὁ Θεός, ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ Σερβία καὶ ὁ Νόλε. Τώρα εἶναι μιὰ ἀκόμα ρωγμὴ στὸ νεοταξικὸ σύστημα, ποὺ βρῆκε χῶρο ὁ Θεὸς νὰ φωτοβολήσει τὴν παρουσία Του.
Ὁ Νόλε δὲν μπορεῖ νὰ σταματήσει νὰ κλαίει ἀπὸ τὴ συγκίνησή του. Καλύπτει τὸ πρόσωπό του μὲ μιὰ πετσέτα γιατί ἀδυνατεῖ νὰ συγκρατηθεῖ. Μετὰ ἀνεβαίνει στὶς κερκίδες νὰ ἀγκαλιάσει τὴν κορούλα του καὶ τοὺς φίλους καὶ συνεργάτες του. Συνεχίζει νὰ κλαίει μὲ ἀναφιλητά. Ὄχι, δὲν ἦταν μόνο τὸ χρυσὸ ποὺ τοῦ ἔλειπε. Ἦταν κάτι πολὺ μεγαλύτερο.
Ἦταν ἕνα «χρυσὸ» τάμα ποὺ ἐκπληρώθηκε. Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ βγαίνουν πάντα ἀληθινά: «Θαρσεῖτε ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Μὲ τέτοιες μαρτυρίες διαπερνοῦν οἱ χριστιανοὶ τὸ βαρὺ καταπέτασμα τοῦ κόσμου. Δὲν εἶναι ὑπερβολικὸ νὰ ποῦμε ὅτι ἡ νίκη του Νόλε ἦταν νίκη ὑπὲρ τῆς ἀνθρωπότητας. Διότι στὴν ἀπέναντι ὄχθη βρίσκονται ἐκεῖνοι ποὺ ἐργάζονται μανιωδῶς γιὰ τὴν ἀπανθρωποποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὅποιος ἀπομένει νὰ φωτίζει ἀκόμα τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς σωτηρίας, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἐργάζεται ὑπὲρ τοῦ ἀνθρώπινου γένους.
Ὄχι, ὁ Νόλε δὲν πῆρε ἁπλὰ ἄλλη μιὰ προσωπικὴ διάκριση. Δὲν ἔκανε ἁπλὰ ἄλλη μιὰ προσθήκη στὰ δεκάδες τρόπαια ποὺ ἔχει σαρώσει. Ἔβαλε σκοπίμως τὰ δυνατά του σὲ μιὰ Ὀλυμπιάδα ἀξιακῆς παρακμῆς, γιὰ νὰ διατρανώσει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀφάνταστα ἀνώτερος ἀπὸ τὸ θανατικὸ ποὺ τὸν προορίζουν, πνευματικὰ καὶ σωματικά. Περισσότερο καὶ ἀπὸ μυθικὸς παίκτης τοῦ Τένις, ὁ Τζόκοβιτς εἶναι ἕνας παγκόσμιος ὁμολογητής, ἕνας σύγχρονος ἀπόστολος ποὺ ἀψηφᾶ ὅλους τοὺς διωγμοὺς ποὺ ἐξαπολύονται ἐναντίον του.
Γιὰ σκεφτεῖτε τί πέρασε γιὰ χρόνια αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ δὲν δέχτηκε νὰ γίνει κινητὴ περιουσία καὶ πειραματόζωο τῶν φαρμακευτικῶν. Ὑπέστη μιὰ πρωτοφανῆ δολοφονία χαρακτῆρα, ὑπέμεινε συκοφαντίες, ἀποκλεισμούς, ἀπελάσεις, ἐκβιασμούς, μιντιακὸ πόλεμο καὶ τόσα ἄλλα.
Κι ὅμως στάθηκε ἐκεῖ, βράχος, μὲ ἀπαντήσεις ἐντὸς καὶ ἐκτὸς γηπέδων. Ἀπροσκύνητος καὶ ἀλύγιστος. Ἔγινε σύμβολο ἐλευθερίας. Ξεμπρόστιασε τὸν φασισμὸ τοῦ συστήματος. Καὶ ἔγινε σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὸν ἀκηδεμόνευτο ἀθλητή, καὶ τὸν πολίτη γενικότερα. Μιὰ διαρκῆ ὑπόμνηση τοῦ τί μπορεῖ νὰ πετύχει ὁ κάθε χριστιανός, μὲ τὸν Θεὸ στὸ πλάϊ του.
Ἂν ἐσὺ ἀπαξιώνεις τὴν πίστη στὸν Θεό, ἕνας Νόλε εἶναι πάντα ἐκεῖ γιὰ νὰ τὴ στηρίξει. Ἂν φρίττεις στὴ θέα τοῦ Σταυροῦ, ἕνας Νόλε εἶναι πάντα ἐκεῖ γιὰ νὰ τὸν ἀσπάζεται μὲ ἀγάπη. Ἂν θὲς νὰ σβήσεις τὰ ἔθνη, ἕνας Νόλε εἶναι πάντα ἐκεῖ γιὰ νὰ ἐξυμνήσει τὴν πατρίδα του. Ἂν ἀποδομεῖς τὴν οἰκογένεια, ἕνας Νόλε εἶναι πάντα ἐκεῖ νὰ φιλήσει μὲ δάκρυα τὴν κορούλα του. Ἂν θὲς νὰ σπρώξεις τὴν ὀρθοδοξία στὸ περιθώριο, ἕνας Νόλε θὰ τὴν ἐπανατοποθετεῖ στὸ ἐπίκεντρο, ἐκεῖ ποὺ τῆς ἀξίζει. Ἂν ἀσελγεῖς στὸ Ὀλυμπιακὸ πνεῦμα, ἕνας Νόλε θὰ σοῦ θυμίζει πάντα ποιά εἶναι ἡ ἀξία του.
Ὁ χρυσὸς ἀγῶνας τοῦ Νόβακ Τζόκοβιτς μᾶς ἔδειξε ὅτι ἡ ἱστορία δὲν γράφεται μὲ σκιώδεις ἀτζέντες, ἀλλὰ μὲ Εὐαγγέλια ποὺ ἐφαρμόζονται στὴν πράξη. Μὲ ζωὲς ποὺ ἔχουν γιὰ κέντρο τους τὸν Χριστό.
Δεῖτε τὸν τελευταῖο πόντο καὶ τοὺς πανηγυρισμούς, στὸν πιὸ κάτω σύνδεσμο.
